ŚRODKI SPECJALNEGO PRZEZNACZENIA ŻYWIENIOWEGO

ŚRODKI SPECJALNEGO PRZEZNACZENIA ŻYWIENIOWEGO
Środek spożywczy specjalnego przeznaczenia żywieniowego - środek spożywczy,
który ze względu na specjalny skład lub sposób przygotowania wyraźnie różni się od
środków spożywczych powszechnie spożywanych i zgodnie z informacją zamieszczoną
na opakowaniu jest wprowadzany do obrotu z przeznaczeniem do zaspokajania
szczególnych potrzeb żywieniowych:
a) osób, których procesy trawienia i metabolizmu są zachwiane lub osób, które ze
względu na specjalny stan fizjologiczny mogą odnieść szczególne korzyści z
kontrolowanego spożycia określonych substancji zawartych w żywności - taki
środek spożywczy może być określany jako "dietetyczny",
b) zdrowych niemowląt i małych dzieci w wieku od roku do 3 lat;
Przepisy wspólnotowe i informacje dotyczące środków spożywczych specjalnego
przeznaczenia żywieniowego są dostępne na stronie
http://ec.europa.eu/food/food/labellingnutrition/nutritional/index_en.htm
ZNAKOWANIE ŚRODKÓW SPECJALNEGO PRZEZNACZENIA ŻYWIENIOWEGO
Środki spożywcze specjalnego przeznaczenia żywieniowego wprowadzane do obrotu na
teren Rzeczypospolitej Polskiej muszą być zgodnie z wymaganiami określonymi w:
–
ustawie z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (Dz. U. Nr
171, poz. 1225),
–
rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 17 października 2007r. w sprawie środków
spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego (Dz. U. nr 209, poz. 1518)
–
rozporządzeniu Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 10 lipca 2007 r. w sprawie
znakowania środków spożywczych (Dz. U. nr. 137, poz. 966),
Oznakowanie środka spożywczego obejmuje wszelkie informacje w postaci napisów i
innych oznaczeń, w tym znaki towarowe, nazwy handlowe, elementy graficzne i symbole,
dotyczące środka spożywczego i umieszczone na opakowaniu, etykiecie, obwolucie,
ulotce, zawieszce oraz w dokumentach, które są dołączone do tego środka spożywczego
lub odnoszą się do niego (art. 45 ustawy).
Oznakowanie środka spożywczego nie może wprowadzać konsumenta w błąd, w
szczególności:
a) co do charakterystyki środka spożywczego, w tym jego nazwy, rodzaju, właściwości,
składu, ilości, trwałości, źródła lub miejsca pochodzenia, metod wytwarzania lub
produkcji,
b) przez przypisywanie środkowi spożywczemu działania lub właściwości, których nie
posiada,
c) przez sugerowanie, że środek spożywczy posiada szczególne właściwości, jeżeli
wszystkie podobne środki spożywcze posiadają takie właściwości;
oraz przypisywać środkowi spożywczemu właściwości zapobiegania chorobom lub
ich leczenia albo odwoływać się do takich właściwości, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 4 i art.
33 ust. 4 ustawy.
Przepis ww. stosuje się również do reklamy oraz do prezentacji środków
spożywczych, w tym w szczególności w odniesieniu do ich kształtu, wyglądu lub
opakowania, zastosowanych materiałów opakowaniowych, sposobu prezentacji oraz
otoczenia, w jakim są prezentowane (art. 46 ust. 1,2 ustawy).