Elastofibroma dorsi: management, outcome and review of the literature

Elastofibroma dorsi: postępowanie, wyniki i przegląd literatury
M. T. R. Parratt, J. R. Donaldson, A. M. Flanagan, A. Saifuddin, R. C. Pollock, J. A. Skinner,
S. R. Cannon, T. W. R. Briggs
Royal National Orthopaedic Hospital, Stanmore, England
J Bone Joint Surg [Br] 2010;92-B:262-6.
Elastofibroma dorsi jest niezbyt często spotykanym, powoli rozwijającym się, łagodnym guzem
tkanek miękkich o nieznanej etiologii. Jego klasyczna prezentacja obejmuje obecność
nieokreślonej masy w dolnym brzegu łopatki z objawami obejmującymi obrzęk, dyskomfort,
przeskakiwanie, ograniczenie ruchów oraz czasami ból.
Przedstawiamy objawy, funkcję i wynik leczenia 21 elastofibromatoz u 15 pacjentów. Wszyscy
zdiagnozowani zostali na podstawie badania MRI i wcześniej w czwartej serii mieli wykonane
także pod kontrolą badania TK biopsję w celu potwierdzenia rozpoznania. U wszystkich, 18
guzów zostało wyciętych, a trzej pacjenci byli obserwowani. Po wycięciu guza, średnia w skali
VAS dla bólu zmniejszyła się z 4.6 (0 do 10) przed zabiegiem do 2.4 (0 do 8) po zabiegu (p=0.04).
Średnia funkcja stawu barkowego, oparta na procentowej ocenie, przy średniej obserwacji 4.2 lat
(3 miesiące do 16 lat), wynosiła 78.1% (30 do 100). Średnia wartość zgięcia ramienia do przodu
poprawiła się ze 1350 (700 do 1800 ) do 1660 (1000 do1800 ) po wycięciu guza (p=0.005). U czterech
pacjentów wytworzył się krwiak pooperacyjny, który u jednego wymagał ewakuacji. U trzech
pacjentów stwierdzono seroma, która wymagała aspiracji igłowej, a u jednego chorego rozwinęła
się powierzchowna infekcja leczona antybiotykami.
Nasze obserwacje potwierdzają wcześniejsze doniesienia sugerujące, że przedoperacyjna
diagnostyka tkankowa nie jest konieczna w większości przypadków gdy rozpoznanie oparte jest na
badaniu MRI z odpowiednim badaniem klinicznym. Wycięcie guza w przypadkach objawowych
jest pomocne.
Sugeruje się, że elastofibroma powstaje jako miejscowa reakcja tkankowa, a nie jest to
prawdziwy proces neoplazmatyczny. Zaobserwowano ścisły związek pomiędzy elastofibroma a
powtarzającym się używaniem barku, co potwierdza nasze obserwacje.