Hodowla ślimaków -Konsumpcja, pierogi nie tylko od Święta!

Artykuł pobrano ze strony eioba.pl
Hodowla ślimaków -Konsumpcja, pierogi nie tylko od Święta!
Ślimak hodowlany ratuje od wyginięcia populację winniczka pozyskiwanego do tej pory w Polsce z natury!
POMIESZCZENIE DO HODOWLI
Do hodowli ślimaka można wykorzystać każde pomieszczenie w którym stworzymy optymalne warunki do
przebiegu rozmnażania, znosu jaj, wylęgu małych ślimaczków i ich odchowania do momentu, gdy zostaną
przeniesione do parku.
Powinno ono spełniać następujące warunki:
1. możliwość utrzymania w nim temperatury od 18 do 25 C
2. instalacja letniej wody niezbędna do codziennej toalety zwierząt (woda o temperaturze pomieszczenia)
3. oświetlenie naturalne lub sztuczne
4. możliwość wietrzenia pomieszczenia. (dobra wentylacja)
Najważniejszymi elementami warunkującymi prawidłowy rozwój i wzrost zwierząt obok prawidłowego żywienia są
czynniki wzajemnie się warunkujące: temperatura, wilgotność i światło, czyli długość dnia.
Temperatura- ślimak jest zwierzęciem zmienno cieplnym, dlatego tez temperatura otoczenia ma duży wpływ na
jego organizm. Reguluje ona jakość i szybkość rozwoju oraz funkcjonowanie organizmu zwierzęcia.
Wilgotność powietrza- ślimak w środowisku naturalnym chroni się przed wysychaniem, aby mógł się poruszać i
odżywiać. Wydzielany śluz ułatwia mu bowiem poruszanie się, natomiast ślina, którą zwilża pokarm ułatwia jego
pobieranie.
Światło- czas oświetlenia hodowli w pomieszczeniu wyznacza proporcje długości dnia i nocy.
PARKI HODOWLANE
Parki tzw. zewnętrzne to pomieszczenia dla ślimaków na dworze, w których odbywa się ich wzrost w warunkach
naturalnych pozwalających na ochronę przed drapieżnikami (ziemnymi czy powietrznymi) oraz zapobiegającymi
ucieczce i rozproszeniu się ślimaków.
KONSUMPCJA
W polskich przyzwyczajeniach kulinarnych istnieje kilkanaście potraw i produktów mięsnych, które nie cieszą się
zbytnią popularnością, pomimo, że w innych krajach zajmują one czołowe miejsca w diecie. Braku szerszego
zainteresowania mięsem ślimaczym, kozim, baranim czy króliczym należy upatrywać w naszych przyzwyczajeniach
i upodobaniach.
Ślimak ma właściwości lecznicze oraz uważa się, że działa jak afrodyzjak. Mięso ślimaków jest wskazane w
zaleceniu diety wysokoproteinowej, niskotłuszczowej i niskoenergetycznej. Starożytni Rzymianie wykorzystywali
mięso ślimaków do leczenia oparzeń i na wszelkie bóle żołądka.
Ślimaki były jednymi w pierwszych zwierząt spożywanych przez człowieka.
Świadczą o tym wykopaliska archeologiczne i pozostałości skamieniałych pustych muszli. Podobno pierwszymi
smakoszami ślimaczego mięsa byli właśnie Rzymianie, którzy odkryli jego walory smakowe i lecznicze. Im też
przypisuje się powstanie „helikultury”, czyli hodowli mięczaków. Mięczaki były wtedy karmione wyłącznie mlekiem,
moszczem winnym i zbożem, zaś w końcowym okresie tuczone w skrzyniach, słojach z otworami umożliwiającymi
dostęp powietrza, ale nie pozwalającymi na ucieczkę. Gdy ślimak był tak tłusty, że nie mieścił się na powrót do
muszelki, uznawano, że nadaje się do konsumpcji.
W czasach średniowiecza mięczak rozpowszechniony został przez zakonników jako źródło taniego pożywienia,
dozwolonego również w okresach postu, a już w XV wieku escargot -ślimak stał się popularnym daniem na licznych
francuskich stołach.
Do Polski trafiły za sprawą franciszkanów i dominikanów którzy zajmowali się ich hodowlą, a także docenili ślimaki
jako wartościowy dodatek do postnego jadłospisu.
Walory zdrowotne mięsa od dawna są przedmiotem kontrowersyjnych poglądów wśród ludzi. Jedni widzą w mięsie
znakomite źródło niezbędnych składników odżywczych, inni natomiast przypisują odpowiedzialność za
występowanie chorób cywilizacyjnych.
Mięso ślimaków jest natomiast dobrym źródłem licznych niezbędnych składników odżywczych.
Wartości odżywcze mięsa ślimaczego:
100 gramów mięsa zawiera 25 g białka, a przy tym tylko 2 g tłuszczy i 5 g węglowodanów. Bardzo wysoka jest
zawartość sodu – 990 mg, fosforu – 180 mg i magnezu – 35 mg. Żelazo występuje w ilości 8 mg, a bardzo istotny w
procesach enzymatycznych cynk około 2 mg. Wartość energetyczna to około 80 kcal na 100g produktu.
Czy ślimaki mają szansę zagościć na polskich stołach ? Jest taka szansa, gdyż zyskują ostatnio coraz szerszą rzeszę
zwolenników…
Na pewno są alternatywą dla mięsa drobiowego, a omówione walory mięsa ślimaczego zdecydowanie przemawiają
za rozpowszechnieniem konsumpcji tego mięsa w Polsce, co stało się już w krajach Unii Europejskiej. Wzrost
konsumpcji będzie związany ze zmianą tradycji żywieniowych rodaków i naszą otwartością na nowe sposoby
żywienia.
Przepis na Święta
Pierogi ze ślimakami po polsku
Trzeba znajść ślimaka dorodnego, gabarytu orzecha włoskiego. Należy go tak długo topić, by szlam z niego w dużej
mierze wypłoszyć. W kamionkę je wszystkie ułożyć, by obficie grubą solą przełożyć. Denkiem je przykrywając by
musiały zawracać uciekając. Pozostawić je przez czas długi, pozbywając się szlamu z tuszek dużych. Wypłukać je
kilkakrotnie obficie by szlam ściągnąć całkowicie. Sparzyć w garze należycie pamiętając by były w muszlach skryte
całkowicie. Zlać przez sito odcedzając wodę, spłukać ostudzając. Wyciągnąć poza domostwa progi i obmyć bo
przecież brudne miały nogi. Ziela trochę ze dwa liście, trzy goździki, sól w zamyśle, jedną dymkę oczywiście, zalać
wodą zagotować by ślimaki móc gotować. Czas wysadki dwie godziny, ślimak będzie już zjadliwy.
składniki (6 porcji):
pierogi:
- ślimaki gotowane 200 g
- śmietana 30% 50 g
- bułka tarta 50 g
- masło 50 g
- czosnek 5 ząbków
- natka pietruszki 1/2 pęczka
- cytryna 1/2 sztuki
- sól, pieprz biały
- ciasto pierogowe
sos:
- śmietana 30% 300 g
- cebula szalotka 100 g
- wino białe 150 g
- masło 50 g
- czosnek 2 ząbki
- szczypiorek 1/2 pęczka
Sposób przygotowania:
Ślimaki, śmietanę, bułkę, masło, czosnek, pietruszkę, sok z cytryny zmiksować na jednolitą masę. doprawić solą z
pieprzem. Z ciasta i powstałego farszu sporządzić pierogi, gotować w osolonej wodzie. Cebulę pokroić w drobną
kostkę, zeszklić na maśle doprawiając solą i pieprzem. Zalać winem, zredukować o 50%, dolać śmietanę i
zredukować do zagęszczenia, przed podaniem dodajemy posiekany szczypiorek.
Autor: Grzegorz Skalmowski
Przedruk ze strony: http://www.snailsgarden.com
Artykuł pobrano ze strony eioba.pl