Problem z miejscami postojowymi dla osób niepełnosprawnych Na

Problem z miejscami postojowymi dla osób niepełnosprawnych
Na wstępie należy wskazać, iż do korzystania z miejsc parkingowych dla osób
niepełnosprawnych o obniżonej sprawności ruchowej uprawnia karta parkingowa dla osoby
niepełnosprawnej, która może zostać wydana osobie, która spełnia wymagania określone w
art. 8 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108
poz. 908, z późn. zm.). Zgodnie z treścią powyższego przepisu, osoba niepełnosprawna
kierująca pojazdem samochodowym oznaczonym kartą parkingową może nie stosować się do
niektórych znaków drogowych dotyczących ruchu lub postoju. Kartę parkingową wydaje
starosta na podstawie wydanego przez zespół do spraw orzekania o niepełnosprawności
orzeczeniu o niepełnosprawności i jego stopniu. Karta ta powinna być umieszczona za
przednią szybą pojazdu samochodowego w sposób umożliwiający jej odczytanie.
Należy wyróżnić dwa rodzaje miejsce postojowych dla osób niepełnosprawnych ze względu
na miejsce ich położenia, a mianowicie miejsca parkingowe dla osób o obniżonej sprawności
ruchowej wyznaczone na drogach publicznych oraz miejsca parkingowe usytuowane poza
drogami publicznymi.
W pierwszym przypadku, miejsce postojowe są uwzględniane w
projekcie organizacji ruchu i zatwierdzane przez zarządcę drogi publicznej, zgodnie z
rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 23 września 2003 r. w sprawie
szczegółowych warunków zarządzania ruchem na drogach oraz wykonywania nadzoru nad
tym zarządzaniem (Dz. U. Nr 177 poz. 1729.). Zarządcą drogi, w zależności od tego, czy jest
to droga krajowa, wojewódzka, powiatowa lub gminna jest odpowiednio Generalny Dyrektor
Dróg Krajowych i Autostrad, zarząd województwa i powiatu oraz wójt (burmistrz, prezydent
miasta). Natomiast miejsca postojowe dla osób niepełnosprawnych poza drogami
publicznymi wyznacza właściciel lub zarządca terenu. Zgodnie bowiem z art. 10 ustawy z
dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2012 r. poz. 1137)
zarządzanie ruchem na drogach wewnętrznych, w tym w strefie ruchu i strefie zamieszkania,
należy do podmiotu zarządzającego tymi drogami.
Szczegółowe regulacje dotyczące tworzenia miejsc postojowych dla osób niepełnosprawnych
reguluje rozporządzenie Ministra Infrastruktury z 12 kwietnia 2002 r. (Dz. U. 2002 Nr 75,
poz. 690 z późn. zm.) w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać
budynki i ich usytuowanie. Zgodnie z brzmieniem par. 18 powyższego rozporządzenia,
zgodnie z którym zagospodarowując działkę budowlaną, należy urządzić, stosownie do jej
przeznaczenia i sposobu zabudowy, miejsca postojowe dla samochodów użytkowników
stałych i przebywających okresowo, w tym również miejsca postojowe dla samochodów, z
których korzystają osoby niepełnosprawne. Natomiast liczbę i sposób urządzenia miejsc
postojowych należy dostosować do wymagań ustalonych w decyzji o warunkach zabudowy i
zagospodarowania terenu, z uwzględnieniem potrzebnej liczby miejsc, z których korzystają
osoby niepełnosprawne.
Osoba niepełnosprawna o obniżonej sprawności ruchowej, posiadająca kartę parkingową,
ubiegająca się o wyznaczenie miejsca postojowego dla osób niepełnosprawnych może
wystąpić ze stosownym wnioskiem do organu zarządzającego ruchem na drogach w
przypadku dróg publicznych lub do zarządcy terenu bądź jego właściciela w przypadku
pozostałych dróg.
W przypadku dróg publicznych, należy zatem złożyć podanie do właściwego organu z prośbą
o utworzenie miejsca postojowego. Jeśli prośba zostanie rozpatrzona pozytywnie, to wszelkie
czynności związane z wyznaczeniem takiego miejsca (namalowanie koperty, znaków,
ustawienie znaku informacyjnego) wykonuje właściwy organ. Na tak wyznaczonym miejscu
mogą parkować wszelkie osoby do tego uprawnione (posiadacze kart parkingowych).
Odnosząc się do przypadku dróg wewnętrznych, co do zasady, problem miejsc parkingowych,
w tym przeznaczonych dla osób niepełnosprawnych, powinien zostać rozwiązany już podczas
tworzenia projektu zagospodarowania działki budowlanej. Jednak w sytuacji, kiedy
niepełnosprawnych mieszkańców Wspólnoty Mieszkaniowej posiadających samochody jest
więcej niż przeznaczonych dla nich miejsc parkingowych, można wystąpić z wnioskiem do
Zarządu Wspólnoty o podjęcie stosownej uchwały. W takiej sytuacji, to do mieszkańców
Wspólnoty Mieszkaniowej należeć będzie decyzja o utworzeniu nowych miejsc postojowych
dla osób niepełnosprawnych, stosownie do złożonych wniosków i potrzeb. Dodatkowo,
mieszkańcy mogą postanowić, iż dodatkowe miejsca postojowe będą przyporządkowane
konkretnym
osobom.
W
takim
przypadku,
miejsca
postojowe
można
oznaczyć
indywidualnym numerem rejestracyjnym samochodu, którego właścicielem jest osoba
niepełnosprawna. Inaczej sprawa wygląda w przypadku miejsca postojowego usytuowanego
na drodze publicznej, o czym wspomniano powyżej. Z utworzonego miejsca postojowego
mogą korzystać bowiem wszystkie osoby niepełnosprawne posiadające kartę parkingową. Nie
ma więc mowy o przypisaniu konkretnego miejsca do konkretnej osoby.
O kosztach utworzenia dodatkowych miejsc postojowych powinna stanowić uchwała
Wspólnoty Mieszkaniowej. Członkowie Wspólnoty mogą zdecydować, iż koszty powstania
nowych miejsc pokryją wszyscy mieszkańcy. Mogą również obciążyć wnioskodawców
kosztami ich utworzenia. W tym drugim przypadku, Zarząd Wspólnoty może zawrzeć z
wnioskodawcą umowę o dzierżawę fragmentu nieruchomości, na którym powstanie miejsce
postojowe.
Jednak w przypadku kiedy mieszkańcy nie wyrażą zgody na utworzenie kolejnych miejsc
postojowych, wnioskodawcy pozostaje jeszcze droga sądowa. Osoby niepełnosprawne mogą
bowiem żądać utworzenia miejsca parkingowego z uwagi na treść wyżej powołanego
rozporządzenia Ministra Infrastruktury, które stanowi, iż miejsca parkingowe powinny być
tworzone w liczbie dostosowanej do potrzeb społecznych. Należy jednak mieć na uwadze, iż
rozporządzenie nie wprowadza obowiązku utworzenia konkretnej liczny miejsc postojowych.
Operuje bowiem jedynie niedookreśloną zasadą utworzenia „potrzebnej ilości” miejsc
postojowych. W związku z powyższym, należy liczyć się z możliwością nieuwzględnienia
żądania przez Sąd.
Warto również wspomnieć, o nagminnych przypadkach łamania przez kierowców prawa i
nieuprawnionego parkowania na miejscach dla osób niepełnosprawnych. O ile na drogach
publicznych problem ten może być rozwiązanych poprzez wezwanie Policji lub Straży
Miejskiej, to na niektórych typach dróg - drogach wewnętrznych, kwestia ta wygląda zgoła
inaczej. Warto bowiem wskazać, iż zarówno strażnicy miejscy, jak i policjanci, nie mogą
stosować sankcji karnych, wynikających z Prawa o ruchu drogowym, w miejscach
niebędących drogami publicznymi lub strefami zamieszkania. W tego typu miejscach bez
inicjatywy właściciela terenu, czy Zarządu Wspólnoty Mieszkaniowej interwencje Straży
Miejskiej i Policji będą mało skuteczne. W takiej sytuacji, należy informować zarządcę o tego
typu pojawiających się problemach z prośbą o interwencję u odpowiednich służb.