Ustawa Nr 9 z dnia 5 lipca 1985 r.

HISZPANIA
RZĄDOWY DZIENNIK URZĘDOWY NR 166
Z DNIA 12 LIPCA 1985 r.
14138 KODEKS KARNY - Ustawa Nr 9 z dnia 5 lipca 1985 r.
zmieniająca artykuł 417 bis Kodeksu Karnego.
Juan Carlos I,
Król Hiszpanii
Do wiadomości wszystkich tych, którzy zapoznają się z niniejszą
Ustawą.
Wiedzcie: Że Kortezy przyjęły, a Ja, Król Hiszpanii, zatwierdziłem
niniejszą ustawę.
Artykuł jedyny
Artykuł 417 bis Kodeksu Karnego otrzymuje następujące brzmienie:
«1. Nie jest karalny zabieg przerwania ciąży dokonany lub
przeprowadzony pod kierunkiem lekarza, w ośrodku lub zakładzie
leczniczym, państwowym lub prywatnym, posiadającym odpowiednie
zezwolenie i za wyraźną zgodą kobiety ciężarnej w następujących
przypadkach:
1) gdy zabieg jest konieczny ze względu na uniknięcie bezpośredniego
niebezpieczeństwa utraty życia, zdrowia fizycznego lub psychicznego
ciężarnej, przy czym niezbędna jest wcześniejsza opinia wydana przez
drugiego lekarza o odpowiedniej specjalności, innego niż ten, pod
kierownictwem którego ma zostać dokonany zabieg przerwania ciąży.
W nagłych przypadkach, gdy zaistnieje zagrożenie utraty życia kobiety
ciężarnej, opinia drugiego lekarza oraz zgoda ciężarnej nie są wymagane;
2) gdy ciąża jest następstwem przestępstwa zgwałcenia określonego w
art. 429, jeśli zabieg przerwania ciąży dokonany zostanie w pierwszych
dwunastu tygodniach ciąży i jeśli powyższe przestępstwo zostało zgłoszone;
3) gdy zachodzi podejrzenie, że płód wydany na świat będzie posiadał
ciężkie wady fizyczne i psychiczne, zawsze jeśli zabieg przerwania ciąży
55
dokonany zostanie wciągu pierwszych dwudziestu jeden tygodni ciąży i jeśli
przed zabiegiem zostanie wydana opinia, wystawiona przez dwóch
specjalistów z zakładu lub ośrodka leczniczego, państwowego lub
prywatnego, posiadającego odpowiednie zezwolenie, innych niż ten, pod
kierownictwem którego ma zostać dokonany zabieg przerwania ciąży.
2. W przypadkach przewidzianych w poprzednim punkcie postępowa nie
kobiety ciężarnej nie jest karalne, nawet jeśli zabieg przerwania ciąży
zostanie dokonany poza ośrodkiem lub zakładem leczniczym, państwowym
lub prywatnym, posiadającym odpowiednie zezwolenie lub gdyby nawet nie
były wydane wymagane opinie lekarskie».
Polecam wszystkim Hiszpanom, osobom prywatnym oraz władzom, aby
przestrzegali i upowszechniali przestrzeganie niniejszej ustawy.
Pałac Zarzuela, Madryt, dnia 5 lipca 1985 r.
Król
JUAN CARLOS I.
Premier
Felipe González Márquez.
Tłumaczenie: Hanna Krochmalewska
Weryfikacja: Piotr Moszczeński
56
RZĄDOWY DZIENNIK URZĘDOWY NR 281
Z DNIA 24 LISTOPADA 1986 r.
30898
ZABIEGI
PRZERYWANIA
CIĄŻY.
OŚRODKI
LECZNICZE I OPINIE-WSKAZANIA - Dekret Królewski Nr 2409 z
dnia 21 listopada 1986 r. /Opieka zdrowotna i spożycie/w sprawie
autoryzowanych ośrodków zdrowia i opinii-wskazań niezbędnych do
dokonywania legalnych, dobro wolnych zabiegów przerwania ciąży.
Orzeczenie Trybunału Konstytucyjnego Nr 53 z dnia 11 kwietnia 1985 r.
wymaga potwierdzenia przypadków poronień ze wskazań lekarskich i
poronień eugenicznych, przy czym dotyczy to poronień dokonywanych w
ośrodkach leczniczych, państwowych lub prywatnych, autoryzowanych do
dokonywania takich zabiegów. Orzeczenie również wymaga potwierdzenia
takich zabiegów dokonywanych w oparciu o inne podobne rozwiązania,
obowiązujące w ramach istniejącego prawa konstytucyjnego. Konkretnie, w
orzeczeniu, przypomina się o "obowiązku zagwarantowania przez Państwo
przeprowadzania zabiegów przerwania ciąży w ramach przewidzianych przez
ustawodawcę i w odpowiednich warunkach zdrowotnych zapewniających
kobiecie prawo do życia i do zdrowia".
Artykuł 417 bis Kodeksu Karnego stwierdza wyraźnie, iż zabieg prze
rwania ciąży jest niekaralny w przypadku "poważnego zagrożenia życia lub
utraty zdrowia fizycznego czy psychicznego przez kobietę ciężarną",
"przestępstwa zgwałcenia" i "podejrzenia, że płód, wydany na świat posiadać
będzie ciężkie wady fizyczne lub psychiczne"; określa potrzebne orzeczenia
wstępne; wymaga od kobiety ciężarnej wyraźnej zgody na dokonanie
zabiegu; poleca, aby zabieg przerwania ciąży został przeprowadzony przez
lekarza lub pod jego nadzorem w ośrodkach lub zakładach, państwowych lub
prywatnych, posiadających zezwolenie na przeprowadzanie takiego rodzaju
zabiegów.
Niniejszy Dekret Królewski precyzuje i ułatwia dokładne przestrzeganie
wymogów prawnych i sanitarnych, niezbędnych w podobnych przypadkach i
okolicznościach, do których odnosi się ta ustawa. Uściśla i ułatwia
odpowiednie przystosowanie struktury opieki zdrowotnej i sanitarnej,
uwzględniając zebrane doświadczenia od momentu opublikowania
Zarządzenia z dnia 31 lipca 1985 r., opracowanego w myśl zaleceń
Światowej Organizacji Zdrowia oraz międzynarodowych organizacji
57
zawodowych i wejścia w życie Ogólnej Ustawy o Ochronie Zdrowia Nr 14 z
dnia 25 kwietnia 1986 r. i zgodnie z jej ustaleniami zawartymi w art. art.
29.2,40.7 i postanowieniem końcowym czwartym.
Jest rzeczą oczywistą, że wyżej wymienione warunki lub wymagania nie
mają zastosowania w przypadkach pozbawienia odpowiedzialności prawnej
oraz w razie legalnej opieki zdrowotnej czyli zabiegów medycznych lub
chirurgicznych.
Zgodnie z tym, po otrzymaniu wstępnego, przychylnego raportu
Ministerstwa Sprawiedliwości i w oparciu o wniosek Ministra Opieki
Zdrowotnej i Spożycia, jak też po wstępnej debacie Rady Ministrów na
zebraniu w dniu 21 listopada 1986 r., rozporządzam co następuje:
I. O ośrodkach posiadających zezwolenie na legalne i dobrowolne
przeprowadzanie zabiegów przerwania ciąży.
Art.1. W celu wykonania postanowień artykułu 417 bis Kodeksu Karne
go mogą uzyskać zezwolenie:
1. Na dokonywanie zabiegów przerwania ciąży, które nie zagrażają życiu
ciężarnej i w okresie pierwszych dwunastu tygodni ciąży, ośrodki lub
zakłady lecznicze prywatne, które posiadają przynajmniej następujący
personel medyczny i sprzęt:
1.1. Jednego lekarza specjalistę w zakresie położnictwa i ginekologii,
personel pielęgniarski, pomocniczy sanitarny oraz pielęgniarki
środowiskowe.
1.2. Odpowiednie pomieszczenia, instalacje i sprzęt sanitarny.
1.2.1. Miejsce, gdzie znajdują się pomieszczenia, instalacje i sprzęt,
winno spełniać wszelkie warunki mieszkalne i sanitarno-higieniczne
wymagane dla każdego ośrodka leczniczego.
1.2.2. Ośrodek lub zakład leczniczy powinien posiadać powierzchnię
użytkową i pomocniczą, obejmującą co najmniej:
- izbę przyjęć,
- dział porad i informacji,
- salę przystosowaną do dokonywania zabiegów przerwania ciąży,
- salę pooperacyjną do odpoczynku i regeneracji sił dla pacjentek po
zabiegu.
58
1.2.3. Oprócz podstawowego zestawu instrumentów niezbędny jest
następujący sprzęt:
- instrumentarium do przeprowadzania badań ginekologicznych,
- instrumentarium do przeprowadzania zabiegów przerwania ciąży,
- materiały informacyjne i dydaktyczne.
1.3. Stosowne usługi w zakresie analiz klinicznych, anestezji i
reanimacji. Powinny również posiadać zapasy plazmy lub selektory plazmy.
1.4. Odpowiedni zakład szpitalny, do którego można skierować w razie
konieczności wszystkie te przypadki, które tego wymagają.
2. Ośrodki lub zakłady lecznicze prywatne w celu dokonywania
zabiegów przerwania ciąży o wysokim stopniu niebezpieczeństwa dla
ciężarnej lub po upłynięciu 12 tygodnia ciąży powinny posiadać co najmniej
następujący personel medyczny i sprzęt:
2.1. Oddział porodowy oraz ginekologiczny, laboratorium analityczne,
oddział anestezjologiczny, oddział reanimacyjny i bank czy też odpowiedni
depozyt krwi.
2.2. Odpowiednie stacjonarne oddziały lub sekcje pielęgniarskie.
Art.2.
1. Ośrodki lub zakłady państwowe spełniające wymogi zawarte w
poprzednim artykule automatycznie uzyskują zezwolenie na dokonywanie
zabiegów przerywania ciąży.
Władze sanitarne systematycznie będą publikowały spisy zakładów
państwowych, posiadających zezwolenie na dokonywanie zabiegów
przerywania ciąży.
2. Zgodnie z uprawnieniami Okręgów Autonomicznych, odpowiednie
władze sanitarne udzielają zezwoleń wszystkim prywatnym ośrodkom lub
zakładom leczniczym, które spełniając wymogi określone artykułem 1.
niniejszego postanowienia, uprzednio o takie poprosiły.
Art.3.
1. Zgodnie z postanowieniami art. art. 30 i 31 Ogólnej Ustawy o Ochro
nie Zdrowia wszystkie ośrodki i oddziały posiadające zezwolenie podlegają
kontrolom i inspekcjom ze strony kompetentnych władz sanitarnych.
59
2. Warunkiem przedłużenia zezwolenia jest przestrzeganie minimalnych
wymogów i rzeczywiste spełnianie warunków koniecznych z punktu
widzenia ochrony życia i zdrowia kobiety.
Art.4.
1. Niezależnie od innych ustaleń zgodnych z postanowieniami Ustawy z
dnia 16 czerwca 1986 r., w ośrodkach lub zakładach, państwowych lub
prywatnych, posiadających zezwolenia, są przechowywane historie choroby
oraz orzeczenia, sprawozdania i inne dokumenty niezbędne do legalnego
przeprowadzania zabiegu przerwania ciąży, oraz dokumenty ze zgodą
ciężarnych na zabieg. Zgodnie z Ustawą Nr 9 z dnia 5 lipca 1985 r. w
nagłych przypadkach, gdy ciężarnej grozi utrata życia, opinie lekarskie oraz
zgody pacjentek nie są wymagane.
2. Zgodnie z art. 10.3. Ustawy Ogólnej o Ochronie Zdrowia zostaje
utrzymany charakter poufny tej informacji.
Art.5. W ramach każdego Okręgu Autonomicznego władze sanitarne
będą dbać o to, aby odpowiednie służby posiadały niezbędny sprzęt, w tym
bezzwłoczną technikę diagnostyczną umożliwiającą dokonywanie zabiegów
przerwania ciąży w terminach określonych prawem.
II. O wydawaniu opinii-wskazań.
Art.6.
1. W przypadku gdy zabieg przerwania ciąży dokonywany jest celem
zapobieżenia poważnemu zagrożeniu życia, utracie zdrowia fizycznego lub
psychicznego kobiety ciężarnej, upoważnionymi do wydania opinii są
lekarze odpowiednich specjalności.
2. W przypadku gdy zabieg przerwania ciąży dokonywany jest z uwagi
na podejrzenie, że płód wydany na świat będzie posiadał ciężkie wady
fizyczne lub psychiczne, opinia powinna być wystawiona przez dwóch
lekarzy specjalistów jednego państwowego lub prywatnego ośrodka lub
zakładu lecz niczego, posiadającego stosowne zezwolenie. To zezwolenie,
wydane przez właściwe organy Okręgów Autonomicznych, rozumiane jest
niezależnie i oddzielnie od zezwolenia na dokonywanie zabiegów
przerywania ciąży.
Takie odrębne zezwolenie otrzymują ośrodki państwowe lub prywatne,
które posiadają - zgodnie z dodatkowymi testami diagnostycznymi
wymaganymi w każdym poszczególnym przypadku - następujące środki lub
techniki diagnostyczne:
60
2.1. Techniki echograficzne lub podobne do diagnostyki zniekształceń
płodu.
2.2. Odpowiednie techniki biochemiczne do diagnostyki chorób
przemiany materii.
2.3. Techniki cytogenetyczne do diagnostyki zmian chromosomowych.
2.4. Precyzyjne techniki analityczne do diagnostyki zniekształceń
będących wynikiem zakażenia.
3. We wszystkich przypadkach, o których mowa w punktach 1 i 2
niniejszego artykułu, diagnoza winna określać stopień ryzyka i kryteria
prawdopodobieństwa.
III. O informacji.
Art.7. Okręgi Autonomiczne, stosownie do art.40.9 Ogólnej Ustawy o
Ochronie Zdrowia, informują centralne władze sanitarne o istnieniu
ośrodków, które posiadają zezwolenie zgodnie z art. art. 2 i 6 niniejszego
Dekretu Królewskiego.
Art.8. W ramach każdego Okręgu Autonomicznego właściwe władze
sanitarne zapewniają, aby podległe im placówki państwowe i ośrodki
lecznicze posiadały spisy ośrodków lub zakładów państwowych czy
prywatnych, które posiadają zezwolenia na legalne dokonywanie zabiegów
przerwania ciąży.
Art.9. Osoby zawodowo związane ze służbą zdrowia winny informować
pacjentki o następstwach zdrowotnych, psychologicznych i społecznych
usunięcia ciąży lub jej przerwania, o istnieniu ośrodków opieki społecznej i
kształtowania rodziny, które mogą im pomóc. Powinny również informować
o wymogach, które w każdym przypadku są stawiane, jak też o terminach i
placówkach upoważnionych do dokonywania zabiegów przerwania ciąży.
Odstępując od dokonania zabiegu przerwania ciąży lekarz powinien
natychmiast powiadomić o tym fakcie pacjentkę, aby ta miała czas na
dodatkową poradę lekarską u innego specjalisty.
We wszystkich przypadkach gwarantuje się zachowanie tajemnicy
lekarskiej.
61
ROZPORZĄDZENIE UCHYLAJĄCE
Traci moc rozporządzenie z dnia 31 lipca 1985 r. w sprawie
dokonywania zabiegów przerywania ciąży w ośrodkach lub zakładach
leczniczych i rozporządzenie z dnia 16 czerwca 1986 r. w sprawie
prowadzenia statystyki oraz informacji epidemiologicznej w zakresie
dobrowolnych zabiegów przerywania ciąży, przeprowadzonych zgodnie z
Ustawą Nr 9 z dnia 5 lipca 1985 r.
PRZEPISY KOŃCOWE
Pierwszy. - Należy rozszerzyć działalność ośrodków opieki społecznej i
kształtowania rodziny, jak również współpracę z tymi lekarzami specjalista
mi, którzy mogą kontrolować ustalenia, raporty oraz opinie lekarskie, w
każdym poszczególnym przypadku.
Drugi - Niniejszy Dekret Królewski wchodzi w życie po upływie
jednego dnia od daty jego ogłoszenia w Rządowym Dzienniku Urzędowym.
Madryt, 21 listopada 1986 r.
KRÓL
JUAN CARLOS I.
Minister Opieki Zdrowotnej i Spożycia:
Julián Garcia Vargas.
Tłumaczenie: Hanna Krochmalewska
Weryfikacja: Piotr Moszczeński
62