AN DRZEJ BAR WICZ

INSTYTUT RADIOELEKTRONIKI
barwicz
ANDRZEJ BARWICZ
Andrzej Barwicz urodzi³ siê 1 czerwca 1942 roku w Warszawie (ojciec Wies³aw, matka Janina
z domu Pankiewicz), gdzie te¿ ukoñczy³ szko³ê podstawow¹ (1955) i liceum ogólnokszta³c¹ce nr 3 im. Gen. Sowiñskiego (1959). Dyplom
magistra in¿yniera elektronika uzyska³ w 1965
roku na Wydziale Elektroniki Politechniki
Warszawskiej. Doktorat w dziedzinie cyfrowych pomiarów czêstotliwoœci i czasu obroni³
w 1973 roku. W czasie d³ugoletniej kariery
zawodowej mia³ wiele okazji do podnoszenia
kwalifikacji ogólnych (np. w ramach studiów
podyplomowych na Uniwersytecie Warszawskim w 1979 roku) i specjalistycznych
(np. w ramach kursu dla kadr kierowniczych,
zorganizowanego dla firmy Bookham Technology Plc. przez London Institut of Human Development w 2001 roku).
Karierê zawodową rozpocz¹³ od kilkumiesiêcznej pracy w Przemys³owym Instytucie
Elektroniki, gdzie wykona³ równie¿ pracê
magistersk¹ (paŸdziernik 1964 – luty 1965).
W marcu 1965 roku zosta³ zatrudniony w Katedrze Urz¹dzeñ Radiotechnicznych i Telewizyjnych, która w 1970 roku wesz³a w sk³ad
Instytutu Radioelektroniki. W trakcie przygotowywania pracy doktorskiej odby³ sta¿ w firmie
Spraque Elektromag w Belgii, powi¹zany ze
wspó³prac¹ z Université Catolique de Louvain
(od grudnia 1970 do wrzeœnia 1971 roku). Po
obronie pracy doktorskiej przeszed³ na stanowisko adiunkta i równolegle z zajêciami
dydaktycznymi prowadzi³ prace badawczo-rozwojowe dla przemys³u, w szczególnoœci
dla zak³adów ZOPAN oraz Unitra Unima.
W 1974 roku by³ odpowiedzialny za zorganizowanie stadium podyplomowego Kompute-
rowej Techniki Pomiarowej. W latach 1970 –
–1975 zorganizowa³ zespó³ Komputerowej
Techniki Pomiarowej, dzia³aj¹cy formalnie
w ramach pracowni pomiarów cyfrowych,
któr¹ kierowa³ doc. Edmund Porz¹dkowski.
Pozwoli³o to, miêdzy innymi, na wprowadzanie bloków zajêæ z komputerowej techniki pomiarowej do programów studiów magisterskich
na Wydziale. W latach 1979 –1986 wyk³ada³,
jako maître de conférence (odpowiednik docenta w Polsce), w Instytucie Telekomunikacji
w Oranie (Algieria).
W styczniu 1987 roku wyjecha³, jako profesor zaproszony, na Université du Québec
a Trois-Rivières (UQTR) w Kanadzie. Od czerwca 1987 roku kontynuowa³ prace na tym uniwersytecie, jako profesor w departamencie
Génie Électrique. Prowadzi³ zajêcia z techniki
cyfrowej i systemów pomiarowych. W latach
1994 –1997, jako kierownik studiów magisterskich, by³ odpowiedzialny za uruchomie-
Słowa kluczowe
n mikrosystemy pomiarowe
n metrologia, mikroelektronika
n systemy pomiarowe
n przetwarzanie danych
pomiarowych
INSTYTUT RADIOELEKTRONIKI
B
nie studiów doktoranckich w tej dziedzinie
na UQTR. Studia ruszy³y w 1986 roku, a Andrzej Barwicz zosta³ ich pierwszym kierownikiem. Równolegle, nawi¹za³ w 1988 roku
wspó³pracê z zespo³em Komputerowej Techniki Pomiarowej w Instytucie Radioelektroniki
Politechniki Warszawskiej. G³ównym wspó³pracownikiem, w latach 1988 –1997, sta³ siê
jego kolega z zespo³u i przyjaciel Roman Z.
Morawski; œwiadczy o tym imponuj¹ca lista
wspólnych projektów badawczych, publikacji
i doktorantów. G³ównym kierunkiem prowadzonych przez nich badañ by³o zastosowanie
w spektrofotometrii zaawansowanych algorytmów przetwarzania danych pomiarowych
oraz elementów mikroelektroniki i MEMS —
w celu opracowania mikrospektrofotometru
scalonego.
Ze wzglêdu na istniej¹ce ograniczenia
finansowania w systemie uniwersyteckim,
w 1997 roku A. Barwicz za³o¿y³ firmê Measurement Microsystems, której g³ównym celem
sta³o siê opracowanie technologii mikrospektrometru scalonego (microspectrometer
on a chip). Firma by³a aktywna przez 10 lat.
W 2001 roku zosta³a zakupiona przez brytyjsk¹ firmê telekomunikacyjn¹ Bookham Technology Plc. W sierpniu 2002 roku, po za³amaniu siê rynku telekomunikacyjnego, zosta³a
odkupiona przez zespó³ zorganizowany przez
Andrzeja Barwicza i do 2007 roku kontynuowane były prace nad technologi¹ mikrospektrometru scalonego dla zastosowañ rynkowych. Po zakoñczeniu badañ i opracowaniu
zasadniczych elementów technologii, firma
zakoñczy³a aktywn¹ dzia³alnoœæ. W³asnoœæ
intelektualna firmy (5 grup patentów, raporty,
programy itd.) jest utrzymywana i negocjacje
dotycz¹ce zastosowañ opracowanej technologii zosta³y wznowione po kryzysie 2008/2009.
Andrzej Barwicz jest autorem lub wspó³autorem oko³o 80 publikacji, w tym oko³o 50
w recenzowanych pismach miêdzynarodowych oraz oko³o 30 prezentacji na konferencjach miêdzynarodowych. By³ wielokrotnie
zapraszany do wyg³oszenia referatów konferencyjnych i seminaryjnych, a tak¿e do recenzowania artyku³ów w presti¿owych czasopismach i wniosków o finansowanie projektów
badawczych przez Natural Science and Engineering Research Council of Canada.
Andrzej Barwicz by³ cz³onkiem wielu stowarzyszeñ zawodowych i pe³ni³ odpowiedzial-
ne funkcje w IEEE (cz³onek, aktualnie senior
member — od 1983 roku, wiceprzewodnicz¹cy konferencji IEEE IMTC’97 w Ottawie;
organizator i przewodnicz¹cy sesji Integration
of Measuring Systems na tej konferencji; przewodnicz¹cy Educational Activities of IEEE Canada w latach 1996 –1997, przewodnicz¹cy
Technical Committee on Measurement Microsystems TC-24 of the IEEE Instrumentation
& Measurement Society w latach 1998 –2008)
oraz IMEKO (cz³onek Technical Committee on
Measurement Science TC7 — od 1995; cz³onek Editorial Board of „Measurement — Journal of the IMEKO” — od 1997). W latach
2002–2008 Andrzej Barwicz by³ doradc¹ polskiego ministra gospodarki do spraw innowacji
technologicznych, a od 1999 roku jest cz³onkiem rady nadzorczej fundacji FIRE.
W 2004 roku Andrzej Barwicz otrzyma³
Krzy¿ Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
za organizowanie polsko-kanadyjskiej wspó³pracy akademickiej w dziedzinie nauk technicznych oraz miêdzyrz¹dowej wspó³pracy
w dziedzinie innowacji technologicznych. Zosta³ ponadto uhonorowany medalem UQTR
(2003) oraz nagrod¹ firmy Bookham Technology „Inventor of the Year & Top Performer”
(2001). W ksi¹¿ce Les Batisseurs de la Region
(Trois-Rivières, Québec Canada, 2001), poœwiêcono mu ca³¹ stronê. W Kanadzie otrzyma³ „Prix d’excellence en enseignement” (sieæ
Université du Québec, 1991), a w Polsce —
cztery nagrody Ministra Nauki i Szkolnictwa
Wy¿szego (1976, 1977, 1979, 1980) oraz wiele nagród Rektora Politechniki Warszawskiej.
Podejœcie systemowe jest jego ulubionym
paradygmatem i w nauce, i w ¿yciu. Interesuje siê ro¿nymi aspektami rozwoju osobowoœci,
dorobkiem ro¿nych cywilizacji i religii w tym
temacie, a w szczególnoœci wspólnymi wnioskami i ich zastosowaniem w ¿yciu codziennym, jak równie¿ elementami, które wed³ug
jednych pogl¹dów le¿¹ u podstaw fizjologii,
a wed³ug innych, mimo istniej¹cych wyników
badañ naukowych, nale¿¹ do metafizyki.
W³ada biegle jêzykiem francuskim i angielskim (od 24 lat pos³uguje siê nimi na co dzieñ),
mniej biegle jêzykiem rosyjskim. Lubi ró¿ne
rodzaje muzyki, a w szczególnoœci ciszê na
³onie natury; lubi ponadto dobr¹ kuchniê, dobre samochody i inne dobre rzeczy. Jest ¿onaty; ma troje dzieci i piêcioro wnucz¹t.