Odmowa przyjęcia wypowiedzenia utrudnia odwołanie do sądu

Transkrypt

Odmowa przyjęcia wypowiedzenia utrudnia odwołanie do sądu
Odmowa przyjęcia wypowiedzenia utrudnia odwołanie do sądu
Monika Krzyszkowska-Dąbrowska, Dziennik Gazeta Prawna, Akademia prawa pracy 1627
Pracownik odmówił przyjęcia pisma wypowiadającego mu umowę, nie czytając go i niszcząc oraz nie przyjmując
do wiadomości informacji o zakończeniu zatrudnienia, po czym następnego dnia poszedł na zwolnienie lekarskie.
Kiedy nie został dopuszczony do pracy po powrocie, pozwał pracodawcę, twierdząc, iż wypowiedzenie nigdy nie
zostało mu doręczone, a przez to nie miał możliwości odwołania się do sądu. Czy ma rację?
Pracownik ma siedem dni na odwołanie się do sądu pracy od złożonego mu wypowiedzenia umowy. Tak wynika z
art. 264 par. 1 k.p. Termin zaczyna biec po przekazaniu pisma pracodawcy w tej sprawie. Zawarte w nim
oświadczenie pracodawcy wypowiadające umowę uznawane jest za skutecznie doręczone w chwili, gdy doszło do
pracownika w taki sposób, że miał on realną możliwość zapoznać się z jego treścią (art. 61 k.c. w zw. z art. 300
k.p.). Oznacza to, że nie jest wymagane, aby pracownik rzeczywiście zapoznał się z treścią wypowiedzenia, przyjął
je do wiadomości albo wyraził na nie zgodę. Przekroczenie czasu na odwołanie skutkuje oddaleniem powództwa
przez sąd, chyba że pracownik złoży w ciągu siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia terminu wniosek o
przywrócenie, wykazując brak swojej winy w jego naruszeniu i uprawdopodobniając okoliczności uzasadniające
przywrócenie. Zasadniczo choroba może zostać uznana za uzasadnioną przyczynę niezachowania terminu do
odwołania z art. 264 par. 1 k.p. (por. wyrok SN z 25 sierpnia 1998 r., I PKN 270/98). Niemniej jednak jeżeli
pracownik bez usprawiedliwionych przyczyn odmówi przyjęcia pisma wypowiadającego mu umowę
o pracę, to nie może domagać się przywrócenia terminu do wniesienia odwołania do sądu pracy ani powoływać
się na to, że pracodawca nie poinformował go o możliwości, terminie i trybie odwołania (por. wyrok SN
z 4 marca 2004 r., I PK 429/03, 8 maja 2002 r., I PKN 259/01 czy z 17 listopada 1998 r., I PKN 440/98).

Podobne dokumenty