- Erasmus + | Polska Fundacja im. Roberta Schumana

FRANCJA
dla
każdego
1. seminarium 12 października 2011 roku
koordynator:Joanna Różycka­Thiriet [email protected]
Gość:
­ Elie Cavigneaux, Radca Ambasady Francji w Polsce
SŁOWNICZEK PRZETRWANIA
Le Maghreb [ly magreb] – słowo pochodzące z arabskiego. Maghreb to region w Północnej Afryce położony między Morzem Śródziemnym, Saharą, Oceanem Atlantyckim i Egiptem. Maghreb w ścisłym znaczeniu obejmuje Maroko, Algierię oraz Tunezję.(nazywane też Małym Maghrebem albo Maghrebem Środkowym). Kiedy mówimy o Wielkim Maghrebie dodajemy do powyższych krajów jeszcze Mauretanię, Libię oraz Saharę Zachodnią. Te 5 mln km2 zamieszkuje około 87 mln osób. Region o silnej tożsamości, różniący się od świata arabskiego i czarnej Afryki.
Le Proche­Orient [ly prosz orią] – Bliski Wschód, region położony w Azji i Afryce, który obejmuje południowo­
zachodnie kraje basenu Morza Śródziemnego. Często region ten określa się jako element składowy Środkowego Wschodu. Pojęcie to ma pochodzić z francuskiej dyplomacji XIX wieku. Ponad 9 km2, ponad 300 mln mieszkańców.
Le printemps arabe [ly prętą arab] – arabska wiosna. Określenie używane dla określenia rewolucji, które rozpoczęły się w grudniu 2010 roku w krajach arabskich. Fala rozpoczyna się w Tunezji, gdzie ostatecznie 14 stycznia 2011 roku obalono dyktatora Ben Aliego. Następnie zbuntował się Egipt – 11 lutego ustępuje Hosni Mubarak. W lutym buntuje się Libia, Muammar Kadafi ucieka. Stolica kraju – Trypolis ­ zostaje zdobyta pod koniec sierpnia. Arabska wiosna objęła również inne kraje np. Syrię. DOBRZE POWIEDZIANE – FRAZA DNIA
Merci la France (Dziękuję, Francjo) – treść jednego z plakatów na Placu Wolności w Benghazi w Libii.
15 września miasto odwiedził prezydent Francji Nicolas Sarkozy oraz brytyjski premier David Cameron. Obaj politycy zostali powitani przez Libijczyków owacyjnie. Podczas swojej wizyty Sarkozy, pierwsza zachodnia głowa państwa z wizytą w Libii po zdobyciu Trypolisu, wezwał do pojednania i przebaczenia oraz ostrzegał przed rozpadem państwa. Prezydentowi pokazano nawet dziecko nazwane od jego nazwiska Sarkozy. Francja jako pierwszy kraj uznała w połowie marca libijską Tymczasową Radę Narodową. Szybkość podjętych działań kontrastowała z opieszałością np. w przypadku manifestacji w Tunezji. Francja i Wielka Brytania były jednym z inicjatorów rezolucji Rady Bezpieczeństwa ONZ nr 1973 z 17 marca 2011 roku, wzywającej do ochrony libijskich cywilów oraz uczestnikami interwencji z powietrza w Libii. 1 września w Paryżu zorganizowano konferencję dotyczącą wsparcia dla nowej Libii. Zobacz więcej: www.youtube.com/watch?v=97nTy­KUXYI
PORTRETY MNIEJ ZNANYCH MĘŻCZYZN I KOBIET
Ur. w 1945 roku minister spraw zagranicznych i europejskich Alain Juppé posiada bardzo barwny życiorys. Po studiach z literatury w elitarnej szkole Ecole Normale Supérieure i zdaniu prestiżowego konkursu agrégation z literatury klasycznej udaje się na studia do następnych elitarnych placówek ­ Instytutu Studiów Politycznych (IEP) w Paryżu oraz Narodowej Szkoły Administracji (ENA). Począwszy od 1976 roku jest wiernym druhem Jacques'a Chiraca, towarzyszy mu między innymi kiedy ten jest merem Paryża. Po raz pierwszy do rządu trafia w 1986 roku. W latach 1993­95 jest ministrem spraw zagranicznych, a następnie premierem (1995­97). W 2004 roku zostaje skazany w aferze fikcyjnych stanowisk w merostwie Paryża za rządów Chiraca ­ na 14 miesięcy więzienia w zawieszeniu i rok pozbawienia biernego prawa wyborczego (możliwości kandydowania). Według komentatorów krył Jacques'a Chiraca. W 2007 roku wraca na ławy rządowe po wyborze na prezydenta Nicolasa Sarkozy'ego. Jest ministrem ds. ekologi. Stanowisko opuszcza, kiedy nie zdobywa mandatu deputowanego do Zgromadzenia Narodowego. Ale od 2010 roku jest ministrem obrony i w końcu w 2011 roku zastępuje na stanowisku ministra spraw zagranicznych Michèle Alliot­Marie (odeszła w atmosferze skandalu w związku ze swoimi kontrowersyjnymi wakacjami w Tunezji oraz uwagami o poparciu dla reżimu tunezyjskiego). Juppé ma też piękną kartę w ruchu gaullistowskim (francuskiej prawicy). W latach 1994­97 jest przewodniczącym partii RPR, a w latach 2002­2004 przewodniczącym jej następcy UMP. Związany jest z miastem Bordeaux, którego merem był w latach 1995­2004 oraz obecnie, od 2006. roku. Jako minister osobiście przekonywał w Nowym Jorku Radę Bezpieczeństwa ONZ do przyjęcia rezolucji nr 1973. JAK TO SIĘ JE, CZYLI O FRANCUSKICH ZWYCZAJACH
La rentrée – kiedy wakacje zbliżają się do końca we francuskich mediach słychać bez przerwy to słowo, które oznacza powrót po (najczęściej) letnim odpoczynku. Mówi się więc o rentrée scolaire, czyli powrocie dzieci do szkoły. Swoją rentrée mają też studenci i wykładowcy (rentrée universitaire), a nawet politycy. Organizatorem seminariów jest Polska Fundacja im. Roberta Schumana
Partnerem seminariów jest Fundacja Roberta Schumana w Paryżu
Działania Polskiej Fundacji im. Roberta Schumana są współfinansowane przez Unię
Europejską, ze środków programu Europa dla Obywateli