Dokad idziesz 2013.02

GAZETKA PARAFII RZYMSKOKATOLICKIEJ
P .W. WNIEBOWSTĄPIENIA PAŃSKIEGO
W JAŹWINIE
ROK VII LUTY 2013 NR 2 / 65/ 2013
„BYĆ SOLĄ ZIEMI” – to świadczyć o Chrystusie i o solidarności z człowiekiem.
OKRES ZWYKŁY: „Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim”. (Łk 24,12)
Biblia. Za kaŜdym razem, gdy czytamy jej stronice, sam Bóg mówi do naszego serca. Gdy wczytujemy się w karty Ewangelii, poznajemy słowa Chrystusa, który przemawia
do nas, by przemienić nasze Ŝycie.
Św. Augustyn w Wyznaniach opowiadał pewne zdarzenie ze swojego Ŝycia, kiedy miał podjąć bardzo waŜną, osobistą decyzję. Nie zdradzając,
o co chodziło, mówił jednak, Ŝe długo się wahał, targały nim wątpliwości,
wciąŜ zadawał sobie pytania i wciąŜ nie wiedział, co ma zrobić. Modlił się
do Boga. Kiedy po raz kolejny w swych rozterkach rzucił się na kolana,
by prosić Boga o pomoc i światło (a działo się to w ogrodzie przy jego mediolańskim mieszkaniu),
z sąsiedniego domu usłyszał dobiegający go głos dziecka, które mówiło: Weź to, czytaj! Augustyn
zrozumiał, Ŝe jest to wezwanie samego Boga, zachęcającego go, by otworzył Biblię. Uczynił to, a
juŜ pierwsze zdania, na które natrafił, stały się dla niego światłem i potrafił podjąć słuszną decyzję.
Spełniło się więc w jego Ŝyciu to, co na kilka wieków przed Chrystusem zostało zapowiedziane przez
psalmistę: Twoje słowo jest lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieŜce (Ps 119,105).
Rzeczywiście, słowo Boga moŜe stać się dla nas światłem, moŜe wskazać nam drogę, wtedy gdy
nie wiemy, jak św. Augustyn, jaką podjąć decyzję. Dlatego bardzo zachęcam, aby codziennie, czy to
o brzasku dnia, czy przy wieczornej lampie, choćby na klika minut, wziąć do ręki Pismo Święte, by
pozwolić Bogu przemawiać do naszego serca. Dobrze jest zacząć osobistą lekturę Biblii od tych ksiąg,
które są nam najbliŜsze, które lepiej rozumiemy, np. od Ewangelii, Dziejów Apostolskich, później
sięgnąć po listy św. Pawła, a księgi najtrudniejsze, takie jak Apokalipsa czy księgi Starego
Testamentu, pozostawić na koniec, ale trzeba się nimi karmić. Myślę, Ŝe z lekturą Biblii jest tak, jak
z przebywaniem z najlepszym przyjacielem: im częściej się z nim spotykamy, im dłuŜej rozmawiamy, tym lepiej go poznajemy. Po pewnym czasie potrafimy przewidzieć jego słowa, prawie odczytujemy jego myśli.
Podobnie jest z lekturą Biblii, im częściej będziemy się karmili jej
słowami, tym mocniej, potęŜniej Bóg zacznie przemieniać nasz sposób myślenia, a zmiana sposobu myślenia to nic innego, jak nawrócenie, metanoja. Zatem, trzeba sięgać po Biblię. Pozwólmy więc, by Bóg
mówił do nas przez swoje Słowo i wprowadzajmy je w Ŝycie. (ks.M.Rosik)
Dlaczego potrzebuję Ducha Świętego? Czy postawiłeś juŜ sobie takie pytanie? Szukałeś na nie
odpowiedzi? Jeśli nie – to trzeba je sobie postawić i odpowiedzieć;
DLACZEGO? Mógłbyś bowiem pomyśleć: „Bierzmowanie – jaką moŜe
stanowić róŜnicę? Będę takim samym człowiekiem, czyŜ nie?” OtóŜ nie.
Kiedy otrzymasz Ducha Świętego, Twoje Ŝycie moŜe ulec
radykalnej przemianie jak Ŝycie uczniów w dniu Pięćdziesiątnicy. Tak
jak chrzest, bierzmowanie przyjmujesz tylko raz w Ŝyciu. BoŜy znak,
wyciśnięty na Twej duszy w czasie bierzmowania, nigdy się nie zatrze.
Nie będziesz tym samym człowiekiem. Jeśli w sercu wybierzesz zgodę na
sakrament i prawdziwie zaprosisz Ducha Świętego do swojego Ŝycia,
On Ci pomoŜe : zbliŜyć się do Boga i Jezusa; napełnić Twoje Ŝycie
poczuciem sensu i celu; iść przez Ŝycie tak, abyś go nie stracił na
wieczność; podejmować decyzje. Duch Święty ofiaruje Ci szczególna
moc, która umoŜliwi Ci Ŝyć w pełniejszym sensie jako chrześcijanin. Podobnie jak uczniowie,
będziesz umocniony, gdy staniesz w obronie swych przekonań, wiedząc, co jest właściwe i czego Bóg
oczekuje od Ciebie. Bierzmowanie daje Ci moc, byś był w stanie powiedzieć odwaŜnie i dumą:
„Jestem katolikiem. Jestem chrześcijaninem”.
Święto Ofiarowania Pańskiego łączy się Ŝydowskim zwyczajem, zakorzenionym w Prawie
MojŜesza, a opierającym się na nakazie zapisanym na kartach Tory: „KaŜde pierworodne dziecko płci
męskiej będzie poświęcone Panu” (Wj 13,2). Teoretycznie oznaczało to,
Ŝe kaŜdy pierworodny chłopiec musiał być oddany na słuŜbę
w świątyni jerozolimskiej. Kiedy jednak liczba sług świątyni była
wystarczająca - zaczęło obowiązywać prawo wykupu: zamiast
oddawać chłopca na słuŜbę przy sanktuarium, składano przepisaną
prawem ofiarę ze zwierząt lub pienięŜną. NajuboŜsi ofiarować winni
parę synagorlic lub gołębi. W ten sposób tłumaczy się ofiarowanie
Jezusa w świątyni.
Izraelici Ŝywili głębokie przekonanie, Ŝe pierworodny jest szczególną własnością Boga.
Pierworodnym synom przysługiwały specjalne przywileje: błogosławieństwo ojca, podwójna część
dziedzictwa i przywództwo w rodzie. Tak zwany „cykl świątynny” w Łukaszowej Ewangelii
Dziecięctwa obejmuje ofiarowanie Jezusa w świątyni i złączone z nim spotkanie świętej Rodziny
z Symeonem i Anną. Postacie starca Symeona i prorokini Anny reprezentują
oczekujących na Mesjasza Izraelitów. Obydwoje wypowiadają prorocze
słowa, zapowiadające przyszłą misję Jezusa. Krótki kantyk Symeona,
zaczynający się od słów „Teraz, pozwól, Panie, odejść słudze Twemu
w pokoju”, przepełnia motyw radości z powodu realizacji BoŜych
zapowiedzi. To, co dawniej pozostawało jedynie obietnicą - przyjście na świat
Zbawiciela, teraz staje się rzeczywistością. Dlatego śmierć staje się dla
Symeona, w którego usta Łukasz wkłada słowa hymnu, wędrówką ku
pokojowi i szczęściu. Symeon zapowiada takŜe sprzeciw, jaki powstanie
wobec Jezusa („On przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu, i na
znak, któremu sprzeciwiać się będą”), oraz cierpienia Maryi („Twoją duszę
miecz przeniknie”). Przesłanie lutowego święta zamknąć moŜna w słowach:
Maryja z Józefem ofiarowali Bogu w świątyni to, co mieli najcenniejszego ich jedynego Syna. A stąd wezwanie dla nas, byśmy istotne sprawy umieli
powierzać Bogu w świątyni. (ks.M.Rosik)
On się modlił. Było to na holenderskim wybrzeŜu Morza Północnego. MęŜczyźni z małej wioski
rybackiej wypłynęli w morze na swoich łódkach i kutrach. Mieli niesłychanie dobry połów.
Wszystkich ogarnął dobry nastrój i chcieli jak najszybciej wrócić do domu. Pojawiła się jednak gęsta
mgła, gęściejsza niŜ męŜczyźni mogli się spodziewać. Ale wkrótce zobaczyli przed sobą światło
latarni, stojącej w pobliŜu wybrzeŜa. Tera nikt juŜ nie mógł popłynąć w złym kierunku. Po upływie
pół godziny kutry dotarły do portu. Dotarła równieŜ „Biała Mewa” – statek naleŜący do Andre de
Lange. Andre przypłynął ze swoją łódką ostatni. Jego przybycie było znakiem dla straŜnika latarni,
Ŝe moŜe zgasić światło.
I tego wieczora światło na latarni zgasło. Nikt nie pomyślał o tym, Ŝe Piet Laarsen takŜe wypłynął
tego dnia na morze i jeszcze nie wrócił. Piet był bardzo młody, niedawno sprowadził się do wioski,
a poniewaŜ był upartym człowiekiem, zawsze pływał sam i nie szukał
kontaktu z innymi. Młody rybak był jeszcze daleko od wybrzeŜa, gdy
nagle zgasło światło latarni. Co teraz? Czy o nim zapomnieli? Bez
światła tego dnia prawie niemoŜliwe było dotarcie do portu. Piet
rozpaczliwie próbował utrzymać swoją łódką kierunek, w jakim
ostatni raz zobaczył światło. Strasznie się złościł. Po godzinie wciąŜ
jeszcze błądził ze swoją łódką we mgle i ciemnościach. Stracił zupełnie
orientację. Morze stało się niespokojne, Jeśli nie dotrze wkrótce do
portu, będzie zgubiony. MęŜczyzna wiedział o tym i wiedział równieŜ, Ŝe nie znajdzie wybrzeŜa bez
światła latarni. Zrozpaczony wypuścił ster z rąk, schował twarz w dłoniach i zaczął płakać. A potem
modlił się, choć przez wiele lat nie chciał wiedzieć nic o Bogu. Teraz
w tej strasznie trudnej sytuacji wołał do Niego o pomoc. Modlił się
tak jak nigdy w Ŝyciu.
W małej wiosce rybackiej zapadła cisza. Większość ludzi spała,
poniewaŜ dzień był męczący. Spał teŜ Achim, dwunastoletni syn
wcześniejszego latarnika, który juŜ zmarł. Nagle Achim obudził się,
bo zdawało mu się, Ŝe ktoś krzyczy na niego, Ŝeby zapalił światło
latarni. Czy mu się to śniło? Achim wstał tak prędko, jakby ktoś
ponaglał go do pośpiechu. Serce zaczęło mu szybko bić. Ale potem
powiosłował odwaŜnie do latarni. JuŜ wiele razy zapalał jej światło, gdy ojciec był chory. Światło
zapaliło się, a chłopiec wsłuchiwał się w ciemności nocy. Być moŜe wszystko to tylko mu się
zdawało. Ale po chwili usłyszał odgłos motorówki. „Piet Laarsen” – błyskawicznie przypomniało się
Achimowi. Wkrótce potem Piet Laarsen przybił do portu. Nie tylko
światło latarni na nowo się zapaliło, równieŜ w duszy młodego rybaka
zapłonęło nowe światło.
Nie zawsze modlitwa zostaje wysłuchana, przynajmniej nie tak, jak
sobie to wyobraŜamy. W przeciwnym razie kaŜdy mógłby wygrać
główną nagrodę w lotka. PrzecieŜ w modlitwie „Ojcze nasz” mówimy:
„Niech się stanie wola Twoja!” Być moŜe czasem w swoich
modlitwach prosimy o coś niemądrego – ale Bóg widzi dalej niŜ do
następnego zakrętu na drodze. Wiele rodzin modli się przed posiłkiem. Jest to małe codzienne
podziękowanie. Nawet jeśli mamy wystarczająco duŜo pieniędzy, by kupić sobie wszystkie
wspaniałe rzeczy, które trafiają na stół, taka modlitwa jest potrzebna.
Parafia Rzymskokatolicka
Wniebowstąpienia Pańskiego
w Jaźwinie.
Msze św. w niedziele i święta:
Jaźwina g. 8.00 i 12.15
Uciechów g. 9.30
Stoszów g.11.00
Chorych odwiedzę w ich domach
W sobotę 9.02. 2013r. od g. 10.00
Z racji obchodów Dnia Chorego
(11.02.) udzielać będę
sakramentu chorych
Chrzty:
- w każdą drugą niedzielę miesiąca
- chrzest należy zgłosić dwa tygodnie
przed tą uroczystością.
Wymagane dokumenty:
- świadectwo urodzenia dziecka z USC;
-zaświadczenie rodziców chrzestnych,
że są praktykującymi katolikami.
Po zaświadczenie zgłaszamy się do
księdza w miejscu aktualnego zamieszkania .
świadectwo ślubu kościelnego
jeżeli małżeństwo zostało zawarte
poza naszą parafią.
Chrzestni jeśli nie są z naszej parafii
powinni dostarczyć zaświadczenie od
swego Księdza Proboszcza, że spełniają
warunki, aby pełnić godność
chrzestnego. Młodzież, po bierzmowaniu, zaświadczenie uczęszczania
na katechezę ( od Katechety).
Śluby:
- narzeczeni zgłaszają się trzy
miesiące przed planowanym dniem
zawarcia małżeństwa.
Wymagane dokumenty:
- dowód osobisty,
- aktualne świadectwo chrztu św.
ważne trzy miesiące do daty ślubu,
- świadectwo bierzmowania,
- zaświadczenie o uczestnictwie
w katechezach przedmałżeńskich.
Narzeczeni mieszkający poza
granicami Polski wszystkie sprawy
związane ze ślubem kościelnym
załatwiają w Polskiej Misji kraju,
w którym aktualnie mieszkają
Kancelaria parafialna.
Czynna w soboty:
godz. 8.00 – 9.00
15.00 – 16.00
Sprawy pilne w każdej chwili.
Uwaga: nie załatwiamy
spraw w niedziele i święta.
Jedynie sprawy pilne, losowe.
Wydawca
Parafia Rzymskokatolicka
p.w. Wniebowstąpienia Pańskiego
w Jaźwinie tel. 74 893 80 20
e-mail: [email protected]
p.w
WIECZYSTA ADORACJA NAJŚWIĘTSZEGO SAKRAMENTU
1 LUTEGO 2013
„Pięknie jest zatrzymać się z Jezusem i jak umiłowany Uczeń oprzeć
głowę na Jego piersi (por.J13,25) poczuć dotknięcie
nieskończoną miłością Jego Serca.
JeŜeli chrześcijaństwo ma się wyróŜniać w naszych
czasach przede wszystkim << sztuką modlitwy >>
jak nie odczuwać zatrzymania się przed Chrystusem
obecnym w Najświętszym Sakramencie na duchowej
rozmowie, na cichej adoracji w postawie pełnej
miłości? IleŜ to razy, moi drodzy Bracia i Siostry, przeŜywałem to
doświadczenie i otrzymałem dzięki niemu siłę, pociechę i wsparcie!”
(bł. Jan Paweł II ).
W encyklice „Ecclesia de Eucharistia” Jan Paweł II, wskazując na
Najświętszy Sakrament, pełen poboŜnego zdu mienia wołał:, „Oto skarb Kościoła, serce świata,
zadatek celu do którego, kaŜdy człowiek, nawet
nieświadomie podąŜa. Wielka tajemnica, która
z pewnością nas przerasta”. TakŜe dla nas
Eucharystia to najcenniejsze dobro, jakie posiadamy, dobro ofiarowane nam zupełnie gratis.
Bóg Ojciec nieustannie daje nam swojego Syna, codziennie mamy
Go na wyciągnięcie ręki. MoŜemy cieszyć się Jego bliskością,
moŜemy Go przyjmować do serca i adorować.
Program adoracji:
Uciechów – godz. 11.00 Msza św. Po Mszy św. wystawienie
Najświętszego Sakramentu i adoracja do godz. 13.00.
11.30. – 12.00 ul. Kościelna i ul. Zielona;
12.00 – 12.30 ul. Lipowa, ul. Wrocławska, Osiedle Białe;
12.30 – 13.00 ul. Piastowska; ul. Leśna, ul. Wylotowa,
ul. Sportowa; ul. Wesoła, ul. Bławatna,
Stoszów – godz. 13.00 rozpoczęcie adoracji
13.00 – 13.30 Stoszów,
13.30 – 14.00 Janczowice, Kołaczów
Jaźwina – godz. 14.30 – 16.30
14.30 – 15.00 Jaźwina od nr 1 do 50
Godz. 15.00 Koronka do Miłosierdzia BoŜego.
15.00 – 15.30 Jaźwina od nr 51 do 100
15.30 – 16.00, Jaźwina od nr 101 do końca, Kuchary
16.00 - Msza św.
O poście i wstrzemięźliwości - tak dla przypomnienia .
W Środę Popielcową oraz w Wielki Piątek obowiązuje tzw. post ścisły ,
polegający na przyjęciu tylko raz dziennie pełnego posiłku, a pozostałe w
zmniejszonej ilości. Absolutny post, czyli powstrzymanie się od wszelkich
posiłków, obowiązuje na jedną godzinę przed przyjęciem Komunii świętej.
Wstrzemięźliwość, która oznacza zakaz spożywania mięsa, obowiązuje
wszystkich, którzy ukończyli 14 rok życia. Post obowiązuje w Środę
Popielcową i w Wielki Piątek wszystkich między 18 a 60 rokiem życia.