D - Sąd Okręgowy w Białymstoku

Sygn. akt V U 2082/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 10 maja 2013 roku
Sąd Okręgowy w Białymstoku
V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący: SSO Elżbieta Krupińska
Protokolant: Anna Matwiejuk
po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2013 roku w Białymstoku
sprawy L. W.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.
o rentę z tytułu niezdolności do pracy
na skutek odwołania L. W.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.
z dnia 14 listopada 2012 roku
Nr (...)
oddala odwołanie.
Sygn. akt VU 2082/12
UZASADNIENIE
Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z 14 listopada 2012 roku na podstawie przepisów Ustawy z dnia
17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t.j. Dz. U.
z 2009 r. nr 153, poz. 1227) odmówił L. W. prawa do renty
z tytułu niezdolności do pracy. Podstawą tego rozstrzygnięcia było orzeczenie Komisji Lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń
Społecznych z dnia 9 listopada 2012 roku, która nie stwierdziła u wnioskodawczyni niezdolności do pracy.
Wnioskodawczyni nie zgodziła się z powyżej wskazaną decyzją, zakwestionowała ustalenia organu rentowego w
przedmiocie swego stanu zdrowia i wniosła o przyznanie jej prawa do renty. Wskazała, że ze względu na zwyrodnienie
kręgosłupa i inne dolegliwości nie może pracować i funkcjonować w życiu codziennym.
Organ rentowy w odpowiedzi na odwołanie wnosił o jego oddalenie, podtrzymując argumentację zawartą w
uzasadnieniu decyzji.
Sąd Okręgowy ustalił i zważył, co następuje:
Odwołanie nie zasługiwało na uwzględnienie, dlatego podlegało oddaleniu.
Zgodnie z treścią art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 r. nr 153, poz. 1227) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu,
który spełnił łącznie następujące warunki:
a) jest niezdolny do pracy,
b) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,
c) niezdolność do pracy powstała w okresach określonych w ustawie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od
ustania tych okresów.
W myśl art. 12 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy niezdolną do pracy
w rozumieniu tej ustawy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu
naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskaniem zdolności do pracy po przekwalifikowaniu. Za częściowo
niezdolną do pracy, w myśl art. 12 ust. 3 wyżej wskazanej ustawy jest uważana osoba, która w znacznym stopniu
utraciła zdolność do pracy zgodnie z poziomem posiadanych kwalifikacji. Przy czym, stosownie do treści art. 13
wskazanej ustawy oceniając niezdolność do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności należy mieć na
uwadze nie tylko możliwości wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcie innej pracy, ale także celowości
przekwalifikowania zawodowego z uwagi na charakter dotychczasowej pracy oraz poziom wykształcenia, wiek,
predyspozycje psychofizyczne ubezpieczonego (por. wyrok Sądu Najwyższego
z 9.03.2001r. w sprawie II UKN 32/01, zamieszony w OSNP 2002/20/502).
Artykuł 13 ust. 1 stanowi, że do oceny stopnia niezdolności do pracy
i przewidywanego okresu niezdolności do pracy oraz rokowania, co do odzyskania zdolności do pracy uwzględnia się
następujące kryteria:
1. stopień naruszenia sprawności organizmu oraz możliwości przywrócenia niezbędnej sprawności w drodze leczenia
i rehabilitacji,
2. możliwość wykonywania dotychczasowej pracy lub podjęcia innej pracy oraz celowość przekwalifikowania
zawodowego, biorąc pod uwagę rodzaj i charakter dotychczas wykonywanej pracy, poziom wykształcenia, wiek i
predyspozycje psychofizyczne.
W rozpoznawanej sprawie kwestią sporną, mającą znaczenie dla jej rozstrzygnięcia, była ocena stanu zdrowia
wnioskodawczyni i ustalenie, czy jest ona osobą niezdolną do pracy. Poza sporem pozostawał fakt wykazania okresów
składkowych i nieskładkowych przez wnioskodawczynię, a także tego, że była ona ubezpieczona. W celu wyjaśnienia
czy odwołująca się jest niezdolna do pracy, w jakim zakresie i od jakiej daty Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych
sądowych z zakresu neurologii i chorób wewnętrznych.
Po zapoznaniu się z całością dokumentacji medycznej oraz przeprowadzeniu badań biegli rozpoznali: chorobę
zwyrodnieniowo dyskopatyczną kręgosłupa szyjnego i lędźwiowo-krzyżowego, bez objawów korzeniowych
rozciągowych, bez istotnego upośledzenia funkcji układu ruchu, stan po operacji dyskopatii na poziomie L4/L5 w 2011
roku, obserwacja w kierunku niewydolności wieńcowej u osoby okresie przekwitania i nie uznali wnioskodawczyni
za częściowo niezdolną do pracy. W uzasadnieniu swojego stanowiska biegli podkreślili, iż wnioskodawczyni ma 55
lat, ma wykształcenie średnie, pracowała jako salowa do sierpnia 2012r., obecnie jest bezrobotna. Zgłasza liczne
dolegliwości bólowe ze strony kręgosłupa szyjnego, lędźwiowo – krzyżowego, promieniujące do całej lewej kończyny
dolnej do stopy, drętwienie tej stopy, ma duże trudności w chodzeniu. Nie może podnosić żadnych ciężarów, pochylać
się. Zgłasza też bóle barku lewego promieniujące do palców rąk – nie da rady nic utrzymać. Leczy się w Poradni
Neurologicznej. Przyjmuje Olsen, Rantudil forte, Majami. Korzysta z rehabilitacji. Cierpi również na bóle i zawroty
głowy. W 2011 roku była operowana dwa razy z powodu dyskopatii na poziomie L4/L5, usunięto wypadnięty
dysk i obarczono korzeń L5 w kanale kręgowym. W kwietniu 2012 roku korzystała z leczenia sanatoryjnego w
ramach prewencji ZUS. Hospitalizowana w Oddziale Neurologii od 20.07.2012r. do 01.08.2012r. z rozpoznaniem
zespół bólowy dolnego odcinka kręgosłupa pod postacią rwy kulszowej lewostronnej. Ponadto jest po fenestracji
L4-L5, stwierdza się wole guzowate tarczycy. Badanie MRI kręgosłupa l-s z dnia 21.01.2012r. uwidoczniło zmiany
zwyrodnieniowe, uwypuklenie krążka m-k L3/4, okrężna wypuklina krążka L4/L5 z modelacją worka oponowego.
Badanie MRI kręgosłupa szyjnego z 17.02.2012r. – zmiany zwyrodnieniowe. Drobna centralna wypuklina krążka
m-kręgowego C4-C5 i duża centralna na poziomie C5/C6 z modelacją worka oponowego i zniesieniem rezerwy
objętościowej kanału kręgowego, centralna wypuklina krążka m-k C6-C7, rdzeń kręgowy bez zmian ogniskowych. Od
około 2-3 odczuwa bóle wysiłkowe zamostkowe, np. podczas chodzenia po przejściu 50 m na płaskim terenie, lub po
wejściu na I piętro. Kardiolog zalecił Betoloc, Polocard, statynę. Oczekuje na echokardiografię. W nocy ma obfite poty.
W 2000 roku przebyła strumectomię.
W ocenie biegłych objawy bólowe mogą być wynikiem zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa widocznych w badaniach
MRI kręgosłupa. W badaniu przedmiotowym biegli stwierdzili natomiast dobra ruchomość wszystkich odcinków
kręgosłupa, objawy korzeniowe obustronnie ujemne. Biegli nie stwierdzili również cech niewydolności układu ruchu.
Zmiany te w obecnym stadium zawansowania nie powodują niezdolności do pracy zarobkowej. Wymagają stosowania
leków przeciwbólowych, ewentualnie rehabilitacji. Układ krążeniowo – oddechowy jest również wydolny. Biegli nie
stwierdzili niewydolności serca, ani istotnych zaburzeń rytmu serca. Dlatego beigli sądowi zgodzili się z decyzjami
Komisji ZUS, ze stan zdrowia badanej w obecnym stadium zaawansowania zmian nie daje podstaw do uznania jej za
niezdolną do pracy zarobkowej, zgodnie z posiadanym poziomem kwalifikacji. Jedynie w okresach zaostrzeń choroby
opiniowana wymaga doraźnego lecenia ambulatoryjnego lub szpitalnego w ramach czasowej niezdolności do pracy
– k.11-13, opinia biegłych.
Z uwagi na zarzuty wnioskodawczyni do powyższej opinii i nowe zaświadczenia oraz wyniki badań i skierowanie na
operację Sąd dopuścił dowód z opinii biegłego z zakresu neurochirurgii (k. 20-23).
Biegły neurochirurg – neurotraumatolog rozpoznał: zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa bez cech podrażnienia
korzeni rdzeniowych, stan po operacji reperacji dyskopatii lędźwiowej (AD 2011), obserwacja w kierunku
niewydolności wieńcowej i stwierdził, iż odwołująca nie jest niezdolna do pracy.
W uzasadnieniu swojego stanowiska biegły wskazał, iż u wnioskodawczyni nie stwierdza się istotnych zaburzeń w
zakresie funkcjonowania narządu ruchu oraz w zakresie układu nerwowego. Skargi zgłaszane ze strony kręgosłupa,
nie znajdują ewidentnego potwierdzenia w ocenie klinicznej. Ruchomość kręgosłupa lędźwiowego odwołującej
jest zachowana w pełni poprawnie (przyjmując fakt dwukrotnej operacji odcinka lędźwiowego), analogicznie jak
poprawna jest ogólna sprawność ruchowa. Badanie kliniczne wykazuje brak podrażnienia korzeni nerwowych. W
ocenie stanu zdrowia L. W. biegły neurochirurg jest zgodny w pełni z oceną orzecznika ZUS oraz poprzednio
orzekającym w sprawie zespołem biegłych – k.34-367, opinia biegłego neurochirurga i neurotraumatologa.
Sąd podzielił wnioski i ustalenia zawarte w opinii biegłych, jako fachowe i należycie uzasadnione oraz znajdujące
potwierdzenie w załączonej do akt sprawy dokumentacji medycznej. Treść opinii biegłych nie została podważona przez
odwołującą złożeniem nowych dowodów, bądź zastrzeżeń merytorycznych, mogących mieć znacznie w sprawie (k.39
– pouczenie o możliwości złożenia zastrzeżeń i k.48 – protokół rozprawy z 10 maja 2013 roku).
Podczas rozprawy w dniu 10 maja 2013 roku odwołująca nie złożyła nowych wniosków dowodowych. Stwierdziła,
iż mówiła biegłym podczas badania o swoich dolegliwościach oraz złożyła do akt posiadane wyniki i dokumentacje
medyczną z leczenia – k. 41.
W ocenie Sądu brak było podstaw do dalszego prowadzenia postępowania dowodowego, w szczególności dopuszczenia
dowodu z innego zespołu biegłych, gdyż odwołująca była badana przez biegłych, specjalistów z zakresu chorób u
niej występujących. Biegli wykonali szereg specjalistycznych badań, przeanalizowali załączoną do akt dokumentację
medyczną dotyczącą stanu zdrowia odwołującej, przebiegu jej leczenia i stopnia zaawansowania schorzeń, a także jej
kwalifikacje zawodowe i uwzględniali rodzaj wykonywanej pracy.
W przedmiotowej sprawie wnioskodawczyni nie udowodniła częściowej niezdolności do pracy, której stwierdzenie
stanowiło warunek konieczny do nabycia prawa do renty.
Należy również podkreślić, iż o niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena czy
i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Tego rodzaju
stanowisko, znajdujące również zastosowanie w niniejszej sprawie, wyraził Sąd Najwyższy w wyroku z 01.12.2000r.
w sprawie II UKN 113/00, (OSNAPiUS
z 2002 r., z. Nr 14, poz. 343).
Biegli w sposób przekonujący wykazali, iż stopień zaawansowania schorzeń występujących u odwołującej i ich rodzaj
nie uniemożliwia jej wykonywania pracy.
Reasumując, L. W. nie udowodniła istnienia u niej częściowej niezdolności do pracy i z tego też powodu jej odwołanie,
jako nieuzasadnione podlegało oddaleniu na podstawie art. 47714 § 1 kpc.