wyrok uzasadnienie - Sąd Okręgowy w Lublinie

Sygn. akt VIII U 1223/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 26 kwietnia 2016 roku.
Sąd Okręgowy w Lublinie VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie: Przewodniczący – Sędzia S.O. Zofia Kubalska
Protokolant – sekretarz sądowy Ewelina Parol
po rozpoznaniu w dniu 26 kwietnia 2016 roku w Lublinie
sprawy J. N.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w L.
o prawo do renty
na skutek odwołania J. N.
od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w L.
z dnia 8 maja 2014 roku znak (...)
oddala odwołanie.
Sygn. akt VIII U 1223/14
UZASADNIENIE
Decyzją z dnia 8 maja 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w L. odmówił J. N. prawa do renty z tytułu
niezdolności do pracy na podstawie przepisów ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2013 roku, poz. 1440, ze zm.). W uzasadnieniu wskazano, że
Komisja Lekarska nie orzekła u niej istnienia niezdolności do pracy (decyzja - k. 27 t. V a.r.).
W dniu 12 czerwca 2014 r. J. N. wniosła odwołanie od powyższej decyzji, domagając się jej zmiany i przyznania prawa
do renty z tytułu niezdolności do pracy od dnia 7 marca 2014 r. . W uzasadnieniu wskazała, że stan zdrowia nie pozwala
jej na dalsze prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie handlu towarem. (...)uniemożliwiają wykonywanie
czynności przyjmowania, wydawania oraz przenoszenia towaru. Ze względu na stan zdrowia, wiek, rodzaj i charakter
wykonywanej pracy, przekwalifikowanie zawodowe jest niecelowe (k. 3-10 a.s.).
W odpowiedzi na odwołanie ZUS wnosił o jego oddalenie przytaczając argumentację zawartą w zaskarżonej decyzji
(k.11 a.s.)
Sąd Okręgowy w Lublinie ustalił i zważył, co następuje:
Wnioskodawczyni J. N. urodziła się w dniu (...) Posiada wykształcenie zawodowe. Pracowała jako kasjer sprzedawca,
od lutego 1995 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie handlu- początkowo handlu obwoźnego następnie
handlu nas targowisku (wywiad zawodowy k 17 t.II a.r.., k. 14 t. V a.r.) Od dnia 15 kwietnia 2008 r. do 30 listopada 2010
r. wnioskodawczyni była uprawniona do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy (decyzje k.43, 77, 95 t.III a.r.).
W dniu 7 marca 2014 roku J. N. wniosła o ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy (k. 1-4 t.V a.r.). Organ
rentowy ustalił, ze wnioskodawczyni legitymuje się okresami składkowymi i nieskładkowymi w wymiarze łącznym 29
lat, 8 miesięcy i 3 dni (karta przebiegu zatrudnienia - k. 25-26 t.V a.r.).
Lekarz Orzecznik w dniu 26 marca 2014 roku rozpoznał:(...)Uznał, że wnioskodawczyni jest zdolna do pracy
(rozpoznanie – k.14-15 dokumentacji medycznej, orzeczenie - k. 15 t.V a.r.).
Komisja Lekarska Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, po rozpoznaniu sprzeciwu wnioskodawczyni od orzeczenia
Lekarza Orzecznika i stwierdzeniu okresowej(...) uznał badaną za zdolną do pracy (rozpoznanie - k. 16-17
dokumentacji medycznej, orzeczenie - k. 24 t. V a.r.).
Na tej podstawie organ rentowy wydał w dniu 8 maja 2014 r. zaskarżoną w niniejszym postępowaniu decyzję (k. 27
t.V a.r.).
Biegli sądowi lekarze specjaliści neurolog i chirurg naczyniowy w opinii z dnia 16 września 2014 roku rozpoznali u
wnioskodawczyni: (...) i uznali ją za zdolną do pracy. Biegły sądowy lekarz specjalista neurolog stwierdził, że wykonane
badanie MR kręgosłupa szyjnego wykazało obecność (...)Nie stwierdzono nawrotów (...) wymagających hospitalizacji.
Obecnie w badaniu neurologicznym nie stwierdza się objawów ogniskowego uszkodzenia (...) i objawów(...)Istnieje
jedynie(...) Powyższe rozpoznanie wskazuje na poprawę stanu neurologicznego badanej. Niezdolności do pracy nie
sprowadzają także(...)
W ocenie biegłych opiniowana jest zdolna do pracy (opinia – k. 21-22 a.s.).
Pełnomocnik wnioskodawczyni nie zgodziła się z opinią biegłych, nie składając do niej żadnych merytorycznych
zarzutów. Złożyła nową dokumentację lekarską- wynik badania RM z 7 maja 2014 r, wnosząc o dopuszczenie dowodu
z opinii biegłych neurochirurga i specjalisty medycyny pracy (k. 36 v. a.s.).
Sąd dopuścił dowód z opinii biegłych specjalisty neurochirurga i specjalisty medycyny oraz opinii uzupełniającej
biegłego specjalisty neurologa, któremu zlecił wydanie opinii po zapoznaniu się z nową złożoną do akt dokumentacją
medyczną (k. 36 v-37a.s.).
W opinii uzupełniającej z dnia 9 lipca 2015 r. biegły specjalista neurolog w całości podtrzymał opinię główną z
dnia 16 września 2014 r.. Podniósł, iż przedstawiona przez opiniowaną dokumentacja medyczna -wynik badania MR
z dnia 7 maja 2014 r., w którym stwierdzono (...) zawiera informacje na temat jednostek chorobowych zgodnych
z przedstawionym uprzednio przez biegłego rozpoznaniem, bowiem powyższe zmiany radiologiczne zostały już
uwzględnione przy wydawaniu opinii głównej. Wnioskodawczyni nie jest niezdolna do pracy (k. 39 a.s.)
Biegli sądowi lekarze specjaliści neurochirurg i specjalista medycyny pracy w opinii z dnia 2 listopada 2015 r.
rozpoznali u J. N. (...)i uznali ją za zdolną do pracy. Powyższego rozpoznania dokonali po zbadaniu odwołującej
się i przeanalizowaniu całości dokumentacji medycznej, w tym również badania MR kręgosłupa z 7 maja 2014 r..
Podnieśli, że stwierdzone schorzenia są przeciwskazaniem do ciężkiej pracy fizycznej- dźwigania , nie stanowią jednak
obecnie przeciwskazań do pracy zgodnej z kwalifikacjami zawodowymi opiniowanej. Zaostrzenie dolegliwości może
być leczone w ramach czasowej niezdolności do pracy. Z tych względów biegli zgodzili się z opinią lekarzy orzeczników
organu rentowego oraz wydanymi w sprawie opiniami biegłych (opinia – k. 50-51a.s.).
Pełnomocnik wnioskodawczyni złożyła wniosek o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego lekarza
ortopedy w celu stwierdzenia czy rozpoznane schorzenia kręgosłupa czynią ją niezdolną do pracy (k.46, 61 a.s).
Sąd zobowiązał pełnomocnika wnioskodawczyni do złożenia dokumentacji lekarskiej związanej z leczeniem jej przez
lekarza ortopedę (k. 63 a.s). W odpowiedzi na wezwanie pełnomocnik wskazała, że dokumentacja taka nie istnieje
bowiem wnioskodawczyni nie leczy się ortopedycznie (k. 65 a.s.).
Sąd oddalił wniosek pełnomocnika o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego ortopedy (k. 69v a.s.)
Sąd podzielił w całości opinie biegłych sądowych sporządzone w toku niniejszego postępowania. Zostały wydane
przez niekwestionowanych specjalistów z zakresu schorzeń występujących u wnioskodawczyni, po uprzedniej analizie
akt sprawy, przeprowadzeniu badań skarżącej i zapoznaniu się z dotyczącą jej osoby dokumentacją lekarską.
Opinie są rzetelne i wyczerpujące, pozbawione sprzeczności. Mają charakter całościowy, zawierają analizę chorób
występujących u J. N. oraz określenie ich wpływu na zdolność do pracy. Wnioski z nich płynące są jasne i poparte
przekonywującą argumentacją. Biegli dokładnie przeanalizowali dostępną dokumentację leczenia skarżącej, odebrali
od niej szczegółowy wywiad oraz poczynili na tej podstawie odpowiednie wnioski.
Z opinii jednoznacznie wynika, że stan schorzeń występujących u wnioskodawczyni nie powoduje takiego naruszenia
sprawności organizmu, które usprawiedliwiałoby uznanie jej za osobę niezdolną do pracy. Co istotne ustaleń odnośnie
zdolności do pracy wnioskodawczyni dokonali nie tylko biegli sądowi lekarze specjaliści z zakresu wiodących schorzeń
wnioskodawczyni (schorzenia kręgosłupa), ale także biegły sądowy lekarz chirurg naczyń.
Sąd uznał opinie sporządzone w toku postępowania za kompletne, jasne i należycie uzasadnione, a tym samym
za przedstawiające wystarczające wiadomości specjalne niezbędne do merytorycznego rozstrzygnięcia zarzutów
zawartych w odwołaniu (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 września 1999 roku, II UKN 96/99, OSNP z 2000
roku Nr 23, poz. 869).
Zgłaszane przez pełnomocnika wnioskodawczyni zastrzeżenia do opinii biegłych były powodem powoływania przez
Sąd kolejnych opinii biegłych. Skarżąca wskazywała, że stan zdrowia uniemożliwia jej wykonywanie pracy. Jej
stanowisko wskazuje na typowe niezadowolenie ubezpieczonego z opinii biegłych. Tego rodzaju sytuacja nie może
stanowić podstawy do dalszego prowadzenia postępowania.
Wniosek o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego specjalisty ortopedy Sąd oddalił z uwagi na brak dokumentacji
medycznej obejmującej leczenie ortopedyczne odwołującej się. Wpływ schorzeń kręgosłupa, które w ocenie
wnioskodawczyni czynią ją niezdolną do pracy, na istnienie tej niezdolności, został już zbadany i oceniony przez
specjalistów neurologa, neurochirurga i specjalistę medycyny pracy, na podstawie całości istniejącej (również
uzupełnionej) dokumentacji medycznej. Do wydanych opinii, uznających ją za zdolną do pracy zgodnie z posiadanymi
kwalifikacjami zawodowymi, wnioskodawczyni nie zgłosiła żadnych merytorycznych zarzutów.
Wobec uzyskania zgodnych opinii stwierdzających brak niezdolności do pracy Sąd nie prowadził dalszego
postępowania dowodowego. Dalsze dopuszczanie kolejnych opinii byłoby uzasadnione tylko wówczas, kiedy
sporządzone opinie byłyby sprzeczne lub niewłaściwie uzasadnione. Sąd Okręgowy podziela bowiem w pełni
stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w wyroku z dnia 27 lipca 2010 roku (II CSK 119/10, LEX nr 603161)
oraz postanowieniu z dnia 19 sierpnia 2009 roku (III CSK 7/09, LEX nr 533130) zgodnie z którym Sąd ma
obowiązek dopuszczenia dowodu z dalszych biegłych lub opinii instytutu, gdy zachodzi taka potrzeba, a więc wtedy
gdy przeprowadzona już opinie zawierają istotne luki, są niekompletne, bo nie odpowiadają na postawione tezy
dowodowe, niejasne, czyli nienależycie uzasadnione lub nieweryfikowalne, to jest gdy przedstawiona ekspertyza nie
pozwala organowi orzekającemu zweryfikować zawartego w niej rozumowania co do trafności wniosków końcowych.
Odwołanie nie jest zasadne.
Zgodnie z art. 57 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych (tekst jednolity: Dz. U z 2013 roku, poz. 1440 ze zm.), renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje
ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:
1) jest niezdolny do pracy;
2) ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy;
3) niezdolność do pracy powstała w okresach, o których mowa w art. 6 ust. 1 pkt 1 i 2, pkt 3 lit. b, pkt 4, 6, 7 i 9, ust.
2 pkt 1, 3-8 i 9 lit. a, pkt 10 lit. a, pkt 11-12, 13 lit. a, pkt 14 lit. a i pkt 15-17 oraz art. 7 pkt 1-3, 5 lit. a, pkt 6 i 12, albo
nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.
Stosownie do art. 58 ust. 1 pkt 5 ustawy, warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego
uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie, co najmniej 5
lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat, jak w przypadku wnioskodawczyni. Zgodnie z art. 58
ust. 2 wspomniany wyżej pięcioletni okres powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem
wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy.
Skarżąca ma wymagany pięcioletni okres składkowy i nieskładkowy w dziesięcioleciu liczonym od dnia zgłoszenia
wniosku o świadczenie (7 marca 2004 roku –7 marca 2014 roku). Sporządzone w toku postępowania opinie biegłych
sądowych nie wskazują jednak na istnienie u wnioskodawczyni niezdolności do pracy. Z tego też względu zaskarżona
w niniejszym postępowaniu decyzja jest prawidłowa, a odwołanie J. N. podlega oddaleniu.
Z powyższych względów, na podstawie powołanych przepisów oraz art. 47714 § 1 k.p.c., Sąd Okręgowy orzekł jak w
sentencji.