Streszczenie rozprawy „Działania informacyjne rządu RP w trakcie

Streszczenie rozprawy „Działania informacyjne rządu RP w trakcie polskiego przewodnictwa w
Radzie Unii Europejskiej (1 lipca – 31 grudnia 2011 r.). Analiza skuteczności”
Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW
mgr Konrad Niklewicz
Promotor: prof. dr hab. Jerzy Olędzki
Rozprawa analizuje skuteczność działań informacyjnych polskiego rządu RP w trakcie polskiego
przewodnictwa w Radzie UE. Skuteczność jest w rozprawie rozumiana wielowątkowo: zarówno jako
umiejętność wpływania na formułowany w mediach (polskich i europejskich) przekaz medialny, jak i
umiejętność bezpośredniego dotarcia do różnych publiczności docelowych w celu nawiązania
interakcji (zgodnie z paradygmatem PR zarządzania strategicznego), przedstawienia i wyjaśnienia
swojego stanowiska oraz jako umiejętność kreowania pozytywnego wizerunku Polski w Europie (na
świecie).
W rozprawie podjęta została próba zbadania, czy i na ile pozytywna ocena wystawiana prezydencji
przez krajową opinię publiczną oraz przedstawicieli środowiska międzynarodowego była efektem
zaplanowanych i wdrożonych przez rząd (prezydencję) działań informacyjnych. Ten efekt składał się
nie tylko z działania pośredniego (wpływu na opinię publiczną zapośredniczonego mediami) ale także
działań bezpośrednich: dzięki zastosowanym narzędziom, część przekazu formułowanego przez
przedstawicieli rządu trafiała do społeczeństwa bez pośrednictwa mediów.
Hipotezą przewodnią rozprawy jest stwierdzenie, że zaplanowane i przeprowadzone przez rząd
działania informacyjne, ukierunkowane na media polskie i zagraniczne, realizowane w ramach
strategii komunikacyjnej, miały wpływ na wykreowanie pozytywnego wizerunku prezydencji w
mediach. A konsekwencją tego było stworzenie pozytywnego wizerunku prezydencji także w oczach
opinii publicznej.
Hipotezie głównej towarzyszą dwie hipotezy dodatkowe. Po pierwsze, częściowy, pozytywny wpływ
na kreowanie wizerunku medialnego polskiej prezydencji miało zastosowanie przez rząd – po raz
pierwszy na tak dużą skalę – nowatorskich metod dotarcia do mediów, m.in. poprzez wykorzystanie
nowych technologii komunikacji poprzez internet, a także poprzez wynajęcie zagranicznej agencji PR i
organizację specjalnych wyjazdów studyjnych dla dziennikarzy. Po drugie, część zastosowanych przez
rząd narzędzi komunikacji nie spełniła pokładanych w nich nadziei i nie przyczyniła się do
wzmocnienia skuteczności strategii komunikacyjnej.
W rozprawie stwierdzone zostało, że literatura przedmiotu, poświęcona ocenie skuteczności działań
informacyjnych rządu w trakcie prezydencji, jest stosunkowo mało obszerna. Rozprawa ma więc
charakter nowatorski – analizuje słabo rozpoznany obszar.
Postawione w pracy hipotezy zostały zweryfikowane na podstawie. Objęły one zarówno analizę
źródeł zastanych (literatury przedmiotu, dokumentów rządowych) jak i przeprowadzone na potrzeby
niniejszej pracy badania ankietowe, analizę porównawczą komunikatów tworzonych przez
prezydencję i publikacji prasowych, analizę dostępnych sondaży, ankiet i monitoringu prasy oraz
wywiady pogłębione.
Przeprowadzone badania pozwoliły pozytywnie zweryfikować wszystkie trzy postawione przez pracę
hipotezy. Tworzony przez przedstawicieli prezydencji przekaz informacyjny (wraz z towarzyszącą mu
niekiedy oceną zdarzeń lub faktów) był często podejmowany przez media (niekiedy bez próby
reinterpretacji) – i w ten sposób trafiał do uprzednio zdefiniowanej grupy docelowej, wpływając na
opinie formułowane przez te grupy. W konsekwencji pozytywna była także ocena polskiej prezydencji
wyrażana przez polską opinię publiczną oraz przez liderów opinii w środowisku unijnym.