Sprawa T-230/10: Skarga wniesiona w dniu 21 maja - EUR-Lex

C 209/42
PL
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
Żądania strony skarżącej
— stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia
3 marca 2010r. wydanej w sprawie o nr PL/2009/1019:
krajowy rynek hurtowy wymiany ruchu IP (IP tranzyt)
oraz w sprawie o nr PL/2009/1020: krajowy rynek hurtowy
wymiany ruchu IP (IP peering) z siecią Telekomunikacji
Polskiej S.A.;
— obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący wnosi o stwierdzenie nieważności decyzji K(2010)
1234 Komisji Europejskiej z dnia 3 marca 2010r. wydanej na
podstawie art. 7 ust. 4 Dyrektywy 2002/21/WE Parlamentu
Europejskiego i Rady („dyrektywa ramowa”) (1), w której
Komisja nakazała Prezesowi UKE wycofanie projektów decyzji
dotyczących hurtowego rynku wymiany ruchu IP (IP tranzyt)
oraz hurtowego ruchu IP peering z siecią Telekomunikacji
Polskiej S.A. notyfikowanych Komisji w dniu 27 listopada
2009 r. i zarejestrowanych pod numerami PL/2009/1019 i
PL/2009/1020.
31.7.2010
pozycji na obu tych rynkach. Strona skarżąca twierdzi, że
zgodnie z wymaganiami zawartymi w Zaleceniu (2) i Wytycz­
nych (3) dokonała analizy rynków pod kątem zasadności regu­
lacji ex ante i bezsprzecznie przeprowadziła test trzech kryte­
riów. Test ten potwierdził w pełni, że rynki wymiany ruchu IP
Peering i IP Tranzyt podlegają regulacji ex ante, gdyż cechują się
obecnością wysokich i trwałych barier, ich struktura nie podąża
w stronę efektywnej konkurencji w odpowiednim horyzoncie
czasowym a samo prawo konkurencji nie jest wystarczające,
aby usunąć konkretne nieprawidłowości rynkowe.
(1) Dyrektywa 2002/21/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 7
marca 2002 r. w sprawie wspólnych ram regulacyjnych sieci i usług
łączności elektronicznej (dyrektywa ramowa), Dz.U. L 108, str. 33,
polskie wydanie specjalne: Rozdział 13 Tom 29 s. 349
(2) Zalecenie Komisji z dnia 17 grudnia 2007 r. w sprawie właściwych
rynków produktów i usług w sektorze łączności elektronicznej
podlegających regulacji ex ante zgodnie z dyrektywą 2002/21/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie wspólnych ram regula­
cyjnych sieci i usług łączności elektronicznej (notyfikowana jako
dokument nr C(2007) 5406), Dz.U. L 344, s. 65
3
( ) Wytyczne Komisji z dnia 11 lipca 2002 r. w sprawie analizy rynku i
oceny znaczącej pozycji rynkowej zgodnie ze wspólnotowymi
ramami regulacyjnymi sieci i usług łączności elektronicznej, Dz.U.
C 165, s. 6.
Na poparcie swojej skargi, strona skarżąca formułuje trzy
zarzuty.
W ramach pierwszego zarzutu skarżąca podnosi, że Komisja
przy wydaniu zaskarżonej decyzji naruszyła istotne wymogi
proceduralne, w tym zasadę dobrej administracji, skutecznej
współpracy i mechanizmu konsultacji ustanowionego w art. 7
dyrektywy ramowej z uwagi na oparcie przyjętego w zaska­
rżonej decyzji rozstrzygnięcia na błędnym tłumaczeniu przed­
łożonych przez stronę skarżącą, w ramach procesu notyfikacji,
projektów decyzji, co w konsekwencji spowodowało błędne
ustalenia Komisji w zakresie stanu faktycznego obejmującego
przedmiot notyfikowanego rozstrzygnięcia. Ponadto skarżąca
zarzuca Komisji naruszenie istotnych wymogów proceduralnych
poprzez niewystarczające uzasadnienie zaskarżonej decyzji ze
względu na brak szczegółowej i obiektywnej analizy motywów,
jakie zadecydowały o podjęciu przez Komisję rozstrzygnięcia co
do wycofania notyfikowanych projektów decyzji.
Skarga wniesiona w dniu 21 maja 2010 r. — Królestwo
Hiszpanii przeciwko Komisji Europejskiej
(Sprawa T-230/10)
(2010/C 209/65)
Język postępowania: hiszpański
Strony
Strona skarżąca: Królestwo Hiszpanii (przedstawiciel: M. Muñoz
Pérez)
Strona pozwana: Komisja Europejska
Po drugie, skarżąca formułuje zarzut popełnienia przez Komisję
oczywistego błędu w ocenie poprzez przyjęcie, że usługi IP
Peering oraz IP Tranzyt są zastępowalne. Skarżąca uważa, że
usługi IP Peering i IP Tranzyt nie są zastępowalne albowiem
różnią się co do zakresu frakcji ruchu IP wymienianego
pomiędzy przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi, co do
metod naliczania opłat za świadczoną usługę, samej definicji
dostawcy usługi (ISP), jak i jakości ich świadczenia.
Po trzecie, zdaniem skarżącej, Komisja naruszyła także przepisy
art. 4 ust. 3 TUE oraz art. 102 TFUE w związku z art. 7 ust. 4,
art. 8 ust. 2 lit. b) i c), art. 14 ust. 2, art. 15 ust. 3 oraz art. 16,
ust. 4 dyrektywy ramowej poprzez uznanie, że rynki hurtowe
wymiany ruchu IP w Polsce (IP tranzyt i IP peering) nie są
dwoma oddzielnymi rynkami, nie podlegają regulacji ex ante
oraz że Telekomunikacja Polska S.A. nie posiada znaczącej
Żądania strony skarżącej
— Stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2010/152/UE z
dnia 11 marca 2010 r. wyłączającej z finansowania przez
Unię Europejską niektóre wydatki poniesione przez państwa
członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego
Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europej­
skiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europej­
skiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów
Wiejskich (EFRROW) w części będącej przedmiotem skargi
o stwierdzenie nieważności oraz
— obciążenie pozwanej instytucji kosztami postępowania.
31.7.2010
PL
Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza skarga wniesiona jest przeciwko dwóm korektom
finansowym dokonanym przez Komisję i dotyczy naruszenia
przepisów rozporządzenia Rady (WE) nr 2200/96 z dnia 28
października 1996 r. w sprawie wspólnej organizacji rynku
owoców i warzyw (1), rozporządzenia Komisji (WE) nr
1433/2003 z dnia 11 sierpnia 2003 r. ustanawiającego szcze­
gółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) nr
2200/96 w odniesieniu do funduszy operacyjnych, programów
operacyjnych i pomocy finansowej (2) i rozporządzenia Komisji
(WE) nr 1432/2003 z dnia 11 sierpnia 2003 r., ustanawiają­
cego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE)
nr 2200/96 w odniesieniu do warunków uznawania organizacji
producentów i wstępnego uznawania grup producentów (3), na
które Komisja powołała się dla uzasadnienia takich korekt:
W odniesieniu do wyłączenia kosztów zagospodarowania
opakowań z uwzględnieniem uwarunkowań środowiskowych
Komisja interpretuje art. 15 ust. 5 rozporządzenia 2200/96 i
załącznik I rozporządzenia 1433/2003 w ten sposób, że przy
ustalaniu kwalifikowalnej stawki ryczałtowej, państwa człon­
kowskie muszą przestrzegać zasady, że pomoc przyznawana
jest tylko w odniesieniu do wydatków poniesionych przez orga­
nizacje producentów i należy przedstawić bezpośredni dowód w
tym zakresie.
Królestwo Hiszpanii ze swej strony uważa, że uwzględniając cel
i brzmienie wyżej wymienionych przepisów nie jest konieczne
przedstawienie przekonującego dowodu, że koszt został ponie­
siony przez organizację producentów. Ponadto, w każdym razie,
prawda jest taka, że organizacje producentów ponoszą koszty
zagospodarowania opakowań z uwzględnieniem uwarunkowań
środowiskowych z uwagi na to, że dystrybutorzy przenoszą
koszty na nich płacąc niższą cenę za ich produkty.
C 209/43
Skarga wniesiona w dniu 21 maja 2010 r. — Merlin i in.
przeciwko OHIM — Dusyma (Gry)
(Sprawa T-231/10)
(2010/C 209/66)
Język skargi: niemiecki
Strony
Strona skarżąca: Merlin Handelsgesellschaft mbH (Forchtenberg,
Niemcy), Rolf Krämer (Forchtenberg), BLS Basteln, Lernen,
Spielen GmbH (Forchtenberg), Andreas Hohl (Künzelsau,
Niemcy) (przedstawiciel: adwokat R. Kramer)
Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w
Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)
ramach Rynku
Stroną postępowania przed Izbą Odwoławczą była również: Dusyma
Kindergartenbedarf GmbH (Schorndorf, Niemcy)
Żądania strony skarżącej
— stwierdzenie nieważności decyzji Trzeciej Izby Odwoławczej
Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
(znaki towarowe i wzory) z dnia 17 marca 2010 r. w
sprawie R 879/2009-3 i unieważnienie prawa do wzoru
wspólnotowego nr 526 801-0011;
— pomocniczo, stwierdzenie nieważności decyzji Trzeciej Izby
Odwoławczej i przekazanie sprawy Izbie Odwoławczej
celem ponownego rozpoznania;
— obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania
Co się tyczy braków w systemie kontroli uznania organizacji
producentów SAT Royal, Komisja uważa, że zasadę, zgodnie z
którą żaden członek organizacji producentów nie może mieć
więcej niż 20 % praw do głosowania, należy również stosować
do osób fizycznych, które są akcjonariuszami podmiotów będą­
cych z kolei członkami organizacji producentów. Królestwo
Hiszpanii uważa, że zasada przewidziana w art. 14 ust. 2
rozporządzenia 1432/2003 stosuje się tylko do tych, którzy
są członkami organizacji, lecz nie ma potrzeby analizowania
składu akcjonariatu podmiotów należących do organizacji
producentów.
(1) Dz.U. L 297 z 21.11.1996, s. 1.
(2) Dz.U. L 203 z 12.8.2003, s. 25.
(3) Dz.U. L 203 z 12.8.2003, s. 18.
Zarzuty i główne argumenty
Zarejestrowany wzór wspólnotowy będący przedmiotem wniosku o
unieważnienie: Wzór wspólnotowy nr 526 801-0011dla
produktów „gry, w tym gry edukacyjne”
Właściciel wzoru wspólnotowego: Dusyma Kindergartenbedarf
GmbH
Strona wnosząca o unieważnienie prawa do wzoru wspólnotowego:
Skarżący
Decyzja Wydziału Unieważnień: Oddalenie wniosku o unieważ­
nienie