analiza oddziaływania komitetu regionów 2010 r.

ANALIZA ODDZIAŁYWANIA KOMITETU REGIONÓW
2010 R.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
— Rue Belliard/Belliardstraat 101 — 1040 Bruxelles/Brussel — BELGIQUE/BELGIË —
tel. +32 22822211 — faks +32 22822325 — internet: http://www.cor.europa.eu
PL
-1SPIS TREŚCI
Wprowadzenie
1. Wielopoziomowe sprawowanie rządów i umacnianie pozycji obywateli ................................ 5
1.1
Wielopoziomowe sprawowanie rządów ............................................................................. 5
1.2
Europejska inicjatywa obywatelska................................................................................... 6
1.3
Inwestowanie w młodzież i mobilizowanie jej do działania – strategia UE
na rzecz młodzieży ............................................................................................................... 7
2. Polityka regionalna ...................................................................................................................... 8
2.1
Reforma polityki spójności ................................................................................................. 8
2.2
Europejskie ugrupowanie współpracy terytorialnej (EUWT) ........................................ 9
2.3
Strategia rozwoju makroregionalnego dla regionu Morza Bałtyckiego......................... 9
2.4
Mobilność w miastach ....................................................................................................... 10
3. Strategia „Europa 2020” ........................................................................................................... 11
4. Prawa podstawowe, integracja społeczna i zdrowie................................................................ 12
4.1
Prawa podstawowe – strategia UE na rzecz praw dziecka ............................................ 12
4.2
Integracja społeczna i zdrowie ......................................................................................... 13
5. Zmiana klimatu, środowisko naturalne i polityka energetyczna ........................................... 16
5.1
Zmiana klimatu – UNFCCC COP16 Cancún ................................................................. 16
5.2
Różnorodność biologiczna – Konferencja Stron (COP 10) Konwencji o różnorodności
biologicznej w Nagoi; w kierunku europejskiej strategii różnorodności
biologicznej na 2020 r........................................................................................................ 17
5.3
Władze lokalne i regionalne a polityka UE w dziedzinie ochrony środowiska ............ 18
5.4
Energia................................................................................................................................ 18
6. Polityka gospodarcza i przemysłowa........................................................................................ 19
6.1
Program „Small Business Act” ........................................................................................ 19
6.2
Europejski sektor motoryzacyjny .................................................................................... 20
6.3
Gospodarka ekologiczna: Pomiar postępu – wyjść poza PKB ...................................... 21
7. Polityka sąsiedztwa i polityka rozwoju .................................................................................... 21
7.1
Polityka sąsiedztwa............................................................................................................ 21
7.2
Zdecentralizowana współpraca na rzecz rozwoju .......................................................... 23
8. Przyszłość WPR, rybołówstwo i polityka morska ................................................................... 24
8.1
Reforma wspólnej polityki rolnej..................................................................................... 24
8.2
Wspólna polityka rybołówstwa (WPRyb) ....................................................................... 24
8.3
Polityka morska ................................................................................................................. 25
9. Kultura i społeczeństwo informacyjne ..................................................................................... 26
9.1
Znak dziedzictwa europejskiego ...................................................................................... 26
9.2
Agenda cyfrowa ................................................................................................................. 27
9.3
Technologie informacyjne i komunikacyjne ................................................................... 28
10.
Edukacja i badania naukowe................................................................................................ 28
Załączniki
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
-2Wprowadzenie
Zgodnie z art. 55 regulaminu wewnętrznego sekretarz generalny przynajmniej raz w roku przedkłada
Zgromadzeniu Plenarnemu sprawozdanie na temat oddziaływania opinii Komitetu, które sporządza na
podstawie opracowań przekazywanych mu w tym celu przez każdą właściwą komisję oraz na
podstawie informacji uzyskanych od odpowiednich instytucji.
Podczas gdy niniejsze sprawozdanie koncentruje się na rzeczywistym oddziaływaniu politycznym,
jakie opinie wywierają na proces ustawodawczy, roczne sprawozdanie z działalności przedkładane
Prezydium zawiera streszczenie pozostałych działań KR-u, przyczyniających się do poprawy
zauważalności KR-u i do promowania jego opinii. Wraz z rocznym sprawozdaniem z działalności
niniejsza analiza oddziaływania będzie stanowiła podstawę broszury „Przykłady udanych
przedsięwzięć KR-u”, która będzie miała charakter bardziej informacyjny i ukaże się w późniejszym
okresie bieżącego roku. We wspomnianej broszurze zostaną przedstawione ostatnie konkretne
dokonania KR-u na rzecz władz lokalnych i regionalnych, zrealizowane poprzez udział Komitetu
w procesie ustawodawczym UE.
1
Sześć komisji omówiło wpływ swoich opinii i rezolucji przyjętych w 2010 r. (zob. także załącznik 1)
podczas swoich pierwszych posiedzeń w 2011 r. Na podstawie tej dyskusji niniejsze sprawozdanie
podsumowuje najbardziej istotne oddziaływanie KR-u w głównych obszarach jego działań
politycznych.
Z uwagi na fakt, że oddziaływanie wielu opinii można ocenić dopiero po kilku latach od ich przyjęcia,
wraz z odpowiednim zaawansowaniem procesu ustawodawczego, kilka komisji uwzględniło także
opinie (ogółem 9) przyjęte w latach poprzednich. Opinia z inicjatywy własnej w sprawie przeglądu
rozporządzenia w sprawie EUWT, przyjęta w styczniu 2011 r., została dodana przez właściwą
komisję, gdyż jej oddziaływanie rozpoczęło się już w trakcie jej opracowywania w 2010 r.
Sprawozdanie z oddziaływania w 2010 r. jest pierwszym takim dokumentem, który powstał
w warunkach obowiązywania nowego traktatu i pierwszym w okresie nowej kadencji Parlamentu
Europejskiego i Komisji Europejskiej, która rozpoczęła swe urzędowanie w dniu 10 lutego 2010 r.
Tak wiec rok 2010 był skróconym rokiem legislacyjnym. Z powodu odnowy składu instytucji
w dalszych miesiącach roku zgłoszono więcej inicjatyw ustawodawczych niż zwykle, przez co proces
ustawodawczy dotyczący niektórych wniosków jeszcze trwa. Wpływ legislacyjny KR-u na te
dokumenty trzeba będzie zbadać w odniesieniu do 2011 r.
Przy opracowywaniu niniejszej analizy oddziaływania wykorzystano następujące źródła:
1
Wśród nich 37 opinii było wnioskami fakultatywnymi (głównie tzw. dokumenty przedlegislacyjne, jak np. komunikaty Komisji
Europejskiej), jedna opinia była wnioskiem obligatoryjnym dotyczącym dokumentu legislacyjnego Komisji Europejskiej.
Komitet przyjął także 18 opinii z inicjatywy własnej lub rezolucji.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
-31.
Sprawozdania Komisji Europejskiej o działaniach podjętych w następstwie opinii
Komitetu Regionów
Kilka miesięcy po przyjęciu opinii Komisja Europejska publikuje sprawozdanie o działaniach
podjętych przez nią w następstwie opinii KR-u. Co roku Komitet otrzymuje od Komisji dwa lub trzy
sprawozdania. W 2010 r. Komisja Europejska przesłała trzy takie sprawozdania. Zostały one
zamieszczone na stronie internetowej Komitetu w dziale „Opinie i dokumenty”.
2.
Formularze oceny oddziaływania KR-u
W odniesieniu do każdej opinii, o której mowa w niniejszym sprawozdaniu, Sekretariat Generalny
opracowuje tzw. „formularz oceny oddziaływania KR-u”, który przesyłany jest sprawozdawcy
i przewodniczącemu właściwej komisji. Formularze streszczają oddziaływanie polityczne opinii na
dokumenty Komisji Europejskiej, Parlamentu Europejskiego i Rady. Zawierają one także odniesienia
do działań związanych z opinią, które przyczyniły się do propagowania celów opinii (konferencje,
seminaria, posiedzenia międzyinstytucjonalne itp.). Formularze te są zamieszczane na stronie
internetowej KR-u w dziale „Opinie i publikacje”.
3.
Analiza oddźwięku medialnego i wydarzeń związanych z opiniami
Dział Prasy KR-u zapewnia i monitoruje oddźwięk medialny opinii KR-u. Najważniejsze opinie są
przedmiotem komunikatu prasowego rozpowszechnianego w brukselskich środkach masowego
przekazu w celu zwiększenia widoczności głównych wniosków KR-u sformułowanych w opinii.
Jednocześnie zaś, w ścisłej współpracy ze sprawozdawcą (i jego służbami), większość opinii
publikuje się także w komunikatach prasowych wysłanych do lokalnych i regionalnych mediów
w regionie sprawozdawcy.
W 2010 r. lepiej ukierunkowana praca i bardziej kompleksowe monitorowanie doprowadziły do
znacznego wzrostu liczby udokumentowanych relacji w mediach. Dowodem tego jest liczba stron
corocznego „dossier prasowego” Komitetu Regionów, która wzrosła z 2675 stron w 2009 r. do 5129
stron w 2010 r. „Dossier prasowe” jest dostępne na stronie głównej KR-u (portal członków).
W 2010 r. Dział Prasy KR-u wydał 88 komunikatów prasowych związanych z opiniami KR-u,
179 sprawozdań w dziale wiadomości na stronie internetowej KR-u (łącznie 667, o ile uwzględni się
umieszczone na witrynie regionalne strony internetowe poszczególnych krajów („Europa w moim
regionie”), przedstawiające działalność członków na rzecz społeczeństwa w ich państwach
członkowskich) i zaprosił 383 dziennikarzy lokalnych i regionalnych na posiedzenia Komitetu.
W 2010 r. ok. 150 wydarzeń zorganizowanych przez KR przyczyniło się do zwiększenia
oddziaływania opinii i rezolucji KR-u w procesie ustawodawczym. Wydarzenia te obejmują
seminaria i konferencje zorganizowane przez komisje, 26 konsultacji z zainteresowanymi stronami,
o które wystąpili sprawozdawcy oraz inne posiedzenia i konferencje odbywające się w siedzibie KR-u,
w trakcie których członkowie i sprawozdawcy odegrali aktywną rolę, prezentując stanowisko KR-u.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
-4Perspektywa
Monitorowanie efektów opinii i rezolucji oraz wzrost ich oddziaływania politycznego zaliczają się do
głównych elementów trwającej obecnie reformy organizacyjnej Sekretariatu Generalnego Komitetu
Regionów. Utworzono nowy dział zajmujący się monitorowaniem oddziaływania opinii KR-u
w Parlamencie Europejskim, wzmocniono planowanie strategiczne i tworzenie sieci, czym będzie się
zajmowała odrębna dyrekcja. Specjalna grupa zadaniowa pod kierownictwem sekretarza generalnego
będzie koordynować działania w tej dziedzinie i składać sekretarzowi generalnemu sprawozdania na
potrzeby sporządzanej co roku analizy oddziaływania.
W odniesieniu do każdej opinii przyjętej w 2011 r. Sekretariat Generalny będzie sporządzał stale
uaktualniany formularz oceny oddziaływania, podsumowujący działania mające na celu skuteczne
oddziaływanie opinii KR-u w procesie ustawodawczym. Będzie on zawierał informacje udostępniane
przewodniczącym komisji przez sprawozdawców, dotyczące działań następczych podejmowanych po
przyjęciu opinii na sesji plenarnej oraz informacje na temat dyskusji odbywających się regularnie
w trakcie posiedzeń komisji i dotyczących oddziaływania opinii i rezolucji.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
-5Analiza oddziaływania opinii KR-u w głównych obszarach działalności politycznej
1.
Wielopoziomowe sprawowanie rządów i umacnianie pozycji obywateli
1.1
Wielopoziomowe sprawowanie rządów
2
W oparciu o postanowienia traktatu lizbońskiego , który wszedł w życie 1 grudnia 2009 r., KR
kontynuował wywieranie wpływu na wzmacnianie wielopoziomowego sprawowania rządów
w procesie kształtowania polityki europejskiej. Przyjęcie białej księgi KR-u w sprawie
wieloszczeblowego sprawowania rządów (CdR 89/2009), autorstwa sprawozdawców Luca van den
Brandego (BE/PPE) i Michela Delebarre’a (FR/PSE) oraz konsultacje, które nastąpiły po jej
opublikowaniu, były bodźcami do dalszej dyskusji na temat sprawowania rządów w Europie w wielu
zasadniczych sektorach: poczynając od mającej decydujące znaczenie dyskusji na temat zarządzania
gospodarczego, a kończąc na zarządzaniu przyszłą polityką spójności i polityką rolną, a także
zarządzaniu strategią „Europa 2020” i jej inicjatywami przewodnimi.
W 2010 r. wieloszczeblowe sprawowanie rządów, które przez szereg lat było propagowane przez KR,
zostało w końcu uznane za konieczność przez wszystkie instytucje europejskie i stało się naczelną
zasadą procesu kształtowania polityki europejskiej. Na 5. Forum Spójności w dniu 31 stycznia 2011 r.
przewodniczący Barroso stwierdził: „Wieloszczeblowe sprawowanie rządów jest istotnie potrzebne.
Europa nie ogranicza się do Brukseli, lecz istnieje na wszystkich szczeblach. Dlatego musimy ciągle
3
powtarzać: regiony mają do odegrania istotną rolę, aby strategia „Europa 2020 odniosła sukces ”.
W 2010 r. europejscy prawodawcy przyjęli wiele konkretnych propozycji w dziedzinie
wieloszczeblowego sprawowania rządów, zawartych w opracowywanych opiniach, lub też propozycje
te są obecnie rozważane w trakcie procesu ustawodawczego. W szczególności strategia „Europa
2020” oraz piąte sprawozdanie Komisji w sprawie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej
wykazują, że wieloszczeblowe sprawowanie rządów stało się dominującą zasadą polityki
europejskiej. Główne instytucje UE także wyraziły uznanie dla ważnej roli KR-u w promowaniu
wieloszczeblowego sprawowania rządów.
2
3
4
Idea wieloszczeblowego sprawowania rządów i rola KR-u w tym procesie zostały omówione
w sprawozdaniu „Projekt Europa 2030”, sporządzonym przez Grupę Refleksji nad Przyszłością
4
Europy, którą utworzyła Rada Europejska .
W wyniku oddziaływania politycznego Komitetu w traktat lizboński wzmocnieniu uległo znaczenie szczebla regionalnego
i lokalnego w europejskim sprawowaniu rządów poprzez uznanie samorządu lokalnego i regionalnego (art. 4 TUE), poprzez
wprowadzenie spójności terytorialnej (art. 3 TUE) oraz poprzez zdefiniowanie na nowo zasady pomocniczości jako zasady
obejmującej cztery szczeble: europejski, krajowy, regionalny i lokalny (art. 5 TUE).
Delivering on Europe 2020: New opportunities for tomorrow’s cohesion policy”, Wystąpienie José Manuela Durão Barroso,
przewodniczącego Komisji Europejskiej;
http://europa.eu/rapid/pressReleasesAction.do?reference=SPEECH/11/54&format=HTML&aged=0&language=EN&guiLanguage=en.
„Projekt Europa 2030 Wyzwania i szanse”. Sprawozdanie dla Rady Europejskiej sporządzone przez Grupę Refleksji dotyczące
przyszłości UE do roku 2030, przedstawione 8 maja 2010 r. http://www.reflectiongroup.eu.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
-65
Po raz pierwszy Rada poświeciła temu zagadnieniu nieformalne posiedzenie . W dyskusji
uczestnicy często odnosili się do białej księgi KR-u i różnych propozycji politycznych
Komitetu. W konkluzjach z tego posiedzenia zwrócono się do KR-u o pomoc w politycznej
ocenie postępu osiągniętego w dziedzinie wieloszczeblowego sprawowania rządów.
W dniu 29 czerwca 2010 r. przewodniczący KR-u i Komisji Europejskiej potwierdzili
zaangażowanie instytucjonalne na rzecz celu wieloszczeblowego sprawowania rządów
i przewiduje przyjęcie planu działania. (Zob. wspólny komunikat prasowy przewodniczącego
6
Barroso i przewodniczącej Bresso) .
Parlament Europejski, za pośrednictwem Komisji Spraw Konstytucyjnych oraz Komisji
Rozwoju Regionalnego, przyjął z zadowoleniem białą księgę KR-u. Rezolucja Parlamentu
Europejskiego „Dobre sprawowanie rządów w odniesieniu do polityki regionalnej UE:
7
procedury wsparcia i kontroli przez Komisję Europejską” (sprawozdanie Ramony Mănescu) ,
przyjęta 14 grudnia 2010 r., odnosi się do białej księgi KR-u i uwzględnia szereg postulatów
KR-u.
Luc Van den Brande, jeden ze sprawozdawców KR-u w sprawie białej księgi w sprawie
wieloszczeblowego sprawowania rządów, został mianowany specjalnym doradcą komisarza UE
ds. polityki regionalnej Johannesa Hahna, odpowiedzialnym za tematykę wieloszczeblowego
sprawowania rządów.
1.2
Europejska inicjatywa obywatelska
Ustanawiając europejską inicjatywę obywatelską (art. 11 TUE i art. 24 TFUE), traktat lizboński
zwiększył możliwości bezpośredniego demokratycznego uczestnictwa obywateli Unii Europejskiej.
W opinii w sprawie wniosku ustawodawczego Komisji Europejskiej w sprawie europejskiej
inicjatywy obywatelskiej (CdR 167/2010), opracowanej przez sprawozdawczynię Sonię Masini
(IT/PSE), KR zaproponował prostsze i mniej biurokratyczne procedury w ramach tej inicjatywy.
Sprawozdawczyni i przewodniczący Komisji CIVEX zwiększyli liczbę swoich kontaktów
międzyinstytucjonalnych, aby uzyskać wpływ na ostateczną wersję tego aktu ustawodawczego.
Parlament Europejski i Rada w porozumieniu z 15 grudnia 2010 r. uwzględniły szereg propozycji
zawartych w opinii KR-u.
5
6
7
Nieformalne posiedzenie ministerialne zorganizowane z inicjatywy prezydencji hiszpańskiej w Maladze w dniu 17 marca 2010 r.
MEMO/10/287 z 29 czerwca 2010 r.: http://europa.eu/rapid/.
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 grudnia 2010 r. w sprawie dobrego sprawowania rządów w odniesieniu do
polityki regionalnej UE: procedury wsparcia i kontroli przez Komisję Europejską (2009/2231 (INI)) [P7_TA(2010)0468].
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
-7
Minimalna liczba państw członkowskich pochodzenia obywateli niezbędna do zgłoszenia
inicjatywy, którą początkowo, zgodnie z sugestią Komisji, ustalono na poziomie jednej trzeciej
państw członkowskich, została następnie zmniejszona do jednej czwartej tychże państw, tak jak
to zaproponował KR.
Ponadto w akcie ustawodawczym ujęto następujące postulaty KR-u :
–
ocena dopuszczalności proponowanej inicjatywy obywatelskiej przez Komisję
Europejską już w momencie rejestracji;
–
konieczność udzielenia przez Komisję Europejską formalnej odpowiedzi organizatorom
inicjatywy;
–
wzmianka o środkach prawnych w przypadku, gdy Komisja nie zajmie stanowiska;
–
zobowiązanie organizatora europejskiej inicjatywy obywatelskiej do przedstawienia
zestawienia wydatków i wykorzystanych źródeł finansowania.
1.3
8
Inwestowanie w młodzież i mobilizowanie jej do działania – strategia UE na rzecz
młodzieży
Inwestowanie w europejską młodzież jest jednym z kluczowych priorytetów i obowiązków władz
lokalnych regionalnych w całej Europie. Dzięki swojej opinii w sprawie „Odnowiona europejska
strategia »Inwestowanie w Młodzież«” (CdR 97/2009 fin), opracowanej przez sprawozdawcę
Antona Romboutsa (NL/PPE), KR przyczynił się do zwiększenia świadomości Komisji Europejskiej
w odniesieniu do szerokiego zakresu obowiązków władz lokalnych regionalnych w tej dziedzinie.
Konkretne oddziaływanie międzyinstytucjonalne tej opinii polega na tym, że:
podczas imprezy „Open Days 2010” Komitetu Regionów hiszpańska prezydencja UE oraz
Komisja Europejska zorganizowały warsztaty poświęcone polityce UE dotyczącej młodzieży,
które skoncentrowały się na roli władz lokalnych i regionalnych we wspomnianym obszarze
polityki;
Komisja Europejska zapewniła, że zadba o to, aby organizacja Europejskiego Tygodnia
Młodzieży 2011 otrzymała silny wymiar regionalny, oraz że będzie współpracowała
z Komitetem Regionów przy organizacji tego wydarzenia o kluczowym znaczeniu dla polityki
i programów UE w odniesieniu do młodzieży.
kilku sprawozdawców KR-u zostało zaproszonych w charakterze członków jury konkursów
i programów związanych z polityką UE dotyczącą młodzieży.
8
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i rady (UE) nr 211/2011 z dnia 16 lutego 2011 r. w sprawie inicjatywy obywatelskiej,
Dz.U. L 65/1 z 11 marca 2011 r.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
-82.
Polityka regionalna
2.1
Reforma polityki spójności
Reforma polityki regionalnej UE po 2013 r. była jednym z kluczowych priorytetów KR-u w 2010 r.
Opinia perspektywiczna „Przyszłość polityki spójności” (CdR 210/2009), opracowana przez
sprawozdawcę Michaela Schneidera (DE/EPP), sprawiła, że Komitet Regionów stał się pierwszą
europejską instytucją, która wydała stanowisko w sprawie tego obszaru polityki, dzięki czemu
Komitet stał się liderem debaty międzyinstytucjonalnej. Oddziaływanie polityczne KR-u w tej
dziedzinie było znaczące. Sprawozdawca przedstawił opinię zarówno kompetentnemu komisarzowi,
jak i grupie wysokiego szczebla państw członkowskich ds. polityki spójności; omówił także opinię na
forum Komisji Rozwoju Regionalnego Parlamentu Europejskiego.
W opinii perspektywicznej przedstawiono zalecenia w sprawie przyszłych priorytetów i kształtu
polityki spójności, którymi w dużym stopniu kierowała się Komisja Europejska w piątym
sprawozdaniu w sprawie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej opublikowanym
9
9 listopada 2010 r. oraz Parlament Europejski w swojej rezolucji z października 2010 r. w sprawie
10
przyszłości polityki spójności .
W swoim sprawozdaniu w sprawie działań podjętych w następstwie publikacji opinii Komisja
Europejska gratuluje Komitetowi Regionów opracowania „doskonałej opinii”. Do tej pory główne
osiągnięcia polityczne opinii KR-u są następujące:
Polityka spójności będzie polityką, która w dalszym ciągu będzie wspierać rozwój
WSZYSTKICH regionów, przy czym największa część dostępnych środków będzie kierowana
do najmniej rozwiniętych regionów.
KR wezwał w swojej opinii do stałego wspierania „regionów znajdujących się w okresie
przejściowym”. Komisja Europejska uznała konieczność wprowadzenia nowej kategorii
finansowania dla tzw. „regionów pośrednich”. We wnioskach z posiedzenia z 23 listopada
2010 r. ministrowie odpowiedzialni za politykę spójności stwierdzili zgodnie, że powinno się
uwzględnić specyfikę regionów oraz że należy przyjąć elastyczne podejście wobec państw
członkowskich i ich regionów.
Komisarz Johannes Hahn zaprosił KR do udziału w grupie roboczej, której zadaniem jest
określenie celów i sposobów związanych z przyznawaniem środków dostępnych w ramach
polityki spójności UE.
Współpraca terytorialna będzie nadal stanowiła ważny element przyszłej polityki spójności.
9
10
Piąte sprawozdanie w sprawie spójności gospodarczej, społecznej i terytorialnej: przyszłość polityki spójności, COM(2010) 642
wersja ostateczna.
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 7 października 2010 r. w sprawie polityki spójności i polityki regionalnej UE po
2013 r. (P7_TA(2010)0356).
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
-9-
2.2
Europejskie ugrupowanie współpracy terytorialnej (EUWT)
11
W 2010 r. KR, który w swojej opinii z inicjatywy własnej z 2002 r. wystąpił z pomysłem przyjęcia
europejskiego ugrupowania współpracy terytorialnej (EUWT), dokonał bilansu pierwszych czterech
lat, jakie upłynęły od przyjęcia w 2006 r. rozporządzenia UE w sprawie EUWT. Podczas
wspomnianych czterech lat utworzono 17 EUWT, zaś ponad 20 znajduje się w fazie
12
przygotowywania . Wnioski polityczne płynące z tych działań zostały przedstawione w opinii
z inicjatywy własnej „Nowe perspektywy przeglądu rozporządzenia w sprawie EUWT” (CdR
100/2010), przygotowanej przez sprawozdawcę Alberta Núñeza Feijóo (ES/PPE). Jest to ostatnia
z szeregu opinii KR-u, które doprowadziły do utworzenia, wdrożenia i dalszego rozwoju EUWT.
W opinii tej KR potwierdził utrzymanie swojej wiodącej pozycji politycznej w zakresie wspierania
współpracy pomiędzy europejskimi regionami.
Oddziaływanie tej opinii, przyjętej w styczniu 2011 r., stanie się bardziej dostrzegalne w trakcie roku,
jednak ujawniło się już ono podczas jej opracowywania w 2010 r.
Parlament Europejski w swojej rezolucji „Dobre sprawowanie rządów w odniesieniu do
polityki regionalnej UE: procedury wsparcia i kontroli przez Komisję Europejską”
13
(sprawozdanie Ramony Mănescu) , przyjętej 14 grudnia 2010 r., gratuluje Komitetowi
Regionów wysokiej jakości jego prac związanych z EUWT.
Komisja Europejska wezwała KR, by uczestniczył w posiedzeniach grupy złożonej
z przedstawicieli różnych służb Komisji, przygotowującej przegląd rozporządzenia w sprawie
EUWT.
2.3
Strategia rozwoju makroregionalnego dla regionu Morza Bałtyckiego
W 2010 r. KR wskazał na brak zaangażowania władz regionalnych i lokalnych w strategie rozwoju
makroregionalnego opracowane przez Komisję Europejską. W opinii „Strategia Unii Europejskiej
dla regionu Morza Bałtyckiego” (CdR 255/2009), przedstawionej przez sprawozdawczynię Pauliinę
Haijanen (FI/EPP), Komitet wyraźnie zaznaczył tę kwestię, którą Komisja Europejska uwzględniła
podczas dorocznego forum nt. strategii UE na rzecz regionu Morza Bałtyckiego. Sprawozdawczyni
przedstawiła opinię Komisji Rozwoju Regionalnego Parlamentu Europejskiego.
11
12
13
Strategie promowania współpracy transgranicznej i międzyregionalnej w rozszerzonej UE – podstawowy dokument zawierający
wskazówki na przyszłość” (CdR 181/2000 fin).
Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej Komitetu: http://portal.cor.europa.eu/egtc/en-US/Pages/welcome.aspx.
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 14 grudnia 2010 r. w sprawie dobrego sprawowania rządów w odniesieniu do
polityki regionalnej UE: procedury wsparcia i kontroli przez Komisję Europejską (2009/2231 (INI)) [P7_TA(2010)0468].
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 10 Konkretne oddziaływanie wspomnianej opinii KR-u polega na tym, że:
Komisja Europejska zaprosiła KR do udziału w pracach grupy wysokiego szczebla ds. strategii
dla regionu Morza Bałtyckiego;
znaczenie podejścia opartego na wielopoziomowym sprawowaniu rządów zostało także
zapisane w sprawozdaniu Komisji Europejskiej w sprawie realizacji strategii Unii Europejskiej
dla regionu Morza Bałtyckiego, jako kluczowy element realizacji strategii UE;
Komisja zaakceptowała główną rolę, jaką regiony i władze lokalne odgrywają w projektach
przewodnich strategii dla regionu Morza Bałtyckiego.
2.4
Mobilność w miastach
Kwestia europejskiego planu działania w zakresie mobilności w miastach znajduje się w programie
KR-u od 2007 r., kiedy to Komisja Europejska opublikowała zieloną księgę w tej sprawie. KR
postanowił powołać Sir Alberta Bore'a (UK/PSE) na sprawozdawcę trzech opinii w sprawie
mobilności w miastach, wydanych w ostatnich latach. Po intensywnej debacie wewnętrznej Komitet
postanowił poprzeć Parlament Europejski w jego postulatach dotyczących europejskich działań na
rzecz mobilności w miastach. Ostatnia opinia zatytułowana „Plan działania w zakresie mobilności
w miastach” (CdR 256/2009) została przyjęta w kwietniu 2010 r.
Komisja zareagowała pozytywnie na szereg zaleceń zawartych w tych opiniach, które wywarły
wpływ zwłaszcza na piąte sprawozdanie w sprawie spójności i na strategię „Europa 2020”.
Stanowisko KR-u ułatwiło Komisji zaakceptowanie faktu, iż działania w zakresie mobilności
w miastach podejmowane na szczeblu europejskim nie naruszają fundamentalnego prawa
przedstawicieli władz samorządowych do zajmowania się zagadnieniami miejskimi, a tym
samym nie naruszają zasady pomocniczości.
Wymiar miejski polityki spójności po 2013 r. został znacząco wzmocniony (także w ramach
piątego sprawozdania Komisji Europejskiej w sprawie spójności), co umożliwiło zwiększenie
finansowania przez UE zintegrowanych strategii rozwoju miast, w tym także planów
dotyczących mobilności w miastach.
W interesie rozwoju mobilności w miastach opracowano wspólne ramy strategiczne obejmujące
całość wsparcia finansowego dostępnego na poziomie UE.
Rozwój zrównoważony stał się głównym celem strategii „Europa 2020”, na którym skupi się
zasadnicza część funduszy strukturalnych po roku 2013.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 11 -
3.
Strategia „Europa 2020”
Mając na uwadze negatywne doświadczenia ze strategią lizbońską na przestrzeni ostatniego
dziesięciolecia, w 2010 r. KR dołożył wszelkich starań, aby zapewnić, że w strategii, która zastąpi
strategię lizbońską, czyli w strategii „Europa 2020”, wyciągnięte zostaną wnioski z przeszłości. KR
zaznaczył swoją obecność w różnych fazach instytucjonalnych opracowywania nowej strategii
„Europa 2020” poprzez przyjęcie trzech ważnych opinii i rezolucji. Sprawozdawcy i przewodniczący
KR-u zintensyfikowali kontakty z Parlamentem Europejskim, Komisją i Radą, aby w ślad za opiniami
nastąpiły działania polityczne, a opinie te wywarły wpływ polityczny.
Już w grudniu 2009 KR przyjął opinię „Przyszłość strategii lizbońskiej po 2010 r.” (CdR 25/2009)
opracowaną przez sprawozdawczynię Christine Chapman (UK/PSE). W dniu 10 czerwca 2010 r. KR
uchwalił rezolucję „Silniejsze włączenie władz lokalnych i regionalnych w strategię »Europa
2020«” (CdR 199/2010 fin). Wreszcie na wniosek prezydencji belgijskiej w Radzie UE KR przyjął
5 października 2010 r. opinię w sprawie: „Wkład polityki spójności w strategię »Europa 2020«”
14
(CdR 223/2010 fin), opracowaną przez Michaela Schneidera (DE/PPE) .
Oddziaływanie polityczne wymienionych opinii oraz rezolucji jest różnorakie.
Jak już wspomniano w rozdziale 1.1 „Wieloszczeblowe sprawowanie rządów i umacnianie
pozycji obywateli”, Komitetowi Regionów udało się poprzez wymienione opinie oraz rezolucje
przekonać wszystkie instytucje UE do konieczności zastosowania w strategii „Europa 2020”
zdecydowanego podejścia opartego na wieloszczeblowym sprawowaniu rządów.
Przewodniczący Barroso potwierdził to przekonanie na 5. Forum Spójności w styczniu 2011 r.,
zaś Parlament Europejski uczynił to w swojej rezolucji w sprawie dobrego sprawowania
rządów w odniesieniu do polityki regionalnej UE, przyjętej 14 grudnia 2010 r.
Propozycja KR-u w sprawie zastosowania szerszego wachlarza wskaźników i wartości
docelowych wykraczających poza indeksy czysto ekonomiczne, takie jak PKB, i obejmujących
aspekty polityki społecznej i zrównoważonego rozwoju, została włączona do strategii „Europa
2020”.
Argumenty KR-u, że europejska polityka regionalna powinna być kluczowym instrumentem
realizacji strategii „Europa 2020”, zostały przyjęte przez Komisję, Radę i Parlament.
Z politycznego punktu widzenia wyrazem tego oddziaływania był fakt, iż Rada zwróciła się do
KR-u z wnioskiem o opracowanie opinii w sprawie wkładu polityki spójności w strategię
„Europa 2020”, która stanowiła główny wkład w nieformalne posiedzenie ministrów
odpowiedzialnych za politykę spójności, które odbyło się w dniach 22–23 listopada 2010 r.
Komisja Europejska zajęła takie samo stanowisko w swoim 5. sprawozdaniu w sprawie spójności.
14
Poniżej, w rozdziałach poświeconych konkretnym dziedzinom polityki (np. agenda cyfrowa), przedstawiono oddziaływanie
KR-u na 7 inicjatyw przewodnich strategii „Europa 2020”.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 12 Przedstawiona przez KR koncepcja „paktów terytorialnych” została uwzględniona przez
Komisję i Parlament Europejski. W 5. sprawozdaniu w sprawie spójności wspomina się
o zawieraniu „umów” pomiędzy państwami członkowskimi a Komisją, z ewentualnym
udziałem regionów. W swoim komunikacie w sprawie przeglądu budżetu UE Komisja
Europejska odniosła się także do paktów terytorialnych jako do mechanizmu wdrażania
strategii „Europa 2020”. Parlament Europejski w przyjętej 14 grudnia 2010 r. rezolucji
w sprawie dobrego sprawowania rządów w odniesieniu do polityki regionalnej UE podkreśla
znaczenie „paktów terytorialnych [...] dla zachęcenia regionów i gmin do działania na rzecz
skutecznej realizacji celów strategii „Europa 2020”. Przewodniczący Barroso w swoim
wystąpieniu na sesji plenarnej KR-u w grudniu 2010 r. zaapelował do KR-u o pomoc
w zachęcaniu państw członkowskich do tworzenia „paktów terytorialnych”.
4.
Prawa podstawowe, integracja społeczna i zdrowie
4.1
Prawa podstawowe – strategia UE na rzecz praw dziecka
W pierwszym roku po wejściu w życie traktatu lizbońskiego oraz nowych przepisów dotyczących
praw podstawowych UE, KR przywiązywał szczególne znaczenie do wyeksponowania obowiązków
i potrzeb władz lokalnych i regionalnych w tej dziedzinie.
Swoją opinią z inicjatywy własnej „Lokalna i regionalna współpraca na rzecz ochrony praw
dziecka w Unii Europejskiej” (CdR 54/2010), przedstawioną przez sprawozdawcę Arnoldasa
Abramavičusa (LT/PPE), Komitet wywarł wpływ na rozwój strategii UE na rzecz praw dziecka
(2011-2014), czyniąc ją bardziej otwartą na wnioski władz lokalnych i regionalnych. W grudniu
2010 r. sprawozdawca został poproszony o przewodniczenie sesji dorocznej konferencji dotyczącej
praw podstawowych, którą zorganizowały wspólnie Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej,
Komisja Europejska oraz prezydencja Rady UE.
Z uwagi na opinię KR-u Komisja Europejska postanowiła:
zmienić mechanizmy zapewniające udział wszystkich zainteresowanych stron
w opracowywaniu i wdrażaniu strategii, przy czym głównym celem jest skuteczniejsze
wspieranie państw członkowskich oraz władz lokalnych i regionalnych w opracowywaniu
i wdrażaniu polityki w zakresie praw dziecka;
doskonalić wskaźniki praw dziecka opracowane przez Agencję Praw Podstawowych, aby stały
się one bardziej skuteczne dla państw członkowskich oraz władz lokalnych i regionalnych;
zająć się potrzebami dzieci znajdujących się w najtrudniejszej sytuacji, np. dzieci żyjących na
ulicy, niezarejestrowanych, ubiegających się samotnie o azyl lub przebywających w areszcie,
jako jednym z priorytetów strategii UE w zakresie praw dziecka;
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 13 zwrócić się do KR-u o powołanie stałego członka w Komitecie Sterującym Europejskiego
Forum Praw Dziecka.
4.2
Integracja społeczna i zdrowie
Rok 2010 był Europejskim Rokiem Walki z Ubóstwem i Wykluczeniem Społecznym. W swoich
trzech kluczowych opiniach KR zaznaczył silniej swoją obecność w zakresie polityki społecznej
i zdrowotnej UE oraz podkreślił rolę władz lokalnych i regionalnych w tych dziedzinach.
Bezdomność
W opinii z inicjatywy własnej „Zwalczanie bezdomności” (CdR 18/2010), opracowanej przez
sprawozdawcę Tore Hulta (SE/PPE), KR podkreślił kluczową rolę władz lokalnych i regionalnych
w rozwiązywaniu kwestii dotyczących polityki mieszkaniowej i integracji społecznej.
Inicjatywa przewodnia Komisji Europejskiej w sprawie europejskiej platformy współpracy w zakresie
15
walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym uwzględnia kilka zagadnień poruszonych we
wspomnianej opinii KR-u. Komisja Europejska uznaje ważną rolę, jaką KR odgrywa w zakresie
angażowania władz lokalnych i regionalnych w walkę z ubóstwem. W dokumencie końcowym
w sprawie europejskiej platformy współpracy w zakresie walki z ubóstwem i wykluczeniem
społecznym Komisja Europejska:
przyznaje, że bezdomność i wykluczenie mieszkaniowe są najbardziej skrajnymi formami
ubóstwa i deprywacji materialnej; UE musi zająć się problemami bezdomności i wykluczenia
mieszkaniowego także w aspekcie terytorialnym; terytorialny wymiar ubóstwa jest szczególnie
istotny, gdyż „osoby najbiedniejsze” często zamieszkują określone regiony lub jeszcze mniejsze
obszary;
podkreśla, że rola władz lokalnych i regionalnych w zwalczaniu bezdomności jest decydująca
i wymaga wsparcia ze strony UE.
Starzenie się społeczeństwa w UE
Starzenie się w dobrym zdrowiu i w aktywności, a tym samym integracja społeczna starzejącej się
ludności, były centralnym zagadnieniem opinii KR-u „Sprostanie wyzwaniom związanym ze
skutkami starzenia się społeczeństwa w UE (Sprawozdanie na temat starzenia się społeczeństwa,
2009)”, opracowanej przez sprawozdawcę Roba Batsa (NL/ALDE). Opinia ta uświadomiła innym
instytucjom UE fakt, iż w kwestii starzenia się społeczeństwa w Europie zasadniczą rolę odgrywają
władze lokalne i regionalne, ze względu na realizowanie ważnych zadań w dziedzinie zdrowia,
dobrego samopoczucia, płatnej i bezpłatnej opieki, rynku pracy, świadczenia usług i zapewniania
15
Europejska platforma współpracy w zakresie walki z ubóstwem i wykluczeniem społecznym: europejskie ramy na rzecz
spójności społecznej i terytorialnej – COM(2010) 758 wersja ostateczna.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 14 infrastruktury w zakresie mieszkalnictwa, transportu publicznego i kształcenia. Do końca 2010 r.
Komisja, Rada i Parlament Europejski przeprowadziły z KR-em konsultacje w sprawie projektu
decyzji dotyczącej Europejskiego Roku Aktywności Osób Starszych (2012). KR przedstawił
odpowiedź w formie pisma odwołującego się do opinii Komitetu. Konkretne oddziaływanie polega na
tym, że:
decyzja w sprawie Europejskiego Roku Aktywności Osób Starszych (2012) jest zasadniczo
zgodna z zaleceniami przedstawionymi w opinii KR-u; wspomina się w niej ponadto wyraźnie
i z uznaniem o roli KR-u oraz władz lokalnych i regionalnych w tej dziedzinie;
konkluzje Rady z posiedzenia w dniach 6–7 grudnia 2010 r. w sprawie wpływu starzenia się
ludności w wieku produkcyjnym i ogółu społeczeństwa na politykę zatrudnienia, a także
16
w projekcie decyzji w sprawie Europejskiego Roku 2012 , wspominają o kluczowej roli władz
lokalnych i regionalnych w tej dziedzinie polityki;
Komisja Europejska (DG ds. Zatrudnienia i Spraw Społecznych) zwróciła się do KR-u
o współpracę przy aktualizacji broszury pt. „Sposoby promowania w Europie właściwego
starzenia się” (wydanej po raz pierwszy w 2009 r.) w kontekście przygotowań do europejskiego
roku 2012.
Zdrowie
Dzięki opinii w sprawie: „Solidarność w zdrowiu: zmniejszanie nierówności zdrowotnych w UE”
(CdR 47/2010), opracowanej przez sprawozdawcę Davida Wilcoxa (UK/PSE), KR-owi udało się
przekonać Komisję Europejską i Parlament Europejski o potrzebie uznania i wsparcia wymiaru
lokalnego i regionalnego polityki zdrowotnej UE. Dalsze wzmocnienie wymiaru lokalnego
i regionalnego polityki zdrowotnej UE nastąpiło w wyniku opinii „Rola samorządów terytorialnych
we wdrażaniu strategii zdrowotnej na lata 2008–2013”, opracowanej przez sprawozdawcę Adama
Banaszaka (PL/EA), która została przyjęta w grudniu 2010 r.
W swoim sprawozdaniu w sprawie zmniejszania nierówności zdrowotnych
uwzględnił niektóre konkretne zalecenia KR-u, podkreślając:
17
Parlament Europejski
ważną rolę władz lokalnych i regionalnych w zakresie zdrowia publicznego i świadczeń
zdrowotnych oraz potrzebę ich aktywnego zaangażowania w politykę zdrowotną UE;
że w ramach strategii „Europa 2020” potrzebne jest poważniejsze potraktowanie zdrowia oraz
dobrej kondycji, gdyż odgrywają one kluczową rolę w zwalczaniu wykluczenia, oraz włączenie
16
17
http://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_data/docs/mailing/file970.DOC.
Sprawozdanie Parlamentu Europejskiego w sprawie zmniejszania nierówności zdrowotnych w UE (2010/2089 (INI)) A70032/2011 / 8.2.2011.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 15 wskaźników porównawczych uwzględniających status społeczno-ekonomiczny i stan zdrowia
publicznego do procedur monitorowania strategii „Europa 2020”;
uznanie związanych z płcią nierówności w zakresie zdrowia;
potrzebę łagodzenia wpływu pogorszenia koniunktury na sektor zdrowia.
Zarówno Komisja Europejska, jak i Parlament Europejski odniosły się pozytywnie do konkretnych
propozycji zawartych w opinii KR-u, zgadzając się na:
pomaganie państwom członkowskim w celu lepszego wykorzystania przez nie polityki
spójności UE i funduszy strukturalnych, aby wspierać projekty zmniejszające nierówności
zdrowotne; Komisja zgodziła się podjąć konkretne kroki w celu zwrócenia uwagi na te
możliwości finansowania w działaniach z państwami członkowskimi i regionami.
zaproszenia do składania wniosków w dziedzinie badań w ramach 7. programu ramowego lub
programu PROGRESS, na łączną sumę 4 mln euro, mających na celu pomoc władzom
lokalnym i regionalnym w zmniejszaniu nierówności zdrowotnych.
Opinia Komitetu Regionów w sprawie pakietu dotyczącego produktów leczniczych (CdR 137/2009
fin), przygotowana przez sprawozdawczynię Susannę Haby (SE/PPE), stawia interesy pacjentów
w centrum dyskusji na temat nowych przepisów UE w dziedzinie produktów leczniczych
stosowanych u ludzi. Opinia ta wywarła następujący wpływ na dyskusje w Parlamencie Europejskim
i w Radzie Ministrów:
Przyjęte przez Parlament Europejski sprawozdanie w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy
w sprawie „informacji kierowanych do ogółu społeczeństwa dotyczących produktów
18
leczniczych wydawanych na receptę lekarską” jest zgodne ze stanowiskiem KR-u co do tego, że:
–
–
zmieniający akt powinien skoncentrować się na pacjentach i ich interesach;
nowe przepisy zmieniającego aktu powinny raczej podkreślać prawa pacjentów do informacji
niż prawa przedsiębiorstw farmaceutycznych do przekazywania informacji;
występuje pilna potrzeba wyraźnego odróżnienia reklamy od informacji.
–
18
Na posiedzeniu Rady w dniu 6 grudnia 2010 r. Komisja Europejska wyraziła zamiar
wprowadzenia znaczących zmian do swojego wniosku w zakresie informacji kierowanych do
ogółu społeczeństwa dotyczących produktów leczniczych wydawanych na receptę lekarską.
Zgodnie z zaleceniami Komitetu Regionów sprawa pakietu dotyczącego produktów leczniczych
została przekazana z DG ds. Przedsiębiorstw do DG ds. Zdrowia i Ochrony Konsumentów.
Sprawozdanie w sprawie wniosku dotyczącego dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady zmieniającej dyrektywę
2001/83/WE w sprawie wspólnotowego kodeksu odnoszącego się do produktów leczniczych stosowanych u ludzi w zakresie
informacji kierowanych do ogółu społeczeństwa dotyczących produktów leczniczych wydawanych na receptę lekarską
(COM(2008) 0663 – C6-0156/2008 – 2008/0256 (COD)), A7-0290/2010.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 16 -
5.
Zmiana klimatu, środowisko naturalne i polityka energetyczna
5.1
Zmiana klimatu – UNFCCC COP16 Cancún
W 2010 r. na działalność polityczną Komitetu w dziedzinie klimatu wpłynęło niepowodzenie
negocjacji na szczycie COP-15 w Kopenhadze w grudniu 2009 r. oraz przygotowania do kolejnej
rundy negocjacji, jaka odbyła się w Cancún w Meksyku w grudniu 2010 r. W projekcie opinii
„Postkopenhaska polityka dotycząca zmiany klimatu” (CdR 245/2010), przygotowanym przez
sprawozdawczynię Nicolę Beer (DE/ALDE), i w rezolucji KR-u „Szczyt klimatyczny w Cancún”
(CdR 284/2010 fin) podsumowano stanowisko władz lokalnych i regionalnych w sprawie działań
w zakresie klimatu.
W 2010 r. główne oddziaływanie KR-u w dziedzinie zmiany klimatu można podsumować
następująco:
zaangażowanie KR-u w proces przygotowania konferencji COP 16 konwencji ramowej
Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC) w Cancún, w celu zapewnienia
pełnego i odpowiedniego uznania roli, jaką władze lokalne i regionalne odgrywają w realizacji
polityki łagodzenia zmiany klimatu i adaptacji do niej, a w szczególności zgoda Rady i Komisji
na udział przedstawiciela KR-u jako obserwatora w ramach delegacji UE na szczycie
w Cancún;
po raz pierwszy w historii UNFCCC na konferencji COP 16 w Cancún podjęta została oficjalna
decyzja w sprawie uznania władz lokalnych i regionalnych za podmioty rządowe w kontekście
realizacji międzynarodowej polityki w zakresie zmiany klimatu oraz uznania konieczności
zaangażowania w ten program szerokiego grona zainteresowanych stron na szczeblu lokalnym,
krajowym, regionalnym i światowym, w tym władz lokalnych i władz szczebla niższego niż
krajowy;
Parlament Europejski popiera stanowisko KR-u w sprawie potrzeby dalszej koordynacji
wysiłków na lokalnym, regionalnym, krajowym, europejskim i światowym szczeblu
zarządzania, w poszukiwaniu bardziej przyjaznych dla klimatu alternatyw wprowadzanych na
19
płaszczyźnie społecznej i gospodarczej, które przyczynią się do poprawy jakości życia obywateli .
konkretny wkład w zobowiązanie się UE do objęcia w tej dziedzinie światowego przywództwa,
dającego innym przykład do naśladowania, dzięki podpisaniu protokołu ustaleń z Konferencją
20
Burmistrzów USA , w celu wzmocnienia strategicznego partnerstwa władz lokalnych w walce
ze zmianą klimatu;
19
20
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 25 listopada 2010 r. Konferencja na temat zmian klimatu w Cancún (COP 16)
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P7-TA-2010-0442+0+DOC+XML+V0//PL.
Zob. strona główna KR-u: http://cor.europa.eu; „Działalność i imprezy”, zakładka „Porozumienie między burmistrzami”.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 17 aktywne wsparcie dla „Porozumienia między burmistrzami” i jego dalszy rozwój.
Różnorodność biologiczna – Konferencja Stron (COP 10) Konwencji o różnorodności
biologicznej w Nagoi; w kierunku europejskiej strategii różnorodności biologicznej na
2020 r.
5.2
Aby wpłynąć na Konferencję Stron (COP 10) Konwencji o różnorodności biologicznej (CBD)
w Nagoi w Japonii, będącą drugim co do ważności szczytem w 2010 r. poświęconym zagadnieniom
ochrony środowiska, a także na projekt europejskiej strategii różnorodności biologicznej na 2020 r.,
przygotowywany przez Komisję Europejską, KR opracował opinię „UE i międzynarodowa polityka
różnorodności biologicznej po 2010 r.” (CdR 112/2010), której sprawozdawczynią była Linda
Gillham (UK/AE). Dzięki tej opinii:
KR uzyskał możliwość wzięcia udziału w charakterze obserwatora w ramach delegacji UE na
posiedzeniu konferencji stron COP 10 Konwencji ONZ o różnorodności biologicznej (CBD),
w Nagoi w Japonii, w tym także w spotkaniach wysokiego szczebla z udziałem delegacji UE,
Programu Narodów Zjednoczonych ds. Ochrony Środowiska (UNEP) i Sekretariatu CBD;
strony COP 10 przyjęły „Plan działań władz szczebla subpaństwowego, miast i innych władz
21
lokalnych na rzecz różnorodności biologicznej (2011–2020)” ;
w konkluzjach ze szczytu w Nagoi Rada podkreśliła, że należy wzmocnić „spójne i oparte na
współpracy podejmowanie decyzji i realizację na szczeblu lokalnym, subpaństwowym,
krajowym, regionalnym i międzynarodowym”;
opracowana przez Komisję Europejską unijna strategia ochrony różnorodności biologicznej
na okres do 2020 r. odzwierciedla zaniepokojenie KR-u w odniesieniu do:
22
–
–
–
–
21
22
23
23
konieczności intensyfikacji prac w kwestii wartości ekonomicznej usług
ekosystemowych;
potrzeby tworzenia „zielonej infrastruktury” oraz przedstawienia wyjaśnień w sprawie
odtwarzania ekosystemów,
niedostatecznego finansowania obszarów Natura 2000 i potrzeby uporania się
z problemem niewydatkowania środków z funduszy strukturalnych przeznaczonych na
ochronę środowiska;
potrzeby skupienia się na ograniczonym zestawie celów cząstkowych w ramach unijnej
strategii ochrony różnorodności biologicznej.
https://www.cbd.int/decision/cop/?id=12288.
http://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_data/docs/pressdata/en/envir/117072.pdf.
COM(2011) 244 wersja ostateczna, przyjęta 3 maja 2011 r.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 18 5.3
Władze lokalne i regionalne a polityka UE w dziedzinie ochrony środowiska
Potwierdzeniem ważnej roli, jaką władze lokalne i regionalne odgrywają w staraniach na rzecz
poprawy zarządzania polityką ochrony środowiska UE, był w 2010 r. fakt, iż prezydencja hiszpańska
w Radzie UE zwróciła się do Komitetu Regionów o opracowanie opinii perspektywicznej w sprawie
roli władz lokalnych i regionalnych w przyszłej polityce ochrony środowiska (CdR 164/2010 fin).
Opinię tę opracowała Paula Baker (UK/ALDE).
Wspomniana opinia KR-u miał niewątpliwie wymierny wpływ na:
konkluzje Rady Unii Europejskiej w sprawie poprawy instrumentów polityki ochrony środowiska
24
z 20 grudnia 2010 r. ; w ślad za propozycjami KR-u w konkluzjach uznaje się potrzebę:
–
–
–
–
współpracę KR-u z komisarzem UE ds. środowiska Janezem Potočnikiem, który:
–
–
–
–
5.4
poprawy instrumentów polityki ochrony środowiska, a zwłaszcza rozszerzenia i poprawy
wdrażania polityki ochrony środowiska;
zwiększenia roli i ułatwienia zaangażowania władz regionalnych i lokalnych;
by Komisja Europejska i państwa członkowskie rozważyły dalsze kroki służące poprawie
inspekcji środowiskowych, w tym wsparcie dla sieci IMPEL i projektów współpracy na
szczeblu regionalnym;
opracowania siódmego programu działań w zakresie środowiska naturalnego (EAP),
który będzie jasno określał priorytety oraz realistyczne i wykonalne wymierne cele;
z dużym zadowoleniem przyjął opinię KR-u;
uczestniczył w posiedzeniu Komisji ENVE w marcu 2010 r.;
odbył wspólną konferencję prasową ze sprawozdawcą opinii;
zaproponował ścisłą współpracę z KR-em dotyczącą konkretnych działań, które
promowałyby poprawę wdrażania unijnej polityki ochrony środowiska.
Energia
Z uwagi na wejście w życie traktatu lizbońskiego, który przyznał UE kompetencje w sektorze energii,
KR w kilku opiniach zasugerował, że powinno się częściej zasięgać jego opinii w kwestii rozwoju
polityki energetycznej UE. W odpowiedzi Komisja Europejska zwróciła się w 2010 r. do KR-u
o opracowanie opinii perspektywicznej w sprawie planu działań UE dotyczącego energetyki na
lata 2011–2020 (CdR 244/2010 fin).
W opinii tej, opracowanej przez sprawozdawcę Michela Lebruna (BE/PPE), zwrócono uwagę na
kluczową rolę, jaką władze lokalne i regionalne odgrywają we wdrażaniu celów energetycznych
24
http://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_Data/docs/pressdata/en/envir/118646.pdf.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 19 i klimatycznych UE, znanych jako cele 20-20-20. W 2011 sprawozdawca nadal obserwował dla KR-u
rozwój wydarzeń w tej dziedzinie i opracował opinię „Priorytety w odniesieniu do infrastruktury
energetycznej na 2020 r. i w dalszej perspektywie”.
Oddziaływanie opinii przyjętej w 2010 r. jest następujące:
W wyniku rozmów sprawozdawcy z komisarzem UE ds. Energii Güntherem Oettingerem,
Komisja Europejska uznała w swoim komunikacie „Energia 2020 – Strategia na rzecz
konkurencyjnego, zrównoważonego i bezpiecznego sektora energetycznego” znaczenie władz
lokalnych i regionalnych w realizacji celów unijnej polityki energetycznej.
Zgodnie z opinią KR-u, Parlament Europejski w rezolucji „W kierunku nowej strategii
25
energetycznej dla Europy 2011–2020” , przyjętej w dniu 25 listopada 2010 r., podkreśla:
–
–
że wszelkie opóźnienia w rozwoju nowoczesnych i inteligentnych, obejmujących całą
Unię sieci energii elektrycznej i gazu zagrażają ambicji UE osiągnięcia do 2020 r. celów
energetycznych i klimatycznych 20-20-20;
potrzebę uzupełniania lub zastępowania tradycyjnych pożyczek innowacyjnymi
instrumentami finansowymi.
Belgijska prezydencja w Radzie uwzględniła obawy KR-u dotyczące finansowania inwestycji
w dziedzinie energii i zaproponowała utworzenie nowego europejskiego funduszu na rzecz
inwestycji w projekty dotyczące efektywności energetycznej i energii ze źródeł odnawialnych,
zapewniającego finansowanie ze środków UE sięgające 146 mln EUR, w której to kwestii
osiągnięto porozumienie międzyinstytucjonalne w trzecim kwartale 2010 r.
6.
Polityka gospodarcza i przemysłowa
6.1
Program „Small Business Act”
W latach 2009-2010 KR wspierał z pełnym zaangażowaniem Komisję Europejską i Radę
w działaniach zmierzających do przezwyciężenia skutków kryzysu gospodarczego (poprzez
europejski plan naprawy gospodarczej). Niektóre propozycje przedstawione przez Komitet wywarły
polityczny wpływ na środki przyjęte przez Unię Europejską.
Opinia „Najpierw myśl na małą skalę – Program »Small Business Act« dla Europy”
(CdR 246/2008), opracowana przez Constance Hanniffy (IE/EPP), wywarła bezpośredni wpływ na
dokumenty innych instytucji w sprawie „Small Business Act”.
25
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 25 listopada 2010 r. W kierunku nowej strategii energetycznej dla Europy 2011–
2020
(2010/2108
(INI))
http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+TA+P7-TA-20100441+0+DOC+XML+V0//PL.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 20 -
Rada Unii Europejskiej w swoich konkluzjach w sprawie:„»Najpierw myśl na małą skalę« –
26
Program »Small Business Act« dla Europy” , zgodziła się z postulatami KR-u dotyczącymi:
–
–
ponownej oceny inicjatywy JEREMIE i zastanowienia się nad sposobem zaspokajania
przezeń potrzeb MŚP;
niezwłocznej zmiany dyrektywy w sprawie opóźnień w płatnościach.
27
W rezolucji w sprawie programu „Small Business Act” Parlament Europejski odniósł się do
opinii KR-u i powtórzył apel KR-u, że choć program SBA nie jest prawnie wiążący, powinien
być zasadą wiążącą politycznie.
Komisja Europejska w europejskim planie naprawy gospodarczej przewidziała rozwiązania
ukierunkowane na MŚP. Rozwiązania, o które wystąpił KR, obejmują:
–
–
6.2
specjalne kredyty dla MŚP udzielane przez Europejski Bank Inwestycyjny (EBI)
i Europejski Fundusz Inwestycyjny (EFI) oraz
ułatwienia w zasadach dotyczących pomocy państwa.
Europejski sektor motoryzacyjny
Przemysł motoryzacyjny był jedną z branż, które najsilniej dotknął kryzys gospodarczy. W swojej
opinii z inicjatywy własnej w sprawie: „Uzgodnione i trwałe działania celem rozwiązania
problemów europejskiego przemysłu motoryzacyjnego i wzmocnienia jego związku z wymiarem
terytorialnym” (CdR 211/2009 fin), której sprawozdawcą był Jean-Yves Le Drian (FR/PSE), KR
zwrócił uwagę na dramatyczne skutki kryzysu dla kilku „motoryzacyjnych regionów” w Europie.
Komisja Europejska uwzględniła zalecenia zawarte w szeregu punktów opinii KR-u:
W swojej opinii KR wezwał do wznowienia działalności grupy wysokiego szczebla CARS 21
oraz zaapelował o udział władz lokalnych i regionalnych w jej pracach. Od tego czasu Komisja
Europejska wznowiła już posiedzenia CARS 21 i wyznaczyła przewodniczącego KR-u na
stałego członka tej grupy. Zmieniono również mandat grupy CARS 21, tak aby uwzględniał on
rolę władz lokalnych i regionalnych.
Komitet wezwał Komisję Europejską do opracowania długoterminowej polityki przemysłowej
dla sektora motoryzacyjnego, połączonej z aktualnymi inicjatywami i obejmującej wymiar
regionalny. Polityka ta wniosłaby wkład w realizację europejskich celów w zakresie
26
27
28
http://www.consilium.europa.eu/uedocs/cms_Data/docs/pressdata/en/intm/104403.pdf.
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 10 marca 2009 r. w sprawie programu „Small Business Act” (2008/2237(INI)).
Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady i Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego „Europejska
strategia na rzecz ekologicznie czystych i energooszczędnych pojazdów”, COM(2010) 186 wersja ostateczna.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 21 konkurencyjności, spójności terytorialnej, zrównoważonego rozwoju i walki ze zmianą klimatu.
Komisja Europejska podjęła wspomniane kwestie w europejskiej strategii na rzecz ekologicznie
28
czystych i energooszczędnych pojazdów . Kompleksowy zakres opracowanej strategii
sprawia, że uwzględnia ona większość celów wskazanych przez KR.
Gospodarka ekologiczna: Pomiar postępu – wyjść poza PKB
6.3
KR wpłynął w istotny sposób na kwestię wskaźników wykraczających poza PKB, niezbędnych do
wspierania zarządzania na szczeblu lokalnym i regionalnym. Sprawozdawca opinii KR-u w sprawie:
„Pomiar postępu: wyjść poza PKB”, Vicente Alvarez Areces (ES/PSE), przekazał stanowisko KR-u
bezpośrednio dwóm komisarzom: Johannesowi Hahnowi (odpowiedzialnemu za politykę regionalną)
i Janezowi Potočnikowi (odpowiedzialnemu za środowisko), którzy przyjęli z zadowoleniem
zorientowane na przyszłość stanowisko KR-u w zobowiązali się uwzględnić je w większym stopniu
w przyszłych propozycjach.
Zgodnie z opinią KR-u, projekt sprawozdania Parlamentu Europejskiego w sprawie wyjścia poza
29
PKB - Pomiar postępu w zmieniającym się świecie (E2010/2088(INI) podkreślił potrzebę:
–
–
–
–
informacji w czasie zbliżonym do rzeczywistego wspierających podejmowanie decyzji;
dokładniejszej sprawozdawczości dotyczącej dystrybucji i nierówności;
opracowania europejskiej tablicy wyników dla zrównoważonego rozwoju;
rozszerzenia rachunków narodowych na kwestie środowiskowe i społeczne.
Powtarzając kluczową propozycję zawartą w opinii KR-u, rozporządzenie UE obok odniesienia
do krajowych danych statystycznych wprowadza odniesienie do danych regionalnych „w celu
zapewnienia sposobu nadzorowania nacisku, jaki gospodarka wywiera na środowisko.”
7.
Polityka sąsiedztwa i polityka rozwoju
7.1
Polityka sąsiedztwa
W ostatnich latach KR wykazywał wielką aktywność w zakresie wzmacniania regionalnego
i lokalnego wymiaru polityki sąsiedztwa UE. W 2010 r. niektóre z tych kluczowych inicjatyw
wywarły silny wpływ polityczny.
Współpraca europejsko-śródziemnomorska
Swoją opinią „Proces barceloński: Unia na rzecz Regionu Morza Śródziemnego, jakie skutki dla
samorządu terytorialnego?” (CdR 236/2008 fin), przygotowaną przez sprawozdawcę Isidoro
Gottardo (IT/PPE), KR rozpoczął angażowanie władz lokalnych i regionalnych w dialog polityczny
29
Projekt sprawozdania przyjęty 23 lutego 2011 r. przez Komisję Ochrony Środowiska Naturalnego, Zdrowia Publicznego
i Bezpieczeństwa Żywności Parlamentu Europejskiego.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 22 w basenie Morza Śródziemnego. Konkretne oddziaływanie tej opinii i dalszych kroków podjętych po
jej przyjęciu polegało na tym, że aspekt terytorialny Unii dla Śródziemnomorza został znacząco
wzmocniony. A mianowicie:
w
konkluzjach
ze
spotkania
43
ministrów
spraw
zagranicznych
krajów
30
eurośródziemnomorskich w Marsylii w dniu 3 listopada 2008 r. „ministrowie podkreślili
konieczność sprzyjania realizacji konkretnych działań na szczeblu lokalnym i regionalnym.
Odnotowali także opinię Komitetu Regionów z 9 października 2008 r. oraz propozycję
utworzenia Eurośródziemnomorskiego Zgromadzenia Samorządów Lokalnych i Regionalnych
[ARLEM]. Ministrowie upoważnili urzędników wysokiego szczebla do rozważenia możliwości
włączenia zgromadzenia ARLEM, gdy już zostanie utworzone, do partnerstw”.
Euro-śródziemnomorskie Zgromadzenie Samorządów Lokalnych i Regionalnych (ARLEM)
zostało utworzone 21 stycznia 2010 r. na posiedzeniu inauguracyjnym w Barcelonie.
W czerwcu 2010 r. Unia dla Śródziemnomorza przyznała ARLEM-owi status oficjalnego
obserwatora.
KR podkreślił jej jednoczącą rolę gdy chodzi o stowarzyszenia władz lokalnych i regionalnych
oraz sieci regionalne w ramach polityki sąsiedztwa UE.
Partnerstwo Wschodnie
Równolegle z pracami związanymi z Unią dla Śródziemnomorza, KR-owi udało się także wzmocnić
wymiar terytorialny drugiej ważnej strategii w ramach polityki sąsiedztwa UE, a mianowicie
inicjatywy Partnerstwa Wschodniego. Wspólną płaszczyzną różnych inicjatyw KR-u w tym zakresie
była jego opinia „Rola samorządów lokalnych i regionalnych w rozwijaniu Partnerstwa
Wschodniego” (CdR 78/2009), opracowana przez Istvána Sértő-Radicsa (HU/ALDE). Opinia ta
powstała w odpowiedzi na wniosek czeskiej prezydencji UE. Międzyinstytucjonalne oddziaływanie
tej opinii rozpoczęło się już w okresie jej opracowywania w latach 2008–2009 i nadal przybiera na
sile.
30
31
31
W komunikacie w sprawie inicjatywy Partnerstwa Wschodniego obejmującego Armenię,
Azerbejdżan, Białoruś, Gruzję, Mołdawię i Ukrainę, Komisja Europejska proponuje nowe
wielostronne ramy (obejmujące władze lokalne i regionalne) stosunków UE z partnerami
wschodnimi. W swoim komunikacie Komisja „zaprasza Komitet Regionów do udziału
w szczególności w pracach w ramach platform tematycznych Demokracja, dobre rządy
i stabilność oraz Kontakty międzyludzkie”. Komisja proponuje także ustanowienie „lokalnego
i regionalnego zgromadzenia Europy Wschodniej i Południowego Kaukazu”.
http://www.ufmsecretariat.org/wp-content/uploads/2010/12/dec-final-Marseille-UfM.pdf.
Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego i Rady „Partnerstwo Wschodnie”, COM(2008) 823 wersja ostateczna.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 23 -
W dniu 7 maja 2009 r. przewodniczący KR-u Luc van den Brande (BE/PPE) i sprawozdawca
opinii zostali zaproszeni do przedstawienia opinii KR-u na szczycie Partnerstwa Wschodniego
zorganizowanym przez prezydencję czeską UE.
Na zaproszenie prezydencji szwedzkiej przewodniczący KR-u wziął udział w posiedzeniu Rady
ministrów spraw zagranicznych krajów Partnerstwa Wschodniego w dniu 8 grudnia 2009 r.
w Brukseli, w celu wyjaśnienia potrzeby dodania podejścia „terytorialnego” i zaangażowania
władz lokalnych i regionalnych poprzez utworzenie szczególnych mechanizmów.
Na posiedzeniu Rady ministrów spraw zagranicznych UE i krajów Partnerstwa Wschodniego
w grudniu 2010 r. przewodnicząca KR-u Mercedes Bresso (IT/PSE) powiadomiła o zamiarze
zorganizowania przez KR w 2011 r. konferencji władz lokalnych i regionalnych krajów
Partnerstwa Wschodniego i UE.
7.2
Zdecentralizowana współpraca na rzecz rozwoju
Opinia w sprawie: „Władze lokalne: podmioty rozwoju”(CdR 312/2008 fin), opracowana przez
Christophe’a Rouillona (FR/PSE), została przyjęta z dużym zadowoleniem przez Komisję
Europejską. Na podstawie tej opinii w 2010 r. nawiązano ścisłą współpracę między KR-em
a Komisją, która nadal rozwija się w 2011 r.
Międzyinstytucjonalne oddziaływanie tej opinii odegrało kluczową rolę w:
ustanowieniu i propagowaniu atlasu zdecentralizowanej współpracy na rzecz rozwoju, czyli
elektronicznej platformy, która pojawiła się w internecie w czerwcu 2010 r.; Komisja
Europejska zwróciła się do KR-u o pokierowanie tym projektem; atlas umożliwia przegląd
wszystkich projektów współpracy zdecentralizowanej i ułatwia tworzenie nowych partnerstw;
portal internetowy zostanie uruchomiony w 2011 r.;
organizowaniu, wspólnie z Komisją Europejską, konferencji na temat współpracy
zdecentralizowanej na rzecz rozwoju, na której spotykają się przedstawiciele władz lokalnych
i regionalnych z państw UE i z krajów rozwijających się w celu prowadzenia dialogu
politycznego z instytucjami europejskimi w sprawie współpracy na rzecz rozwoju; druga
konferencja odbyła się 29 marca 2011 r.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 24 8.
Przyszłość WPR, rybołówstwo i polityka morska
8.1
Reforma wspólnej polityki rolnej
W 2010 r. Komitet Regionów położył główny nacisk na reformę wspólnej polityki rolnej UE (WPR),
przyjmując opinię z inicjatywy własnej: „Przyszłość WPR po 2013 r.” (CdR 127/2010 fin),
opracowaną przez sprawozdawcę René Souchona (FR/PSE). O dużym znaczeniu, jakie komisarz UE
odpowiedzialny za rolnictwo Dacian Cioloş przywiązuje do wkładu KR-u w proces reformy WPR,
świadczy obecność tego komisarza na trzech sesjach plenarnych KR-u od kwietnia 2010 r.
Gdy chodzi o pierwszy filar WPR, kilka propozycji wysuniętych w opinii Komitetu Regionów zostało
32
uwzględnionych przez Komisję Europejską w komunikacie „WPR do 2020 r.” .
Komisja Europejska zgodziła się w szczególności na dostosowanie systemu płatności
bezpośrednich w celu zapewnienia sprawiedliwego podziału i lepszego ukierunkowania
wsparcia dla rolników.
Przedstawiony przez Komisję w komunikacie wariant 2 jest bardzo zbliżony do stanowiska
Komitetu Regionów, gdyż polega on na dogłębnych zmianach polityki, aby stała się ona
bardziej zrównoważona i zapewniała większą równowagę dla różnych celów politycznych,
rolników oraz państw członkowskich.
Wspólna polityka rybołówstwa (WPRyb)
8.2
Opracowując opinię „Zielona księga w sprawie reformy wspólnej polityki rybołówstwa – Budowa
zrównoważonej przyszłości dla akwakultury” (CdR 218/2009 fin), której sprawozdawcą był
Ramón Luis Valcárcel Siso (ES/PPE), KR wzmocnił wymiar lokalny i regionalny tej polityki UE.
Opinia KR-u wywarła wyraźny wpływ na rezolucję Parlamentu Europejskiego z dnia 25 lutego
33
2010 r. , która odzwierciedla stanowisko KR-u w kilku kwestiach. Parlament Europejski
w szczególności:
–
–
32
33
„opowiada się za wzmocnieniem aspektów regionalnych w procesie decyzyjnym”;
„uważa, że organy zarządzania regionalnego w obrębie wód UE, w tym państwa
członkowskie i odnośne zainteresowane strony, powinny odgrywać kluczową rolę
Komunikat Komisji do Parlamentu Europejskiego, Rady, Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego i Komitetu
Regionów „WPR do 2020 r.: sprostać wyzwaniom przyszłości związanym z żywnością, zasobami naturalnymi oraz aspektami
terytorialnymi” COM(2010) 672 wersja ostateczna.
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 25 lutego 2010 r. w sprawie zielonej księgi „Reforma wspólnej polityki
rybołówstwa” (2009/2106 (INI)).
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 25 -
–
–
Komisja Europejska uwzględniła kilka punktów opinii KR-u. Mianowicie, Komisja zgadza się,
że:
–
–
–
–
8.3
w zarządzaniu i stosowaniu dobrych praktyk połowowych w obrębie odpowiednich
jurysdykcji UE”;
„wzywa Komisję do opracowania szczególnych wspólnotowych programów wsparcia dla
rybołówstwa przybrzeżnego na małą skalę i rybołówstwa łodziowego” oraz
„żeby prowadziła prace nad oddzielnym, jasno określonym, liberalnym,
odbiurokratyzowanym i uproszczonym modelem zarządzania przybrzeżnymi połowami
na małą skalę”.
powodzenie wspólnej polityki rybołówstwa (WPRyb) zależy także od silnych
regionalnych komitetów doradczych, co zostanie wzięte pod uwagę w pracach nad
reformą;
względna stabilność być może zmniejszyła nieco elastyczność sektora połowowego
umożliwiającą efektywne korzystanie z jego zasobów, powodując presję inflacyjną na
całkowite dopuszczalne połowy i zwiększając odrzut
każdemu systemowi zarządzania opartemu na prawach połowowych powinien
towarzyszyć szereg środków ochronnych, by uniknąć negatywnych skutków, takich jak
niepożądana koncentracja praw połowowych bądź wykup niektórych łowisk i segmentów
floty przez inne podmioty;
główny cel działań podejmowanych w ramach wymiaru zewnętrznego wspólnej polityki
rybołówstwa powinien polegać na dalszym międzynarodowym upowszechnieniu zasad
zrównoważonego i odpowiedzialnego rybołówstwa.
Polityka morska
Opracowanie zintegrowanej polityki morskiej Unii Europejskiej jest od wielu lat jednym
z najważniejszych celów KR-u. W 2010 r. Komitet wykonał dalszy krok w tym kierunku. KR wywarł
wpływ na stanowiska Parlamentu Europejskiego i Komisji poprzez opinię „W kierunku
zintegrowanej polityki morskiej zmierzającej do lepszego zarządzania Morzem Śródziemnym”
(CdR 126/2010 fin), opracowaną przez sprawozdawcę Michaela Cohena (MT/PSE).
Komisja Europejska uwzględniła kilka punktów opinii KR-u, którą określa jako ważną wskazówkę do
dalszej realizacji zintegrowanej polityki morskiej UE w basenie Morza Śródziemnego zgodnie
z podejściem w zależności od basenu morskiego.
Komisja:
przyznała, że zaangażowanie w zintegrowaną politykę morską UE wszystkich poziomów
sprawowania rządów, w tym władz lokalnych i regionalnych, jest w pełni zgodne z priorytetami
Komisji oraz, że będzie nadal dążyć do udoskonalenia zarządzania przestrzenią morską, w tym
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 26 na poziomie podregionalnym;
zachęca KR do działań na rzecz wzmacniania dialogu i wymiany sprawdzonych rozwiązań
z państwami wybrzeża Morza Śródziemnego spoza Unii, tak aby opracować zintegrowane
podejście do gospodarki morskiej w regionie; przyjmuje także z zadowoleniem zalecenie KR-u
dotyczące wzmocnienia współpracy i zaangażowania ARLEM;
w dalszym ciągu będzie zachęcać do ratyfikacji i uzgodnionego wdrażania Konwencji Narodów
Zjednoczonych o prawie morza (UNCLOS) w swoich stosunkach dwustronnych,
z poszanowaniem suwerenności państw członkowskich;
podkreśla potrzebę lepszej koordynacji – w granicach prawa – wysiłków na rzecz zwalczania
międzynarodowej przestępczości zorganizowanej.
Także rezolucja Parlamentu Europejskiego w sprawie zintegrowanej polityki morskiej – ocena
34
dokonanych postępów i nowe wyzwania , odzwierciedla kilka punktów opinii KR-u.
Parlament Europejski:
„wzywa państwa członkowskie i Komisję do nasilenia na odpowiednich forach na szczeblu
międzynarodowym dialogu na temat zintegrowanej polityki morskiej i innych kwestii morskich,
w tym ratyfikacji i wdrożenia konwencji ONZ o prawie morza (UNCLOS)”;
„przypomina, że regiony przybrzeżne i wyspy są szczególnie podatne na skutki zmian klimatu”;
„wzywa Komisję [...], by zbadała możliwości współpracy z krajami trzecimi, szczególnie
z regionu Morza Śródziemnego, które ratyfikowały konwencję UNCLOS [...]”.
9.
Kultura i społeczeństwo informacyjne
9.1
Znak dziedzictwa europejskiego
Władze lokalne i regionalne maja do odegrania doniosłą rolę w zakresie dziedzictwa kulturowego, co
dotyczy także jego ochrony i propagowania. Poprzez swoją opinię w sprawie znaku dziedzictwa
europejskiego (CdR 105/2010), opracowaną przez sprawozdawczynię Mireille Lacombe (FR/PSE),
Komitet wywarł wpływ polityczny na warunki dotyczące utworzenia i używania nowego znaku
dziedzictwa europejskiego.
34
Rezolucja Parlamentu Europejskiego z dnia 21 października 2010 r. w sprawie zintegrowanej polityki morskiej – ocena
dokonanych postępów i nowe wyzwania (2010/2040(INI)).
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 27 W rezolucji z dnia 16 grudnia 2010 r.
35
Parlament Europejski zgodził się z KR-em, że
znak dziedzictwa europejskiego powinien dążyć do uzupełniania, a nie powielania, takich
inicjatyw jak lista światowego dziedzictwa UNESCO;
w ramach przeprowadzanych w przyszłości ocen funkcjonowania znaku dziedzictwa
europejskiego można rozważyć rozszerzenie inicjatywy na państwa trzecie uczestniczące
w programie Kultura;
należy poszerzyć obowiązek sprawozdawczy Komisji w stosunku do KR-u;
KR powinien uczestniczyć w procesie ostatecznego wyboru kandydatów poprzez mianowanie
jednego członka KR-u do europejskiej komisji selekcyjnej;
europejski panel powinien mieć więcej swobody w podejmowaniu decyzji w sprawie selekcji.
W dniu 19 maja 2011 r. Rada Unii Europejskiej zatwierdziła ostateczną wersję kompromisową
wniosku w sprawie decyzji Parlamentu Europejskiego i Rady ustanawiającej europejskie działanie na
36 37
rzecz znaku dziedzictwa europejskiego
. Tekst ten, który powstał w oparciu o osiągnięte uprzednio
porozumienie z Parlamentem Europejskim, przewiduje, że:
KR otrzyma jedno miejsce w europejskiej komisji selekcyjnej przeprowadzającej na szczeblu
europejskim procedurę wyboru i monitorowania związaną z przyznawaniem znaku dziedzictwa
europejskiego;
KR będzie szczegółowo informowany o działaniach Komisji Europejskiej związanych ze
znakiem dziedzictwa europejskiego i będą z nim przeprowadzane konsultacje w sprawie
sporządzanego przez Komisję Europejską sprawozdania z oceny.
9.2
Agenda cyfrowa
Przygotowując swoją opinię w sprawie europejskiej agendy cyfrowej (CdR 104/2010 fin), której
sprawozdawcą był Markku Markkula (FI/PPE), KR zaplanował bardzo intensywną współpracę
z Komisją Europejską w zakresie dalszego rozwoju europejskiego społeczeństwa informacyjnego. Na
35
36
37
Rezolucja legislacyjna Parlamentu Europejskiego z dnia 16 grudnia 2010 r. w sprawie wniosku dotyczącego decyzji Parlamentu
Europejskiego i Rady ustanawiającej działanie Unii Europejskiej na rzecz znaku dziedzictwa europejskiego (COM(2010)0076 –
C7-0071/2010 – 2010/0044(COD)).
http://register.consilium.europa.eu/pdf/en/11/st09/st09213.en11.pdf.
http://register.consilium.europa.eu/pdf/en/11/st09/st09213.en11.pdf.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 28 podstawie tej opinii wiceprzewodnicząca Komisji Europejskiej odpowiedzialna za agendę cyfrową,
komisarz Neelie Kroes zgodziła się:
odbyć wspólną konferencję prasową ze sprawozdawcą KR-u, w trakcie której podkreśliła ona
cenny wkład opinii KR-u w rozwój agendy cyfrowej UE; ponadto w wywiadzie telewizyjnym
wyemitowanym przez kilka krajowych stacji komisarz Kroes doceniła pracę wykonaną przez
KR oraz znaczenie władz lokalnych i regionalnych we wdrażaniu agendy cyfrowej UE;
zaangażować Komitet Regionów w prace zgromadzenia cyfrowego poprzez zorganizowanie
wspólnych warsztatów.
9.3
Technologie informacyjne i komunikacyjne
Stosowanie i rozwój technologii komunikacyjnych i informacyjnych (TIK) ma zasadnicze znaczenie
dla realizacji celów w wielu dziedzinach europejskiej polityki, takich jak edukacja, rozwój społecznogospodarczy i walka ze zmianą klimatu. W opinii „Poprawa efektywności energetycznej przez
zastosowanie technologii informacyjno-komunikacyjnych” (CdR 254/2008 fin), opracowanej
przez sprawozdawcę Risto Koivisto (FI/PSE), Komitet zwraca uwagę Komisji Europejskiej na
potrzebę lepszego informowania władz lokalnych i regionalnych o tym, w jaki sposób technologie
komunikacyjne i informacyjne mogą przyczynić się do poprawy efektywności energetycznej. Na
podstawie opinii KR-u:
10.
Komisja Europejska zgodziła się na projekt polegający na opracowaniu, wspólnie z KR-em,
„Przewodnika dla władz lokalnych i regionalnych w sprawie wykorzystywania TIK
w kontekście wydajności energetycznej”. Przewodnik ten został przedstawiony podczas
imprezy OPEN DAYS 2010 i zostanie rozpowszechniony wśród władz lokalnych
i regionalnych w całej Europie.
Edukacja i badania naukowe
Władze lokalne i regionalne mają szerokie kompetencje w zakresie edukacji i badań naukowych. UE
wspiera i uzupełnia działania powadzone przez państwa członkowskie. Oznacza to także, iż
w zakresie edukacji i badań naukowych kluczową rolę odgrywa pomocniczość. Poprzez swoje opinie:
„Dialog uczelni i przedsiębiorstw”(CdR 157/2009 fin), sprawozdawca: Mohammad Masood
(UK/PPE) oraz „Przygotowanie się na przyszłość: opracowanie wspólnej strategii w dziedzinie
kluczowych technologii wspomagających w UE” (CdR 15/2010 fin), sprawozdawczyni: Veronica
Diaconu (RO/PPE), KR przyczynił się do zwiększenia świadomości Komisji Europejskiej
i Wspólnego Centrum Badawczego UE co do kluczowej roli, jaką władze lokalne i regionalne
odgrywają w tej dziedzinie.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 29 Podczas opracowywania tych opinii sprawozdawcy zintensyfikowali kontakty ze służbami Komisji
Europejskiej i z Wspólnym Centrum Badawczym, co przyniosło następujące wyniki:
W piśmie do KR-u Wspólne Centrum Badawcze UE wyraziło pragnienie wzmocnienia
współpracy międzyinstytucjonalnej z KR-em w sprawie przyszłych inicjatyw UE w dziedzinie
badań.
Komisja Europejska zgodziła się zintensyfikować współpracę z KR-em przy wypracowywaniu
przyszłych inicjatyw w dziedzinie edukacji i zacząć stale zapraszać sprawozdawców KR-u do
udziału w konferencjach poświęconych tej dziedzinie. W maju 2010 r. Komisja zgodziła się
zorganizować w siedzibie KR-u dwie sesje warsztatów Europejskiego Forum Uczelni
i Przedsiębiorstw Komisji Europejskiej.
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 30 Załącznik I
Wykaz przyjętych opinii KR-u – 2010 r. (CdR 149/2011 – załącznik I)
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab
.../...
- 31 Załącznik II
Udział przewodniczącej Komitetu Regionów (lub jej przedstawiciela) w nieformalnych posiedzeniach Rady lub
nieformalnych posiedzeniach europejskich ministrów
w 2010 r.
19 lutego 2010 r.
Saragossa, ES
Nieformalne posiedzenie europejskich ministrów odpowiedzialnych za politykę regionalną,
zorganizowane przez hiszpańską prezydencję UE
17 marca 2010 r.
Malaga, ES
Nieformalne posiedzenie ministrów odpowiedzialnych za samorządy lokalne i regionalne
15–16 kwietnia 2010 r.
Saragossa, ES
Czwarta Europejska Konferencja Ministerialna w sprawie Integracji
21-22 czerwca 2010 r.
Toledo, ES
Nieformalne posiedzenie ministrów odpowiedzialnych za rozwój regionalny
13-14 września 2010 r.
Bruksela, BE
Konferencja Ministerialna w sprawie procesu azylowego
22 listopada 2010 r.
Liège, BE
Nieformalne posiedzenie ministrów odpowiedzialnych za politykę spójności
13 grudnia 2010 r.
Bruksela, BE
Posiedzenie ministrów spraw zagranicznych na temat Partnerstwa Wschodniego
_____________
CdR 149/2011
EN – KK(WN)/ab