2.2.1. Rzeczowe aktywa trwałe - KGHM

Roczne skonsolidowane sprawozdanie finansowe
Polityka rachunkowości i inne informacje objaśniające
2. Opis ważniejszych stosowanych zasad rachunkowości (3/17)
2.2.1. R zeczowe ak t y wa t r wał e
Rzeczowe aktywa trwałe to środki trwałe:
które są utrzymywane przez jednostkę w celu wykorzystywania ich w procesie produkcyjnym, przy dostawach towarów i świadczeniu usług lub w celach
administracyjnych,
którym towarzyszy oczekiwanie, iż będą wykorzystywane przez czas dłuższy niż jeden rok,
w stosunku, do których istnieje prawdopodobieństwo, iż jednostka uzyska w przyszłości korzyści ekonomiczne związane ze składnikiem majątkowym, oraz
których wartość można określić w sposób wiarygodny.
Na dzień początkowego ujęcia rzeczowe aktywa trwałe wycenia się w cenie nabycia/koszcie wytworzenia.
Cenę nabycia/koszt wytworzenia powiększają koszty finansowania zewnętrznego zaciągniętego na nabycie lub wytworzenie dostosowywanego składnika
rzeczowych aktywów trwałych. Zasady aktywowania kosztów finansowania zewnętrznego opisane są w punkcie 2.2.26.
Różnice kursowe powstałe od zobowiązań zawartych w walucie obcej, związanych z nabyciem lub wytworzeniem składnika rzeczowych aktywów trwałych ujmuje się
w zysku lub stracie w okresie, którego dotyczą.
Jeżeli płatność za składnik rzeczowych aktywów trwałych zostaje odroczona na okres dłuższy niż zwyczajowy kredyt kupiecki (w praktyce przyjęto okres powyżej 1
roku), jego cena nabycia powinna odpowiadać kwocie, jaka opłacona byłaby w gotówce.
Na moment początkowego ujęcia, w cenie nabycia/koszcie wytworzenia środków trwałych ujmowane są przewidywane koszty ich demontażu, usunięcia
i przywrócenia do stanu pierwotnego miejsca, w którym dany składnik aktywów się znajduje, których obowiązek poniesienia powstaje w chwili instalacji składnika
aktywów lub jego używania dla celów innych niż produkcja zapasów. W szczególności w wartości początkowej środków trwałych ujmuje się zdyskontowane koszty
likwidacji środków trwałych po działalności górniczej podziemnej oraz innych obiektów, które zgodnie z obowiązującym prawem podlegają likwidacji po zakończeniu
działalności.
Ujęte w wartości początkowej środków trwałych koszty likwidacji kopalń podlegają amortyzacji taką metodą, jaką amortyzowane są środki trwałe, do których te
koszty przypisano, począwszy od momentu rozpoczęcia użytkowania danego składnika rzeczowych aktywów trwałych, przez okres ustalony w planie likwidacji grup
obiektów w ramach harmonogramu likwidacji kopalń.
Ujęte w wartości początkowej środków trwałych koszty likwidacji pozostałych obiektów podlegają amortyzacji począwszy od momentu rozpoczęcia użytkowania
środków trwałych, przez ustalony okres użytkowania oraz zgodnie z metodą amortyzacji przyjętą dla środków trwałych, do których zostały przypisane.
Środki trwałe nabyte do 31 grudnia 1996 r. oraz przyjęte do użytkowania po tym dniu, na które nakłady ponoszone były do końca 1996 r., podlegały przeszacowaniu
w celu uwzględnienia skutków hiperinflacji zgodnie z MSR 29 Sprawozdawczość finansowa w warunkach hiperinflacji.
Na koniec okresu sprawozdawczego rzeczowe aktywa trwałe wycenia się w cenie nabycia lub koszcie wytworzenia pomniejszonych o skumulowane odpisy
amortyzacyjne i skumulowane odpisy aktualizujące z tytułu utraty wartości. Zasady dokonywania odpisów z tytułu utraty wartości przedstawiono szczegółowo
w punkcie 2.2.4.
Późniejsze nakłady ponoszone na składnik rzeczowych aktywów trwałych (np. w celu zwiększenia przydatności składnika, zamiany części lub jego odnowienia)
uwzględnia się w wartości bilansowej danego środka trwałego tylko wówczas, gdy jest prawdopodobne, że z tytułu tych nakładów nastąpi wpływ korzyści
ekonomicznych do jednostki, zaś wysokość nakładów można wiarygodnie wycenić. Wszelkie pozostałe wydatki na naprawę i konserwację odnoszone są do zysku lub
straty w okresie, w którym zostały poniesione.
O dpis ów amor t y zacy j ny ch od środków trwałych (z wyłączeniem gruntów) Grupa dokonuje, w zależności od trybu konsumowania korzyści ekonomicznych
z danego składnika rzeczowych aktywów trwałych:
met odą amor t y zacj i liniowej , dla tych składników, które są wykorzystywane w procesie produkcji w równomiernym stopniu w całym okresie ich użytkowania,
oraz
met odą amor t y zacj i nat ur alnej (metodą jednostek produkcji), dla tych składników, w odniesieniu do których konsumpcja korzyści ekonomicznych jest
bezpośrednio powiązana z ilością wydobytej kopaliny ze złoża (bądź z ilością wyprodukowanych katod) i wydobycie to lub przerób nie jest równomierny w całym
okresie ich użytkowania. W szczególności dotyczy to budynków i budowli kopalń, jak również maszyn i urządzeń górniczych.
O dpis ów amor t y zacy j ny ch met odą amor t y zacj i liniowej dokonuje się poprzez równomierne rozłożenie wartości podlegającej umorzeniu, na przestrzeni
przewidywanego okresu użytkowania danego środka trwałego.
O dpis ów amor t y zacy j ny ch met odą amor t y zacj i nat ur alne j dokonuje się w oparciu o oczekiwaną ilość ton rezerw mineralnych do wydobycia (w przypadku
kopalń podziemnych) lub w oparciu o oczekiwaną ilość ton katod miedziowych do wyprodukowania (w przypadku kopalń odkrywkowych, w których finalnie jest
produkowana katoda).
Wszelkie, wynikające z przeprowadzonej weryfikacji zmiany, ujmuje się jako zmianę szacunków, zgodnie z wytycznymi zawartymi w MSR 8 Zasady (polityka)
rachunkowości, zmiany wartości szacunkowych, błędy.
Okresy eksploatacji i tym samym stawki amortyzacyjne środków trwałych funkcjonujących w ciągu technologicznym produkcji miedzi, dostosowane są do planów
zakończenia działalności.
Dla poszczególnych grup środków trwałych przyjęto okresy użytkowania, oszacowane na podstawie oczekiwanego życia kopalni z uwzględnieniem zawartości złoża,
w następujących przedziałach:
budynki oraz obiekty inżynierii wodnej i lądowej: 25–60 lat,
urządzenia techniczne i maszyny: 4–15 lat,
środki transportu: 3–14 lat,
inne środki trwałe, w tym narzędzia i przyrządy: 5–10 lat.
Amortyzację rozpoczyna się, gdy środek trwały jest dostępny do użytkowania. Amortyzacji zaprzestaje się na wcześniejszą z dat: gdy środek trwały zostaje
zaklasyfikowany jako przeznaczony do sprzedaży (lub zawarty w grupie do zbycia, która jest zaklasyfikowana jako przeznaczona do sprzedaży) zgodnie z MSSF 5
Aktywa trwałe przeznaczone do sprzedaży i działalność zaniechana, lub zostaje usunięty z ewidencji bilansowej na skutek likwidacji, sprzedaży bądź wycofania
z użytkowania.
Podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych stanowi cena nabycia/koszt wytworzenia środka trwałego pomniejszona o jego szacunkową wartość końcową.
Poszczególne istotne części składowe środka trwałego (istotne komponenty), których okres użytkowania różni się od okresu użytkowania całego środka trwałego
oraz których cena nabycia/koszt wytworzenia jest istotny w porównaniu z ceną nabycia/kosztem wytworzenia całego składnika rzeczowych aktywów trwałych,
amortyzowane są odrębnie, przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych odzwierciedlających przewidywany okres ich użytkowania.
Wartość bilansowa środka trwałego podlega odpisowi z tytułu utraty wartości do wysokości jego wartości odzyskiwalnej, jeżeli wartość bilansowa danego środka
trwałego (lub ośrodka wypracowującego środki pieniężne, do którego on należy) jest wyższa od jego oszacowanej wartości odzyskiwalnej.
W wartości bilansowej środka trwałego ujmuje się koszty regularnych, znaczących przeglądów, w tym koszty przeglądów certyfikacyjnych, których przeprowadzenie
jest niezbędne.
Specjalistyczne części zamienne oraz sprzęt awaryjny o istotnej wartości początkowej, których wykorzystania oczekuje się przez czas dłuższy niż jeden rok ujmuje się
jako rzeczowe aktywa trwałe. Pozostałe części zamienne oraz wyposażenie związane z serwisem o nieistotnej wartości wykazuje się jako zapasy i ujmuje w zysku lub
stracie w momencie ich wykorzystania.
Środek trwały usuwa się z ewidencji bilansowej, gdy zostaje zbyty, zlikwidowany lub gdy nie oczekuje się dalszych korzyści ekonomicznych z jego użytkowania lub
zbycia.