Mk 6,7-13 - Lectio Divina

I zakazał brać czegokolwiek na drogę oprócz laski: ani torby, ani chleba, ani
pieniędzy w trzosie; mieli być obuci w sandały i nie posiadać dwóch tunik. Głosiciel
boskiej nauki powinien mieć taką ufność w Bogu, Ŝe choćby nie troszczył się o
sprawy Ŝycia teraźniejszego, to jednak wiedział z całą pewnością, Ŝe niczego mu nie
braknie, aby umysł zaprzątnięty sprawami ziemskimi nie zaniedbywał troski o rzeczy
wieczne dla innych...
Gdy jednak w Ewangelii Mateusza powiedział do nich: „Nie posiadajcie złota ani
srebra...“ (Mt 10,9), natychmiast dodał: „Godzien jest bowiem robotnik swego
pokarmu“. I przez to właśnie, w sposób wystarczający pokazał, dlaczego nie chciał,
aby te rzeczy posiadali, lub aby je ze sobą nieśli. Nie dlatego, by one nie były
konieczne dla podtrzymania Ŝycia, ale by tym, którym mają głosić Ewangelię
pokazać, Ŝe to im się od nich naleŜy. Jest teŜ rzeczą jasną, Ŝe nakazując to stwierdził,
iŜ nauczyciele Ewangelii bynajmniej nie mają Ŝyć tylko z tego, co im dają ci, którym
głoszą Ewangelię, bo przeciwko temu przykazaniu występowałby Apostoł Narodów,
który zdobywał pokarm pracą rąk swoich, aby kogokolwiek nie obciąŜać. Ale Pan dał
im tę moc, aby wiedzieli, Ŝe to im się naleŜy. Jeśli jest cokolwiek nakazane od Pana, a
postępuje się inaczej, jest to grzech nieposłuszeństwa; jeŜeli natomiast daje się
moŜność, a ktoś tego nie czyni, to ustępuje ze swojego prawa. Gdy więc Pan nakazał
to, o czym mówi Apostoł, a mianowicie, Ŝe ci, którzy głoszą Ewangelię, mają Ŝyć z
Ewangelii, to jakby mówił Apostołom, aby spokojnie niczego nie posiadali ani nie
nieśli ze sobą tego, co jest dla Ŝycia konieczne - ani rzeczy wielkich, ani rzeczy
małych - i dlatego powiedział „ani laski“ pokazując, Ŝe tym, którzy głoszą Ewangelię
wszystko naleŜy się od wiernych, o ile nie Ŝądają rzeczy zbędnych; dlatego teŜ dodał:
„Godzien jest bowiem robotnik swego pokarmu“, przez co sprecyzował, dlaczego to
wszystko zostało powiedziane. Tę właśnie władzę wyraził słowem „laska“, gdy
powiedział, by niczego w drogę nie zabierali, jak tylko laskę; chciał, by zrozumiano,
Ŝe moc przyjęta przez Pana, a określona słowem „laska“ oznacza, Ŝe nie braknie im
nawet tego, czego nie niosą ze sobą. Podobnie teŜ naleŜy sądzić o dwóch tunikach, to
jest, aby nie lękali się i nie nieśli ze sobą dwóch tunik, poniewaŜ otrzymają je na
mocy swej władzy.
Św. Efrem, Diatessaron 4,3,17n
Przybyli więc do Niego rybacy ryb, a stali się rybakami ludzi, jak powiedziano: „Oto
teraz wysyłam łowców ludzi, a oni ich pochwycą na wszystkich górach i na
wszystkich miejscach wysokich“ (Jr 16,16). Gdyby posłał był mądrych, powiedziano
by, Ŝe przekonali lud i tak go pochwycili, albo Ŝe go zwiedli i złapali. Gdyby był wysłał
bogatych, powiedziano by, Ŝe oszukał lud Ŝywiąc go, albo Ŝe został przekupiony
pieniędzmi i tak zapanował nad ludem. Gdyby wysłał ludzi silnych, powiedziano by,
Ŝe ich zwiódł siłą, albo gwałtem przymusił. Ale Apostołowie nie mieli nic z tego, jak to
wykazał Pan na przykładzie Piotra. Był on lękliwy, bo przeląkł się nawet głosu
słuŜącej; był biedny, bo nie mógł zapłacić nawet podatku: pół statera. „Nie mam złota
- powiedział - ani srebra“ (Dz 3,6). Był tak nieobyty, Ŝe nie umiał się nawet wydobyć
podstępem z opresji i zaparł się Pana.
Ruszyli więc ci rybacy ludzi i odnieśli zwycięstwo nad silnymi, bogatymi i mądrymi.
Cud to wielki! Tak jak byli słabi, bez gwałtu przyciągali silnych do swojej nauki; byli
biedni, a pouczali bogaczy; sami bez wykształcenia - czynili mądrymi i roztropnymi
swoich uczniów. Mądrość świata musiała zrobić miejsce tej Mądrości, która jest
Mądrością nad mądrościami.
Stronice te zawierają Słowa Pisma Świętego.
Dlatego powinny być uczczone i godnie traktowane!
XV Niedziela Zwykła w roku B:
Mk 6,7-13
7.
Następnie przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch.
Dał im teŜ władzę nad duchami nieczystymi
8. i przykazał im, Ŝeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba,
ani torby, ani pieniędzy w trzosie.
9. Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien.
10. I mówił do nich: Gdy do jakiego domu wejdziecie, zostańcie tam, aŜ
stamtąd wyjdziecie.
11. Jeśli w jakim miejscu was nie przyjmą i nie będą słuchać, wychodząc
stamtąd strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich.
12. Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia.
13. Wyrzucali teŜ wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali olejem i
uzdrawiali.
7 Następnie przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po
dwóch. Dał im teŜ władzę nad duchami nieczystymi
Mk 3,13-14 Potem wyszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni
przyszli do Niego. I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na
głoszenie nauki,
Mt 10,1 Wtedy przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad
duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości.
Łk 6,13-16 Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu,
których teŜ nazwał apostołami: Szymona, którego nazwał Piotrem; i brata jego, Andrzeja;
Jakuba i Jana; Filipa i Bartłomieja; Mateusza i Tomasza; Jakuba, syna Alfeusza, i Szymona z
przydomkiem Gorliwy; Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą.
Mk 9,1-6 Wtedy zwołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami i
władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo BoŜe i uzdrawiali chorych. Mówił
do nich: «Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróŜnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie
miejcie teŜ po dwie suknie! Gdy do jakiego domu wejdziecie, tam pozostańcie i stamtąd
będziecie wychodzić. Jeśli was gdzie nie przyjmą, wyjdźcie z tego miasta i strząśnijcie proch z
nóg waszych na świadectwo przeciwko nim!» Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc
Ewangelię i uzdrawiając wszędzie.
Łk 10,2-3 Powiedział teŜ do nich: Ŝniwo wprawdzie wielkie, ale robotników mało; proście
więc Pana Ŝniwa, Ŝeby wyprawił robotników na swoje Ŝniwo. Idźcie, oto was posyłam jak
owce między wilki.
Wj 4,14-15 I rozgniewał się Pan na MojŜesza, mówiąc: «CzyŜ nie masz brata twego
Aarona, lewity? Wiem, Ŝe on ma łatwość przemawiania. Oto teraz wyszedł ci na spotkanie, a
gdy cię ujrzy, szczerze się ucieszy. Ty będziesz mówił do niego i przekaŜesz te słowa w jego
usta. Ja zaś będę przy ustach twoich i jego, i pouczę was, co winniście czynić.
Koh 4,9-10 Lepiej jest dwom niŜ jednemu, gdyŜ mają dobry zysk ze swej pracy. Bo gdy
upadną, jeden podniesie drugiego. Lecz samotnemu biada, gdy upadnie, a nie ma drugiego,
który by go podniósł.
Ap 11,3-5 Dwom moim Świadkom dam władzę, a będą prorokować obleczeni w wory,
przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni». Oni są dwoma drzewami oliwnymi i dwoma
świecznikami, co stoją przed Panem ziemi. A jeśli kto chce ich skrzywdzić, ogień wychodzi z
ich ust i poŜera ich wrogów. Jeśliby zechciał ktokolwiek ich skrzywdzić, w ten sposób musi
być zabity.
Mk 16,17-18 Tym zaś, którzy uwierzą, te znaki towarzyszyć będą: w imię moje złe duchy
będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węŜe brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego
wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, i ci odzyskają zdrowie.
Łk 10,17-20 Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością mówiąc: «Panie, przez wzgląd na
Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają». Wtedy rzekł do nich: «Widziałem szatana,
spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po węŜach i skorpionach,
i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, Ŝe
duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, Ŝe wasze imiona zapisane są w niebie».
8 i przykazał im, Ŝeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani
chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie.
Mt 10,9-10 Nie zdobywajcie złota ani srebra, ani miedzi do swych trzosów. Nie bierzcie na
drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski! Wart jest bowiem robotnik swej strawy.
Łk 22,35-36 I rzekł do nich: «Czy brak wam było czego, kiedy was posyłałem bez trzosa,
bez torby i bez sandałów?» Oni odpowiedzieli: «Niczego». Lecz teraz - mówił dalej - kto ma
trzos, niech go weźmie; tak samo torbę; a kto nie ma, niech sprzeda swój płaszcz i kupi miecz!
Łk 9,3-4 Mówił do nich: «Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróŜnej, ani
chleba, ani pieniędzy; nie miejcie teŜ po dwie suknie! Nie noście z sobą trzosa ani torby, ani
sandałów; i nikogo w drodze nie pozdrawiajcie!
9 «Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien!»
Ef 6,13-18 Dlatego weźcie na siebie pełną zbroję BoŜą, abyście w dzień zły zdołali się
przeciwstawić i ostać, zwalczywszy wszystko. Stańcie więc [do walki] przepasawszy biodra
wasze prawdą i oblókłszy pancerz, którym jest sprawiedliwość, a obuwszy nogi w gotowość
[głoszenia] dobrej nowiny o pokoju. W kaŜdym połoŜeniu bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki
której zdołacie zgasić wszystkie rozŜarzone pociski Złego. Weźcie teŜ hełm zbawienia i miecz
Ducha, to jest słowo BoŜe - wśród wszelakiej modlitwy i błagania. Przy kaŜdej sposobności
módlcie się w Duchu!
Dz 12,6-8 W nocy, po której Herod miał go wydać, Piotr, skuty podwójnym łańcuchem,
spał między dwoma Ŝołnierzami, a straŜnicy przed bramą strzegli więzienia. Wtem zjawił się
anioł Pański i światłość zajaśniała w celi. Trąceniem w bok obudził Piotra i powiedział: Wstań
szybko! Równocześnie z rąk [Piotra] opadły kajdany. «Przepasz się i włóŜ sandały!» powiedział mu anioł. A gdy to zrobił, rzekł do niego: «Narzuć płaszcz i chodź za mną!»
Lecz jeśli mamy tu, w sensie dosłownym, czcigodny nakaz religijny, to uśmiecha się
równieŜ do nas zrozumienie sensu niebiańskiego. Jeśli wybiera się dom, szuka się
godnego gospodarza. Przypatrzmy się więc, czy tu nie wskazano przypadkiem, aby
wybrać Kościół i Chrystusa? Gdzie jest bowiem miejsce godniejsze niŜ Kościół, by
wszedł doń przepowiadający Apostoł? I kto moŜe być bardziej godny wybrania ze
wszystkich jak nie Chrystus, który zwykł był myć stopy swoim gościom, a
kogokolwiek przyjął do domu swego, nie pozwolił, aby zamieszkał z brudnymi
stopami, lecz raczył je obmywać na dalszą drogę nawet splamionym przeszłym
Ŝyciem? On jest Tym jedynym, którego nikt nie powinien opuścić, nikt zmienić na
innego. Do Niego to słusznie powiedziano: „Panie, do kogo pójdziemy? Ty masz słowa
Ŝycia wiecznego, a myśmy uwierzyli“ (J 6,69).
Orygenes, Komentarz do Ewangelii św. Łukasza 23,3n
Wypada bardziej Apostołom niŜ tym, którzy naleŜą do ludu, aby jeśli mają dwie
tuniki, jedną dali temu, który nie ma Ŝadnej. I abyś wiedział, Ŝe istotnie bardziej to
wypada Apostołom niŜ ludowi, słuchaj, co do nich mówi: „Ani nie bierzcie ze sobą na
drogę dwóch tunik“ (Mt 10,10). Te dwie szaty, które kaŜdy ma przywdziać i ten
nakaz, by drugą dać temu, kto jej nie ma, posiada i inne znaczenie. Według bowiem
Ŝyczenia Zbawiciela, jak nie mamy słuŜyć dwom panom (Łk 16,13), tak teŜ nie mamy
się odziewać w podwójną szatę, aby jedno nie było odzieniem starego człowieka,
drugie natomiast nowego. A nawet przeciwnie: pragnie, abyśmy zwlekli z siebie
starego człowieka, a przyoblekli się w nowego (Kol 3,9). Dotąd wykładnia jest łatwa.
Ale nasuwa się jednak dalsze pytanie: jak - wedle tego tłumaczenia - nakazano nam
dawać szatę temu, kto jej nie ma? Kim jest ów człowiek, który nie ma na swoim
grzbiecie nawet jednego ubrania, który jest nagi, nie okryty zupełnie Ŝadną szatą?
Nie mówię, Ŝe nie nakazano tu hojności i miłosierdzia względem biednych i dobroci
doprowadzonej do szczytu, abyśmy biedaków okrywali nawet i tą drugą tuniką. Ale
twierdzę, Ŝe to miejsce otrzymało i głębsze znaczenie i Ŝe trzeba, abyśmy dali tunikę
temu, kto jej zupełnie nie ma. KtóŜ więc jest ten, kto nie ma Ŝadnej tuniki? Ten
oczywiście, w kim zupełnie nie ma Boga. Powinniśmy przeto rozdziać się i dać temu,
kto jest zupełnie nagi. Jeden ma Boga, drugi Go zupełnie nie posiada; mówię tu o
Mocy - szatanie. I jak napisano: „W głębie morza rzućmy nasze grzechy“ (Mi 7,19),
tak teŜ naleŜy odtrącić od nas wady i grzechy, a zrzucić je na tego, kto stał się w nas
ich przyczyną.
Cyryl Aleksandryjski, Komentarz do Ewangelii św. Marka, fragm.
Słowa Marka są bliskie temu, co mówi Łukasz; a jednak „namaszczali olejem“ (Mk
6,13) mówi tylko Marek. Do tych słów jest podobne to, co mówi Jakub w liście
katolickim: „Choruje kto wśród was?“ itd. (Jk 5,15). Oliwa leczy uderzenia, powoduje
światło, daje radość. Namaszczenie olejem oznacza miłosierdzie BoŜe, uleczenie
choroby i oświecenie serca. Bo modlitwa moŜe wszystko sprawić: jest to jasne dla
kaŜdego, a olej - jak mi się wydaje - jest jej symbolem.
Beda Wielebny, Komentarz do Ewangelii św. Łukasza 2,6,6-9
„I obchodził okoliczne osiedla nauczając. I wezwał Dwunastu i począł ich wysyłać po
dwóch, i dał im władzę nad duchami nieczystymi“ (Mk 6,6). Dobry i łaskawy Pan i
nauczyciel nie strzegł dla siebie zazdrośnie swej mocy, ale dał ją uczniom i tak jak
On leczył wszelką chorobę i niemoc, tak teŜ i Apostołom swoim dał moc, aby leczyli
wszelką chorobę i wszelką niemoc. Lecz istnieje wielka róŜnica pomiędzy
posiadaniem, mocą dawania i przyjmowaniem. On, cokolwiek czyni, czyni swoją
mocą, oni natomiast, gdy działają, wyznają swoją słabość, a zarazem moc Pańską,
gdy mówią: „W imię Jezusa powstań i chodź“ (Dz 3,6).
Dz 11,18 Gdy to usłyszeli, zamilkli. Wielbili Boga i mówili: «A więc i poganom udzielił
Bóg łaski nawrócenia, aby Ŝyli».
Dz 26,20 Lecz nawoływałem najprzód mieszkańców Damaszku i Jerozolimy, a potem całej
ziemi judzkiej, i pogan, aby pokutowali i nawrócili się do Boga, i pełnili uczynki godne pokuty.
2 Kor 7,9-10 Teraz raduję się - nie dlatego, Ŝeście się zasmucili, ale Ŝeście się zasmucili ku
nawróceniu. Zasmuciliście się bowiem po BoŜemu, tak iŜ nie ponieśliście przez nas Ŝadnej
szkody. Bo smutek, który jest z Boga, dokonuje nawrócenia ku zbawieniu, którego się potem
nie Ŝałuje, smutek zaś tego świata sprawia śmierć.
2 Tym 2,25-26 Powinien z łagodnością pouczać wrogo usposobionych, bo moŜe Bóg da
im kiedyś nawrócenie do poznania prawdy i moŜe oprzytomnieją i wyrwą się z sideł diabła,
Ŝywcem schwytani przez niego, zdani na wolę tamtego.
13 Wyrzucali teŜ wiele złych duchów oraz wielu chorych namaszczali
olejem i uzdrawiali.
Łk 10,17-21 Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością mówiąc: «Panie, przez wzgląd na
Twoje imię, nawet złe duchy nam się poddają». Wtedy rzekł do nich: Widziałem szatana,
spadającego z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po węŜach i skorpionach,
i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednak nie z tego się cieszcie, Ŝe
duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, Ŝe wasze imiona zapisane są w niebie. W tej właśnie
chwili Jezus rozradował się w Duchu Świętym i rzekł: Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i
ziemi, Ŝe zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak,
Ojcze, gdyŜ takie było Twoje upodobanie.
Jk 5,14-15 Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili
nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego
ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone.
AmbroŜy, Komentarz do Ewangelii św. Łukasza 6,65-68
„A jeśliby was nie przyjęli, wychodząc z miasta owego nawet proch z nóg waszych
strząśnijcie na świadectwo przeciwko nim“ (Łk 9,5). Jakim powinien być ten, kto
zwiastuje królestwo BoŜe wskazane w nakazach Ewangelii! Ma być mianowicie bez
laski, bez worka podróŜnego, nie obuty, bez chleba, bez pieniędzy, to jest nie
szukający wsparcia dóbr świeckich, bezpieczny przez wiarę, sądząc, Ŝe im mniej
będzie tych dóbr pragnął, tym mniej mu będą potrzebne. Słowa te moŜna zrozumieć
takŜe, jeśli się chce, w tym sensie, Ŝe mają one ukształtować uczucia duchowe
zwleczenia z siebie spraw cielesnych, jakoby jakiegoś odzienia, nie tylko odrzuciwszy
panowanie i pogardziwszy bogactwami, lecz takŜe przez zrzeczenie się przyjemności
samego ciała.
Otrzymali oni najpierw przykazanie pokoju i stałości, aby nieśli pokój, zachowali
stałość i przestrzegali zasad prawa gościnności. Powinno być bowiem rzeczą obcą dla
głosiciela królestwa niebieskiego - dodaje - biegać z domu do domu i zmieniać
nienaruszone prawa gościnności. Lecz jeśli uwaŜa się, Ŝe powinni oni otrzymać
gościnę, to zostało im takŜe nakazane, aby w razie jej odmówienia strząsnęli proch z
nóg i wyszli z miasta. Niemała jest zapłata za gościnę: nie tylko dajemy pokój
gospodarzom, lecz takŜe, jeśli ich zaciemniają jakieś występki ziemskiej próŜności,
zostają one odpuszczone po przyjęciu Apostołów, którzy przepowiadali...
10 I mówił do nich: «Gdy do jakiego domu wejdziecie, zostańcie tam, aŜ
stamtąd wyjdziecie.
Mt 10,11-13 A gdy przyjdziecie do jakiegoś miasta albo wsi, wywiedzcie się, kto tam jest
godny, i u niego zatrzymajcie się, dopóki nie wyjdziecie. Wchodząc do domu, przywitajcie go
pozdrowieniem. Jeśli dom na to zasługuje, niech zstąpi na niego pokój wasz; jeśli zaś nie
zasługuje, niech pokój wasz powróci do was!
Łk 9,4-6 Gdy do jakiego domu wejdziecie, tam pozostańcie i stamtąd będziecie wychodzić.
Jeśli was gdzie nie przyjmą, wyjdźcie z tego miasta i strząśnijcie proch z nóg waszych na
świadectwo przeciwko nim! Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając
wszędzie.
Łk 10,7-8 W tym samym domu zostańcie, jedząc i pijąc, co mają: bo zasługuje robotnik na
swoją zapłatę. Nie przechodźcie z domu do domu. Jeśli do jakiego miasta wejdziecie i przyjmą
was, jedzcie, co wam podadzą;
Dz 16,15 Kiedy została ochrzczona razem ze swym domem, poprosiła nas: «JeŜeli uwaŜacie
mnie za wierną Panu - powiedziała - to przyjdźcie do mego domu i zamieszkajcie w nim!». I
wymogła to na nas.
Dz 17,5-7 Wtedy zazdrośni śydzi, dobrawszy sobie jakieś szumowiny z rynku, wywołali
tłumne zbiegowisko, podburzyli miasto, naszli dom Jazona i szukali ich, aby stawić przed
ludem. Nie znaleźli ich jednak. Wlekli więc Jazona i niektórych braci przed politarchów,
krzycząc: «Ludzie, którzy podburzają cały świat, przyszli teŜ tutaj, a Jazon ich przyjął. Oni
wszyscy występują przeciwko rozkazom Cezara, głosząc, Ŝe jest inny król, Jezus».
11 Jeśli w jakim miejscu was nie przyjmą i nie będą słuchać,
wychodząc stamtąd strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo
dla nich!»
Ne 5,13 Nadto wytrząsnąłem zanadrze swoje i rzekłem: «Tak niech Bóg wytrząśnie kaŜdego
z domu jego i z nabytku jego, kto nie dotrzyma tej obietnicy! Tak niech on będzie wytrząśnięty
i ogołocony!» I całe zgromadzenie powiedziało: «Amen» i wielbili Pana. I lud dopełnił tej
obietnicy.
Mt 10,14 Gdyby was gdzie nie chciano przyjąć i nie chciano słuchać słów waszych,
wychodząc z takiego domu albo miasta, strząśnijcie proch z nóg waszych!
Łk 9,5 Jeśli was gdzie nie przyjmą, wyjdźcie z tego miasta i strząśnijcie proch z nóg waszych
na świadectwo przeciwko nim!»
Łk 10,10-11 Lecz jeśli do jakiego miasta wejdziecie, a nie przyjmą was, wyjdźcie na jego
ulice i powiedzcie: Nawet proch, który z waszego miasta przylgnął nam do nóg, strząsamy
wam. WszakŜe to wiedzcie, Ŝe bliskie jest królestwo BoŜe.
Dz 13,50-51 Ale śydzi podburzyli poboŜne a wpływowe niewiasty i znaczniejszych
obywateli, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swoich granic. A oni
otrząsnąwszy na nich pył z nóg, przyszli do Ikonium,
Dz 18,6 A kiedy się sprzeciwiali i bluźnili, otrząsnął swe szaty i powiedział do nich: «Krew
wasza na waszą głowę, jam nie winien. Od tej chwili pójdę do pogan».
Ez 16,48-51 Na moje Ŝycie - wyrocznia Pana Boga - Twoja siostra Sodoma wraz ze swymi
córkami postępowała tak, jak ty postępowałaś wraz z twymi córkami. Oto taka była wina
siostry twojej, Sodomy: odznaczała się ona i jej córki wyniosłością, obfitością dóbr i spokojną
pomyślnością, ale nie wspierały biednego i nieszczęśliwego, co więcej, uniosły się pychą i
dopuszczały się tego, co wobec Mnie jest obrzydliwością. Dlatego je odrzuciłem, jak to
widziałaś. TakŜe Samaria nie dopuściła się ani połowy twoich grzechów. Ty popełniłaś o wiele
więcej obrzydliwości niŜ one i ty usprawiedliwiłaś twoje siostry przez wszystkie twoje
obrzydliwości, któreś popełniła.
Mt 10,15 Zaprawdę, powiadam wam: Ziemi sodomskiej i gomorejskiej lŜej będzie w dzień
sądu niŜ temu miastu.
Mt 11,20-24 Wtedy począł czynić wyrzuty miastom, w których najwięcej Jego cudów się
dokonało, Ŝe się nie nawróciły. «Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w
Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, juŜ dawno w worze i w popiele by
się nawróciły. ToteŜ powiadam wam: Tyrowi i Sydonowi lŜej będzie w dzień sądu niŜ wam. A
ty, Kafarnaum, czy aŜ do nieba masz być wyniesione? AŜ do Otchłani zejdziesz. Bo gdyby w
Sodomie działy się cuda, które się w tobie dokonały, zostałaby aŜ do dnia dzisiejszego. ToteŜ
powiadam wam: Ziemi sodomskiej lŜej będzie w dzień sądu niŜ tobie».
Łk 10,12-15 Powiadam wam: Sodomie lŜej będzie w ów dzień niŜ temu miastu. Biada
tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u
was się dokonały, juŜ dawno by się nawróciły, siedząc w worze pokutnym i w popiele. ToteŜ
Tyrowi i Sydonowi lŜej będzie na sądzie niŜeli wam. A ty, Kafarnaum, czy aŜ do nieba masz
być wyniesione? AŜ do Otchłani zejdziesz!
J 15,22-24 Gdybym nie przyszedł i nie mówił do nich, nie mieliby grzechu. Teraz jednak
nie mają usprawiedliwienia dla swego grzechu. Kto Mnie nienawidzi, ten i Ojca mego
nienawidzi. Gdybym nie dokonał wśród nich dzieł, których nikt inny nie dokonał, nie mieliby
grzechu. Teraz jednak widzieli je, a jednak znienawidzili i Mnie, i Ojca mego.
Hbr 6,4-8 NiemoŜliwe jest bowiem tych - którzy raz zostali oświeceni, a nawet zakosztowali
daru niebieskiego i stali się uczestnikami Ducha Świętego, zakosztowali równieŜ wspaniałości
słowa BoŜego i mocy przyszłego wieku, a jednak odpadli - odnowić ku nawróceniu. KrzyŜują
bowiem w sobie Syna BoŜego i wystawiają Go na pośmiewisko. Ziemia zaś, która pije deszcz
często na nią spadający i rodzi uŜyteczne rośliny dla tych, którzy ją uprawiają, otrzymuje
błogosławieństwo od Boga. A ta, która rodzi ciernie i osty, jest nieuŜyteczna i bliska
przekleństwa, a kresem jej spalenie.
Hbr 10,26-31 Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu pełnego poznania
prawdy, to juŜ nie ma dla nas ofiary przebłagalnej za grzechy, ale jedynie jakieś przeraŜające
oczekiwanie sądu i Ŝar ognia, który ma trawić przeciwników. Kto przekracza Prawo
MojŜeszowe, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie zeznania dwóch albo trzech
świadków. Pomyślcie, o ileŜ surowszej kary stanie się winien ten, kto by podeptał Syna BoŜego
i zbezcześcił krew Przymierza, przez którą został uświęcony, i obelŜywie zachował się wobec
Ducha łaski. Znamy przecieŜ Tego, który powiedział: Do Mnie naleŜy pomsta i Ja odpłacę. I
znowu: Sam Pan będzie sądził lud swój. Straszną jest rzeczą wpaść w ręce Boga Ŝyjącego.
Jud 1,5-8 Pragnę zaś, Ŝebyście przypomnieli sobie, choć raz na zawsze wiecie juŜ wszystko,
Ŝe Pan, który wybawił naród z Egiptu, następnie wytracił tych, którzy nie uwierzyli; i aniołów,
tych, którzy nie zachowali swojej godności, ale opuścili własne mieszkanie, spętanych
wiekuistymi więzami zatrzymał w ciemnościach na sąd wielkiego dnia; jak Sodoma i Gomora i
w ich sąsiedztwie /połoŜone/ miasta - w podobny sposób jak one oddawszy się rozpuście i
poŜądaniu cudzego ciała - stanowią przykład przez to, Ŝe ponoszą karę wiecznego ognia.
Podobnie więc ci prorocy ze snów: ciała plugawią, Panowanie odrzucają i wypowiadają
bluźnierstwa na Chwały.
Mt 12,36 A powiadam wam: Z kaŜdego bezuŜytecznego słowa, które wypowiedzą ludzie,
zdadzą sprawę w dzień sądu.
Rz 2,5 Oto przez swoją zatwardziałość i serce nieskłonne do nawrócenia skarbisz sobie
gniew na dzień gniewu i objawienia się sprawiedliwego sądu Boga,
Rz 2,16 OkaŜe się to w dniu, w którym Bóg sądzić będzie przez Jezusa Chrystusa ukryte
czyny ludzkie według mojej Ewangelii.
2 P 3,7 A to samo słowo zabezpieczyło obecnie niebo i ziemię jako zachowane dla ognia na
dzień sądu i zguby bezboŜnych ludzi.
1 J 4,17 Przez to miłość osiąga w nas kres doskonałości, Ŝe mamy pełną ufność na dzień
sądu, poniewaŜ tak, jak On jest w niebie, i my jesteśmy na tym świecie.
12 Oni więc wyszli i wzywali do nawrócenia.
Mk 1,3 Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, Dla Niego prostujcie ścieŜki!
Mk 1,15 «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo BoŜe. Nawracajcie się i wierzcie w
Ewangelię!»
Ez 18,30 Dlatego, domu Izraela, będę was sądził, kaŜdego według jego postępowania wyrocznia Pana Boga. Nawróćcie się! Odstąpcie od wszystkich waszych grzechów, aby wam
juŜ więcej nie były sposobnością do przewiny.
Mt 3,2.8 «Nawróćcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie»… Wydajcie więc godny owoc
nawrócenia,
Mt 9,13 Idźcie i starajcie się zrozumieć, co znaczy: Chcę raczej miłosierdzia niŜ ofiary. Bo
nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników».
Mt 11,20 Wtedy począł czynić wyrzuty miastom, w których najwięcej Jego cudów się
dokonało, Ŝe się nie nawróciły.
Łk 11,32 Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je;
poniewaŜ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niŜ Jonasz.
Łk 15,7.10 Powiadam wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego
grzesznika, który się nawraca, niŜ z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie
potrzebują nawrócenia… Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów BoŜych z
jednego grzesznika, który się nawraca».
Łk 24, 45-49 Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma, i rzekł do nich: Tak jest
napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie, w imię Jego głoszone
będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jerozolimy.
Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie
w mieście, aŜ będziecie uzbrojeni mocą z wysoka.
Dz 2,38 «Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech kaŜdy z was ochrzci się w imię
Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego.
Dz 3,19 Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone,