D - Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie

Sygn. akt II Kp 406/14
POSTANOWIENIE
Dnia 01 grudnia 2014 roku
Sąd Rejonowy w Dzierżoniowie Wydział II Karny w składzie:
Przewodniczący: SSR Maciej Maciejewski
Protokolant: Patryk Bartoszyński
po rozpoznaniu w sprawie o czyn z art. 157 § 1 k.k.
na skutek zażalenia pełnomocnika pokrzywdzonego S. K. (1)
w przedmiocie umorzenia dochodzenia
na podstawie art. 465 § 2 k.p.k. w zw. z art. 329 § 1 k.p.k.
postanowił:
zażalenia pełnomocnika pokrzywdzonego S. K. (1)z dnia 12 sierpnia 2014 roku na postanowienie Prokuratora
Prokuratury Rejonowej w D.z dnia
31 lipca 2014 roku w przedmiocie umorzenia dochodzenia o czyn z art. 157 § 1 k.k. nie uwzględnić i utrzymać w mocy
zaskarżone w tej części postanowienie.
UZASADNIENIE
Postanowieniem Prokuratora Prokuratury Rejonowej w D.z dnia 31 lipca 2014 roku umorzono dochodzenie (...) (...)w
sprawie:
1. spowodowania w dniu 21 listopada 2012 roku w P. obrażeń ciała S. K. (1) w postaci: wybicia górnego zęba po stronie
prawej, ukruszenia dolnego zęba po stronie lewej, stłuczenia głowy, ran na kikutach stóp i wstrząsu mózgu, to jest o
czyn z art. 157 § 1 k.k., wobec stwierdzenia czynu prywatnoskargowego i braku interesu społecznego
w jego ściganiu z urzędu;
2. zaboru w październiku 2012 roku w P. w celu krótkotrwałego użycia samochodu marki N. na szkodę S. K. (1), to jest
o czyn z art. 289 § 1 k.k., wobec braku znamion czynu zabronionego.
Prokurator Prokuratury Rejonowej w D.w uzasadnieniu wydanego postanowienia wskazał, iż S. K. (1)w dniu 22
listopada 2013 roku złożył
w Sądzie Rejonowym wD.akt oskarżenia przeciwko J. P.
o spowodowanie u niego w dniu 21 listopada 2012 roku obrażeń ciała. W toku prowadzonego przez Sąd postępowania
pokrzywdzony przedłożył dokumentację lekarską dot. stanu jego zdrowia sugerując, iż odniesione w wyniku uderzeń
i kopnięć po całym ciele, obrażenia, wyczerpują znamiona występku z art. 157 § 1 k.k., a w tej sytuacji Sąd przekazał
sprawę do Prokuratury celem dalszego prowadzenia. Wskazał, iż w toku wszczętego postępowania powołany został
biegły z zakresu medycyny sądowej, który uznał, iż stwierdzone
u pokrzywdzonego zmiany urazowe spowodowały u niego naruszenie czynności narządów ciała trwające nie dłużej
niż 7 dni, co wyczerpuje znamiona występku z art. 157 § 2 k.k. (mylnie wskazanego przez prokuratora jako występek
z art. 157 § 1 k.k.), którego ściganie następuje na drodze prywatnoskargowej. Organ przygotowawczy wskazał, iż S. K.
(1)może sam bezpośrednio przed Sądem domagać się ukarania sprawcy czynu zabronionego.
Ponadto Prokurator wskazał, iż S. K. (1) stwierdził, że w październiku 2012 roku (kilka dni przed świętem zmarłych)
podjechał swoim samochodem do sklepu, gdzie nieznany mu mężczyzna odebrał mu kluczyki uniemożliwiające
dalszą jazdę twierdząc że pokrzywdzony znajduje się pod wpływem alkoholu. Ponadto pokrzywdzony wskazał, iż
mężczyzna ten zużył mu paliwo w jego samochodzie, a wartość paliwa określił na kwotę 200 zł. Z tych względów
organ przygotowawczy wskazał, iż takie zachowanie mężczyzny wynikało z faktu, iż S. K. (1) (jak sam stwierdził) ma
problemy z poruszaniem się i sprawiał wrażenie, że znajduje się w stanie nietrzeźwości, dlatego też takie zachowanie
mężczyzny nie nosi znamion występku krótkotrwałego użycia pojazdu, zaś wartość zużytego paliwa wyczerpuje
znamiona wykroczenia (które uległo przedawnieniu).
W ustawowym terminie zażalenie na powyższe postanowienie złożył pełnomocnik pokrzywdzonego S. K. (1), w którym
zaskarżył wydane postanowienie
w całości. Zarzucił naruszenie art. 7 k.p.k., w następstwie przyjęcia za zasadną opinii biegłego sądowego o przyjęciu
lekkiego obrażenia ciała doznanego przez pokrzywdzonego, mimo, iż nie uwzględniono jego stanu zdrowia, a takie
zachowanie stwarzało realne zagrożenie dla życia, tj. popełnienia czynu z art. 157 § 1 k.k. w zw. z art. 156 § 1 k.k.
Pełnomocnik pokrzywdzonego wniósł o uchylenie zaskarżonego postanowienia we wskazaniem zlecenia wykonania
opinii o naruszeniu narządów ciała pokrzywdzonego, przy uwzględnieniu jego stanu chorobowego. W uzasadnieniu
złożonego środka zaskarżenia pełnomocnik wskazał, iż przy wydaniu opinii należy wziąć pod uwagę stan zdrowia
S. K. (1), jego choroby, albowiem błędne jest przyjęcie oceny doznanych obrażeń bez uwzględnienia stanu zdrowia
pokrzywdzonego.
W toku posiedzenia w dniu 01 grudnia 2014 roku pełnomocnik oświadczył, iż jego zażalenie dotyczy tylko i wyłącznie
czynu z art. 157 § 1 k.k., nie dotyczy natomiast czynu z art. 289 § 1 k.k.
We wniosku z dnia 20 października 2014 roku Prokurator Rejonowy w D. zwrócił się o nieuwzględnienie
zażalenia pełnomocnika pokrzywdzonego S. K. (1)na postanowienie o umorzeniu dochodzenia i utrzymanie w mocy
zaskarżonego postanowienia. W uzasadnieniu wskazano, iż pełnomocnik pokrzywdzonego nie podniósł żadnych
nowych okoliczności, które miałyby wpływ na podjętą decyzję lub wymagały sprawdzenia w trybie art. 327 k.p.k., a w
złożonym środku zaskarżenia subiektywnie nie zgadza się z decyzją merytoryczną zapadłą w sprawie.
Sąd zważył:
Zarzuty podniesione w zażaleniu pełnomocnika pokrzywdzonego nie są zasadne.
Sąd, po dokonaniu analizy akt sprawy, w tym w szczególności w kontekście zażalenia pełnomocnika skarżącego
uznał, iż decyzja procesowa podjęta przez Prokuratora Prokuratury Rejonowej w D. o umorzeniu postępowania
przygotowawczego w sprawie o czyn z art. 157 § 1 k.k. jest w pełni zasadna i odpowiada prawu, a zażalenie nie zasługuje
na uwzględnienie, w związku z czym utrzymał zaskarżone postanowienie w mocy.
Z analizy akt sprawy jednoznacznie wynika, iż w trakcie postępowania przyjęto ustne zawiadomienie o przestępstwie
od pokrzywdzonego S. K. (1)oraz dołączono dokumentację z prowadzonego postępowania prywatnoskargowego przed
Sądem Rejonowym w D..
Zauważyć należy, iż postanowieniem z dnia 27 czerwca 2014 roku (karta 103 akt) powołano biegłego sądowego z
zakresu medycyny sądowej, celem ustalenia obrażeń ciała pokrzywdzonego. Biegły sądowy wydając w dniu 03 lipca
2014 roku opinię sądowo – lekarską wskazał, iż u S. K. (1) w wyniku wydarzenia z dnia 21 listopada 2012 roku
rozpoznano: zmiany urazowe, to jest uraz głowy i bóle prawej połowy głowy, na kikutach stóp podsychające rany, w
okolicach nadgarstka prawego płytka rana długości do
0,1 cm – pokryta strupem. Ponadto rozpoznano zmiany chorobowe: nadciśnienie tętnicze, cukrzyca typu II,
stan po udarze mózgu z niedowładem połowiczym prawostronnym (2009), stan po amputacji przodostopia obu
stóp w przebiegu odmrożenia (2004). Biegły wykazał, iż zmiany urazowe powstały od działania narzędzi tępych,
tępokrawędzistych, lub od uderzenia się o takie narzędzia i mogły one powstać w czasie i okolicznościach opisywanych
przez pokrzywdzonego, ale o znacznie mniejszym nasileniu. Biegły podał, iż biorąc pod uwagę ilość i lokalizację zmian
urazowych na ciele pokrzywdzonego należy uznać, że został on kilka razy uderzony w głowę, kończyny dolne i górne,
a zmiany chorobowe powstały w innych okolicznościach i czasie. Biegły sądowy wykazał, iż stwierdzone
u pokrzywdzonego zmiany urazowe spowodowały u niego naruszenie czynności narządów ciała inne niż określone w
art. 156 § 1 k.k., trwające nie dłużej niż dni siedem – art. 157 § 2 k.k.
Ponadto, wobec powstałych wątpliwości przedstawionych przez pełnomocnika pokrzywdzonego w złożonym
zażaleniu, postanowieniem z dnia 23 września 2014 roku (karta 118) powołano biegłego sądowego M. B. w celu
stwierdzenia odnośnie obrażeń w postaci ukruszenia zęba i utraty drugiego zęba, które to opisuje w zeznaniach
pokrzywdzony i czy mogły one powstać w okolicznościach podanych przez pokrzywdzonego, czy obrażenia te mogły
mieć wpływ na kwalifikację odniesionych przez S. K. (1) obrażeń w dniu 21 listopada 2012 roku i na jaki okres czasu
obrażenia odniesione przez pokrzywdzonego w dniu 21 listopada 2012 roku naruszyły czynności narządów ciała.
Na podstawie uzupełniającej opinii sądowo – lekarskiej z dnia 24 września 2014 roku biegły sądowy M. B.
wskazał, iż w punktach 3, 4 i 5 podtrzymuje spostrzeżenia zawarte we wcześniejszej opinii dot. zmian urazowych i
zmian chorobowych (karta 123). Wskazał dalej, iż w nadesłanej dokumentacji lekarskiej pokrzywdzonego brak jest
jakichkolwiek informacji co do stanu jego uzębienia, a także o fakcie uszkodzenia tego uzębienia. Podał, iż (opierając
się na zeznaniach pokrzywdzonego co faktu uszkodzenia uzębienia podczas wydarzenia w dniu 21 listopada 2012 roku)
można zakładać, że do takiego uszkodzenia mogło dojść, jednak S. K. (2) nie korzystał z pomocy stomatologicznej,
co wskazuje, iż zakres opisywanych uszkodzeń nie był na tyle dolegliwy, aby leczeniu stomatologicznemu się poddać.
Biegły wykazał, iż w nadesłanych materiałach brak dokumentacji stomatologicznej stanu uzębienia pokrzywdzonego
z okresu przed jego pobiciem i nie ma możliwości jednoznacznej oceny stopnia ciężkości odniesionych przez niego
obrażeń (biegły wskazał, że potrzebna byłaby dokumentacja stomatologiczna pokrzywdzonego z okresu z przed
wydarzenia, a także po wydarzeniu). Na zakończenie biegły wskazał, iż w sprawie brak jest jakichkolwiek nowych
faktów i dowodów mogących zmienić treść sporządzonej opinii z dnia 03 lipca 2014 roku (karta 124).
Z akt sprawy wynika, iż w toku dochodzenia zebrano wszystkie istotne dowody
oraz dołączono do akt wszystkie dokumenty mające znaczenie w sprawie. Co więcej z akt prowadzonego postępowania
prywatnoskargowego wynika, iż J. P. nie przyznała się do czynu opisanego przez pokrzywdzonego, a jej obrońca
sygnalizowała, iż
w tym dniu J. P. była w szpitalu u syna, na co złożyła stosowną dokumentację (karta 64, 69-70). Odnosząc się natomiast
do zarzutów pełnomocnika pokrzywdzonego wskazać należy, iż w przedmiotowej sprawie zarzut nie uwzględnienia
stanu chorobowego pokrzywdzonego jest chybiony, albowiem biegły sądowy wykazał, iż „zmiany chorobowe
powstały w innych okolicznościach i czasie” (karta, 105, 123). Odnośnie wniosku dowodowego złożonego w
toku postępowania o przesłuchanie świadków wskazać należy, iż brak jest podstaw do jego uwzględnienia, albowiem
w inkryminowanym dniu nie było ich na miejscu zdarzenia i zeznania te niewiele wniosłyby do prowadzonego
postępowania. Ponadto Sąd uznał, iż twierdzenia pełnomocnika pokrzywdzonego S. K. (1) o obrażeniach ciała
pokrzywdzonego powodujących rozstrój zdrowia na okres powyżej 7 dni nie znajdują potwierdzenia w sporządzonej
opinii biegłego sądowego. Nie ma żadnych powodów, aby kwestionować w/w opinię.
Tym samym, w ocenie Sądu, skoro jednocześnie przeprowadzone w sprawie postępowanie nie zawiera braków i
uchybień mogących skutkować uchyleniem zaskarżonego postanowienia, w celu dokonania ewentualnych dalszych
czynności procesowych, należało orzec jak w sentencji.
Z tych względów Sąd postanowił jak na wstępie.
(...)
(...)