SYLABUS MODUŁU KSZTAŁCENIA Lp. Element Opis 1 Nazwa

Lp.
1
2
3
4
5
Element
Nazwa modułu
Instytut
Kod
przedmiotu
Kierunek,
poziom i profil
kształcenia
Rok studiów,
semestr
Rodzaj zajęć i
liczba godzin
Punkty ECTS
(1 pkt = 25-30g)
SYLABUS MODUŁU KSZTAŁCENIA
Opis
Mechanika skał
Instytut Inżynierii Środowiska
PPWSZ-IŚ-1-046-s
Kierunek: inżynieria środowiska;
Poziom studiów: studia pierwszego stopnia;
Profil kształcenia: ogólnoakademicki
Moduł fakultatywny
Wykłady: 30 godz., ćwiczenia audytoryjne: 30 godz.
5
Zajęcia z bezpośrednim udziałem nauczyciela
6
Pracochłonność
Wykłady
30
7
8
9
Suma
Prowadzący
zajęcia
Egzaminator/
Zaliczający
Wymagania
(kompetencje)
wstępne
10
Cel przedmiotu
11
Efekty
kształcenia
Ćwiczenia/
seminaria
30
Konsultacje
obowiązkowe
5
65
Egzaminy
Praca własna studenta
Projekty/
opracowania
Nauka
własna
60
Inne
60
dr hab. inż. Henryk Woźniak
dr hab. inż. Henryk Woźniak
Zaliczenie z przedmiotu: mechanika gruntów I i mechanika gruntów II
Zdobycie wiedzy z zakresu mechanicznych właściwości skał i metod ich oznaczania
oraz nabycie umiejętności geomechanicznej oceny masywów skalnych niezbędnych
dla rozwiązywania praktycznych zadań geomechaniki ośrodka skalnego.
Odniesienie do
Odniesienie do
Efekt (Wiedza, Umiejętności, Kompetencje
efektów
efektów
społeczne)
kierunkowych
obszarowych
Posiada podstawową wiedzę z zakresu
T1A_W02;
K_W06
mechanicznych właściwości skał i zna metody ich
T1A_W04;
K_W12
T1A_W06
oznaczania
Posiada szczegółową wiedzę z zakresu zależności
naprężeniowo-odkształceniowych skał poddanych
K_W12
T1A_W06
różnym stanom naprężeń
Zna podstawowe teorie zniszczenia skał i masywów
K_W13
T1A_W07
skalnych
T1A_U08;
K_U02
T1A_U09;
Potrafi zaprogramować badania mechanicznych
K_U03
T1A_U11;
właściwości skał i zinterpretować ich wyniki
K_U12
T1A_U14;
T1A_U15
T1A_U02;
T1A_U10;
T1A_U11;
Posiada umiejętność geomechanicznej oceny jakości
K_U05
T1A_U12;
K_U11
masywu skalnego
T1A_U14;
T1A_U04;
T1A_U08
Ma świadomość pozatechnicznych aspektów i
skutków działalności inżynierskiej, w tym wpływu na
T1A_K02
K_K02
środowisko, i związanej z tym odpowiedzialności za
podejmowane decyzje
Efekt kształcenia
12
Forma i
warunki
potwierdzenia
efektu
kształcenia
13
Treści
merytoryczne
przedmiotu
14
Wykaz
literatury
podstawowej
Sposób potwierdzenia (weryfikacji)
Posiada podstawową wiedzę z zakresu
mechanicznych właściwości skał i zna
Kolokwium z ćwiczeń
metody ich oznaczania
Posiada szczegółową wiedzę z zakresu
zależności naprężeniowoKolokwium z wykładów
odkształceniowych skał poddanych
różnym stanom naprężeń
Zna podstawowe teorie zniszczenia skał i
Kolokwium z wykładów
masywów skalnych
Potrafi zaprogramować badania
mechanicznych właściwości skał i
Kolokwium z ćwiczeń
zinterpretować ich wyniki
Posiada umiejętność geomechanicznej
Kolokwium z wykładów
oceny jakości masywu skalnego
Ma świadomość pozatechnicznych
aspektów i skutków działalności
inżynierskiej, w tym wpływu na
Kolokwium z ćwiczeń
środowisko, i związanej z tym
odpowiedzialności za
podejmowane decyzje
WYKŁADY:
1. Ogólna charakterystyka ośrodka skalnego
2. Klasyfikacja właściwości skał i masywów skalnych
3. Zachowanie się skał w jednoosiowym stanie naprężenia
4. Zachowanie się skał w hydrostatycznym stanie naprężenia
5. Wytrzymałość i odkształcalność skał w trójosiowym stanie naprężenia
6. Zniszczenie skał i masywów skalnych
7. Geomechaniczna charakterystyka masywów skalnych
ĆWICZENIA AUDYTORYJNE
1. Właściwości wytrzymałościowe skał: wytrzymałość na jednoosiowe ściskanie,
wytrzymałość na rozciąganie, wytrzymałość na zginanie, wytrzymałość na
ścinanie metodą ścinania prostego i trójosiowego ściskania.
2. Właściwości deformacyjne skał: parametry sprężyste i plastyczne skał, metody
nieniszczące (ultradźwiękowe).
3. Właściwości reologiczne: pełzanie i relaksacja.
4. Emisja akustyczna.
5. Sporządzanie geomechanicznych ocen jakości masywów skalnych.
1. Majcherczyk T., Szaszenko A., Sdwiżkowa E. (2006): Podstawy geomechaniki.
AGH Kraków – Uczelniane Wydawnictwa Naukowo-Dydaktyczne.
2. Thiel K. (1980): Mechanika skal w inżynierii wodnej. PWN, Warszawa.
3. Kidybiński A. (1982): Podstawy geotechniki kopalnianej. Wyd. „Śląsk”,
Katowice.
4. PN-G-04301. Skały zwięzłe. Pobieranie i przygotowanie próbek do badań
własności mechanicznych i technologicznych.
5. PN-G-04303. Skały zwięzłe. Oznaczanie wytrzymałości na ściskanie z użyciem
próbek foremnych.
6. PN-G-04307. Skały zwięzłe. Oznaczanie wytrzymałości na ściskanie z użyciem
próbek nieforemnych.
7. PN-G-04302. Skały zwięzłe. Oznaczanie wytrzymałości na rozciąganie metodą
poprzecznego ściskania.
8. PN-G-04306. Skały zwięzłe. Oznaczanie wytrzymałości na zginanie z użyciem
próbek w postaci krążka.
9. PN-G-04305. Skały zwięzłe. Oznaczanie wytrzymałości na zginanie z użyciem
próbek foremnych.
10. PN-G-04304. Skały zwięzłe. Oznaczanie wytrzymałości na ścinanie proste.
15
Wykaz
literatury
uzupełniającej
(pomocniczej)
1. Gustkiewicz J., Nowakowski A. (2004): Deformacje i pękanie skał w warunkach
laboratoryjnych. Archives of Mining Sciences, vol. 49. pp. 8–50.
2. Gustkiewicz J., Kanciruk A. , Stanisławski L. (2004): Pomiary odkształceń gruntu
i skał. . Archives of Mining Sciences, vol. 49. pp. 51–64.
3. Dadlez R., Jaroszewski W. (1994): Tektonika. PWN, Warszawa.
4. Pinińska J. (red), (1994–1999): Właściwości wytrzymałościowe i odkształceniowe
skał., cz. 1–6. Zakład geomechaniki UW.
5. Gustkiewicz J. ( 1975): O zniekształceniach wyników testowania skal na
jednoosiowe ściskanie. Arch. Górnictwa. T 21, z. 1.
6. Jaroszewska A.M. (1991): Analiza wyników badań laboratoryjnych emisji
akustycznej Niektórych skał. technika Poszukiwań Geologicznych. Geosynoptyka
i Geotermia, nr 1–2.
7. Kłeczek Z. (1994): Geomechanika górnicza. Śląskie Towarzystwo Techniczne.
atowice.
8. Kwasniewski M. (1986): Dylatancja jako zwiastun zniszczenia skały. Część II.
Dylatancyjny mechanizm zjawisk poprzedzających zniszczenie. Przegląd
Górniczy, t. 42, z. 6.
9. Pinińska j. (1984): Ultradźwiękowe badania nieniszczące w ośrodkach skalnych.
Mat. Konf.: Mechanika gruntów w zastosowaniach inżynierskich. NOT,
Warszawa.
10. Zuberek W. (1988): Wykorzystanie efektu emisji sejsmoakustycznej w
geotechnice. PAN, Inst. Geofizyki, Warszawa.