Pedagogika egzystencjalna - 1

INES
Pedagogika egzystencjalna
Autor: Ela
11.06.2007.
Egzystancjalizm - pojęcie wieloznaczne Ψ Tendencja agnostyczno - ateistyczna.
Agnostycyzm neguje całkowicie lub częściowo możliwość poznania obiektywnej rzeczywistości.
Pierwszym przedstawicielem jest Martin Heidegger. Zdaniem Heideggera istnienie człowieka jest
zespolone ze światem w jedną całość. Nie ma dla niego innej możliwości jak być w świecie. Człowiek nie
potrafi istnieć bez innych, ale zbiorowość zagraża autentyczności człowieka. Tłum pochłania jednostkę w
anonimowości, co przejawia się przez konwencjonalne bezosobowe normy postępowania. Trzy
niebezpieczeństwa ze strony społeczeństwa to:
Gadatliwość - kiedy ktoś klepie, nie zwracając uwagi na pierwotny sens słów Ciekawość związana z pogonią za sensacją Dwuznaczność, człowiek często nie przywiązuje uwagi do prawdy, jest nieszczery, obowiązuje gra
pozorów.Właściwą drogą postępowania jest życie w zgodzie z własnym sumieniem.
Δ Człowiek wobec Boga
Heidegger nie był radykalnym ateistą, nie uważał swojej filozofii za ateistyczną.
Drugim przedstawicielem tej koncepcji tej koncepcji jest Jean Paul Sartre.
Uważał on, że jeżeli Bóg istnieje to człowiek nie jest wolny ===>> jeżeli jest stworzony przez Boga
należy do niego.
Δ Człowiek wobec świata wg Satre
- Nie jest możliwa harmonia człowieka z przyrodą, ponieważ stanowi ona dla nas stałe źródło zagrożenia.
Określał twory natury jako "lepkie", "mdłe", "zimne", "złowrogie".
- Sartre uważał, że drugi człowiek jest zaprzeczeniem tego pierwszego czyli - drugi człowiek nie jest
mną, ale moim zaprzeczeniem. Jest przedmiotem, narzędziem i pozbawia go wolności.
- Również miłość jest atakiem na drugą osobę, ponieważ pozbawia nas wolności. Wzajemność zniewala,
uprzedmiotawia
Trzecim reprezentantem jest Albert Camus. Ujmuje on człowieka w dwie kategorie: absurdu i buntu.
Uważał, że życie ludzkie pogrążone jest w automatyzmie. Właściwie w momencie pojawienia się
negatywnego zjawiska dostrzegamy absurdalność świata. W Boga nie wierzy, ale nie jest ateistą.
Ψ Tendencja teistyczna.
Karl Jaspers (1883-1969)
Nie usiłuje dotrzeć do istoty bytu, ogranicza się tylko do badania ludzkiej egzystencji. Jest ona jest
nieuchwytna, więc nie może stanowić przedmiotu badań. Pojawia się w sytuacjach granicznych, jak
śmierć, cierpienie, walka, a przejawia się ona np. głosem sumienia.
Podkreśla on wielką rolę komunikacji międzyludzkiej, która jest przesłanką do odkrycia i do
urzeczywistnienia siebie.
Gabriel Marcel (1889-1973)
http://ines.ovh.org
Kreator PDF
Utworzono 8 March, 2017, 10:14
INES
podkreślał to, co się dzieje z człowiekiem - dehumanizacja i degradacja. Jednym z czynników
degradujących człowieka jest rosnąca tendencja do posiadania na niekorzyść istnienia. Wszelkie
cierpienia, lęk, obawa wynika z faktu, że obawiamy się, że utracimy to co mamy.
Martin Buber
Uważa, że dialog ma układ symetryczny, jest oparty na równości partnerów. W układzie nauczyciel uczeń OBIE strony uczą się od siebie.
Cytat: "Nie omawiam, bo nie ma takiej potrzeby"
ΞCechy osoby w ujęciu egzystencjalnymΞ
Autentyczność- wiąże się z urzeczywistnieniem jednostkowości, człowiek jest jedyny w swoim
rodzaju. Zaangażowanie- wynika z właściwego odkrycia miejsca w którym się znajduje, razem z wszelkimi
trudnościami jakie go spotykają. - Dialogiczność- opiera się na uznaniu wolności zarówno własnej jak i innych.
Dialog - metoda
komunikowania się, daje ona możliwość wypowiedzenia i zrozumienia drugiego człowieka, współdziałanie
Człowiek dialogu przyjmuje postawę otwartą na zrozumienie drugiego człowieka w trzech sferach:
- poszukiwanie wraz z innymi prawdy, czyli dialog rzeczowy
- dążenie do współwolności z otoczeniem, dialog personalny
- oddanie siebie do dyspozycji partnera przez miłość (dialog egzystencjalny).
Ξ Pedagogiczne
zastosowanie wymienionych ujęć dialogu Ξ
Nauczyciel powinien widzieć w uczniach nie tylko odbiorców, ale też dawców wiedzy, Relacja nauczyciel uczeń powinna być oparta na układzie partnerskim. W ujęciu dialogu symetrycznego zachodzi obawa
zagubienia autorytetu nauczyciela.
Podkreśla się lepsze rozwiązanie tzw. dialog wychowawczy, nauczyciel stoi wyżej od ucznia, ale jest do
jego dyspozycji, potrafi rozmawiać.
Autentyczność (zdefiniowana przez Grzegorczyka):
- Być sobą
- Żyć świadomie
- Samodzielnie decydować o swoich czynach
- Nie ulegać uprzedmiotowieniu
- Żyć aktywnie. Zastosowanie w pedagogice:
Autentyczność egzystencjalna jest kategorią pedagogiczną, ponieważ postuluje poznanie w procesie
wychowawczym autentycznej egzystencji dziecka lub młodego człowieka, oraz dotarcia do niej. ξ
Zaangażowanie w znaczeniu pedagogicznym wg Sośnickiego:
Postulat zaangażowania wyraża potrzebę aktywnego udziału nie tylko składników intelektualnych i
emocjonalnych, ale całej psychiki w procesie wychowania. Konsekwencje wprowadzania zaangażowania
egzyst. do pedagogiki:
+ konieczność możliwie wszechstronnego poznania czynników warunkujących konkretną sytuację, w
której znajduje się wychowanek, zwłaszcza stany napięcia, konflikty wewnętrzne i zewnętrzne.
+ okazanie pomocy wychowankowi w odkrywaniu właściwego mu zadania w jego sytuacji.
Warunkiem koniecznym jest przyjęcie przez nauczyciela analogicznej sytuacji, nie przenoszenie swoich
problemów na ucznia.
http://ines.ovh.org
Kreator PDF
Utworzono 8 March, 2017, 10:14