Konspekt udostępniamy na zasadach: zachowania informacji o

Konspekt udostępniamy na zasadach:
● zachowania informacji o autorstwie
● tylko niekomercyjnego wykorzystania
Licencja CC BY-NC
http://creativecommons.org/licenses/by-nc/3.0/
Konspekt zajęć
Służba, wyczyn, wędrówka
Kurs drużynowych wędrowniczych „Za horyzont”
11-20.02.2011 r.
phm. Michał Korch, HR
17 listopada 2011
Spis treści
1 Cele
1
2 Przebieg
2
3 Załączniki
3.1 „Przypowieść” . . .
3.2 Mapka . . . . . . . .
3.3 Krzyże . . . . . . . .
3.4 Kodeks wędrowniczy
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
3
3
4
5
5
współprowadzący: ew. Monika
kiedy: dzień 6., środa
czas: ok. 24h
1
Cele
Po zajęciach uczestnik będzie:
1. Wiedza
• wiedział, na czym polega rola służby i wyczynu w wychowywaniu wędrowników i pracy drużyny,
• wiedział jakie cele ma pełnienie służby, jakie cele ma praca wyczynem,
• znał kilka przykładów służby i pól służby,
• miał szeroki repertuar przykładów wyczynu.
2. Umiejętności
• umiał realizować ideę służby w DW,
1
Konspekty
phm. Michał Korch
Kurs drużynowych wędrowniczych
„Za horyzont”
11 - 20.02.2011 r.
• potrafił znaleźć dla siebie i drużyny pole stałej służby,
• umiał pracować wyczynem z DW,
• umiał wyjść z inicjatywą różnego rodzaju wyczynów,
• potrafił dostrzec w swoim otoczeniu potrzeby, których realizacja jest zgodna z celami ZHP,
• umiał wprowadzić elementy służby do programu pracy drużyny,
• umiał zaplanować i przeprowadzić program podczas wędrówki.
3. Postawa
• rozumie specyficzne znaczenie wędrówki do pracy z drużyną i będzie widział sens wędrowania
ze swoją drużyną,
• myślał też o wychowawczej roli służby,
• rozumiał co to wyczyn, w szczególności nie ograniczał tego pojęcia do wyczynów fizycznych
lub zupełnie nieosiągalnych,
• rozumiał, że praca instruktora harcerskiego jest służbą.
2
Przebieg
22:40 – 23:00 pokaz filmów związanych ze służbą i wyczynem – film od Sylwii i Kamili i film z Uralu
6:40 pobudka :(
6:40 – 7:40 pakowanie się, robienie śniadania, wychodzenie
7:40 – 7:50 odczytanie wiersza „Przypowieść” Szymborskiej, danie pierwszego zadania (na podróż):
uczestnicy dostają po jednej karteczce żółtej i dwie czerwone. Ich zadaniem jest napisanie na karteczce żółtej czym ich zdaniem jest służba, a na karteczkach czerwonych dlaczego jest ważna, po co
ona jest.
7:50 – 8:10 dojście na przystanek w Nowogrodzie,
8:21 – 8:40 przejazd PKSem do Łomży (rel. Olszyn – Białystok), rozdanie kanapek
8:40 – 9:00 dojście do schroniska dla zwierząt
9:00 – 12:00 służba w schronisku
12:00 – 12:20 drugie śniadanie, w jego czasie podsumowanie karteczek o służbie i samej służby.
12:20 – 12:30 jak realizować ideę służby w drużynie?
12:30 – 13:30 zajęcia o znakach służb (Sylwia)
13:30 – 13:50 dojście do punktu z wyczynami (2km) (Radek?)
13:50 – 14:10 zastęp 1. tyrolka, zastęp 2. gwoździe, zastęp 3. coś dla innych
14:10 – 14:30 zastęp 1. coś dla innych, zastęp 2. tyrolka, zastęp 3. gwoździe
14:30 – 14:50 zastęp 1. gwoździe, zastęp 2. coś dla innych, zastęp 3. tyrolka
2
Konspekty
phm. Michał Korch
Kurs drużynowych wędrowniczych
„Za horyzont”
11 - 20.02.2011 r.
14:50 – 15:00 szybka rozmowa co to wyczyn, zadanie na drogę – burza mózgów w zastępach
15:00 – 15:15 dojście do punktu z przyrodą (1,5km)
15:15 – 15:25 podsumowanie karteczek, gdzie w pracy drużyny może być/powinien być wyczyn?
15:25 – 15:35 gadka o przyrodzie (nad śladami zwierząt) (Monika?)
15:35 – 16:00 dojście do krzyża na końcu Kupisk Nowych (2km)
16:00 – 16:20 opowieść o krzyżach na końcach wiosek, rozmowa o kulturze, poznawaniu kultur i o tym
czy to rozwija ludzi (Iwona)
16:20 – 16:30 dojście do skrętu w las (1km)
16:30 – 16:40 przerympalenie się przez las
16:40 – 16:50 rozmowa o spostrzeżeniach na temat zachowań ludzi, jak wędrówka wpływa na stosunek
do drugiej osoby? (Wojtek)
16:50 – 17:25 dojście do podejścia (3km)
17:25 – 17:35 o harcie ducha i rozwoju fizycznym (Walecha)
17:35 – 18:00 dojście do fortu (2km)
18:00 – 18:20 zwiedzanie fortu z zapałkami, w środku hasło wędrówka, odpalamy pochodnie, zaczynamy
rozmawiać o tym z czym wiąże się wędrówka, czytamy Kodeks Wędrowniczy. Jaki związek ma
symboliczna wędrówka z tą realną?
18:20 – 18:35 dojście nad Narew (1km) z pochodniami
18:35 – 18:45 o pięknie i zachwycie (Radek?)
18:45 – 19:00 dojście na miejsce do rozbicia się (1km)
19:00 – 19:30 konkurs rozpalania ognisk
19:30 – 21:00 robienie i jedzenie obiadu (jeśli jest czas zarzucenie tematu służba a rozwój w formie
quasikuźnicy z wrzucaniem szyszek do ogniska), rozbicie namiotów
21:00 – 23:00 podsumowanie przy ognisku, śpiewanie
23:00 – 7:00 sen
7:00 – pobudka
7:00 – 8:00 zebranie obozu, zdjęcie grupowe, ciepła herbata
8:00 – 8:20 marsz do chaty (1,5km)
8:30 – dojście do chaty
8:30 – 9:15 śniadanie
3
Konspekty
phm. Michał Korch
Kurs drużynowych wędrowniczych
„Za horyzont”
11 - 20.02.2011 r.
3
3.1
Załączniki
„Przypowieść”
Rybacy wyłowili z głębiny butelkę. Był w niej papier, a na nim takie były słowa: „Ludzie, ratujcie! Jestem
tu, ocean mnie wyrzucił na bezludna wyspę. Stoję na brzegu i czekam pomocy. Spieszcie się, jestem tu!”
— brakuje daty. Pewnie już za późno. Butelka mogła długo pływać w morzu – powiedział rybak pierwszy.
– i miejsce nie zostało oznaczone. Nawet ocean nie wiadomo który – powiedział rybak drugi.
– ani za późno, ani za daleko. Wszędzie jest wyspa Tu – powiedział rybak trzeci.
Zrobiło się nieswojo, zapadło milczenie. Prawdy ogólne mają to do siebie.
4
Konspekty
phm. Michał Korch
3.2
Mapka
Kurs drużynowych wędrowniczych
„Za horyzont”
11 - 20.02.2011 r.
5
Konspekty
phm. Michał Korch
Kurs drużynowych wędrowniczych
„Za horyzont”
11 - 20.02.2011 r.
3.3
Krzyże
Krzyże stawiano na początku i na końcu wsi oraz na rozstajach dróg, by chroniły od złego. Sytuowano
je w miejscach, które napawały lękiem: w miejscach nagłej śmierci, samobójstw i morderstw. Wznoszono
je również w podzięce za nieoczekiwaną łaskę, za uchronienie od klęsk i wybawienie z niebezpieczeństw.
Stawiano je z pobożności jako ofiarę dziękczynną oraz w duchu pokuty za ciężkie przewinienia i grzechy.
Krzyże stawały się ośrodkiem, wokół którego ogniskowało się wiele różnych zwyczajów. Przy krzyżach
wioskowych żegnano zmarłych członków społeczności wiejskiej. W tym samym miejscu odbywały się pożegnania grup pielgrzymów, poborowych idących do wojska. Przed krzyżami składano przysięgi w bardzo
różnych okolicznościach. Wiosenne, procesjonalne obchodzenie pól z obrzędem ich święcenia otrzymało
w Polsce nazwę Dni Krzyżowych, od licznych krzyży, które były „stacjami” tych procesji.
3.4
Kodeks wędrowniczy
Być wędrownikiem to niemała sztuka, a dostępna tylko dla tych, którzy posiadają prawdziwie harcerską postawę. Wędrownikowi nie wystarcza znajomość miejsca zamieszkania, wędrownika ciekawi świat,
wędrownik, patrząc w swą przyszłość, pragnie odnaleźć własną ścieżkę.
Wędrowanie to znacznie więcej niż przemierzanie kilometrów czy wytrwałość fizyczna. To sztuka
wchłaniania życia, które nas otacza, to oczy i uszy otwarte, to tajemnica współodczuwania przyrody i
człowieka. Wędrówką nie będzie przyspieszony tupot nóg, nadmiar krzykliwego humoru, lecz właśnie cisza
wśród ciszy lasu, skupienie wobec wschodów czy zachodów słońca. To wyczucie wędrownik łatwo odszuka
w sobie.
Wędrownik - jest zawsze gotów nieść pomoc.
Wędrownik - jest przyjacielem całego świata. Wędrownika ciągnie siła nieprzeparta w dal na coraz to
nowe, nieznane szlaki, nie pozwala zastygnąć mu w wygodnym, osiadłym życiu, toczącym się zbyt wolno.
Wędrownik - spostrzega urok życia wszędzie, gdziekolwiek się znajdzie, gdyż odkrywa to, czego inni w
pozornej monotonii codziennych dni dopatrzyć się nie umieją. Wędrownik zna radość trudnych zwycięstw,
urok przyrody, piękno zdobywania samotnie niewydeptanych ścieżek.
Wędrownik - stale uprawia wędrówki, wędruje w zimie, w lecie, na wsi, w mieście, tropi miejsca,
gdzie może być pożyteczny. Drogę jego wędrówki wyznaczają wartości zawarte w Prawie i Przyrzeczeniu
Harcerskim.
6