CIT - Taxonline.pl

 
FS Tax Monthly
Polska
Nr 4, kwiecień 2011
CIT
Nieściągalne wierzytelności nabyte w drodze cesji nie mogą
zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu
W dniu 19 kwietnia 2011 r. WSA w Warszawie wydał wyrok (sygn. akt III SA/Wa
2430/10), w którym uznał, że odpisane jako nieściągalne wierzytelności, nabyte
uprzednio w drodze cesji od innego podmiotu lub odpisy aktualizujące wartość
tych wierzytelności, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu.
Wyrok został wydany na rzecz polskiego banku. W roku 2009 bank nabył
z dyskontem od innej instytucji finansowej portfel wierzytelności z tytułu
udzielonych przez zbywcę kredytów i pożyczek. Bank powziął wątpliwość, czy
odpisy aktualizacyjne i wierzytelności odpisane jako nieściągalne mogą zostać
uznane za koszty uzyskania przychodu. Dlatego też zwrócił się z wnioskiem
o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w tym
zakresie. Zdaniem banku, był on uprawniony do zaliczenia do kosztów
uzyskania przychodów odpisów aktualizujących wartość tych wierzytelności czy
też wartości wierzytelności w przypadku odpisania ich jako nieściągalne.
Organ interpretacyjny nie zgodził się ze stanowiskiem banku. W ocenie Ministra
Finansów, przepisy zezwalające na zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu
wierzytelności nieściągalnych dotyczą wyłącznie wierzytelności własnych
banków.
Bank zaskarżył interpretację indywidualną do WSA w Warszawie, który podzielił
jednak stanowisko organu podatkowego. Zdaniem sądu, bank może zaliczać do
kosztów uzyskania przychodów wyłącznie odpisy aktualizujące / wartość
wierzytelności odpisanych jako nieściągalne odnoszące się do wierzytelności
własnych, powstałych na skutek udzielanych pożyczek (kredytów). Uprawnienie
to nie dotyczy natomiast wierzytelności nabytych od osób trzecich.
Kurs przeliczenia przychodów kosztów w walutach obcych
u podatników stosujących tzw. księgową metodę rozliczania różnic
kursowych
W dniu 15 kwietnia 2011 r. NSA wydał wyrok (sygn. akt II FSK 2058/09),
w którym stwierdził, że wybór tzw. rachunkowej metody ustalania różnic
kursowych dla celów podatku CIT, nie upoważnia podatnika do odstąpienia od
zasad przeliczania przychodów i kosztów uzyskania przychodów, wskazanych
odpowiednio w art. 12 ust. 2 i art. 15 ust. 1 zd. 2 updop.
Wyrok został wydany na rzecz spółki, która dokonała zawiadomienia o wyborze
metody ustalania różnic kursowych w sposób określony w art. 9b ust. 1 pkt 2
updop, czyli na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości.
FS Tax Monthly
Polska
PwC
Nr 4, kwiecień 2011
Strona 2
W jej ocenie, w związku z dokonanym wyborem tzw. metody rachunkowej
ustalania różnic kursowych, poniesione koszty oraz uzyskane przychody
w walutach obcych dla celów podatku dochodowego powinny podlegać
przeliczeniu na złote polskie zgodnie z art. 30 ust. 2 ustawy o rachunkowości,
a nie na podstawie art. 12 ust. 2 oraz art. 15 ust. 1 updop. Zdaniem Spółki, te
ostatnie przepisy stosuje się wyłącznie przy wyborze tzw. podatkowej metody
ustalania różnic kursowych.
Organ interpretacyjny uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe, stwierdzając,
że regulacje wynikające z art. 12 ust. 2 oraz 15 ust. 1 updop, dotyczące
przeliczania na złote przychodów oraz kosztów mają zastosowanie do
wszystkich podatników, bez względu na stosowaną przez nich metodę ustalania
różnic kursowych.
Spółka zaskarżyła interpretację indywidualną do WSA, który uwzględnił skargę
podatnika. Ostatecznie kwestię rozstrzygnął NSA. Zdaniem tego ostatniego,
pojęcia ustalania różnic kursowych oraz przeliczania nie są tożsame.
W konsekwencji, podatnicy ustalający różnice kursowe w oparciu o tzw. metodę
rachunkową powinni przeliczać przychody i koszty w walutach obcych zgodnie
z art. 12 ust. 2 oraz 15 ust. 1 updop.
Wniesienie akcji do funduszu inwestycyjnego zamkniętego
w zamian za jednostki uczestnictwa powoduje powstanie
przychodu opodatkowanego CIT
W dniu 6 kwietnia 2011 r. NSA wydał wyrok (sygn. akt II FSK 2056/09),
w którym stwierdził, że poprzez wniesienie akcji lub udziałów w spółce z o.o. do
funduszu inwestycyjnego, w zamian za jednostki uczestnictwa (lub certyfikaty
inwestycyjne), dochodzi do ich zbycia na rzecz funduszu akcji lub udziałów oraz
do jednoczesnego nabycia innych papierów wartościowych – jednostek
uczestnictwa (certyfikatów inwestycyjnych).
Wyrok został wydany na skutek wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej,
w której podatnik przedstawił stanowisko, zgodnie z którym fakt wniesienia akcji
do funduszu inwestycyjnego zamkniętego nie powoduje powstania obowiązku
podatkowego w CIT. Przychód z przedmiotowej transakcji wystąpi dopiero
w momencie dokonania obrotu certyfikatami inwestycyjnymi, czyli w chwili ich
odpłatnego zbycia lub umorzenia w przyszłości. Podstawę opodatkowania
stanowić będzie wtedy różnica pomiędzy przychodem uzyskanym ze sprzedaży
certyfikatów a wydatkami faktycznie poniesionymi na nabycie akcji wniesionych
do funduszu. Organ interpretacyjny nie zgodził się ze stanowiskiem spółki,
w związku z czym po wezwaniu organu do usunięcia naruszenia prawa, wniosła
ona skargę do WSA, a następnie skargę kasacyjną.
NSA oddalił skargę, stwierdzając, że wniesienie akcji do funduszu
inwestycyjnego zamkniętego w zamian za emitowane przez fundusz certyfikaty
inwestycyjne stanowi zbycie akcji powodujące definitywne przysporzenie
w majątku wnoszącego akcje, w konsekwencji – przychód podatkowy.
FS Tax Monthly
Polska
PwC
Nr 4, kwiecień 2011
Strona 3
Przychody z odsetek od lokat typu overnight nie korzystają
z preferencji podatkowych dla przedsiębiorców strefowych
W dniu 21 kwietnia 2011 r. NSA wydał wyrok (sygn. akt II FSK 2039/09),
w którym uznał, że przychody przedsiębiorcy strefowego uzyskiwane z odsetek
od środków zgromadzonych na lokacie typu overnight nie podlegają zwolnieniu
od opodatkowania CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.
Wyrok został wydany na rzecz spółki prowadzącej działalność produkcyjną na
terenie specjalnej strefy ekonomicznej, w oparciu o odpowiednie zezwolenie.
Spółka uzyskiwała przychody z odsetek od środków, jakie gromadziła na tzw.
lokatach overnight. Powstała wątpliwość, czy przychody te będą korzystać ze
zwolnienia podatkowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop. Dlatego też
zwróciła się z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa
podatkowego w tym zakresie.
W ocenie Ministra Finansów, analizowane przychody nie mają związku
z działalnością strefową spółki, objętą specjalnym zezwoleniem, w związku
z czym nie korzystają one z preferencji podatkowej określonej w art. 17 ust.
1 pkt 34 upodp.
Spółka zaskarżyła interpretację indywidualną do WSA, a następnie, w związku
z niekorzystnym dla niej wyrokiem sądu, wniosła skargę kasacyjną. NSA oddalił
jednak skargę spółki, podzielając stanowisko organu podatkowego oraz WSA.
Lokaty typu overnight nie stanowią działalności produkcyjnej prowadzonej przez
spółkę na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. Nie można również uznać, że
gromadzenie środków na tego typu lokatach jest niezbędne dla prowadzenia
działalności strefowej. Dlatego też przychody z odsetek uzyskiwanych z tych
lokat nie podlegają zwolnieniu od CIT na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.
VAT
W związku z wykupem przedmiotu leasingu przysługuje prawo do
odliczenia VAT
W dniu 11 kwietnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał
interpretację indywidualną (sygn. ILPP2/443-29/11-4/MR), w której uznał za
prawidłowe stanowisko wnioskodawcy zakładające, iż w związku z wykupem
przedmiotu leasingu operacyjnego podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia
60% kwoty VAT należnego (maksymalnie 6.000 zł) wynikającej z faktury
zakupu.
Leasing operacyjny jest umową, na podstawie której leasingobiorca nabywa
jedynie prawo do korzystania z przedmiotu leasingu za wynagrodzeniem
w postaci czynszu. Po zakończeniu podstawowego okresu trwania umowy
leasingu operacyjnego jednym z wariantów jest sprzedaż przedmiotu umowy
leasingobiorcy. Opcja wykupu samochodu będącego przedmiotem umowy
leasingu operacyjnego jest uprawnieniem, z którego leasingobiorca może
skorzystać, ale nie musi. W kontekście powyższego należy więc przyjąć, że
wykup przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością – dostawą towaru –
niezwiązaną z samą umową leasingu. W związku z powyższym, skoro wykup
przedmiotu leasingu jest odrębną czynnością – dostawą towaru – niezwiązaną
z samą umową leasingu, to od tej czynności będzie przysługiwało podatnikowi
FS Tax Monthly
Polska
PwC
Nr 4, kwiecień 2011
Strona 4
prawo do odliczenia 60% kwoty podatku należnego, nie więcej niż 6.000 zł –
wynikającej z faktury zakupu przedmiotowego pojazdu.
Opcjonalne elementy usługi cash-poolingu są częściami usługi
kompleksowej, która w całości podlega zwolnieniu od VAT
W dniu 6 kwietnia 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał
interpretację indywidualną (sygn. IPPP1/443-33/11-2/BS), w której zgodził się ze
stanowiskiem banku – wnioskodawcy, zakładającym, że usługa przyznania
dziennego limitu zadłużenia do każdego rachunku bieżącego uczestnika
(intraday limit) oraz przyznania linii kredytowej do rachunku rozliczeniowego
(overdraft limit), którą bank może świadczyć opcjonalnie, jako jedna z czynności
w ramach cash-poolingu nie powinna być odrębnie wyszczególniana
i definiowana jako usługa „udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz
usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek
pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez
kredytodawcę lub pożyczkodawcę” wymieniona w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy
o VAT w brzmieniu od 1 stycznia 2011 r.
W rezultacie, jako świadczenie stanowiące element usługi cash-poolingu,
analizowane czynności opcjonalne korzystać będą ze zwolnienia z VAT na
podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT w brzmieniu od 1 stycznia 2011 r.
Usługi obrotu wierzytelnościami podlegają opodatkowaniu VAT
W dniu 30 marca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał
interpretację indywidualną (sygn. ILPP1/443-1/11-2/AW), w której nie zgodził się
ze stanowiskiem podatnika, który twierdził, że działalność polegająca na obrocie
wierzytelnościami nie stanowi czynności ściągania długów w rozumieniu art. 43
ust. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, a uzyskany z niej dochód nie
stanowi obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 tej ustawy, podlegającego
opodatkowaniu VAT.
Jak zauważył organ, czynność polegająca na obrocie wierzytelnościami, tj.
zakupie wierzytelności w celu dalszej odsprzedaży lub windykacji we własnym
zakresie, stanowi usługę polegającą na uwolnieniu wierzyciela od wykonywania
czynności związanych ze ściąganiem długu i ryzyka jego nieściągnięcia, która
nie będzie korzystała ze zwolnienia od VAT. Powinna ona zostać opodatkowana
23% stawką VAT i udokumentowana fakturą. Podstawę opodatkowania
czynności powinna natomiast, zdaniem Ministra Finansów, stanowić różnica
pomiędzy wartością nominalną wierzytelności a wartością, którą podatnik
zapłacił wierzycielowi pierwotnemu, pomniejszona o kwotę należnego podatku.
FS Tax Monthly
Polska
PwC
Nr 4, kwiecień 2011
Strona 5
PIT
Przychód z tytułu ubezpieczenia OC członka zarządu powstaje
dopiero w momencie zaistnienia szkody
W dniu 21 kwietnia 2011 r. WSA w Warszawie wydał wyrok (sygn. akt III Sa/Wa
1870/10), w którym uznał, że ubezpieczenie członków zarządu, wykupione
przez spółkę kapitałową, nie powoduje powstania przychodu tych osób. Jednak
zgodnie z art. 11 i 12 updof przychód powstanie w momencie faktycznego
skorzystania z ochrony wynikającej z ubezpieczenia.
Wyrok został wydany na rzecz spółki, która zamierza wykupić dla członków
zarządu polisy w zakresie odpowiedzialności cywilnej za szkody, które mogą
powstać podczas sprawowania przez nich funkcji. Umowa przewiduje
ubezpieczenie niezindywidualizowanej grupy obecnych i przyszłych członków
zarządu oraz samej spółki, jeżeli poniosłaby ona koszty w celu naprawienia
szkody wyrządzonej przez ubezpieczonego, w stosunku do którego zostałoby
wniesione ewentualne roszczenie.
Spółka powzięła wątpliwość, czy objęcie członków zarządu ubezpieczeniem
będzie stanowiło dla nich przychód opodatkowany pdof. Dlatego też zwróciła się
z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w tym zakresie. We wniosku
przedstawiła własne stanowisko, zgodnie z którym nieodpłatne świadczenia,
takie jak ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej z tytułu prowadzenia
praw spółki, stanowią przychód podatnika tylko wtedy, kiedy są rzeczywiście
otrzymane. Natomiast sama możliwość skorzystania ze świadczenia nie
generuje przychodu.
Organ podatkowy uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe, wskazując, że
przedmiotowe świadczenia stanowią przychód podlegający opodatkowaniu
zgodnie z dyspozycją art. 11 updof. Wartość tego przychodu należy zaś określić
z uwzględnieniem ceny zakupu polis ubezpieczeniowych. Momentem powstania
przychodu będzie natomiast data zapłaty składki z tytułu ubezpieczenia.
Spółka nie zgodziła się z powyższą interpretacją przepisów i wniosła skargę do
WSA. Sąd podzielił stanowisko spółki. Stosownie do art. 11 i 12 updof,
świadczenia nieodpłatne stanowią przychód podatnika, jeśli są rzeczywiście
otrzymane. Przychód po stronie członków zarządu powstanie w konsekwencji
dopiero w przypadku, gdy ich działanie przyczyni się do zaistnienia szkody,
która zostanie wyrównana przez ubezpieczyciela.
Nieodpłatne przyznanie warrantów subskrypcyjnych nie skutkuje
powstaniem przychodu
W dniu 30 marca 2011 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał
interpretację indywidualną (sygn. IPPB2/415-6/11-4/MK), w której uznał, że
w momencie nieodpłatnego przyznania warrantów subskrypcyjnych niemożliwe
jest ustalenie ceny rynkowej stosowanej w obrocie prawami tego samego
rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem czasu i miejsca ich udostępnienia.
Natomiast dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie
lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze
i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem
innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze
FS Tax Monthly
Polska
PwC
Nr 4, kwiecień 2011
Strona 6
w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku
innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.
Tym samym brak konkretnego wymiaru finansowego warrantów
subskrypcyjnych w momencie ich przydzielenia osobom uprawnionym
uniemożliwia traktowanie ich w kategorii przychodu w rozumieniu ustawy
o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Prace legislacyjne
Zmiany w VAT
W dniu 24 marca 2011 r. Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej podpisał ustawę
z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz
ustawy – Prawo o miarach. Najważniejsze zmiany wynikające z nowelizacji to:
Odejście od zakazu odliczania podatku naliczonego, jeżeli udział
obrotów opodatkowanych w obrotach ogółem nie przekroczył
w poprzednim roku 2% oraz uzupełnieniu przepisu zezwalającego na
odliczenie podatku naliczonego w całości, jeżeli proporcja przekroczyła
98% oraz wprowadzenie maksymalnej kwoty podatku naliczonego (500
zł), która może być odliczona;
Dostosowanie przepisów o nieodpłatnym przekazaniu towarów do
przepisów unijnych, poprzez uznanie, że każde nieodpłatne
przekazanie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika
(niezależnie od ich celu) podlega opodatkowaniu, jeżeli podatnikowi
przysługiwało pierwotnie prawo do odliczenia;
Odstąpienie od zakazu odliczania podatku naliczonego w przypadku
importu usług, gdy zapłata dokonywana jest na rzecz podmiotów
mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd w tzw. rajach
podatkowych (uwzględnienie wyroku TSUE z dnia 30 września 2010 r.
w sprawie C-395/09 Oasis East Sp. z o.o.);
Eliminacja możliwości nadużyć podatkowych w obrocie niektórymi
towarami i prawami (np. nowe zasady w zakresie rozliczania podatku
przy obrocie złomem oraz prawami do emisji gazów cieplarnianych);
Przesunięcie na Prezesa Głównego Urzędu Miar obowiązku badania
spełnienia przez kasy rejestrujące funkcji, kryteriów i warunków
technicznych, którym muszą odpowiadać i obowiązku wydawania
potwierdzeń spełnienia tych wymagań;
Zmiana stanowiąca wykonanie wyroku TSUE z dnia 28 października
2010 r. w sprawie C-49/09 Komisja Europejska przeciwko
Rzeczypospolitej Polskiej, w przedmiocie niezgodności z prawem Unii
Europejskiej stosowania przez Polskę obniżonej stawki podatku VAT
w wysokości 7% w odniesieniu do dostaw, importu
i wewnątrzwspólnotowego nabycia odzieży i dodatków odzieżowych dla
niemowląt oraz obuwia dziecięcego.
Ustawa obowiązuje od dnia 1 kwietnia 2011 r., z wyjątkiem regulacji dotyczącej
obowiązków podatników korzystających z kas fiskalnych, kwestii związanych
z pracownikami Głównego Urzędu Miar (wejście w życie z dniem 1 września
FS Tax Monthly
Polska
PwC
Nr 4, kwiecień 2011
Strona 7
2011 r.) oraz zmian w klasyfikacji PKWiU powiązanych z nowelizacją (wejście
w życie z dniem 1 stycznia 2012 r.).
Kontakt z nami
Camiel van der Meij
(022) 523 4959
[email protected]
Tomasz Szczepanik
(022) 523 4896
[email protected]
Jakub Żak
(022) 523 4792
[email protected]
Robert Jurkiewicz
(022) 523 4653
[email protected]
Wiktor Szczypiński
(022) 523 4969
[email protected]