Urazowe izolowane zerwanie tylnego więzadła krzyżowego leczone

Urazowe izolowane zerwanie tylnego więzadła krzyżowego leczone dynamiczną
ortezą stawu kolanowego z przednią szufladą
WSTĘPNE DONIESIENIE
M. Jacobi, N. Reischl, P. Wahl, E. Gautier, R. P. Jakob
From Hôpital Cantonal, Fribourg, Switzerland
J Bone Joint Surg [Br] 2010;92-B:1381-4.
Zbadaliśmy rolę funkcjonalnej ortezy noszonej przez cztery miesiące w leczeniu
pacjentów z urazowym izolowanym zerwaniem więzadła krzyżowego tylnego, w
celu określenia czy zmniejszenie tylnego piszczelowego przemieszczenia w okresie
gojenia może poprawić ostateczne ustawienie piszczeli. Na początku i w późniejszym
badaniu stabilność była oceniana metodą artrometrii Rolimeter i zdjęć
rentgenowskich. Kliniczne wyniki były badane przy pomocy skal Lysholm, Tegner i
International Knee Documentation Committee w okresie rocznym i dwuletnim.
Z wszystkich 21 zbadanych pacjentów, 21 było po okresie rocznej obserwacji, a 17 z
dwuletnią obserwacją. Początkowe średnie tylne przesunięcie ( pomiar Rolimeter)
znacząco się zredukowało z 7.1 mm (5 to 10) do 2.3 mm (0 to 6, p < 0.001) po 12
miesiącach i do 3.2 mm (2 to 7, p = 0.001) po 24 miesiącach. Pomiary radiologiczne
dały zbliżony wynik. Średnia przedurazowa skala Lysholm wynosiła 98 (95 to 100).
W badaniu kontrolnym zaobserwowano nieznaczny spadek średniej wartości do 94.0
(79 to 100, p = 0.001) po pierwszym roku i 94.0 (88 to 100, p = 0.027) po dwóch
latach.
Doszliśmy do wniosku, że PCL ma zdolność do samoistnego gojenia się i jeśli tylne
przesunięcie piszczeli jest zreponowane do ustawienia fizjologicznego, gojenie może
następować z mniejszym osłabieniem więzadła. Zastosowane leczenie daje dobre lub
bardzo dobre wyniki.