Rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego POJEDYNCZE

Rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego
POJEDYNCZE VERSUS PODWÓJNE, ODDZIELNIE NAPINANE ŚCIĘGNA
N. Adachi, M. Ochi, Y. Uchio, J. Iwasa, M. Kuriwaka, Y. Ito
From Hiroshima University, Hiroshima, Japan
Łącznie 108 pacjentów z jednostronną niestabilnością kolan, w następstwie
przerwania więzadła krzyżowego przedniego, zostało zrandomizowanych
prospektywnie i skierowanych do artroskopowej jedno – i dwupęczkowej
rekonstrukcji więzadła krzyżowego z wykorzystaniem napiętych ścięgien. We
wszystkich przypadkach wykorzystywano ten sam protokół rehabilitacyjny.
Pacjentów obserwowano przez średnio 32 miesiące (24 do 36). Ocenialiśmy przednią
wiotkość stawu oraz poczucie pozycji stawu przy różnych kątach zgięcia kolana, aby
ocenić czy oba pęczki w dwupęczkowej rekonstrukcji wpływaja na poprawę
stabilności kolana i propriocepcję. Nie stwierdzono znaczącej różnicy pomiędzy
dwoma grupami w zakresie przedniej wiotkości stawu mierzonej za pomocą
artrometru KT-2000 w zgięciu kolana 20˚ lub 70˚, ani w propriocepcji. Dup likacja
torebki stawowej była rzadziej stosowana w dwu- w porównaniu z jednopęczkową
rekonstrukcją.
Nie stwierdziliśmy żadnej znaczącej wyższości dwu- wobec jednopęczkowej
rekonstrukcji w odniesieniu do stabilności i propriocepcji
J Bone Joint Surg [Br] 2004;86-B:515-20.