liceum sudan załącznik 3

SWM Młodzi Światu/Dzieci – żołnierze – kaci czy ofiary?/ZAŁĄCZNIK 3
DZIECI - ŻOŁNIERZE
Większość nieletnich żołnierzy werbowana jest pod przymusem. W krajach, w których nie ma
szkół i perspektyw na pracę, dzieci zgłaszają się do wojska jako ochotnicy. Wstąpienie
w szeregi ugrupowań militarnych daje im jedyną możliwość przeżycia, zwłaszcza w sytuacji,
gdy członkowie rodziny giną w konfliktach zbrojnych. Armia zapewnia nieletnim ubranie
(mundur) oraz pożywienie. Ochotnikami może również kierować chęć zemsty za
okrucieństwa wyrządzone ich rodzinom i społeczności, w której się wychowali. Dzieci, łatwe
do manipulowania, posłuszne i nie znające innego życia, są doskonałym "narzędziem"
w konfliktach zbrojnych. Często wykorzystywane są jako ludzkie tarcze, szpiedzy i tragarze.
Wiele z nich jest porywanych i zmuszanych do walki. Dzieciom często rozkazuje się
zabijanie swoich przyjaciół, którzy próbowali uciec z armii. Są także wykorzystywane
seksualnie. Wydatki związane z nieletnimi żołnierzami są mniejsze niż te dotyczące
dorosłych. Często jedyną zapłatą za walkę jest pożywienie. Po zakończeniu działań
wojennych dzieci trafiają na ulicę i tam się wychowują. Bez wykształcenia mają nikłe szanse
na znalezienie pracy. Wojsko lub grupa partyzancka może dla nich być jedyną szansą
utrzymania, a tym samym możliwością przeżycia. Tak więc dzieci nadal pozostają
żołnierzami.
Umożliwienie dzieciom powrotu do życia w społeczeństwie jest jednym z głównych zadań,
którymi zajmuje się ONZ. Działalność w tym zakresie nie ogranicza się do przeprowadzania
demobilizacji. Programy obejmujące dzieci przewidują takie działania jak: umożliwienie
nieletnim powrotu do rodzin lub umieszczenie ich w ośrodkach opiekuńczych, zapewnienie
podstawowych środków do życia i kształcenia zawodowego. Jednym z głównych celów ONZ
jest zapobieganie rekrutacji dzieci do wojska, poprzez proponowanie im innych możliwości
przeżycia przed i po wojnie.
Nie tylko ONZ zwraca uwagę na zjawisko wykorzystywania dzieci jako żołnierzy.
W czerwcu 1998 r. powstała Koalicja Na Rzecz Zaprzestania Wykorzystywania Dzieci
w Konfliktach Zbrojnych (The Coalition to Stop the Use of Child Soldiers), powołana przez
sześć międzynarodowych, pozarządowych organizacji obrony praw człowieka, m. in.
Amnesty International i Human Right Watch. Z czasem do jej prac włączyły się regionalne
i narodowe instytucje obrony praw człowieka. 25 maja w 2000 roku Zgromadzenie Ogólne
NZ przyjęło Protokół Fakultatywny do Konwencji o Prawach Dziecka w sprawie udziału
dzieci w konfliktach zbrojnych (Optional Protocol on the Convention on the Rights of the
Child on the involvement of children in armed conflicts). Protokół zabrania rekrutowania
dzieci do siedemnastego roku życia w szeregi armii oraz przewiduje, że młodociani poniżej
osiemnastego roku życia nie mogą brać udziału w bezpośrednich działaniach zbrojnych.
Dokument ten podpisały 94 kraje, w tym także Polska. Formalnym warunkiem wejścia
w życie protokołu, była jego ratyfikacja przez więcej niż 10 państw. Do 12 lutego 2001 r.
uczyniło to 14 rządów, m.in. Angoli, Bangladeszu i Demokratycznej Republiki Konga.
Źródło: http://www.unic.un.org.pl