Z˙ycie i twórczoS´C - Janusz Korczak – wielki przyjaciel dzieci

„Janusz Korczak – wielki przyjaciel dzieci”
konkurs dla uczniów klas IV–VI szkół podstawowych
województwa mazowieckiego w roku szkolnym 2012/2013
Życie i twórczoŚC´
http://2012korczak.pl/korczak-lekarz
Janusza Korczaka
Część 3: od roku 1933 do 1939
W
l/strony/korczak_foto.ht
m
marcu 1933 roku, w teatrze „Morskie Oko”, odbyła się
premiera sztuki Janusza Korczaka „Dzieci podwórka”. Sztukę
wyreżyserowała Tacjanna Wysocka.
W tym samy roku Korczak przekazał opiekę lekarską nad
wychowankami „Naszego Domu” Janinie Dybowskiej.
W 1934 roku Janusz Korczak udał się w pierwszą podróż
do Palestyny. Przyjechał na zaproszenie byłych wychowanków
„Domu Sierot” i byłych bursistów, czyli młodych wychowawców, z którymi korespondował od lat i którzy bardzo pragnęli
gościć go u siebie. Mieszkał i pracował w kibucu Ein Harod.
Pracował w kuchni, w jadalni, żłobku, przedszkolu i szkole.
Janusz Korczak w Ein Harod
http://www.pskorczak.org.p
http://www.pskorczak.org.pl/strony/korczak_foto.htm
Korczak z personelem kuchni w Ein Harod
http://www.culture.pl/
W 1934 roku ukazało się książkowe wydanie „Kajtusia czarodzieja” – powieści,
którą Korczak zadedykował „niespokojnym chłopcom”, a sam pisarz rozpoczął
współpracę z Polskim Radiem. Z przerwami trwała ona do września 1939
roku. Na potrzeby radiowych pogadanek dla dzieci Korczak przybrał pseudonim „Stary Doktor”. Opowiadał w radiu
dzieciom o tym: „Jak pitrasiliśmy jajecznicę”, „Jak świderek zabłądził w worku”,
odczytał nowelę pt. „Zmartwienie, takie
duże zmartwienie”, wygłosił „Pogadankę
Fragment rękopisu Janusza Korczaka (tekst niedokończony, niedatowany)
2
astronomiczną”. Korczak otrzymał też w tym czasie zaproszenie do „Anteny”, gdzie publikował w rubryce pt.
„Gawędy Starego Doktora”.
W 1935 roku, po 15 latach pracy, Korczak odszedł z „Naszego Domu”, a rok później udał się w drugą podróż do
Palestyny. Ponownie mieszkał w kibucu Ein Harod. Zwiedzał inne kibuce, wsie i miasta. Nawiązywał nowe znajomości i odnawiał stare kontakty. Szukał śladów Chrystusa. Zbierał materiał do powieści „Dzieci Biblii”.
Za wybitną twórczość literacką w 1937 roku Janusz Korczak został odznaczony Złotym Wawrzynem Polskiej Akademii Literatury. W tym samym roku Stefania Wilczyńska
opuściła „Dom Sierot”. Sytuacja finansowa placówki była
dramatyczna.
W 1938 roku Korczak współpracował z czasopismami
wydawanymi w języku hebrajskim i żydowskim, m.in.:
„Olami”, „Olami Hakatan”, „Hechaluc Hacair”. Publikował na ich łamach powiastki, monologi i bajki dla dzieci.
W latach 1938-1939 ukazały się:
Fotografia Korczaka z gazety po otrzymaniu nagrody Polskiej Akademii Literatury
� Uparty chłopiec. Życie Ludwika Pasteura (1938),
� Ludzie są dobrzy (1938),
http://www.pskorczak.org.pl/strony/korczak_foto.htm
� Trzy wyprawy Herszka (1939),
� Pedagogika żartobliwa. Moje wakacje. Gadaninki radiowe Starego Doktora (1939),
� Dzieci Biblii – Mojżesz, tłumaczenie hebrajskie w czasopiśmie „Omer” (1939).
We wrześniu 1939 roku Janusz Korczak po raz ostatni przemówił w Polskim Radiu. Nawoływał
do spokoju.
Rozpoczęła się wielka wojna, która przyniosła ze sobą wiele krzywd, niesprawiedliwości i okrucieństwa. Hitler i jego zwolennicy wymyślili, że nie wszystkie narody są sobie równe, i te „gorsze”
powinny pracować na te „lepsze” lub zginąć. Polska pierwsza padła ofiarą napaści.
Foto: Jerzy Piórkowski. Miasto Nieujarzmione, Warszawa 1957
3