Ku nauczycielskiej refleksji w roku Janusza Korczaka Janusz
Transkrypt
Ku nauczycielskiej refleksji w roku Janusza Korczaka Janusz
Ku nauczycielskiej refleksji w roku Janusza Korczaka Janusz Korczak uważał, że podstawą wychowania jest wzbudzenie w wychowankach poczucia odpowiedzialności za siebie. System wychowawczy powinien być, zdaniem Korczaka, elastyczny, dostosowywany (przez wychowawcę) do konkretnych potrzeb i warunków oraz do konkretnych dzieci. Wychowanie wg. Korczaka to proces twórczy, ustawiczne poszukiwanie własnych, skutecznych form i metod. Zdaniem „dobrego doktora”, jak mówiły o Korczaku dzieci, zasady, na których opierać winno się wewnętrzną organizację życia dzieci w zespole to: stopniowe usamodzielnianie dzieci przez stwarzanie sytuacji sprzyjających rozwijaniu ich inicjatywy, obserwowanie codziennych zachowań dzieci, poznawanie każdego dziecka, porozumiewanie się z dzieckiem, tworzenie wzajemnych umów. Korczakowi bardzo zależało na rozwoju dziecięcej i młodzieżowej samorządności. W samorządzie potrzebny jest jego zdaniem, sąd koleżeński, rada samorządowa i sejm dziecięcy. Sąd miał prawo sądzenia nie tylko dzieci, ale i dorosłych. Miało to ogromne znaczenie wychowawcze i zmieniło pozycję wychowanka w procesie wychowania. Ważnym organem była rada samorządowa - organ wybieralny, obradujący raz w tygodniu w składzie 10 wychowanków i wychowawca. Do podstawowych zadań rady należało: „wysłuchiwanie próśb i zaspokajanie potrzeb, rozważanie pretensji, projektów i inicjowanie nowych przedsięwzięć, regulowanie współżycia w grupie, tworzenie przepisów”. Do zadań Sejmu Dziecięcego należało m. in. zatwierdzanie lub odrzucanie praw wydawanych przez radę samorządową, a także uchwalanie ważniejszych świąt i wydarzeń w życiu zakładu. Koncepcję pedagogiczną Korczaka wzbogacały takie formy oddziaływań wychowawczych jak: wpisywanie się do księgi podziękowań i przeprosin, kategorie obywatelskie, kategorie czystości, nagradzanie w postaci pamiątkowych pocztówek, pełnienie dyżurów, plebiscyt życzliwości i niechęci, gazetka. Janusz Korczak był prekursorem walki o prawa dziecka, zwracał szczególną uwagę na nierównoprawną pozycję dzieci w społeczeństwie, ich zależność od dorosłych. Domagał się, by uznano, że dziecko jest pełnowartościowym człowiekiem od chwili narodzin, na każdym etapie swego istnienia i ma prawo być sobą, takim jakim jest. Janusz Korczak – apel do wychowawców Każdy wychowawca powinien troszczyć się o prawo dziecka do: szacunku, miłości i przyjaźni, tajemnicy, samostanowienia, własności, rozwoju i dojrzewania, ruchu, zabawy pracy i badania, sprawiedliwości w życiu. „Są błędy, które dobry wychowawca popełnia tylko raz, a oceniwszy krytycznie nie ponawia ich. Zły wychowawca winę własnych pomyłek przypisuje dzieciom”. Katarzyna Czyszkowska Literatura: 1.Korczak J. Jak Kochać dziecko 2.Korczak J. Wybór pism pedagogicznych. T.I Warszawa 1957