popularyzatorski opis rezultatów projektu

Nr wniosku: 157968, nr raportu: 13349. Kierownik (z rap.): dr Paweł Miotła
Nietrzymanie moczu (UI- ang. urinary incontinence) jest jednym z najczęstszych problemów zdrowotnych u kobiet w
różnych przedziałach wiekowych, jednak ze względu na różne czynniki społeczne i kulturowe pacjentki nie zgłaszają tego
schorzenia podczas wizyty lekarskiej. Jednym z istotnych czynników związanych z częstością występowania
nietrzymania moczu jest wiek pacjentki. Zostało opisane, że nietrzymanie moczu dotyczy 10% kobiet między 20-24 r.ż. i
ponad 30% w przedziale wiekowm 50-59 r.ż. Również okołoporodowe uszkodzenia w obrębie miednicy mniejszej są
odpowiedzialne za występowanie powyższego schorzenia. Ponadto opisano, że istnieje związek pomiędzy zwiększeniem
indeksu masy ciała (ang. Body Mass Index- BMI) a wzrostem ryzyka wystąpienia objawów nietrzymania moczu. W
ośmiu badaniach przeprowadzonych w obrębie osób spokrewnionych ze sobą, potwierdzona została rodzinna skłonność
do występowania nietrzymania moczu w pierwszej linii pokrewieństwa. W licznych badaniach europejskich i
amerykańskich stwierdzono, że nietrzymanie moczu dotyczy 11-63% kobiet. Biorąc pod uwagę, że wartość ta jest
większa od 5%, nietrzymanie moczu jest chorobą społeczną.
W oparciu o objawy nietrzymanie moczu dzieli się na 3 grupy:
1. Wysiłkowe nietrzymanie moczu (ang. stress urinary incontinence-SUI): niekontrolowane ucieczki moczu występują
podczas wysiłku fizycznego, kichania lub kaszlu. W zależności od przedziału wiekowego czętość występowania tej
postaci nietrzymania moczu wynosi od 29% do 75% (średnio 48%).
2.Naglące nietrzymanie moczu (ang. urgency urinary incontinence -UUI): niekotrolowane ucieczki moczu są poprzedzone
silnym, niemożliwym do powstrzymania uczuciem parcia na pęcherz moczowy. Naglące nietrzymanie moczu jest częścią
większego zespołu objawów zwanego nadreaktywnością pęcherza moczowego, w którym współistnieją również objawy
parć naglących, częstomoczu, nocturii (oddawanie moczu w porze nocnej) przy jednoczesnym braku infekcji dróg
moczowych lub innych schorzeń zaburzających funkcjonowanie dolnego odcinka układu moczowego. Częstość
występowania naglącego nietrzymania moczu wynosi od 7 do 33% (średnio 16%).
3.Mieszane nietrzymanie moczu (ang. mixed urinary incontinence - MUI)- współistnienie objawów wysiłkowego i
naglącego nietrzymania moczu. Częstość występowania wynosi 14% do 61%.
Celem przeprowadzonego badania było wyróżnienie określonych grup ryzyka wysiłkowego lub naglącego nietrzymania
moczu w populacji polskich kobiet. Do badania zostało włączonych 150 pacjentek z wysiłkowym nietrzymaniem moczu
oraz 50 z naglącym nietrzymaniem moczu. Grupa kontrolna liczyła 100 zdrowych kobiet bez jakichkolwiek objawów
chorobowych w zakresie układu moczowego. Wszystkie uczestniczki wyraziły pisemną zgodę na udział w badaniu i
następnie zostały poddane badaniu klinicznemu i urodynamicznemu. Od każdej uczestniczki z grupy badanej oraz
kontrolnej pobrano 5 ml krwi. Z limfocytów wyizolowano materiał genetyczny –DNA. Polimorfizmy pojedynczego
nukleotydu (ang. single nucleotide polymorphism- SNP) zostały ocenione po uprzednim wykonaniu polimerazowej
reakcji łańcuchowej (ang. polymerase chain reaction- PCR) i trawieniu enzymami restrykcyjnymi. W przeprowadzonej
analizie wykazano związek pomiędzy niektórymi polimorfizmami a występowaniem nietrzymania moczu. Wyniki badań
genetycznych pozwalają zidentyfikować pacjentki ze zwiększonym ryzykiem rozwoju nietrzymania moczu. Można
przypuszczać, że w nieodległej przyszłości pozwoli to lepiej zrozumieć mechanizmy odpowiedzialne za rozwój
schorzenia oraz pozwoli na wdrożenie wczesnej profilaktyki w grupie podwyższonego ryzyka. Dzięki szybkiemu
rozpoznaniu predyspozycji do wystąpienia nietrzymania moczu możliwe będzie wprowadzenie tzw. medycyny
spersonalizowanej.