Cebula - Home.pl

Cebula – chroni i leczy
Cebula była znana i uprawiana powszechnie już w starożytności. Wszystkie gatunki Alium
pochodzą z półkuli północnej. Ojczyzną form jadalnych jest Azja Zachodnia i Środkowa.
Cebula zwyczajna pochodzi prawdopodobnie z terenów dzisiejszego Iranu, Afganistanu i
Turcji. W stanie dzikim warzywa cebulowe są bylinami roślinami wieloletnimi.
W uprawie szczypiorek, siedmiolatka i cebula wielopiętrowa pozostały cebulami
wieloletnimi, pozostałe zaś gatunki uprawia się jako rośliny roczne, dwuletnie albo trzyletnie.
W pierwszym roku uprawy z wyjątkiem szczypiorku i siedmiolatki, tworzą cebule, która
składa się ze skróconej łodygi, tzw. piętki i mięsistych pochew liściowych-łusek. W
pochwach liściowych-łuskach gromadzą się substancje zapasowe. W Polsce pierwsze
wzmianki o uprawie cebuli pochodzą z XII wieku, a od XIV wieku była już powszechnie
uprawiana i spożywana.
Cebula podobnie jak czosnek pochodzi z rodziny liliowatych. Swą wysoką wartość odżywczą
i dietetyczna cebula zawdzięcza substancjom czynnym takim jak olejki lotne, pektyny,
witaminy, sulfin etylu (odpowiedzialny za łzawienie oczu podczas krojenia cebuli) i
flawonoidy takie jak np. kwercytyna.
Cebula - właściwości
Cebula wykazuje właściwości bakteriobójcze, moczopędne i pobudzające perystaltykę jelit.
Badania dowodzą, że duża dawka cebuli może zredukować poziom cukru u diabetyków. Nie
wykazano natomiast takiego działania cebuli u osób zdrowych (niediabetyków).
Warzywo to jest również pomocne w leczeniu przeziębień, infekcji dróg moczowych i
zaburzeniach w oddawaniu moczu.
Substancje czynne zawarte w cebuli przeciwdziałają arteriosklerozie. Cebula jest bogatym
źródłem flawonoidów, w tym kwercetyny (quercetin), która obniża ryzyko wystąpienia
zawału serca, ma korzystny wpływ na szczelność i elastyczność naczyń krwionośnych i
neutralizuje wolne rodniki. Zapewnienie dużej podaży kwercetyny w diecie może mieć
wpływ na redukcję ryzyka arteriosklerozy.
Cebula wykazuje również korzystny wpływ na obniżenie ciśnienia krwi u osób z
nadciśnieniem. Dieta bogata w cebulę przeciwdziała chorobom serca.
"Siarczek allilu obecny w cebuli zmniejsza tendencję do formowania się skrzepów
krwi, obniżając poziom cholesterolu LDL. Badania przeprowadzone na Japonkach
wykazały, że najniższy poziom złego cholesterolu mają te kobiety, które jedzą
najwięcej cebuli. Naukowcy z Uniwersytetu Wisconsin-Madison odkryli, że cebule o
intensywnym smaku i zapachu hamują sklejanie płytek krwi, a tym samym
zmniejszają ryzyko miażdżycy tętnic, choroby wieńcowej, zawału i udaru."
"101 produktów dla zdrowia i życia" David Grotto
1
Zastosowanie zewnętrzne cebuli
Cebula stosowana zewnętrznie w formie okładów łagodzi stany zapalne, ropne zmiany,
pęknięcia skóry i przyspiesza gojenie się ran.
"Cebula, szczypiorek i dymka to bogate źródło siarki. Siarka jest minerałem
pomocnym w leczeniu dolegliwości dermatologicznych, takich jak liszaje, infekcje
grzybicze, suchosc skóry czy rumień."
"1001 superporad zdrowotnych" Esme Floyd
Witaminy i składniki mineralne w cebuli
Cebula jest źródłem witamin: E, B1, B2, B6, C.
100 g cebuli
potas
140 mg
wapń
31 mg
fosfor
30 mg
sód
10 mg
magnez
8 mg
żelazo
0,3 mg
cynk
0,1 mg
energia
35 kcal
Cebula biała, kolorowa i szczypior
Zielona cebulka (tzw. szczypior) jest znacznie zasobniejszy w witaminę C niż cebula. Cebule
kolorowe zawierają więcej substancji czynnych istotnych w profilaktyce chorób układu
krążenia i nowotworów niż cebule białe.
Dzięki bogactwu witamin, składników mineralnych i bardzo niskiej kaloryczności jest
pożądanym składnikiem zdrowego menu.
Zbyt duża ilość cebuli w diecie może przyczynić się do wzmożenia objawów zgagi u osób
które cierpią na tę dolegliwość.
Cebula od wieków była używana w leczeniu i profilaktyce. Związki zawarte w cebuli mają
właściwości bakteriobójcze, niszczą nawet bakterie oporne na działanie antybiotyków.
Zapach i właściwości bakteriobójcze cebuli wynikają m.in. z zawartości organicznych
związków siarki, które są aktywne nawet w bardzo małych stężeniach.
2
Cebula od wieków była używana jako lek na szkorbut, czyli ostro wyrażoną awitaminozę C.
Zabierali ją w dalekie rejsy żeglarze i na dalekie wyprawy polarnicy. Choć cebula nie należy
do najbogatszych pod względem zawartości witaminy C roślin, to jednak jej dostępność,
łatwość uprawy i przechowywania sprawiły, że przez wieki była jednym z głównych źródeł
tej witaminy.
Cebula, poza niedoborami witaminy C, może uzupełniać w organizmie człowieka niedobory
witamin A, B1, B2, E, K, PP, a także wielu mikroelementów, przede wszystkim cynku ważnego
czynnika
w
odporności
przeciwwirusowej,
selenu
czynnika
przeciwmiażdżycowego, fosforu - budulca kości, żelaza - składnika hemoglobiny,
czerwonego barwnika krwi i podstawowego przenośnika tlenu, oraz wapnia i krzemu odpowiadających za mineralizację kości.
Cebula wzmaga odporność organizmu na choroby, w tym także nowotworowe.
Cebulę dla celów leczniczych zbierać można przez cały okres wegetacji. W leczeniu
wykorzystuje się całe świeże cebule, sok oraz liście.
Związki czynne zawarte w cebuli zwiększają ilość wydalanego moczu, obniżają ciśnienie
tętnicze krwi. Obecność saponin uzasadnia stosowanie cebuli jako leku skutecznego w
leczeniu suchego kaszlu. Saponiny zwiększają bowiem ilość wytwarzanej plwociny i
rozrzedzają ją, co powoduje, że oskrzela mogą oczyszczać się znacznie łatwiej i skuteczniej.
Sok z cebuli może być używany jako lek w zapaleniach żył, żylakach odbytu, a także jako lek
przeciwpasożytniczy. Wdychanie tego soku przynosi ulgę w katarach.
Cebula stosowana zewnętrznie jest lekiem na rany, czyraki, oparzenia i odmrożenia, a także w
walce z piegami i trądzikiem. Może być przykładana na bolące miejsca w przypadkach bólów
kostnych, stawowych i nerwobólów.
Przeciwwskazaniem do stosowania cebuli są ciężkie choroby nerek i wątroby, ostre choroby
przewodu pokarmowego, nasilona niewydolność serca.
WWW.ochoroba.pl
WWW.kobieta.info.pl
WWW.cebula.uprawy.info
3