Perspektywy

Materiał przeznaczony wyłącznie dla doradców i profesjonalnych inwestorów
Listopad 2013 r.
Schroders
Perspektywy
2014: Instrumenty dłużne rynków wschodzących
(strategie dotyczące względnych zwrotów)
James Barrineau, współdyrektor działu instrumentów dłużnych rynków wschodzących
(strategie dotyczące względnych zwrotów)
Instrumenty dłużne rynków wschodzących — ofiara zmienności
amerykańskich skarbowych papierów wartościowych wywołanej
potencjalnymi zmianami w polityce Rezerwy Federalnej
— zakończą ten rok na minusie. Część tej klasy aktywów
o największej płynności — obligacje rządowe denominowane
w dolarach — wypadła najgorzej ze względu na korelację
ze skarbowymi papierami wartościowymi. Obawa związana
z wpływem mniej łagodnej polityki monetarnej zniechęciła
inwestorów do tej klasy aktywów, a od połowy roku notowano
stały odpływ środków.
– Inwestorzy nie mogą już dłużej
liczyć na to, że aktualizacje ratingów
i zmniejszająca się rentowność
skarbowych papierów wartościowych
będą odpowiedzialne za wyniki
instrumentów dłużnych rynków
wschodzących.
– E
kspozycja na instrumenty
dłużne rynków wschodzących za
pośrednictwem zarządzającego
biorącego jako stopę odniesienia indeksy
pierwotne może postawić inwestora
w sytuacji, w której będzie miał do
czynienia zarówno ze specyficzną dla
rynków wschodzących zmiennością,
jak i ze znacznym ryzykiem dotyczącym
stóp amerykańskich skarbowych
papierów wartościowych.
– U
ważamy, że ekspozycja na jak
najszersze spektrum możliwości na
rynkach wschodzących jest najlepszym
sposobem na uniknięcie tego ryzyka
i daje największe prawdopodobieństwo
osiągnięcia atrakcyjnych zwrotów
w ujęciu bezwzględnym.
„Wyceny lokalnych walut stanowią
prawdopodobnie najbardziej
atrakcyjną część spektrum
możliwości”.
W perspektywie 2014 r. inwestorzy powinni przestać polegać na tradycyjnych sposobach
uzyskiwania ponadprzeciętnych zwrotów z instrumentów dłużnych rynków wschodzących
— stałej poprawie oceny zdolności kredytowej i dobrej sytuacji amerykańskich skarbowych
papierów wartościowych — a skoncentrować się na istotnie wartościowych obszarach, które
oferują lepsze potencjalne zwroty niż wiele alternatywnych klas aktywów.
Co się stało?
Do końca Kwietnia indeks EMBIG spadł o zaledwie 0,4% w skali roku. Później pojawiły się
ostrzeżenia ze strony Rezerwy Federalnej o ograniczeniu złagodzenia ilościowego, co w dwóch
następnych miesiącach doprowadziło do spadku o prawie 9%. Choć prasa popularna zaczęła
pisać o „kryzysie na rynkach wschodzących”, w rzeczywistości wraz z postępującą w Stanach
Zjednoczonych normalizacją struktury stóp procentowych miała miejsce ponowna wycena
wszystkich aktywów dłużnych rynków wschodzących. Najważniejsze jest to, że kryzysy
nie występują, gdy kraje i firmy nadal mają dostęp do rynków instrumentów dłużnych, co
oznacza, że ryzyko braku realizacji zobowiązań pozostanie niskie, gdyż istniejące zadłużenie
jest refinansowane po nawet nieco wyższych stopach. Ten proces trwał nawet w sytuacji
głębokich spadków cen aktywów, a także później. Z wyjątkiem Europy Wschodniej, w całej
klasie aktywów znacznie osłabiły się również kursy walut. Chociaż oznaczało to trudny czas
dla inwestorów z ekspozycją na walutę lokalną, słabsze waluty już zaczęły korygować brak
równowagi spowodowany czynnikami zewnętrznymi i w przyszłym roku proces ten powinien
trwać nadal.
Ograniczono zasadnicze straty
W warunkach ogólnie panującego wolniejszego wzrostu gospodarczego aktualizacje oceny
zdolności kredytowej na najważniejszych rynkach wschodzących są mało prawdopodobne. Nie
oznacza to jednak, że stałe pogarszanie się podstawowych parametrów makroekonomicznych
jest już teraz nieuniknione. W trzecim kwartale 2013 r. wzrost gospodarczy na wszystkich rynkach
wschodzących był o 2% wyższy niż na rynkach rozwiniętych i sytuacja ta powinna się utrzymać.
Większość krajów rynków wschodzących zgromadziła w czasach dobrobytu panującego
w poprzedniej dekadzie znaczne rezerwy walutowe, a na większości rachunków fiskalnych można
zaobserwować nadwyżkę pierwotną. Najbardziej zagrożone są kraje, w których panuje deficyt
na rachunku obrotów bieżących, ale korekty wynikające z wolniejszego wzrostu gospodarczego
i słabszych walut niezbędne do zlikwidowania tych deficytów już się w różnym stopniu rozpoczęły.
Perspektywy na rok 2014: Instrumenty dłużne rynków wschodzących (strategie dotyczące
względnych zwrotów)
Potrzeba nowego planu gry w odniesieniu do inwestowania w instrumenty dłużne
rynków wschodzących
Zakładając, że oprocentowanie 10-letnich amerykańskich skarbowych papierów
wartościowych znajdzie się w przedziale od 3,25% do 3,5%, odzwierciedlającym normalny
poziom rzeczywistych stóp procentowych w przeszłości, w przyszłym roku powinna być
kontynuowana ponowna wycena aktywów. Inwestorzy często uważają, że ekspozycja na
instrumenty dłużne rynków wschodzących daje im dostęp do klasy aktywów o większej
zmienności, która reaguje inaczej niż ich pozostałe inwestycje w instrumenty o stałym
dochodzie. Rok 2013 wyraźnie pokazał, że tak już nie jest. Około 75% indeksu EMBIG i dwie
trzecie indeksu sektora korporacji stanowią obligacje na poziomie inwestycyjnym, które są silnie
skorelowane z amerykańskimi skarbowymi papierami wartościowymi. Zatem alokacja aktywów
z ekspozycją na instrumenty dłużne rynków wschodzących do zarządzającego biorącego jako
stopę odniesienia indeksy pierwotne może postawić inwestora w sytuacji, w której będzie
miał on do czynienia zarówno ze specyficzną dla rynków wschodzących zmiennością, jak i ze
znacznym ryzykiem dotyczącym stóp amerykańskich skarbowych papierów wartościowych.
James Barrineau
Współdyrektor działu instrumentów
dłużnych rynków wschodzących
(strategie dotyczące względnych
zwrotów)
James Barrineau rozpoczął pracę
w spółce Schroders w Kwietniu 2012
jako współdyrektor działu instrumentów
dłużnych rynków wschodzących (strategie
dotyczące względnych zwrotów). Przed
rozpoczęciem zatrudnienia w spółce
Schroders w latach 2010-2012 pracował
jako starszy zarządzający portfelem
instrumentów dłużnych państw w spółce
ICE Canyon, firmie zajmującej się
inwestycjami alternatywnymi, która
specjalizowała się w instrumentach
dłużnych rynków wschodzących.
W latach 1998–2010 Jim pracował jako
strateg ds. instrumentów dłużnych rynków
wschodzących i waluty w firmie Alliance
Bernstein, gdzie był odpowiedzialny
głównie za Amerykę Łacińską. W latach
1996–1998 Jim był strategiem ds. akcji
z Ameryki Łacińskiej w firmie Salomon
Smith Barney, a w latach 1994–1996
strategiem ds. instrumentów dłużnych
rynków wschodzących w tej samej
firmie. W latach 1988–1994 pracował na
zlecenie rządu Stanów Zjednoczonych
jako starszy ekonomista.
Uważamy, że ekspozycja na jak najszersze spektrum możliwości na rynkach wschodzących
jest najlepszym sposobem na uniknięcie tego ryzyka i daje największe prawdopodobieństwo
osiągnięcia atrakcyjnych zwrotów w ujęciu bezwzględnym. Obligacje korporacyjne rynków
wschodzących powinny nadal cechować się najniższą zmiennością w tej klasie aktywów,
gdyż inwestorzy, którzy inwestują na różnych etapach rozwoju spółek i są nastawieni na
duże stopy zwrotu, zwiększają ekspozycję na obligacje, których wyniki przekraczają indeks
o ponad 100 punktów bazowych. Można skonstruować zdywersyfikowany koszyk obligacji
korporacyjnych o zapadalności nieprzekraczającej siedmiu lat, który zapewnia znacznie
wyższą stopę zwrotu niż alternatywne inwestycje w instrumenty o stałym przychodzie przy
jednoczesnym uniknięciu ryzyka stopy procentowej.
Przy założeniu postępującej korekty związanej z amerykańskimi skarbowymi papierami
wartościowymi bardzo możliwe jest, że obligacje rządowe osiągną wyniki gorsze od
spodziewanych. W przypadku skarbowych papierów wartościowych spready są obecnie na
mniej więcej średnim poziomie w porównaniu do poziomów historycznych i naszym zdaniem
nie oferują marginesu bezpieczeństwa wystarczającego do zrekompensowania ryzyka.
Niektóre kraje o ocenie wiarygodności kredytowej poniżej poziomu inwestycyjnego, dopóki
będą miały dostęp do rynku, będą oferować bardzo opłacalne krótkoterminowe instrumenty
dłużne. Naszym zdaniem inwestowaniu w lokalne waluty nadal będzie towarzyszyć zmienność.
Sądzimy, że różnorodność źródeł walutowego finansowania obejmująca okresowe operacje
krótkiej sprzedaży w krajach mających deficyt na rachunku obrotów bieżących może znacznie
ograniczyć zmienność. Kursy lokalnych walut stanowią prawdopodobnie najbardziej atrakcyjną
część spektrum możliwości, a na stabilnych rynkach może nastąpić znaczna kompresja stóp
w przypadku rynków, na których doszło do wyprzedaży tylko i wyłącznie z uwagi na ruchy
amerykańskich skarbowych papierów wartościowych.
„Można skonstruować
zdywersyfikowany koszyk obligacji
korporacyjnych o zapadalności
nieprzekraczającej siedmiu lat, który
zapewnia znacznie wyższą stopę
zwrotu niż alternatywne inwestycje
w aktywa o stałym przychodzie
przy jednoczesnym uniknięciu
ryzyka stopy procentowej”.
Ważne informacje: Poglądy i opinie prezentowane w niniejszym dokumencie należą do Jamesa Barrineau i nie muszą odzwierciedlać poglądów wyrażanych lub
przedstawianych w innych komunikatach i strategiach spółki Schroders lub za pośrednictwem jej innych funduszy. Niniejszy dokument powstał wyłącznie w celu
informacyjnym i w żadnym aspekcie nie ma stanowić materiału promocyjnego. Niniejszy materiał nie ma charakteru oferty ani ubiegania się o zakup lub sprzedaż jakichkolwiek
instrumentów finansowych. Niniejszy materiał nie ma na celu udzielania porad księgowych, prawnych ani podatkowych czy wskazówek inwestycyjnych i w tych kwestiach nie
należy polegać na zaczerpniętych zeń informacjach. Uważa się, że zawarte tu informacje są rzetelne, ale spółka Schroders nie gwarantuje ich pełności ani dokładności. Nie
przyjmujemy odpowiedzialności za błędy co do faktów i opinii. Nie należy opierać się na poglądach i informacjach zawartych w dokumencie, podejmując indywidualne decyzje
inwestycyjne i/lub strategiczne. Wydawca: Schroder Investment Management Limited, 31 Gresham Street, London EC2V 7QA, spółka upełnomocniona i nadzorowana przez
Financial Conduct Authority. Dla Państwa bezpieczeństwa kontakty mogą być nagrywane lub monitorowane.