n v v sin sin

Odbicie i załamanie fal
Fala rozchodząca się w ośrodku sprężystym (A) po dojściu do granicy ośrodka (O) o innych
właściwościach fizycznych, zostaje częściowo odbita (B), a częściowo przepuszczona, podlegając załamaniu
(C). Prosta prostopadła do granicy ośrodka (N) nosi nazwę normalnej.
Rys. Zjawisko odbicia i załamania światła.
Te dwa zjawiska podlegają następującym prawom:
1. Fala padająca, odbita i załamana oraz normalna wystawiona w punkcie padania leżą w tej samej
płaszczyźnie.
2. Kąt padania fali jest równy kątowi odbicia od danej powierzchni ( = ’).
3. Stosunek sinusa kąta padania do sinusa kąta załamania jest równy stosunkowi prędkości rozchodzenia się fali
w ośrodku pierwszym do prędkości fali w drugim ośrodku i nosi nazwę współczynnika załamania ośrodka
drugiego względem pierwszego. Oznaczamy go literą n.
sin
sin
v1
v2
n
Interferencja fal
Jeżeli przez ośrodek sprężysty przechodzą dwie (lub kilka) fale, pochodzące z różnych źródeł, to
wychylenie jakiemu podlega każda z cząsteczek ośrodka będzie sumą wychyleń spowodowanych przez
poszczególne fale.
Oznacza to, że każda z cząstek drgających uczestniczy w kilku wzajemnie nakładających się ruchach, które
mogą się osłabiać lub wzmacniać w zależności od tego, czy drgania odbywają się w fazach zgodnych czy
przeciwnych. Zjawisko polegające na wzmacnianiu i osłabianiu drgań będących wynikiem nakładania się dwóch
fal o jednakowych częstościach i zgodnych fazach (fale spójne) nazywamy interferencją fal.