pełna wersja w pdf

91
Alergia Astma Immunologia, 1999, 4(2), 91-95
Wp³yw 4-tygodniowego leczenia salmeterolem na stê¿enie
receptora dla Interleukiny 2 u chorych na astmê
oskrzelow¹
JOLANTA WROÑSKA , R YSZARDA C HAZAN, H ANNA G RUBEK -J AWORSKA , J OANNA M AZUREK ,
WAC£AW DROSZCZ
Katedra i Klinika Chorób Wewnêtrznych iPneumonologii AM, ul. Banacha 1a, Warszawa
Celem pracy by³a ocena czy pod wp³ywem leczenia salmeterolem dochodzi do zmian w stê¿êniu rozpuszczalnej formy
receptora dla interleukiny 2 (sIL-2R) w surowicy krwi u chorych na astmê lekk¹ i umiarkowan¹. Do leczenia salmeterolem
zakwalifikowano 22 chorych na astmê (14 kobiet, 8 mê¿czyzn) w wieku 34,7±11,2 lat. By³o to badanie randomizowane,
przeprowadzone metod¹ podwójnie œlepej próby, kontrolowane placebo. Salmeterol podawano wziewnie w dawce 2 x dziennie
50µg przez 4 tygodnie. Stê¿enie sIL-2R w surowicy oznaczano metod¹ immunoenzymatyczn¹ za pomoc¹ zestawu ELISA
IL-2R Kit Predicta (Genzyme). Stopieñ obturacji w drogach oddechowych oceniano mierz¹c FEV1, FEV1%VC,PEF, a test
nadreaktywnoœci dróg oddechowych na histaminê wg metody Cockrofta i wsp. rejestruj¹c PC 20 H. W grupie chorych leczonych
salmeterolem stwierdzono statystycznie istotne obni¿enie stê¿enia sIL-2R w surowicy krwi (p=0,03). U chorych przyjmuj¹cych
placebo nie obserwowano znamiennych statystycznie zmian stê¿enia sIL-2R. Czterotygodniowe leczenie Salmeterolem nie
wp³ynê³o na poprawê parametrów oddechowych u chorych z nieswoist¹ nadreaktywnoœci¹ oskrzeli na histaminê.
Wspó³czesna koncepcja astmy oskrzelowej
zgodnie z konsensusem WHO z roku 1997 zak³ada,
¿e przyczyn¹ zwê¿enia dróg oddechowych jest
przewlek³y proces zapalny. Zapalenie powstaje w wyniku
kaskadowej reakcji zapocz¹tkowanej uwalnianiem
mediatorów immunologicznych w mechanizmie IgEzale¿nym i IgE-niezale¿nym. Obie reakcje podlegaj¹
kontroli limfocytów T, które, jak siê obecnie wydaje, s¹
nadrzêdnymi komórkami odpowiedzialnymi za
powstanie alergicznego zapalenia w drogach
oddechowych.
Ostatnie badania wskazuj¹, ¿e limfocyty T
odgrywaj¹ g³ówn¹ rolê w regulacji odpowiedzi
immunologicznej. Do ich podstawowych funkcji nale¿y
rozpoznanie antygenów, którego konsekwencj¹ jest
aktywacja tych komórek w zale¿noœci od warunków
w jakich zachodzi proces rozpoznania. Limfocyty T
wp³ywaj¹ zarówno na odpowiedŸ komórkow¹ jak
i humoraln¹ [6].
Zarówno u ludzi jak i u myszy istniej¹ dwie
populacje limfocytów T (CD4+) – Th1 i Th2, które
scharakteryzowano
na
podstawie
profilu
syntetyzowanych cytokin [15].
U osób z alergi¹ obserwuje siê zaburzenie
równowagi stosunku limfocytów T o fenotypie Th1
do Th2. Liczba limfocytów Th1 jest u nich mniejsza
w porównaniu z osobami zdrowymi. U chorych tych
stwierdza siê tak¿e upoœledzenie aktywnoœci
limfocytów Th1 [15].
Zaktywowane limfocty Th1 syntetyzuj¹
interleukinê 2 (IL-2) i receptory dla niej, co prowadzi do
proliferacji limfocytów i nasilenia odpowiedzi
immunologicznej. Receptory dla IL-2 mo¿na stwierdziæ
po 24 godzinach aktywacji komórki [5].
Celem pracy jest ocena czy pod wp³ywem
leczenia salmeterolem dochodzi do zmian w stê¿eniu
rozpuszczalnej formy receptora dla IL-2 (sIL-2R)
w surowicy krwi u chorych na astmê lekk¹ i umiarkowan¹
[klasyfikacja wg konsensusu 1997] [17].
MATERIA£ I METODY
Badaniem objêto 22 chorych na astmê
oskrzelow¹ (13 kobiet i 9 mê¿czyzn) o œredniej wieku
34,2±11,2 lat. Przed przyst¹pieniem do badania (1 wizyta)
u wszystkich chorych oceniano parametry czynnoœciowe
uk³adu oddechowego obejmuj¹ce: pojemnoœæ ¿yciow¹
(FVC), pierwszosekundow¹ natê¿on¹ objêtoœæ
wydechow¹ (FEV1), wskaŸnik FEV1%FVC i szczytowy
przep³yw wydechowy (PEF) za pomoc¹ spirometru ABC
PNEUMO (firmy abcMED). Wykonywano równie¿ test
nadreaktywnoœci dróg oddechowych na histaminê
wg metody Cockrofta i wsp. rejestruj¹c stê¿enie
prowokacyjne histaminy (PC20H) wywo³uj¹ce spadek
FEV1 o 20% w stosunku do wartoœci wyjœciowej FEV 1
[3]. Badanie przeprowadzano za pomoc¹ inhalatora
pneumatycznego (Voyage-Secura Nova).
Alergia Astma Immunologia, 1999, 4(2), 91-95
92
Tabela I. Charakterystyka chorych
Liczba Kobiety Mê¿czyŸni
badanych
chorych
Salmeterol
Placebo
13
9
6
8
7
1
Œredni
wiek
Œredni czas FEV1 (%n)
trwania
choroby
34,3±11,2 19,4±11,1
34,0±12,7 23,2±12,7
Charakterystyka chorych przedstawiona zosta³a
w tabeli I.
Do badania kwalifikowano chorych w stabilnym
okresie choroby. Badani nie byli leczeni kortykosteroidami
w okresie 4 tygodni przed przyst¹pieniem do badania, lecz
przyjmowali doraŸnie β2-mimetyki.
Po zakoñczeniu 7-dniowej obserwacji, tj. podczas
drugiej wizyty, u wszystkich chorych powtarzano badanie
spirometryczne, mierzono nadreaktywnosæ oskrzeli na
histaminê i pobierano próbki krwi, celem oznaczania
stê¿enia receptora dla IL-2 w surowicy krwi. Stê¿enie
rozpuszczalnego receptora dla IL-2 oznaczano
w surowicy krwi wykorzystuj¹c immunoenzymatyczny
test ELISA IL2R Kit Predicta o progu czu³oœci 15pg/ml.
Zakres wartoœci stê¿eñ wykrywanych t¹ metod¹ wynosi³
od 100pg/ml do 8000pg/ml.
W czasie II wizyty chorym zlecano przyjmowanie
wziewnie albo salmeterolu (firmy Glaxo) w dawce
2x50µg dziennie, albo placebo, za pomoc¹ volumaticu.
Podawanie leku (lub placebo) kontynuowano przez
4 tygodnie. By³o to badanie randomizowane, prowadzone
metod¹ podwójnie œlepej próby. Harmonogram badañ
przedstawia tabela II.
Tabela II. Harmonogram badania
Okres wstêpny
(bez leczenia)
Okres
leczenia
1 tydzieñ
4 tygodnie
1→7
1 → 28
Tygodnie
Dni
×
Spirometria
FEV1, FEV1%FVC, PEF ×
×
PC H (mg/ml)
×
sIL-2R w surowicy
krwi (pg/ml)
×
×
×
20
73,95±12,7
77,1±18,5
FEV1%FVC
PC20H
(mg/ml)
71,09±11,58
71,33±9,5
PEF
(l/ml)
0,27±0,24 389±99
0,42±0,7 331±92
Uzyskane wyniki badañ spirometrycznych
i testu nadreaktywnoœci oskrzeli na histaminê
analizowano testem t-Studenta. Porównanie stê¿eñ
sIL-2R w surowicy chorych leczonych salmeterolem lub
placebo oceniano testem Manna-Whitneya (U-test).
Wartoœæ p mniejsza od 0,05 by³a uznawana za wartoœæ
statystycznie znamienn¹.
WYNIKI
U chorych leczonych salmeterolem stwierdzono
obni¿enie stê¿enia receptora dla IL-2R w surowicy krwi
po 4 tygodniach leczenia. Spadki te by³y statystycznie
istotne (tabela III). W grupie chorych przyjmuj¹cych
placebo nie obserwowano znamiennego statystycznie
zmniejszenia stê¿enia sIL-2R w surowicy po 4 tygodniach
jego podawania.
Tabela III. Stê¿enie sIL-2R w surowicy krwi
Liczba
chorych
Salmeterol
Placebo
8
6
Przed
leczeniem
Po 4 tyg.
leczenia
642,8±233,0 436,6±258,0
513,3±212,3 497,0±298,0
ZnamiennoϾ
statystyczna (p)
p<0,05
p>0,05
Grupa chorych leczonych salmeterolem
wykazywa³a wstêpnie wiêksz¹ nieswoist¹ reaktywnoœæ
na histaminê w porównaniu do grupy chorych leczonych
placebo. Parametry czynnoœciowe uk³adu oddechowego
w obu grupach nie ró¿ni³y siê istotnie (tabela IV).
Czterotygodniowe leczenie salmeterolem nie
wp³ynê³o istotnie na poprawê parametrów spirometrycznych i nieswoist¹ reaktywnoœæ oskrzeli na
histaminê (tabela IV).
×
Tabela IV. Parametry oddechowe u 13 chorych leczonych salmeterolem i u 9 chorych przyjmuj¹cych placebo
Wartoœci wyjœciowe (salmeterol)
Po 4 tygodniach leczenia
Wartoœci wyjœciowe (placebo)
Po 4 tygodniach leczenia
Liczba chorych
FEV1 % n
FEV1%FVC
PEF
PC20H (mg/ml)
13
13
9
9
73,93±12,7
72,64±13,02
77,1±18,5
76,19±21,8
71,09±11,6
71,78±12,2
71,33±9,5
74,31±14,0
389±99
450±114
331±92
358±72
0,27±0,2
0,46±0,5
0,42±0,7
0,36±0,4
Wroñska J. i wsp. Wp³yw 4-tygodniowego leczenia salmeterolem na stê¿enie receptora ...
DYSKUSJA
Lai i wsp. [9] badali czy stê¿enie sIL-2R
w surowicy krwi, który jest markerem aktywacji
limfocytów T mo¿e byæ pomocne w monitorowaniu
ciê¿koœci astmy oskrzelowej. Ma³e ró¿nice
w wartoœciach sIL-2R pomiêdzy chorymi na astmê
ciê¿k¹ i grup¹ osób zdrowych wyklucza jednak
mo¿liwoœæ stosowania sIL-2R jako klinicznego
wskaŸnika przebiegu ciê¿koœci choroby. Park i wsp.
[14] starali siê wyjaœniæ, czy istnieje wzajemne
powi¹zanie pomiêdzy IL-2 a rozpuszczalnym
receptorem sIL-2R, uwalnianym w czasie aktywacji
limfocytów T u chorych na astmê oskrzelow¹.
Stwierdzili oni podwy¿szenie stê¿enia IL-2 i sIL-2R
w BAL u chorych z objawami astmy oraz istotn¹
korelacjê pomiêdzy IL-2 i sIL-2R w BAL, oraz
pomiêdzy sIL-2R, IL-2 a liczb¹ granulocytów
kwasoch³onnych. Motojioma i wsp. [11] monitorowali
stê¿enie IL-2 i sIL-2R w surowicy krwi chorych na
astmê umiarkowan¹, ciê¿k¹ i u chorych w okresie
remisji choroby oraz u osób zdrowych. Wykryli
statystycznie istotne podwy¿szenie stê¿enia sIL-2R
u chorych na astmê œredni¹ i ciê¿k¹ w porównaniu
do chorych znajduj¹cych siê w okresie remisji.
Sugeruje to, ¿e aktywacja limfocytów T jest wyraŸna
u chorych z zaostrzeniem choroby o ciê¿kim
przebiegu. Stê¿enie sIL-2R by³o znamiennie wy¿sze
u chorych z ostrymi napadami dusznoœci w porównaniu do osób zdrowych, natomiast nie ró¿ni³o siê
istotnie w porównaniu z grup¹ chorych w okresie
remisji.
Opieraj¹c siê na wynikach uzyskanych
w licznych pracach wskazuj¹cych, ¿e aktywne
limfocyty T odgrywaj¹ wa¿n¹ rolê w patogenezie astmy
oskrzelowej, a uwalniany sIL-2R w czasie aktywacji tych
komórek mo¿e byæ wykryty w surowicy krwi, wielu
autorów zaczê³o badaæ wp³yw ró¿nych leków na
uwalnianie tej cytokiny do krwi u chorych na astmê
oskrzelow¹. Alexander i wsp. [1] w badaniu randomizowanym prowadzonym metod¹ naprzemiennej
próby, kontrolowanym placebo badali wp³yw
cyklosporyny, inhibitora limfocytów T, na czynnoœæ
uk³adu oddechowego i stê¿enie sIL-2R u chorych na
astmê oskrzelow¹. Autorzy ci zaobserwowali, ¿e
spadek stê¿enia sIL-2R w czasie leczenia
cyklosporyn¹ korelowa³ z popraw¹ porannej wartoœci
PEF. Jest to zgodne z hipotez¹, ¿e leczenie
cyklosporyn¹ mo¿e poprawiaæ przebieg astmy
przynajmniej czêœciowo na drodze hamowania
limfocytów T. Autorzy japoñscy [12] starali siê
wykazaæ w swojej pracy immunosupresyjne dzia³anie
roxitromycyny (RXM) na uwalnianie IL-2
z aktywowanych limfocytów w Dermatophagoides
farinae u chorych na astmê. Okaza³o siê, ¿e RMX jest
93
zbyt s³abym immunosupresantem w hamowaniu
uwalniania IL-2 z limfocytów T, ¿eby na tej drodze
przerwaæ reakcjê kaskadow¹ zapocz¹tkowan¹
uwalnianiem cytokin.
Wiadomo, ¿e tlenki azotu (NO) odgrywaj¹
wa¿n¹ rolê w regulacji czynnoœci uk³adu
immunologicznego oraz wykazuj¹ w³aœciwoœci
cytotoksyczne w stosunku do komórek zapalnych.
Marcinkiewicz i wsp. badali wp³yw NO na t³umienie
syntezy IL-2 przez makrofagi pobudzane IFN-γ.
Uzyskane wyniki nie potwierdzi³y hipotezy, ¿e NO
jest g³ównym mediatorem w hamowaniu uwalniania
IL-2 w tym modelu badania [10].
W naszej pracy badaliœmy wp³yw 4-tygodniowego leczenia β2-agonist¹ o przed³u¿onym dzia³aniu
(Salmeterol – Glaxo), podawanym w dawce 2x50µg
wziewnie na dobê na stê¿enie sIL-2R w surowicy krwi
u chorych na astmê oskrzelow¹. Zaobserwowaliœmy
istotny spadek stê¿enia sIL-2R w surowicy krwi u chorych
leczonych salmeterolem (p<0,05). Leczenie nie wp³ywa³o
na badania czynnoœciowe, natomiast nieznacznie
zmniejsza³o nadreaktywnoœæ oskrzeli na histamiê.
Uzyskane wyniki nie wykazywa³y znamiennoœci
statystycznej. Nie wykazano równie¿ korelacji pomiêdzy
stê¿eniem sIL-2R w surowicy krwi, a stopniem
reaktywnoœci oskrzeli na histaminê oraz sIL-2R,
a parametrami czynnoœciowymi uk³adu oddechowego.
Wyniki nasze sugeruj¹, ¿e przeciwzapalne dzia³anie
salmeterolu byæ mo¿e odbywa siê czêœciowo na drodze
hamowania aktywacji limfocytów T i uwalniania
interleukiny 2.
Ramage i wsp. [17] nie stwierdzili wp³ywu
4-tygodniowego leczenia salemeterolem na stê¿enie
cytokin w surowicy krwi (IL-1 β, IL-4, IL-6, sIL-2R),
natomiast zaobserwowali istotn¹ poprawê parametrów
czynnoœciowych uk³adu oddechowego. Gardiner
i wsp. [4] w badaniu randomizowanym prowadzonym
metod¹ podwójnie œlepej próby, kontrolowanym placebo badali wp³yw 8-tygodniowego leczenia
salmeterolem wziewnie u chorych na astmê
oskrzelow¹, regularnie przyjmuj¹cych sterydy
wziewnie w dawce 400-1000µg/dobê. W czasie
leczenia salemeterolem zaobserwowali istotny wzrost
wartoœci PEF mierzonych rano i wieczorem, nie by³o
natomiast istotnych zmian w odsetku limfocytów CD4
i CD8 w BAL po leczeniu. Autorzy ci nie potwierdzili
przeciwzapalnego dzia³ania d³ugotrwa³ego leczenia
salmeterolem u chorych na astmê oskrzelow¹. Baker
i wsp. [2] stwierdzili zahamowanie uwalniania TXB2
z makrofagów p³ucnych i monocytów krwi
obwodowej pod wp³ywem salmeterolu, nie by³o tego
efektu natychmiast po salbutamolu. Wykazano, ¿e
salmeterol hamowa³ uwalnianie TXB2 z makrofagów
w mechanizmie niezale¿nym od aktywacji β 2
94
Alergia Astma Immunologia, 1999, 4(2), 91-95
receptorów, a uwalnianie tego mediatora z monocytow
krwi obwodowej w mechanizmie zale¿nym
i niezale¿nym od aktywacji receptora β 2 . Lai i wsp.
[8] porównywali skutecznoœæ dzia³ania na drogi
oddechowe i stê¿enie sIL-2R w surowicy krwi
salmeterolu podawanego wziewnie (MDI) w dawce
50µg 2 x dziennie lub albuterolu 4 x dziennie 400mg
w formie sproszkowanej u chorych na astmê
oskrzelow¹ œrednio-ciê¿k¹ leczonych wysokimi
dawkami steroidów wziewnych. Wykazano, ¿e
salmeterol lepiej kontrolowa³ objawy astmy, natomiast
leczenie albuterolem istotnie obni¿a³o stê¿enie sIL-2R
w surowicy krwi.
Autorzy amerykañscy [7] zaobserwowali, ¿e
6-tygodniowe leczenie salmeterolem powoduje
statystycznie znamienne zwiêkszenie liczby nocy bez
dusznoœci i zmniejszenie zu¿ycia β 2-agonistów
krótkodzia³aj¹cych w porównaniu do placebo. Nie
potwierdzili natomiast istotnego wp³ywu leczenia
salmeterolem na parametry oddechowe i markery
zapalenia alergicznego. Oddera i wsp. [13] wykazali,
¿e salemeterol znamiennie hamowa³ uwalnianie cytokin
(IL-2, GM-CSF, IL-1 β, TNF-α i IFN-γ) z monocytów
uwalnianych alergenem. Mohwede i wsp. [10] badali
wp³yw salmeterolu na proliferacjê limfocytów
i monocytów krwi obwodowej oraz uwalnianie IL-4
i IFN-γ. Autorzy ci wykryli, ¿e salemeterol w niskich
stê¿eniach hamuje produkcjê IL-4.
Na podstawie wyników prac przedstawionych
wy¿ej trudno jednoznacznie powiedzieæ czy
β-mimetyki o d³ugim dzia³aniu hamuj¹ proces
zapalenia alergicznego w drogach oddechowych.
Badania wymagaj¹ jednak kontynuacji na wiêkszej
grupie chorych, ¿eby odpowiedzieæ na pytanie czy
β-agoniœci o przed³u¿onym dzia³aniu zmniejszaj¹
uwalnianie cytokin w mechanizmie hamowania
aktywacji limfocytów T.
Wyniki naszych badañ wskazuj¹, ¿e leczenie
salmeterolem przez 4 tygodnie obni¿a znamiennie
stê¿enie sIL-2R w surowicy krwi. Salmeterol nie
wp³ywa jednak istotnie na poprawê parametrów
czynnoœciowych uk³adu oddechowego, ani na stopieñ
reaktywnoœci oskrzeli na histaminê.
Piœmiennictwo
1. Alexander A.G., Barnes N.C., Kay A.B., Corrigan C.J.: Clinical
response to cyclosporin in chronic severe asthma is associated
with reduction in serum soluble interleukin 2 receptor
concentrations. Eur. Resp. Journ. 1995; 8: 574-8.
2. Baker A.J., Palmer J., Johnson M., Fuller R.W : Inhibitory
actions of salmeterol on human airway macrophages and blood
monocytes. Eur. J. Pharmacol. 1994; 264: 301-6.
3. Cockroft D.W., Lilian D.N., Mellon I.I.A., Hargreave F.E.:
Bronchial reactivity to inhaled histamine – a clinical survey.
Clin.Allergy 1977; 7: 235-43.
4. Gardiner P.V., Ward C., Booth H., Alison A., Hendrick D.J.,
Walters E.H.: Effect of eight weeks of treatment with salmeterol
on bronchoalveolar lavage inflamatory indices in asthmatics.
Am J. Respir. Crit. Care Med. 1994; 150: 1006-11.
5. Jutel M.: Limfocyty i cytokiny. Choroby Alergiczne i Astma.
(red.) J.Ma³olepszy Volumed sc. 1996; 1: 29-43.
6. Jutel M.: Prezentacja antygenów Limfocytokin T. Choroby
Alergiczne i Astma. (red.) J.Ma³olepszy Volumed sc. 1996; 1:
19-27.
7. Kraft M., Wenzel S.E., Bettinger C.M., Martin R.J.: The effect
of salmeterol on nocturnal symptoms, airway function, and
inflamation in asthma. Chest 1997; 111: 1249-54.
8. Lai C.K, Chan C.H, Leung J.C, Lai K.N: Serum concentration
of soluble interleukin 2 receptors in asthma. Correlation with
disease activity. Chest 1993; 103: 782-6.
9. Lai C.K., Chan C.H., Ho S.S., Hui A.C., Lai K.N.: Inhaled
salmeterol and albuterol in asthmatic patients receiving highdose inhaled corticosteroidds. Chest 1995; 108: 36-40.
10. Marcinkiewicz J., Grabowska A., Chain B.M. : Is there a role
for nitric oxide in regulation of T cell secrection of IL-2?
Immunol.1996; 156: 4617-21.
11. Mohede I.C., Van Ark I., Brons F. M., Van Oosterhout A. J.,
Nijamp F.P.: Salmeterol inhibits interferon - gamma and
interleukin-4 production by human peripheral blood
mononuclear cells. Int. J. Immunopharmacol. 1996; 18: 193-201.
12. Motojima S, Hitara A, KushimaA, Tateishi K, Numao T, Fukuda
T, Makino S.: Serum levels of soluble interleukine-2 receptor
in asthma patients. Asthma 1995; 32: 151-8.
13. Nakajiama T., Yoshizawa I., Kawano Y., Noma T.: Suppressive
effect of roxithromycin on the induction of Il-2 responsiveness
by DF-stimulated lymphocytes from patients with bronchial
asthma. Japanese. Arerugi - Japanese Allerg. 1996; 45: 554-61.
14. Oddera S., Silvestri M., Scarso L., Testi R., Rossi G.A.:
Salmeterol inhibits the allergen-induced mononuclear cell
proliferation and down regulates GM-CSF release and HLADR expression by monocytes. Pulm. Pharmac. Therap. 1997;
10: 43-9.
15. Park C.S, Lee S.M, Chung S.W: Influence of hyposensitization
on soluble interleukin 2 receptor, eosinophil cationic protein,
in vitro lymphocyte proliferation, in vitro lymphocyte adhesion,
and lymphocyte membrane markers in childhood
asthma.Allergy 1994; 49: 633-8.
16. Paul W.E., Seder R.A.: Lymphocyte responses and cytokines.
Cell., 1994; 74: 241-251.
17. Quidelines for the diagnosis and management of asthma. NIH
Publication 1997; 97: 405 1A.
18. Ramage L, Cree I. A, Dhillon D.P: Comparison of salmeterol
with placebo in mild asthma: effect on peripheral blood
phagocyte function and cytokine levels. Int. Arch. Allergy
Immunol. 1994; 105: 181-4
Wroñska J. i wsp. Wp³yw 4-tygodniowego leczenia salmeterolem na stê¿enie receptora ...
The influence of 4-week treatment with salmeterol on the concentration
of soluble interlukine-2 receptor in the serum of asthmatic patients
J. WROÑSKA, R. CHAZAN, H. GRUBEK-JAWORSKA, J. M AZUREK, W. DROSZCZ
Summary
The aim of the study was to asses the influence of 4-week treatment with salmeterol on the concentration of
soluble interleukin-2 receptor (sIL-2R) in serum of asthmatic patients. Twenty two asthmatic subjects (14
women, 8 men) in average age 34,7± 11,2 were enrolled in the study. It was a double blind, placebo controlled
trial. Salmeterol was given in inhalation 50ug twice a day. The concentration of sIL-2R in the serum was
measured by Predicta Interleukin 2 Receptor Kit (Genzyme). Lung function tests (FEV1, FEV1%VC,PEF)
were measured with the spirometer and hyperreactivity to histamine by standard bronchial provocation techniques. The concentration of sIL-2R in the serum decreased significantly p=0,03 after 4 weeks‘ treatment with
salmeterol. In the placebo group there were no changes. The lung function tests did not improve during the
observation in either groups.
95