Beneszowski (EE – 54)

Beneszowski (EE – 54)
Beneschauer Taube, Pigeon de Benesov, Benesov Pigeon
Pochodzenie
Beneszowski został wyhodowany w Beneszowie i okolicach (Czechy).
W latach 30-tych XX wieku w jednej z hodowli pojawiły się w populacji gołębi niebieskich z czarnymi pasami gołębie niebieskie bez pasów. Gołębie te stały się protoplastami współczesnych gołębi beneszowskich. Są one wynikiem krzyŜowania mutacji
gołębi niebieskich bez pasów ze strasserami morawskimi, koburskimi skowronkami
i polskimi rysiami. W 1948 roku uznano wzorzec nowej rasy, która początkowo nazywała się – benešovsý křivnáč. Nazwa ta nawiązywała do popularnego w Europie gołębia dzikiego – gołębia grzywacza (Columba palumbus), który w odróŜnieniu do gołębia
skalnego (Columba livia) jest gołębiem duŜym i bez pasów na skrzydłach. W 1949 roku
zmieniono jego nazwę na benešovsý holub selský (beneszowki gołąb wiejski). Obecnie
nazywa się on – beneszowski.
Beneszowski pomyślany był jako gołąb, mający dostarczać duŜo dobrego mięsa.
Szybko jednak stał się gołębiem chętnie pokazywanym na wystawach, a to głównie ze
względu na piękną i harmonijną budowę i ciekawe, intensywne ubarwienie.
Obecnie dąŜy się do zwiększenie liczby kolorów i rysunków, przy jednoczesnym
zachowaniu cech budowy i właściwości uŜytkowych.
Opis budowy
Beneszowki jest gołębiem typu polnego, o silnej budowie i postawie lekko pochylonej do tyłu.
Fot. Zdzisław Jakubanis
Głowa gołębi beneszowskich jest dobrze zaokrąglona, o szerokim i podniesionym
czole, a jej wielkość powinna harmonizować z całością korpusu. Mają one oczy od
koloru pomarańczowego do czerwonego. Białe gołębie powinny mieć oczy ciemne.
Kolor wąskich brwi zaleŜny jest od barwy upierzenia. U czarnych i niebieskich powinny
być popielato-czarne, u białych, czerwonych i Ŝółtych czerwonawe, a u srebrnych
i srebrnopłowych szaro-czerwone.
Beneszowski
Wzorzec wymaga, aby skrzydła, dobrze przykrywające plecy, były silne, a lotki
spoczywały na ogonie. Wymaga się takŜe, aby nogi były średniej długości, silne, lekko
zgięte i koloru czerwonego. Skoki i palce nie mogą być upierzone, a kolor pazurków
musi być zgodny z kolorem dzioba.
Kolory i rysunek
Gołębie beneszowskie są jednobarwne i tygrysie. Jednobarwne występują przede
wszystkim w kolorze niebieskim, ale takŜe białym, czarnym, czerwonym, Ŝółtym, srebrnym i srebrnopłowym. Tygrysie występują w powyŜszych kolorach.
Beneszowskie stały się gołębiami licznie i często pokazywanymi na wystawach,
dlatego kolory powinny być nasycone, czyste i równomiernie rozłoŜone. Srebrne są jasno srebrno-szare. Mają tarcze skrzydeł oraz grzbiet srebrzysto-szary ze
śmietankowo-Ŝółtym nalotem. Szyję,
głowę i klin powinny mieć nieco ciemniejszy, zaś lotki srebrno-brązowe,
a pas na ogonie ciemno brązowy.
Pióra na piersi połyskują w kolorze kawowo-zielonym. Połysk u innych odmian barwnych jest mniej wyraźny.
Odmiana tygrysia powinna mieć rysunek równomiernie rozłoŜony.
Wzorzec czeski, za nim takŜe
polski, mówi o wadach dyskwalifikujących i duŜych. Wadą dyskwalifikującą są perłowe lub ciemne
oczy u kolorowych.
DuŜą wadą jest gruba, niezdarna
figura, wąska pierś, pozioma, kolebkowata postawa, podniesiony ogon,
płaska, kanciasta głowa, słaby dziób,
u srebrnych dziób czarny, ciemne
brwi i niebieski nalot na piórach.
TakŜe duŜą wadą u odmian barwnych są nieczyste, jasne i Ŝółte
oczy, grube i blade brwi, a takŜe
wszelkie niedostatki w barwie, a więc
biały grzbiet u odmian barwnych,
brązowy połysk na karku u czarnych, niebieskich i srebrnych, zielony
u czerwonych i Ŝółtych oraz niewłaściwa barwa pazurków.
Uwagi dotyczące hodowli
ChociaŜ gołąb beneszowski nie
naleŜy
do grupy gołębi barwnych,
Fot. Zdzisław Jakubanis
a więc do grupy V, lecz do grupy gołębi uformowanych, to jednak naleŜy dbać o czystość kolorów.
Beneszowski
Musi teŜ mieć odpowiednią wagę. Dorosły gołąb powinien waŜyć około 650 gramów. Charakteryzuje go dobra wydajność mięsna i relatywnie dobre umiejętności lotne. Beneszowskie chętnie Ŝeruje na polach.
Rocznie od jednej pary moŜna uzyskać 6, a nawet więcej par młodych gołębi.
Obrączka numer 10.
Manfred Uglorz