„Pod twoją obronę”

„Pod twoją obronę”
Najpierw o tym, jak brzmi tekst oryginalny:
„Do Twego miłosierdzia (dosłownie: <Do Twych miłosiernych wnętrzności> ) uciekamy się,
Bogarodzico, nie gardź naszymi prośbami w (naszych) potrzebach, lecz zachowaj nas od
niebezpieczeństwa, Ty, jedynie czysta i błogosławiona. „.
1. Test ten znaleziono dopiero w 1917, a w Egipcie, więc w 431 roku nikt o nim nie wiedział. W
1838 został opublikowany w Londynie. Pierwszej rekonstrukcji modlitwy ,,pod twoją obronę”
dokonał w 1939r. Fr.Mercenier , drugiej, która dziś uchodzi za poprawną wykonał w roku 1952
Stegmullerl. Modlitwa ta nie znajdowała się początkowo w księgach liturgicznych, została do nich
włączona znacznie później. Służyła więc, raczej do prywatnego użytku wiernych.
2. Datowania nie są pewne. Rozbieżności jakie znalazłem wahają się między 3-4 wiekiem ne. Tekst
został znaleziony dawno i wówczas nie było jeszcze wiarogodnych i rzetelnych metod datowania.
Okres II wiek ne. dobrze się przyjął, ponieważ pasuje katolikom do ideologii.
Niestety materiał naukowy nie może już posłużyć do ponownej analizy. Więc albo się w to wierzy,
albo nie. Pozostała jeszcze metoda datowania radiowęglowego C-14, ale niestety bez innych
punktów odniesienia (np. dendrochronologii) teraz nic nie pomoże. W czasie, gdy dokonano
znaleziska ta metoda nie była znana. Odkrycia dokonano w roku 1917, a metodę radiowęglowego
datowania wynaleziono w 1949 A więc wątpliwości co, do tego tekstu są w wysokim stopniu
uzasadnione. Poza tym znalezisko to świadczy jedynie o tym, ze kult „Świętej Matki Bożej”
ROZWIJAŁ SIĘ RÓWNOLEGLE w różnych sektach tworzonych przez nominalnych chrześcijan.
Nie był on znany uczestnikom sobory Efeskiego.
Nauka o „Matce Bożej” STOPNIOWO wkradała się do nauk odstępczego chrześcijaństwa w III i
IV wieku naszej ery. Dokonywało się to zwłaszcza po roku 325 n.e., w którym sobór nicejski
przyjął niebiblijną doktrynę, jakoby Chrystus był Bogiem. Po zaakceptowaniu tego błędnego
poglądu łatwiej już było nauczać, że Maria jest „Matką Boską”. W związku z tym The New
Encyclopædia Britannica wyjaśnia: „Tytuł ten [‛Matka Boska’] wszedł do użytku w języku
religijnym, jak się wydaje, około III lub IV wieku — najprawdopodobniej w Aleksandrii (…). Do
końca IV wieku określenie Theotokos przyjęło się na stałe na różnych obszarach”. A w dziele New
Catholic Encyclopedia podano, że doktrynę tę głosi się oficjalnie „od soboru efeskiego z roku 431”.
Rzeczą interesującą jest miejsce i przyczyna zwołania tego soboru. E.O. James nadmienia w książce
pt. The Cult of the Mother-Goddess (Kult bogini-matki): „Sobór efeski zebrał się w roku 431 w
bazylice pod wezwaniem Theotokos. Gdzie jak gdzie, ale w mieście słynącym z żarliwego kultu
Artemidy, zwanej przez Rzymian Dianą, oraz z przechowywania jej posągu, który rzekomo spadł z
nieba, w cieniu wielkiej świątyni poświęconej od roku 330 Wielkiej Matce i stanowiącej — jak
głosi tradycja — doczesną rezydencję Marii, trudno było się spodziewać niezatwierdzenia tytułu
‛Bożej rodzicielki’”.
Sobór w Efezie:
http://pl.wikipedia.org/wiki/Sobór_efeski
„Sobór efeski – trzeci sobór powszechny, zwołany w Efezie przez cesarza Teodozjusza II w 431, w
celu zakończenia sporu wywołanego przez Nestoriusza dotyczącego rozumienia osoby Jezusa i
tytułu Marii z Nazaretu, Theotokos (Bogarodzica).
Istota sporu:
Dla chrystologii Cyryla punktem wyjścia było istniejące odwiecznie Słowo, które stało się ciałem –
jak opisuje Jezusa prolog Ewangelii Janowej 1,14. Cyryl określał Słowo greckimi terminami:
hypostazis i fyzis, traktując je zamiennie. Słowo przyjęło ciało, tworząc jedność, jedną hipostazę
czyli fyzis, zachowując jednocześnie niezmienioną naturę ludzką.