Delegowanie pracowników do pracy na Węgrzech

Delegowanie pracowników do pracy
na Węgrzech
2016-01-11 15:50:32
2
Informacje dla polskich przedsiębiorców delegujących pracowników do pracy na Węgrzech
Krótkotrwała delegacja zagraniczna (okres trwania do 2 lat)
Jeżeli pracownik któregoś z krajów UE czasowo (co najwyżej do dwóch lat) wykonuje pracę na terenie innego
kraju członkowskiego, czyli jest na delegacji, to zachowuje możliwość, aby podczas okresu delegacji pozostawać
w systemie ubezpieczeń społecznych własnego kraju. Możliwe są dwa przypadki: albo wysyła go pracodawca,
albo pracuje za granica w formie samozatrudnienia (jako samodzielny przedsiębiorca).
Poniższe zasady dotyczące delegacji mają za cel ułatwić krótkotrwałe wykonywanie pracy za granicą:
* Nie ma konieczności uzyskiwania pozwolenia na pracę – wyjątkiem jest przypadek delegowania pracownika z
Chorwacji do Austrii, gdzie w niektórych branżach obowiązują ograniczenia możliwości podejmowania pracy.
* Nie ma konieczności nostryfikacji uprawnień zawodowych, natomiast w przypadku niektórych profesji może się
zdarzyć, że władze kraju przyjmującego będą wymagać złożenia wstępnego oświadczenia pisemnego.
* Składki ubezpieczenia społecznego w dalszym ciągu należy opłacać w kraju pochodzenia.
* Pracownicy będący na delegacji lub samodzielni przedsiębiorcy dalej podlegają pod system ubezpieczeń
społecznych kraju pochodzenia.
* Natomiast zasady i przepisy kraju przyjmującego obowiązują również pracujących tam na delegacji
pracowników/przedsiębiorców. Oznacza to, że osoby delegowane za granicę ewentualnie będą musiały płacić za
takie usługi, które w ich kraju były bezpłatne. Dalsze informacje: Systemy opieki socjalnej w UE.
* W momencie przechodzenia na emeryturę, nie będzie konieczne zwracanie się do władz ubezpieczeniowych
różnych krajów: Instytucje kraju przyjmującego nie są kompetentne w sprawach ubezpieczenia społecznego
pracowników/przedsiębiorców delegowanych na teren ich kraju.
W myśl przepisów unijnych osoby delegowane pozostają w systemie ubezpieczeń społecznych swoich krajów, ale
w krajach UE nie ma jednorodnych regulacji odnośnie tego, w którym kraju należy opłacać podatki od dochodu
uzyskanego podczas delegacji zagranicznej. W tej kwestii miarodajne są przepisy prawa narodowego lub
porozumienia podatkowe zawarte pomiędzy krajami, ale porozumienia te nie obejmują wszystkich przypadków i
znacznie różnią się między sobą.
3
Jeśli osoba delegowana pozostaje w systemie opieki społecznej własnego kraju
Przed rozpoczęciem delegacji należy poprosić o wystawienie druku A1 (zastępuje dawny druk E101). Ten druk
uprawnia osobę delegowana oraz członków jej rodziny do tego, aby na czas trwania delegacji – maksymalnie
dwóch lat – pozostawali jako ubezpieczeni w systemie opieki społecznej ich kraju.
* jeżeli osoba delegowana jest pracownikiem, to druk A1 powinna otrzymać od swojego pracodawcy;
* jeżeli osoba wyjeżdżająca jest samodzielnym przedsiębiorcą i nie ma wiedzy, w którym urzędzie ma uzyskać
ten dokument, to powinna nawiązać kontakt z urzędem łącznikowym zajmującym się pracownikami
delegowanymi w swoim kraju. Do uzyskania formularza należy poświadczyć, że osoba delegowana zamierza za
granicą prowadzić działalność „podobną” do wykonywanej we własnym kraju. W jaki sposób? Można się tego
dowiedzieć z objaśnień do unijnych zasad realizowania delegacji.
Podczas pobytu za granica należy na każde żądanie władz być zdolnym do okazania druku A1. W przypadku
niemożności okazania druku A1 może się zdarzyć, że zajdzie konieczność opłacania składek ubezpieczeniowych
w kraju przyjmującym. Jeżeli podczas kontroli zostanie okazany druk A1, to kraj przyjmujący powinien to
zaakceptować.
Oświadczenie wstępne
Może się zdarzyć, że władze kraju przyjmującego będą wymagać od osoby planującej delegację złożenia
deklaracji wstępnej na temat planowanej delegacji. W przypadku pracownika delegowanego taką deklarację
przygotowuje pracodawca.
Pobyt dłuższy, niż dwa lata
Jeżeli już w w momencie rozpoczynania pracy za granicą wiadomo, że pobyt będzie dłuższy, niż dwa lata, to
istnieje możliwość złożenia prośby/wniosku o zwolnienie z ograniczenia czasu pobytu, które umożliwiłoby, aby
osoba wnioskująca przez cały okres trwania delegacji pozostawała jako ubezpieczona w systemie ubezpieczeń
społecznych swojego kraju.
Rozpatrywanie takich wniosków zależy od okoliczności danego przypadku. Do udzielenia zgody na taki wniosek
potrzebne są zgody władz wszystkich krajów, których taki wniosek dotyczy.
4
Zgoda może dotyczyć tylko określonego okresu czasu. W przypadku odmowy udzielenia zgody na taki wniosek
osoba zainteresowana może pozostać w systemie ubezpieczeń własnego kraju przez okres do dwóch lat. Po
upływie okresu dwóch lat osoba ta może dalej pracować za granicą, ale będzie zobowiązana do przejścia do
systemu ubezpieczeń kraju przyjmującego i tamże płacić wymagane składki. Jeżeli taka osoba nie chce
przechodzić do systemu ubezpieczeń innego kraju, to musi przerwać wykonywanie pracy w tym kraju na okres
co najmniej dwóch miesięcy.
Wyjątek stanowi sytuacja, kiedy osoba ta z powodów nie dających się wcześniej przewidzieć (choroba, warunki
pogodowe, opóźnione dostawy, itp.) nie była w stanie wykonać pracy określonej w wystawionym dla niej druku
A1, to w takim przypadku osoba ta lub jej pracodawca mogą poprosić o przedłużenie pierwotnego okresu
delegacji do czasu zakończenia pracy, aby nie było potrzeby stosowania dwumiesięcznej przerwy w pracy.
Jednak również w takim przypadku osoba ta, pozostając ubezpieczoną w systemie ubezpieczeń społecznych
swojego kraju, może pracować w kraju przyjmującym w czasie łącznie do dwóch lat. O przedłużenie pierwotnego
okresu delegacji należy złożyć wniosek w urzędzie wystawiającym druk A1.
Kwalifikacje zawodowe
Jeżeli osoba delegowana zamierza pracować w innym kraju unijnym, to nie musi prosić o uznanie jego kwalifikacji
zawodowych. Jednak w przypadku niektórych szczególnie regulowanych branż może się zdarzyć, że przed
rozpoczęciem pracy będzie musiał złożyć (na papierze lub w formie elektronicznej) pisemną deklarację w kraju
przyjmującym.
Obowiązki pracodawcy
Podczas trwania delegacji obowiązkiem pracodawcy jest spełnienie obowiązujących w kraju przyjmującym
wszystkich zasadniczych przepisów dotyczących ochrony pracowników, między innymi odnoszących się do
następujących kwestii:
* płaca minimalna (płaca osoby delegowanej nie może być niższa od lokalnej płacy minimalnej),
* maksymalny wymiar czasu pracy i minimalny wymiar czasu odpoczynku,
maksymalna liczba godzin pracy (pracownik nie może pracować dłużej od określonej liczby godzin),
* minimalny czas rocznego płatnego urlopu (prawo pracownika do urlopu),
5
* ochrona zdrowia i bezpieczeństwo w miejscu pracy,
* warunki zatrudniania kobiet w ciąży i osób młodocianych,
*regulacje zabraniające zatrudniania dzieci.
Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego
Bezpłatna karta, na podstawie której w 28 krajach członkowskich UE oraz na Islandii, w Liechtensteinie, Norwegii
oraz Szwajcarii jej posiadacz może, jeżeli będzie to konieczne według oceny lekarza, skorzystać z państwowej
opieki zdrowia, na takich samych zasadach i przy takich samych kosztach (w niektórych krajach bezpłatnie), jak
ubezpieczone osoby z danego kraju. Kartę wydaje dla osoby zainteresowanej jej narodowa instytucja
zabezpieczająca ubezpieczeniową opiekę zdrowotną.
Europejska Karta Ubezpieczenia Zdrowotnego:
* nie zastępuje ubezpieczenia podróżnych. Nie uprawnia do korzystania z usług służby zdrowia
finansowanej prywatnie i za jej pomocą nie jest możliwe pokrycie takich kosztów, jak n.p. powrotny bilet lotniczy,
wartość skradzionych/zagubionych przedmiotów wartościowych.
* nie pokrywa kosztów osoby, która wyjeżdża wyraźnie w celu skorzystania z usług medycznych.
* Nie gwarantuje usług bezpłatnych. Z uwagi na fakt, że systemy opieki zdrowotnej w poszczególnych
krajach mogą różnić się od siebie, to może się zdarzyć, że usługi, za które w kraju osoby zainteresowanej nie
pobiera się opłat, mogą w innym kraju być odpłatne.
Jeżeli osoba zainteresowana opuszcza miejsce swego zwyczajowego pobytu i przeprowadza się do innego
kraju, to dla skorzystania z usług opieki zdrowotnej nie powinna wykorzystywać Europejskiej Karty Ubezpieczenia
Zdrowotnego, a powinna zgłosić się do systemu opieki zdrowotnej nowego miejsca zamieszkania poprzez
wypełnienie i złożenie druku S1.
6