Pobierz plik - Fundacja “AVE ARTE”

Chór Akademicki Uniwersytetu Warszawskiego
To jeden z najstarszych zespołów akademickich w Polsce, działający od 1921 roku. Śpiewają
w nim studenci i absolwenci UW oraz innych warszawskich uczelni wyższych.
Repertuar Chóru obejmuje szeroki wachlarz muzyki chóralnej a cappella różnych epok,
od renesansu po utwory współczesne: klasyczne, folklorystyczne oraz rozrywkowe,
jak również wielkie formy wokalno-instrumentalne. Znajdują się w nim takie dzieła,
jak Requiem Verdiego oraz Mozarta, Carmina Burana Orffa, IX Symfonia Beethovena,
oratorium Juda Machabeusz Haendla oraz Msza h-moll Bacha. W 2006 roku zespół został
laureatem nagrody fonograficznej Fryderyk jako wykonawca Dies Irae Mariana Borkowskiego
(płyta Baird, Łukaszewski, Błażewicz, Borkowski, wyd. Musica Sacra).
Wielokrotnie odnosił sukcesy w krajowych i międzynarodowych konkursach. W ostatnich
latach zdobył m.in. I miejsce na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Cerkiewnej Hajnówka
w Białymstoku (2010), Grand Prix i Rubinową Lutnię Turnieju Chórów Legnica Cantat (2011),
nagrodę na Międzynarodowym Festiwalu Chóralnym w Niszu (Serbia, 2012) oraz Brązowy
Medal w kategorii muzyka klasyczna – chóry mieszane podczas X Międzynarodowego
Festiwalu Chóralnego w Busan (Korea Południowa, 2014). W tym roku został wyróżniony
Grand Prix Mazowieckiego Festiwalu Chórów Vivat Academia (2015).
Zespół wziął udział w ceremonii otwarcia EURO 2012 na Stadionie Narodowym w Warszawie
oraz nagrał 15 hymnów państw biorących udział w turnieju – odtwarzano je przed wszystkimi
meczami zawodów. Wystąpił także podczas gali rozdania nagród Teraz Polska Fundacji
Polskiego Godła Promocyjnego w 2014 roku, prezentując wiązankę przebojów zespołu Budka
Suflera oraz utwory Stanisława Moniuszki.
Chór często koncertuje za granicą, współpracując również z instytucjami kulturalnymi
i zespołami o podobnym charakterze, ponadto organizuje własne projekty artystyczne,
m.in. Międzynarodowy Festiwal Wiosna Chórów na UW. W ostatnich latach odwiedził takie
kraje, jak Włochy, Słowacja, Hiszpania, Węgry, Czarnogóra, Francja, Portugalia, Litwa, Łotwa,
Estonia, Niemcy, Chorwacja, Serbia, Grecja oraz Korea Południowa.
KATARZYNA LASKOWSKA
Absolwentka Akademii Muzycznej (obecnie Uniwersytet Muzyczny) im. Fryderyka Chopina
w Warszawie, klasy śpiewu Janiny Skalik (2001). Brała udział w kursach mistrzowskich
prowadzonych przez wybitnych śpiewaków: Ryszarda Karczykowskiego, Rolanda Panerai
i Katię Ricciarelli. Jest laureatką I miejsca Ogólnopolskiego Konkursu Polska Muzyka Wokalna
w Warszawie (2004).
W swoim repertuarze ma bogaty i bardzo zróżnicowany repertuar koncertowy: arie operowe,
operetkowe, sakralne oraz największe dzieła muzyki oratoryjno-kantatowej. Koncertuje
w kraju i za granicą, w tym we Włoszech, Niemczech (Jaś i Małgosia Humperdincka), Wielkiej
Brytanii (koncerty solowe na zaproszenie księżnej Renaty Sapiehy), Francji, Hiszpanii
(Filharmonia w Bilbao) i Pradze (Opera Praska: Louise Charpentiera). Festiwale, w których
brała udział, to m.in. Międzynarodowy Festiwal Muzyki Wokalnej Viva il canto w Cieszynie,
Festiwal im. Jana Kiepury w Krynicy-Zdroju czy Festiwal Mozartowski w Pradze.
Śpiewała na wielu scenach operowych, operetkowych czy filharmonicznych, pracując
ze znakomitymi dyrygentami, orkiestrami i kompozytorami (głównie muzyki filmowej).
Szczególnie cenna dla śpiewaczki jest współpraca z Michałem Lorencem – nagrała
wraz z kompozytorem muzykę do spektaklu Irlandzkie historie dla Teatru im. Jaracza w Łodzi,
na jego zaproszenie wzięła udział (wraz z Polską Orkiestrą Radiową pod batutą Krzesimira
Dębskiego) w koncercie Europejskiego Festiwalu Muzyki Filmowej. W latach 1992–2000
występowała z zespołem wokalnym Ars Antiqua, jako kameralistka i solistka. W tym czasie
została wyróżniona honorową odznaką Polskiego Związku Chórów i Orkiestr. Do roku 2007
współpracowała z Operetką w Warszawie.
Od 2009 roku Katarzyna Laskowska prowadzi, jako dyrektor naczelny i artystyczny, projekt
własnego pomysłu o nazwie OperaLight. Ma on na celu przybliżenie szerokiej publiczności
repertuaru operowego i operetkowego w sposób lekki, zabawny, niekiedy komediowy.
Spektakle OperaLight mają formę teatralną i obok znanych śpiewaków i muzyków występują
w nich gwiazdy polskiej sceny i filmu.
RAFAŁ BARTMIŃSKI
Absolwent Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach, klasy śpiewu
Eugeniusza Sąsiadka. Uczestniczył w kursach mistrzowskich prowadzonych przez Ryszarda
Karczykowskiego, Helenę Łazarską i Christiana Elsnera. Jest laureatem III miejsca XI
Konkursu Wokalnego im. Ady Sari w Nowym Sączu (2001) oraz II miejsca i kilku nagród
pozaregulaminowych VI Międzynarodowego Konkursu Wokalnego im. Stanisława Moniuszki
w Warszawie (2007).
Już w trakcie studiów nawiązał współpracę z Warszawską Operą Kameralną i Teatrem Wielkim
– Operą Narodową w Warszawie. Na narodowej scenie zadebiutował partią Leńskiego w
Eugeniuszu Onieginie Czajkowskiego (2002), następnie śpiewał w Czarodziejskim flecie
Mozarta (Tamino), Nabucco Verdiego (Ismaele), Wozzecku Berga (Tamburmajor), Katii
Kabanowej Janáčka (Borys), Madame Butterfly Pucciniego (Pinkerton), Słowiku Strawińskiego
(Rybak), Strasznym Dworze (Stefan) i Halce (Jontek) Moniuszki. Z zespołem Teatru Wielkiego
występował w Sadler's Wells Theatre (Londyn), Litewskiej Operze Narodowej (Wilno), na
Festiwalu Castell de Perelada w Hiszpanii i podczas tournée po Japonii.
Artysta gościł na wielu znaczących scenach w Polsce i na świecie. Od 2006 roku stale
współpracuje z Operą Wrocławską, śpiewał w Napoju miłosnym Donizettiego (Nemorino),
Królu Rogerze Szymanowskiego (Pasterz), Raju utraconym Pendereckiego (Gabriel) czy Don
Giovannim Mozarta (Don Ottavio). W 2009 roku miał miejsce jego pierwszy występ
w moskiewskim Teatrze Bolszoj w Wozzecku (Tamburmajor). Dwa lata później zadebiutował
na Wexford Festival Opera w Irlandii w partii Wacława w Marii Statkowskiego.
Regularnie występuje z Orkiestrą Filharmonii Narodowej, Narodową Orkiestrą Symfoniczną
Polskiego Radia, Polską Orkiestrą Radiową, Orkiestrą Akademii Beethovenowskiej, Sinfonią
Varsovią oraz Filharmonią Krakowską. Śpiewał pod batutą tak znakomitych dyrygentów,
jak Łukasz Borowicz, Gabriel Chmura, Teodor Currentzis, Miguel Gómez-Martínez, Tomáš
Hanus, Jacek Kaspszyk, Hannu Lintu, Wojciech Michniewski, Ewa Michnik, Marc Minkowski,
Krzysztof Penderecki, Andrzej Straszyński, Antoni Wit, Tadeusz Wojciechowski czy Alberto
Zedda. Spektakle, w których występował, przygotowywali uznani reżyserzy, m.in. David
Alden, Dymitr Czerniakow, Mariusz Treliński, Krzysztof Warlikowski i Michał Znaniecki.
WOJCIECH KOCYAN
Uczył się gry na fortepianie u Krystyny Moszyńskiej w Państwowej Szkole Muzycznej I i II
stopnia w Gliwicach, następnie u Andrzeja Jasińskiego w Akademii Muzycznej im. Karola
Szymanowskiego w Katowicach, którą ukończył z najwyższym wyróżnieniem. Po studiach
mistrzowskich u Johna Perry’ego na Uniwersytecie Południowej Kalifornii otrzymał stopień
doktora sztuki muzycznej. Zdobył I nagrodę oraz nagrody specjalne w Konkursie
Pianistycznym im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy, znalazł się też w gronie
laureatów międzynarodowych konkursów, w tym Ferruccio Busoniego w Bolzano
i Giovanniego Battisty Viottiego w Vercelli.
Podróże koncertowe zaprowadziły Wojciecha Kocyana na cztery kontynenty. Występuje
z recitalami i w koncertach symfonicznych. Jest gościem takich festiwali muzycznych,
jak American Liszt Society Festival, Festiwal Chopinowski w Paryżu, Beethovenfest w Bonn,
Paderewski Festival w Paso Robles (Kalifornia), Festival Internacional Cervantino
w Guanajuato (Meksyk), Musica Antiqua Europae Orientalis w Bydgoszczy i wielu innych.
Nagrywał dla Polskiego Radia, Telewizji i filmu, jego interpretacje można było również
usłyszeć na falach radiowych w Ameryce, Meksyku, Japonii i Australii. Solowa płyta pianisty
z dziełami Skriabina, Prokofiewa i Rachmaninowa (DUX) otrzymała znakomite recenzje
na całym świecie. Jed Distler na ClassicsToday.com pisał: „Dysponuje wszystkim: błyskotliwą
techniką, pięknym dźwiękiem, cudowną muzykalnością i prawdziwą indywidualnością.
Jeśli przeoczysz tę płytę, stracisz wiele. […] To historyczne nagranie na lata, którego nie może
pominąć żaden kolekcjoner nagrań pianistycznych”. W 2007 roku magazyn „Gramophone”
umieścił album Wojciecha Kocyana na liście 50 najznakomitszych, lecz nieznanych szerokiej
publiczności, nagrań w historii. W zestawieniu tym znalazły się także nagrania Leonarda
Bernsteina, Nikolausa Harnoncourta, Artura Rubinsteina, Dietricha Fischera-Dieskaua
czy Leopolda Stokowskiego. Najnowsza płyta pianisty z muzyką Schumanna ukazała
się w maju 2012 roku (DUX).
Obecnie jest profesorem fortepianu oraz Artist-in-Residence na Loyola Marymount University
w Los Angeles, często prowadzi kursy mistrzowskie w USA, Polsce, Francji, Austrii, Serbii, na
Węgrzech i w Meksyku. Ponadto pełni też funkcję dyrektora artystycznego Towarzystwa
Muzycznego im. Ignacego Jana Paderewskiego w Los Angeles.