św. Józefa - Sanktuarium św. Józefa w Prudniku

Głos
Dziś rozpoczyna się XXIV Śląski Festiwal Ziemi Prudnickiej im. Ludviga van
Beethovena. Szczegóły na plakacie.
Spotkanie dla wolontariuszy Szlachetnej Paczki w środę o 17.00 w Domu Katolickim.
św. Józefa
Gazetka Sanktuarium św. Józefa
w Prudniku – Lesie
9.10.2016 r.
Msze św. niedzielne u nas o godz.: 8.00 10.00 11.30
OGŁOSZENIA
Nr 41/2016
W Dębowcu: 8.45
Dzisiaj Odpust św. Ojca Franciszka.
Dziękujemy Ks. Dziekanowi Piotrowi Sznurze, Proboszczowi Parafii
Miłosierdzia Bożego za wygłoszone Słowo Boże.
Po Mszach zbiórka dla Fundacji Nowego Tysiąclecia na stypendia dla młodzieży.
Różaniec o 15.00, następnie spotkanie Franciszkańskiego Zakonu
Świeckich.
Ok. 15.30 błogosławieństwo zwierząt przy Grocie.
Na furcie przyjmujemy wypominki za zmarłych, kartki wyłożone są z tyłu
kościoła. Przyjmujemy intencje mszalne na 2017 rok.
W tygodniu nabożeństwo różańcowe po Mszy św.
11.10. - Wtorek – Po różańcu Wieczór z Biblią:
Nowa Jerozolima – Apokalipsy cd.
12.10. - Środa – Msza w intencji próśb i podziękowań zanoszonych za
wstawiennictwem św. Józefa.
14.10. - Piątek – O godz. 16.30 Droga Krzyżowa.
Po różańcu Franciszkańska Szkoła Wiary: Grób Jezusa w Jerozolimie –
spotkanie z o. Witoldem, który duszpasterzował 3 lata w Bożym Grobie
16.10. - Niedziela – Uroczystość św. Jadwigi Śląskiej, głównej Patronki Śląska
O 11.30 obchodzić będziemy jubileusz 150-lecia naszego kościoła
i klasztoru. Mszy będzie przewodniczył Ks. Bp Andrzej Czaja.
W czasie uroczystości młodzi Franciszkanie na ręce O. Prowincjała Alana
Brzyskiego odnowią swoje śluby czasowe.
O 15.00 nabożeństwo fatimskie z procesją dziękczynną na
franciszkański cmentarz.
W piątek 14.10 w Moszczance o 18.00 Msza z okazji Dnia Dziecka Utraconego.
Pielgrzymka Róż Różańcowych na Górze Św. Anny w sobotę 15.10.
Początek o 10.00.
Dziękujemy wszystkim za modlitwę, ofiary, kwiaty i wszelkie prace na rzecz Sanktuarium.
Bóg jest radością, dlatego przed swój dom wystawił Słońce.
św. Franciszek z Asyżu
ROZWAŻANIE NA NIEDZIELĘ
Wierność jest siostrą miłości. Kultura wśród której żyjemy jest kulturą
użycia. Człowiek ma coraz większą możliwość wyboru. Im szybciej oferta
dobrze do potencjalnego klienta, zdobywając jego przychylność, tym lepiej.
Człowiek ma coraz większe trudności z czekaniem, z odraczaniem realizacji
swoich potrzeb. Problemem nie jest skonsumowanie czegoś, ale wybór towaru
do konsumpcji. Na przyzwyczajenie do natychmiastowego zaspokajania
potrzeb nakłada się duża zmienność dzisiejszego świata. Jeśli potrzeba nie
zostanie zaspokojona natychmiast, następna okazja może się nie trafić. W
kulturze w której dysponujemy dużą ilością propozycji wizji
światopoglądowych, coraz trudniej jest dotrzeć z tym, co niezmienne. Wartości
absolutne są spychane na margines i bardzo często pokazywane jako
podejrzane o piętno przemocy swoistego totalitaryzmu. Niemodne i
niewiarogodne stają się projekty długoterminowe. Modne są dziś tzw. małe
narracje, projekty krótkoterminowe, nie pretendujące do uniwersalizmu.
Człowiek coraz bardziej skupia się na tym, co zależy przede wszystkim od
niego samego, co nie wymaga współpracy i działania wielu osób. W takim
klimacie pojawia się coraz większe skupienie na sobie, na swym własnym
dobru i niewiara w możliwość zrealizowania jakiejś formy dobra wspólnego.
Innym przejawem współczesnej kultury jest segmentyzacja życia. Człowiek
współczesny żyje w różnych środowiskach, w różnych odniesieniach. Pojawia
się problem zintegrowania w sobie różnych doświadczeń. Żyjąc w różnych
światach, z których każdy rządzi się innymi regułami, człowiek czuje się
wewnętrznie podzielony. Coraz trudniej dostrzec centralną nić, łączącą nasze
życie, jakiś globalny sens. Dodatkowa trudność w kontekście dochowania
wierności polega także na powierzchowności życia i wizji człowieka.
Człowiekowi coraz trudniej przychodzi uwierzyć, że jest w nim coś
niezmiennego. Człowiek dostrzega przede wszystkim następujące zmiany. W
kontekście składanych wobec drugiego obietnic, widać lęk co do obietnic
długoterminowych. Łatwo jest obiecać ofiarowanie siebie w całości, ale teraz,
w tym momencie. Problemem staje się czas. Jak mogę obiecać drugiemu
wierność w przyszłości, kiedy nie wiem, kim się stanę? Wytrwać w złożonej
obietnicy, bez względu na okoliczności, kogo spotkam, w kim się zakocham,
wydaje się dzisiaj olbrzymim problemem. Także w tym klimacie kulturowym
doświadczenie kryzysu jest szczególnie trudne i bolesne. Pojawia się poczucie
zagrożenia samego swojego bytu; przekonanie, że ten stan nigdy się nie
skończy. Ponieważ człowiek nie ma odniesienia do przyszłości, to liczy się
tylko to, co teraz. Jeśli zaś to, czego doświadczam teraz – bezsensu i kryzysu,
to trudno zaufać, że ten san się zmieni.
Klimat ten staje się widoczny w perspektywie stałego związania swojego
życia z kimś drugim. Każda taka decyzja niesie w sobie coś niewiadomego,
zgodę na nieprzewidywalne. Nie możemy sobie wyobrazić, co będzie
oznaczało być mężem czy żoną osoby, która może okazać się chora, może
wpaść w chorobę alkoholową, albo stać się zwyczajnie nieznośna. Podobnie
nie wiemy, dokąd zaprowadzi nas wierność w życiu zakonnym: może ona
oznaczać odsunięcie od szczególnie mi bliskich zadań, wysłanie do trudnego
miejsca, doświadczenia braku wsparcia, przyjaźni. Trudno to wszystko
przyjąć, jeżeli nie przyjmie się żywej obecności Bożej Opatrzności w moim
życiu. Nasze obietnice i śluby mogą być trwałe nie ze względu na nas samych,
na naszą silną wolę, ale uświadamiamy sobie coraz bardziej, że stają się one
realne i możliwe ze względu na Tego, Który Jest stały, ze względu na Boga.
Widzimy to bardzo dobrze w historii Piotra, liczącego na siebie i swą silną
wolę, który zawiódł w chwili próby. Tym, co daje nadzieję na wytrwanie, jest
oparcie się na mocy samego Boga.
W Ewangelii św. Jana, Jezus mówi do swoich uczniów, którzy zakupili
żywności i wracają, zachęcając Jezusa do jedzenia: Ja mam do jedzenia
pokarm, o którym wy nie wiecie. Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego,
który Mnie posłał i wykonać Jego dzieło (J 4,32.34). Natomiast św. Łukasz
przytacza słowa dwunastoletniego Jezusa, skierowane do Maryi i Józefa: Czyż
nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca (Łk
2,49). Życie Jezusa rozgrywa się w stałym odniesieniu do Osoby Ojca. Jest
przeniknięte nie tylko miłosną uwagą, ale także zdecydowaniem, określającym
czyny Jezusa. Wola Ojca staje się konkretnym imperatywem własnego
działania. Jest ona dla Jezusa pokarmem, tym, po co sięga każdego dnia i co
umacnia Jego siły, co daje Mu pewność. Jest siłą
motywującą,
ukierunkowującą. Widzimy to wyraźnie, gdy zbliża się czas Męki Jezusa, jak
zdecydowanie kieruje się ku Jerozolimie, nie opóźniając i nie odwlekając
momentu swego pojmania. Takim momentem kluczowym, ukazującym
oddanie woli Ojca jest modlitwa w Ogrójcu. Jezus nie jest tutaj jak pogański
heros, nieczuły na ból i cierpienie. Jezus jest prawdziwym człowiekiem,
doświadcza bólu, samotności, odrzucenia czy podeptania Jego ludzkiej i
Boskiej zarazem godności. Widzimy Jezusa w sytuacji konfliktu
wewnętrznego. Z jednej strony jest pragnienie wypełnienia Woli Ojca,
pragnienie wierności do końca. Z drugiej jednak, doświadczenie bardzo
ludzkie wstrętu wobec niesprawiedliwego i nieludzkiego cierpienia, przed
jakim staje. Jest to nie tyle konflikt między dwoma dobrami; jest to konflikt
między wiernością Bogu, sobie i ludziom oczekującym na dar zbawienia, a
zagrożeniem życia. Chodzi o gotowość oddania w sposób dosłowny swojego
życia, ale nie tylko to. Także o zgodę na okrutny sposób pozbawienia życia.
Dostrzegamy tutaj, że doświadczenie wierności pojawia się w kontekście
doświadczenia ofiary krzyża. Nie ma tu jednak jakiegoś fatalizmu. Trzeba
podkreślić, że Jezus w sposób całkowicie wolny wybiera krzyż, jako
przynależący do życia, jako drogę realizacji Odkupienia, jako drogę
objawienia się Oblicza miłującego Boga: Ja życie Moje oddaję, aby je potem
znów odzyskać. Nikt mi go nie zabiera, lecz ja od siebie je oddaję (J 10,17-18).
INTENCJE MSZALNE
17.00
17.00
17.00
17.00
17.00
17.00
8.00
10.00
11.30
PONIEDZIAŁEK – 10.10.
I. – O radość życia wiecznego dla ++ rodziców Waltera i Brygidy Pycyk
II. – Za + Annę Kałużyńską
WTOREK – 11.10.
I. – Za ++ Alojzego i Gintera Wistuba
II.
ŚRODA – 12.10.
I. – W intencji próśb i podziękowań zanoszonych za wstawiennictwem św. Józefa
II.
CZWARTEK – 13.10.
I. – Za Parafian z Żywocic
II.
PIĄTEK – 14.10.
I.
SOBOTA – 15.10.
I. – O zdrowie i bł. Boże dla Adriany i Mirosława Ciesielka z okazji 25 rocz. ślubu
II. – Za ++ Jarosława i dziadków z obu stron o dar nieba
NIEDZIELA – 16.10. – UROCZYSTOŚĆ ŚW. JADWIGI
I. – Do Bożej Opatrzności z podz. za otrzymane łaski z prośbą o dalsze zdrowie i
opiekę Bożą i bł. Boże w rodzinie Urbanek i Płotnik
II.
I. – O zdr. i bł. Boże dla Edwarda i Małgorzaty z okazji 35 rocz. ślubu
II. – Z podz. i z prośbą o dalsze Boże błogosławieństwo z okazji urodzin Anny i Marii
III. –
I. – W int. żyjących i zmarłych dobrodziejów kościoła i klasztoru
II. – W intencji Prowincji św. Jadwigi
III. – O zdr. i bł. Boże dla Michaeli i Gabriela z okazji ślubu oraz urodzin mamy Sabiny
IV.
www.prudnik.franciszkanie.com
Konto Bankowe: 97 8905 0000 2000 0000 2189 0001