podstawy wiedzy technicznej przeglądy techniczne i remonty

podstawy wiedzy technicznej przeglądy techniczne i remonty

PPPPPPPP PPPPPP PPPPPPPPPPP
PPPPPPPPP PPPPPPPPPP P PPPPPPP
1. Okresowe przeglądy techniczne budynków i urządzeń.
Podstawy prawne:
Obiekty budowlane powinny być w czasie ich użytkowania poddawane przez właściciela lub
zarządcę kontroli:
1) okresowej, co najmniej raz w roku, polegającej na sprawdzeniu stanu
technicznego:
a) elementów budynku, budowli i instalacji narażonych na szkodliwe wpływy
atmosferyczne i niszczące działania czynników występujących podczas użytkowania
obiektu,
b) instalacji i urządzeń służących ochronie środowiska,
c) instalacji gazowych oraz przewodów kominowych (dymowych, spalinowych i
wentylacyjnych);
2) okresowej, co najmniej raz na 5 lat, polegającej na sprawdzeniu stanu
technicznego i przydatności do użytkowania obiektu budowlanego, estetyki obiektu
budowlanego oraz jego otoczenia; kontrolą tą powinno być objęte również badanie
instalacji elektrycznej i piorunochronnej w zakresie stanu sprawności połączeń,
osprzętu, zabezpieczeń i środków ochrony od porażeń, oporności izolacji przewodów
oraz uziemień instalacji i aparatów;
3) okresowej w zakresie, o którym mowa w pkt 1, co najmniej dwa razy w roku, w
terminach do 31 maja oraz do 30 listopada, w przypadku budynków o powierzchni
zabudowy przekraczającej 2 000 m2 oraz innych obiektów budowlanych o
powierzchni dachu przekraczającej 1 000 m2; osoba dokonująca kontroli jest
obowiązana bezzwłocznie pisemnie zawiadomić właściwy organ o przeprowadzonej
kontroli;
4) bezpiecznego użytkowania obiektu każdorazowo w przypadku wystąpienia
okoliczności, o których mowa w art. 61 pkt 2;
5) okresowej, polegającej na sprawdzeniu stanu technicznego kotłów, z
uwzględnieniem efektywności energetycznej kotłów oraz ich wielkości do potrzeb
użytkowych:
a) co najmniej raz na 2 lata - opalanych nieodnawialnym paliwem ciekłym lub
stałym o efektywnej nominalnej wydajności ponad 100 kW,
b) co najmniej raz na 4 lata - opalanych nieodnawialnym paliwem ciekłym lub
stałym o efektywnej nominalnej wydajności 20 kW do 100 kW oraz kotłów
opalanych gazem;
6) okresowej, co najmniej raz na 5 lat, polegającej na ocenie efektywności
energetycznej zastosowanych urządzeń chłodniczych w systemach klimatyzacji, ich
wielkości w stosunku do wymagań użytkowych o mocy chłodniczej nominalnej
większej niż 12 kW.
1a. W trakcie kontroli, o której mowa w ust. 1, należy dokonać sprawdzenia
wykonania zaleceń z poprzedniej kontroli.
1b.[58] Instalacje ogrzewcze z kotłami o efektywnej nominalnej wydajności powyżej
20 kW użytkowanymi co najmniej 15 lat, licząc od daty zamieszczonej na tabliczce
znamionowej kotła, powinny być poddane przez właściciela lub zarządcę obiektu
budowlanego jednorazowej kontroli obejmującej ocenę efektywności energetycznej i
doboru wielkości kotła, a także ocenę parametrów instalacji oraz dostosowania do
funkcji, jaką ma ona spełniać. Kontrolę tę przeprowadza się w roku następnym po
roku, w którym upłynęło 15 lat użytkowania kotła, a kontrolę kotłów, które z dniem
31 grudnia 2009 r. użytkowane są już ponad 15 lat, przeprowadza się do dnia 31
grudnia 2010 r.
2. Obowiązek kontroli, o której mowa w ust. 1 pkt 1 lit. a, nie obejmuje właścicieli i
zarządców:
1) budynków mieszkalnych jednorodzinnych;
2) obiektów budowlanych:
a) budownictwa zagrodowego i letniskowego,
b) wymienionych w art. 29 ust. 1.
Książka obiektu budowlanego (KOB)
Zgodnie z art. 64. 1, ustawy Prawo Budowlane właściciel lub zarządca obiektu jest
obowiązany prowadzić dla każdego budynku oraz obiektu budowlanego nie będącego
budynkiem, książkę obiektu budowlanego, stanowiącą dokument przeznaczony do zapisów
dotyczących przeprowadzanych badań i kontroli stanu technicznego, remontów i
przebudowy, w okresie użytkowania obiektu budowlanego. Z obowiązku prowadzenia książki
obiektu budowlanego zwolnieni są jedynie właściciele i zarządcy budynków mieszkalnych
jednorodzinnych, obiektów budowlanych budownictwa zagrodowego i letniskowego oraz
obiektów wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy Prawo Budowlane tzn. obiektów, których
budowa nie wymaga pozwolenia na budowę. bożna przyjąć że książki obiektu budowlanego
należy prowadzić dla wszystkich obiektów budowlanych, dla których istnieje obowiązek
uzyskania pozwolenia na użytkowanie. Obowiązek ten dotyczy również obiektów
istniejących, niezależnie od daty wzniesienia, dla których dotychczas nie była prowadzona
książka obiektu budowlanego. Gdy dla obiektu jest już prowadzona książka obiektu
budowlanego, ale w sposób odmienny jak określono w rozporządzeniu, wskazana jest
zmiana formy prowadzenia po wypełnieniu aktualnie prowadzonego tomu. Istniejącą
książkę, jako ważny dokument należy dołączyć do wymaganej dokumentacji obiektu.
Nowa książka powinna swoją numeracją nawiązywać do poprzednio prowadzonych. Nie
wolno niszczyć dotychczas prowadzonych książek, ponieważ stanowią one istotny dokument
świadczący o historii obiektu. Książki obiektu budowlanego nie trzeba rejestrować przez
organ nadzoru budowlanego, ponieważ stanowią one dokument należący do właściciela
obiektu.
Wzór książki obiektu budowlanego i sposób jej prowadzenia określił binister
Infrastruktury w rozporządzeniu z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie książki obiektu
budowlanego (Dz. U. Nr 120, poz. 1134).
Książka powinna być założona w dniu przekazania obiektu budowlanego, do
użytkowania i systematycznie prowadzona przez okres jego użytkowania aż do rozbiórki
obiekt.
Wpis do książki powinien zawierać dane identyfikujące dokument, będący przedmiotem
wpisu, określać ważne ustalenia w nim zawarte oraz dane identyfikujące osobę, która
dokument wystawiła oraz cechować się jednoznacznością i zwięzłością. Wpisy w książce
powinny być wykonywane starannie, a przede wszystkim czytelnie. Wpisów, dokonuje
właściciel lub zarządca obiektu albo osoba upoważniona przez właściciela lub zarządcę.
Sprostowania błędów we wpisach dokonuje się przez przekreślenie wyrazów pojedynczą
linią oraz umieszczenie daty i podpisu osoby dokonującej zmiany. Błędnych wpisów nie
wolno zamalowywać, wydrapywać lub zaklejać.
Książka obiektu budowlanego powinna być przechowywana przez właściciela, zarządcę
lub użytkownika obiektu.
2. Uprawnienia w zakresie przeprowadzanych przeglądów.
Kto jest uprawniony do dokonywania kontroli?
Kontrolę stanu technicznego obiektów budowlanych (poza kontrolami instalacji
elektrycznych, piorunochronnych, gazowych i urządzeń chłodniczych – w pewnej mierze –
przewodów kominowych, a także jednorazową kontrolą instalacji grzewczej z kotłem), mogą
przeprowadzać wyłącznie osoby posiadające uprawnienia budowlane w odpowiedniej
specjalności i odpowiednim zakresie.
W zależności od przedmiotu okresowej kontroli, upoważnioną do jej dokonania będzie więc
osoba, która dysponuje uprawnieniami do projektowania lub kierowania robotami
budowlanymi w specjalności konstrukcyjno – budowlanej, bądź uprawnieniami do
projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w specjalności instalacyjnej w zakresie
sieci, instalacji i urządzeń cieplnych, wentylacyjnych, gazowych, wodociągowych i
kanalizacyjnych, a także uprawnieniami budowlanymi do projektowania lub kierowania
robotami budowlanymi w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń
elektrycznych elektroenergetycznych w zależności od zakresu posiadanych uprawnień.
Wykaz wszystkich specjalności i specjalizacji techniczno-budowlanych wyodrębnionych w
specjalnościach budowlanych określa rozporządzenie binistra Transportu i Budownictwa z
dnia 28 kwietnia 2006 r. w sprawie samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie (Dz.
U. Nr 83, poz. 578).
Art. 104 ustawy - Prawo budowlane deklaruje poszanowanie praw nabytych, stwierdzając, że
nie ulega zmianie zakres uprawnień budowlanych nabytych pod rządami poprzednio
obowiązujących przepisów. Zatem uprawnionymi do dokonywania okresowych kontroli będą
również osoby, które nabyły wymagane kwalifikacje przed wejściem w życie obecnie
obowiązującej ustawy – Prawo budowlane.
Posiadanie wyłącznie uprawnień w specjalności konstrukcyjno - budowlanej nie będzie
upoważniało do przeprowadzania okresowej kontroli wszystkich elementów budynku
wymienionych w art. 62 ust. 1 ustawy – Prawo budowlane. Decyzja o nadaniu uprawnień
budowlanych lub o stwierdzeniu posiadania przygotowania zawodowego do pełnienia
samodzielnych funkcji technicznych w budownictwie określa każdorazowo zakres prac
projektowych lub robót budowlanych w danej specjalności, do których uprawniona jest dana
osoba. Zatem, zakres uprawnień budowlanych należy odczytywać zgodnie z treścią decyzji o
ich nadaniu. Obecnie, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o samorządach
zawodowych architektów, inżynierów budownictwa oraz urbanistów (Dz. U. z 2001 r. Nr 5,
poz. 42 z późn. zm.), w sprawie tej należy zwracać się do właściwej izby samorządu
zawodowego.
Osoby uprawnione do dokonywania kontroli okresowych instalacji elektrycznych,
piorunochronnych i gazowych i urządzeń chłodniczych.
Osoby uprawnione do dokonywania kontroli okresowych instalacji elektrycznych,
piorunochronnych i gazowych i urządzeń chłodniczych (o których mowa w art. 62 ust. 1 pkt 1
lit. c, pkt 2 i pkt 6 ustawy - Prawo budowlane)
Kontrolę stanu technicznego instalacji elektrycznych, piorunochronnych i gazowych mogą
przeprowadzać osoby posiadające kwalifikacje wymagane przy wykonywaniu dozoru nad
eksploatacją urządzeń, instalacji oraz sieci energetycznych i gazowych, tzn. świadectwa
kwalifikacyjne wymagane przy wykonywaniu dozoru nad eksploatacją urządzeń, instalacji
oraz sieci energetycznych i gazowych, o których mowa w § 5 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia
binistra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003 r. w sprawie
szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się
eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. Nr 89, poz. 828 z późn. zm.).
Do przeprowadzania takich kontroli upoważnione są więc jedynie osoby posiadające
uprawnienia wynikające z przepisów o dozorze technicznym i energetyce i bez znaczenia jest
fakt posiadania lub nie posiadania przez nie uprawnień budowlanych.
Osoby uprawnione do dokonywania kontroli okresowych przewodów kominowych
Do dokonywania kontroli stanu technicznego przewodów kominowych w użytkowanych
obiektach budowlanych upoważnione są:
• osoby posiadające kwalifikacje mistrza w rzemiośle kominiarskim – w odniesieniu do
przewodów dymowych oraz grawitacyjnych przewodów spalinowych i wentylacyjnych,
• osoby posiadające uprawnienia budowlane w odpowiedniej specjalności - w odniesieniu do
przewodów kominowych, o których mowa w pkt 1, oraz do kominów przemysłowych,
kominów wolno stojących oraz kominów lub przewodów kominowych, w których ciąg
kominowy jest wymuszony pracą urządzeń mechanicznych.
Kontrole stanu technicznego przewodów kominowych, obok kominiarzy, którzy kontrolują
przewody dymowe oraz grawitacyjne przewody spalinowe i wentylacyjne, wykazując się przy
tym kwalifikacjami mistrza w zawodzie kominiarskim, mogą więc również wykonywać osoby
posiadające uprawnienia budowlane w odpowiedniej specjalności. Natomiast wyłącznie
osoby z uprawnieniami budowlanymi mogą kontrolować kominy przemysłowe, kominy
wolno stojące oraz kominy lub przewody kominowe, w których ciąg kominowy jest
wymuszony pracą urządzeń mechanicznych.
Przez uprawnienia budowlane odpowiednie do dokonywania kontroli stanu technicznego
przewodów kominowych i wentylacyjnych, rozumie się uprawnienia, które upoważniają ich
posiadacza do projektowania lub kierowania robotami budowlanymi w specjalności
konstrukcyjno – budowlanej oraz uprawnienia do projektowania lub kierowania robotami
budowlanymi w specjalności instalacyjnej w zakresie sieci, instalacji i urządzeń
wodociągowych i kanalizacyjnych, cieplnych, wentylacyjnych i gazowych, w zależności od
zakresu posiadanych uprawnień. Osoby posiadające stosowne uprawnienia w ograniczonym
zakresie, mogą przeprowadzać kontrole stanu technicznego przewodów kominowych i
wentylacyjnych tylko w obiektach wchodzących w zakres tych uprawnień.
Kwalifikacje osób mogących dokonywać przeglądów
jednorazowej kontroli instalacji grzewczej z kotłami .
okresowych
kotłów
oraz
Kontrole okresowe stanu technicznego kotłów powinny być dokonywane przez osoby
posiadające uprawnienia budowlane w specjalności instalacyjnej.
Natomiast do przeprowadzania jednorazowej kontroli instalacji grzewczej z kotłem
obejmującej ocenę efektywności kotła upoważnione są jedynie osoby posiadające
kwalifikacje wymagane przy wykonywaniu dozoru nad eksploatacją urządzeń, instalacji oraz
sieci energetycznych i gazowych, czyli posiadające uprawnienia wynikające z przepisów o
dozorze technicznym i energetyce.
3. Forma i zakres protokołów kontroli.
Szczegółowy zakres kontroli niektórych budowli oraz obowiązek przeprowadzania ich
częściej, niż co roku - oraz w podanych wcześniej zakresach częściej, aniżeli 5 lat - może być
określony w przepisach, na które Prawo budowlane się powołuje. Teraz, ta kwestia jest
zawarta w: zozporządzeniu binistra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 16 sierpnia
1999 r. "w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych".
Oto zasady określone w tym rozporządzeniu:
W celu właściwego użytkowania budynku należy przeprowadzić kontrole okresowe. Kontrol
te powinny być przeprowadzane w porze wiosennej. Osoba przeprowadzająca kontrolę
okresową budynku powinna przed jej rozpoczęciem zapoznać się z protokołami z
poprzednich kontroli, z protokołami odbioru robót remontowych wykonanych w budynku w
okresie od poprzedniej kontroli, zgłoszeniami użytkowników lokali dotyczącymi usterek,
wad, uszkodzeń lub zniszczeń elementów budynku.
Protokoły sporządzane w wyniku kontroli okresowych powinny zawierać określenie:
1) stanu technicznego elementów budynku objętych kontrolą,
2) rozmiarów zużycia lub uszkodzenia elementów,
3) zakresu robót remontowych i kolejności ich wykonania,
4) metod i środków użytkowania elementów budynku narażonych na szkodliwe działanie
wpływów atmosferycznych i niszczące działanie innych czynników,
5) zakresu nie wykonanych robót remontowych zaleconych do realizacji w protokołach
poprzednich kontroli okresowych.
Do protokołów, o których mowa w wyżej, w razie potrzeby należy dołączyć dokumentację
graficzną wykonaną w toku kontroli.
Niezależnie od kontroli okresowych, właściciel budynku może przeprowadzać przeglądy
robocze mające na celu określenie stanu przygotowania budynku, urządzeń i instalacji do
użytkowania w okresie zimowym.
Okresowej kontroli elementów budynku, budowli i instalacji narażonych na szkodliwe
wpływy atmosferyczne i niszczące działania czynników występujących podczas użytkowania
obiektu, podlegają elementy budynku narażone na szkodliwe wpływy atmosferyczne i
niszczące działania czynników występujących podczas użytkowania, których uszkodzenia
mogą powodować zagrożenie dla:
1) bezpieczeństwa osób,
2) środowiska,
3) konstrukcji budynku.
W toku kontroli okresowych szczegółowym sprawdzeniem należy objąć stan techniczny:
1) zewnętrznych warstw przegród zewnętrznych (warstwa fakturowa), elementów ścian
zewnętrznych (attyki, filary, gzymsy), balustrad, loggii i balkonów,
2) urządzeń zamocowanych do ścian i dachu budynku,
3) elementów odwodnienia budynku oraz obróbek blacharskich,
4) pokryć dachowych,
5) instalacji centralnego ogrzewania i ciepłej wody użytkowej,
6) urządzeń stanowiących zabezpieczenie przeciwpożarowe budynku,
7) elementów instalacji kanalizacyjnej odprowadzających ścieki z budynku,
8) przejść przyłączy instalacyjnych przez ściany budynku.
Zakresem okresowej kontroli, odbywającej się co najmniej raz na 5 lat, należy objąć również
sprawdzenie stanu sprawności technicznej i wartości użytkowej elementów budynku, o
których mowa wyżej, oraz wszystkie pozostałe elementy budynku, a także estetykę budynku
i jego otoczenia.
4. Prace konserwacyjne.
To ogół czynności zapobiegających usterkom oraz awariom poprzez przeprowadzanie
drobnych prac naprawczych. Dobra gospodarka konserwacyjna znacznie wydłuża okres
eksploatacji obiektu oraz wpływa na wydłużenie czasu jego użytkowania.
5. Sposoby określania potrzeb remontowych.
bETODY WIZUALNE.
Podstawowym założeniem grupy metod wizualnych jest określenie przez rzeczoznawcę %
wskaźników stopnia zużycia technicznego poszczególnych elementów lub wybranej grupy
elementów budynku oraz obliczenia ich % udziału w zużyciach całego obiektu co w
konsekwencji prowadzi do ustalenia zużycia całkowitego.
O metodach określenia zużycia technicznego budynku jako całości na podstawie ustalenia
stopnia zużycia poszczególnych elementach scalonych budynku
bETODY CZASOWE.
Podstawowym założeniem jest przyjęcie zużycia każdego budynku w czasie bez względu na
warunki jego użytkowania.
betody te bazują na 3 parametrach:
-wiek budynku
- przewidywany okres jego trwałości
-sposób utrzymania obiektu
bETODY WSKAŻNIKÓW EKONObICZNYCH.
betoda ta uwzględniająca wartości zużycia odwracalnego i nieodwracalnego elementów
budynku przy założeniu ich liniowego zużycia. Zużycie to oblicza się mnożąc wiek efektywny
w % przez koszt odtworzenia danego elementu w stanie nowym oraz zsumowanie wartości
zużycia odwracalnego dla poszczególnych elementów budynku. Wartość zużycia
nieodwracalnego pozostałych elementów budynku takich jak fundamenty ściany nośne,
stropy jest obliczane przy wykorzystaniu współczynnika zależnego od wieku efektywnego
tych elementów. Współczynnik ten jest ściśle związany z wyznaczeniem wieku
ekonomicznego całego budynku oraz ustaleniem jego wieku efektywnego. Zużycie to
obliczane jest na podstawie:
-metoda kwalifikacji zużycia niematerialnego w której określenie zużycia niematerialnego
opiera się na wskaźniku wydajności pracy.
- wartość odtworzeniowa ustalona na podstawie tej metody maleje w odwrotnym stosunku
do wzrostu wydajności pracy w branży usług i materiałów budowlanych.
6. Planowanie i realizacja remontów bieżących.
ROZPORZROZPORP
MRORSTRA SPRAW WPWOĘTRZOYCH R AOMRORSTRACJR
z dnia 16 sierpnia 1999 r.
w sprawie warunków technicznych użytkowania budynków mieszkalnych.
Rozdział 3
Remont budynku
§ 7. 1. Dane zawarte w protokołach kontroli, o których mowa w § 4, powinny stanowić
podstawę do sporządzenia zestawienia robót remontowych budynku.
2. Zestawienie, o którym mowa w ust. 1, powinno zawierać podział robót na:
1) roboty konserwacyjne,
2) naprawy bieżące,
3) naprawy główne.
3. Zestawienie napraw bieżących i głównych stanowi podstawę do sporządzenia planu robót
remontowych.
4. Plan robót remontowych powinien być sporządzony z zachowaniem pierwszeństwa dla
robót mających na celu:
1) eliminację zagrożenia bezpieczeństwa użytkowników lokali i osób trzecich,
2) zabezpieczenie przeciwpożarowe budynku,
3) spełnienie wymagań ochrony środowiska,
4) zachowanie zapobiegawczego charakteru remontu.
§ 8. 1. Przy remontach budynku należy zapewnić:
1) realizację robót w kolejności wynikającej z opracowanego planu remontów,
2) bezpieczeństwo użytkowników i osób trzecich w trakcie prowadzenia robót,
3) stosowanie rozwiązań technicznych, materiałowych i technologicznych ograniczających
uciążliwość użytkowania lokali oraz podnoszących walory użytkowe lokali.
2. Wszelkie zmiany w stosunku do istniejących rozwiązań, dokonywane w związku z
wykonywaniem robót remontowych, nie powinny powodować pogorszenia stanu
technicznego i właściwości użytkowych elementów budynku oraz naruszać interesów
użytkowników lokali lub osób trzecich.
7. Remonty kapitalne.
zemont to przywrócenie wartości użytkowej (funkcjonalności, sprawności technicznoekonomicznej) obiektu (maszyny, urządzenia, budynku). Należy odróżnić remont i naprawę
(remont nieplanowy), która również polega na przywróceniu wartości użytkowej ale obiektu uszkodzonego. zacjonalna gospodarka remontowa ma za zadanie nie dopuszczać do
uszkodzenia obiektu poprzez stosowanie systemu remontów planowo-zapobiegawczych.
Prace remontowe realizowane są w cyklu remontowym.
zodzaje remontów planowych:
przegląd - międzyremontowe sprawdzanie stanu technicznego, połączone z regulacją,
usuwaniem drobnych usterek,
remont bieżący,
remont średni,
remont kapitalny.
Remont to przedsięwzięcie czasochłonne i zazwyczaj kosztowne. Dlatego wielu inwestorów
woli podzielić je na etapy i rozłożyć w czasie. Ogromną zaletą takiej decyzji jest możliwość
finansowania prac z bieżących środków bez potrzeby ubiegania się o kredyt. Odstrasza
jednak stan permanentnego rozgrzebania, bałaganu i chaosu ciągnący się kilka lub
kilkanaście miesięcy. Remontowy serial trwa bowiem przeważnie o wieledłużej niż jedna
pełnometrażowa inwestycja.
Z drugiej strony łańcuch luźno powiązanych robót remontowych prowadzonych w pewnych
odstępach czasu nie zmusza mieszkańców do czasowego opuszczenia domu wraz z całym
dobytkiem, a może to być konieczne wtedy, gdy zarządzimy remont kapitalny.
zemont gigant stwarza natomiast okazję do dokonania większych zmian w budynku i jego
unowocześnienia. Pozwoli na zastosowanie bardziej profesjonalnych rozwiązań oraz na
zaangażowanie mniejszej liczby firm wykonawczych. Duże jednorazowe zakupy produktów
mogą także zaowocować korzystnym rabatem w punkcie sprzedaży.
Prowizoryczna naprawa czy konkretna wymiana na nowe
Naprawiać czy wymieniać? To pytanie, które inwestorzy zadają z prawdziwą trwogą.
Wiadomo, że każdy chciałby pozbyć się problemu tanim kosztem. Istnieje wiele metod
pozwalających odwlec na jakiś czas poważniejszy remont i poprzestać na doraźnych
rozwiązaniach.
Powiedzmy sobie jasno, że wszelkie prowizoryczne naprawy poważnych usterek powinny
być traktowane jako ostateczność. Gdy dach przecieka, okna nie są szczelne, przedziurawiła
się rynna, można to szybko i tanio naprawić, ale przy najbliższej okazji niezbędne będą
wymiany.
Doraźne naprawy są dopuszczalne, jeśli chodzi o niewielkie usterki psujące efekt wizualny
lub niewpływające zanadto na funkcjonalność – rysy, nieduże odspojenia tynku, plamy na
ścianie, mała dziurka w posadzce, niedomykające się drzwi. Choć prowizorki bywają
zaskakująco trwałe, działania „oszczędnościowe” mogą przynieść więcej szkody niż pożytku.
Harmonogram remontu, czyli zaawansowana rozpiska kolejności prac remontowych
O ile budowę domu łatwo jest rozplanować, o tyle z planowaniem remontu może być więcej
kłopotu. Remont domu, to często ciąg kilku różnych prac, czasem nietypowych. Znaczna ich
część to roboty rozbiórkowe i prace wykończeniowe, na przykład zrywanie podłóg i
układanie nowych, usuwanie tapet i malowanie, ale mogą się także pojawić skomplikowane
prace renowacyjne i konstrukcyjne – przestawianie ścian, naprawa więźby dachowej,
osuszanie piwnic, dodawanie okien, zabudowa tarasu, przestawianie kominków. Pół biedy,
gdy czeka nas tylko jedno takie zadanie. Wtedy łatwo będzie wszystko rozplanować. Przy
remoncie obejmującym kilka etapów musimy zrobić harmonogram, który jak scenariusz
pozwoli na sprawną realizację naszych planów.
Jak wygląda harmonogram? ba formę tabelki. W pierwszej rubryce są wyszczególnione
wszystkie przewidziane prace remontowe. Kolejną stanowi kalendarz z podziałem na dni,
tygodnie, miesiące. Za pomocą kolorowych pasków zaznaczamy w harmonogramie
rozpoczęcie i zakończenie poszczególnych prac oraz ewentualne terminy zastępcze. Dobrze,
aby w kalendarzu były zaznaczone soboty, niedziele i święta. Jeśli nie będą dniami pracy,
trzeba je omijać przy wypełnianiu tabeli.
W harmonogram powinniśmy również wpisać, kiedy zamierzamy wypożyczyć niezbędny
sprzęt (dźwig, rusztowania, betoniarkę, młotowiertarkę pneumatyczną itp.), oraz terminy
dostaw materiałów. Dzięki harmonogramowi będziemy mogli objąć kontrolą całe
przedsięwzięcie, zapewnimy ciągłość prac i nie dopuścimy, aby ekipy przeszkadzały sobie lub
zabrakło im niezbędnych produktów.
Jeżeli cały remont ma przeprowadzić jedna firma, to ona powinna sporządzić harmonogram
jako załącznik do umowy. Jeśli będziemy zatrudniać kilka ekip, obowiązek ten spadnie na nas
lub inspektora nadzoru, jeżeli oczywiście zdecydujemy się go zatrudnić.