Nazwa Wydziału Wydział Wychowania Fizycznego Nazwa jednostki

Nazwa Wydziału
Nazwa jednostki prowadzącej moduł
Nazwa modułu kształcenia
Kod modułu
Język kształcenia
Efekty kształcenia dla modułu kształcenia
Wydział Wychowania Fizycznego
Katedra Teorii i Metodyki Wychowania Fizycznego
Zakład Specjalnej Edukacji Fizycznej
Komunikacja niewerbalna
Polski
Wiedza
W01
W02
W03
Dla kierunku
studiów
 K_W8
 K_U11
 K_K7
Dla obszaru kształcenia



S2A_W04
M2_U01
M2_K06
Wiedza
W01. Posiada wiedzę o osobach z zaburzeniami komunikacji. Zna
sposoby tworzenia więzi społecznych. Potrafi zidentyfikować
potrzeby osoby z dysfunkcją w komunikacji. Posiada umiejętność
wyboru właściwych form komunikacji. Posługuje się fachową
terminologią.
Umiejętności
U1 U01. Potrafi dostosować właściwą metodę komunikacji do potrzeb
osoby starszej lub niepełnosprawnej. Rozumie różnice pomiędzy
językiem migowym a miganym, zna koncepcje i zasady
komunikacji makatonem, alfabetem Blissa i wybranymi
niewerbalnymi metodami komunikacji
U2 Kompetencje społeczne.
U3 K01. Jest świadomy znaczenia komunikacji dla właściwych relacji
interpersonalnych
Fakultatywny
Efekty kształcenia dla modułu kształcenia
Typ modułu kształcenia
(obowiązkowy/fakultatywny)
Rok studiów
Semestr
Imię i nazwisko osoby/osób
prowadzących moduł
Imię i nazwisko osoby/osób
egzaminującej/egzaminujących bądź
udzielającej zaliczenia, w przypadku gdy
nie jest to osoba prowadząca dany moduł
Sposób realizacji
Wymagania wstępne i dodatkowe
Rodzaj i liczba godzin zajęć
dydaktycznych wymagających
bezpośredniego udziału nauczyciela
akademickiego i studentów, gdy w danym
module przewidziane są takie zajęcia
Liczba punktów ECTS przypisana
modułowi
Bilans punktów ECTS
II USM
3
dr hab. Anna Zwierzchowska prof. nadzw.
dr hab. Anna Zwierzchowska prof. nadzw.
Zajęcia wymagające bezpośredniego udziału nauczyciela
akademickiego i studentów.
Stacjonarne
Wykłady:26
Ćwiczenia: 0 godzin
ŁĄCZNIE: 26 godzin
Niestacjonarne
Wykłady:26
Ćwiczenia: 0 godzin
ŁĄCZNIE: 26 godzin
2
Stacjonarne:
 uczestnictwo w wykładach: 26 godzin
 przygotowanie do ćwiczeń: 8
 czytanie literatury:8
 przygotowanie projektu: 8
1
Stosowane metody dydaktyczne
 konsultacje dodatkowe: 2
Sumaryczne obciążenie pracą studenta=52 godziny
Punkty ECTS 2.
Niestacjonarne:
 uczestnictwo w ćwiczeniach: 26 godzin
 przygotowanie do ćwiczeń: 8
 czytanie literatury: 8
 przygotowanie projektu: 8
 konsultacje dodatkowe: 2
Sumaryczne obciążenie pracą studenta=52 godziny
Punkty ECTS 2.
Wykład
informacyjny,
nauczanie problemowe, dyskusja
dydaktyczna, metoda problemowa, burza mózgów, ćwiczenia
przedmiotowe.
Metody sprawdzania i kryteria oceny
efektów kształcenia uzyskanych przez
studentów
Metody:
Test pisemny zawierający pytania zamknięte i otwarte
sprawdzający stopień nabycia wiedzy.
Zaliczenie praktyczne sprawdzające stopień nabycia umiejętności:
przygotowanie i prezentacja jednej z metod komunikacji w
formie praktycznej - (10min przekaz treści do wybranego
tematu). Zaliczenie odbywa się na ocenę.
Obserwacja ocena kompetencji społecznych poszukiwania
optymalnych rozwiązań świadomości moralnego i etycznego
wymiaru pracy.
Kryteria oceny efektów kształcenia na ocenę dst:
 Poprawnie charakteryzuje dysfunkcje i deficyty, których
konsekwencją jest zburzenie komunikacji werbalnej i
społecznej.
 Wie czym jest tożsamość środowiskowa i kulturowa
głuchych.
 Rozumie znaczenie zmysłów w komunikacji niewerbalnej
i przekazywaniu treści (dotyk, gest-mowa ciała, przekaz
informacji wizualnej)
 Zna niektóre metody komunikacji niewerbalnej.
(makaton, alfabet Blissa, piktogramy)
Forma i warunki zaliczenia modułu, w
tym zasady dopuszczenia do egzaminu,
zaliczenia, a także forma i warunki
zaliczenia poszczególnych zajęć
wchodzących w zakres danego modułu
Zaliczenie na ocenę. Treści wykładu wraz z wykazaniem się
umiejętnością praktyczną
Warunkiem uzyskania zaliczenia jest: poprawnie napisany test
zaliczeniowy - wykazanie się znajomością zagadnień teoretycznych
i praktycznych
 Potrafi
scharakteryzować
dysfunkcje
związane
zaburzeniami komunikacji (niesłyszący, osoby z
uszkodzeniami parcjalnymi mózgu, zaburzeniami
komunikacji werbalnej i społecznej).
 Zna konsekwencje zdrowotne i społeczne wymienionych
dysfunkcji.
 Identyfikuje potrzeby osoby z dysfunkcją w komunikacji,
potrafi dostosować właściwą formę komunikacji.
 Posługuje się fachową terminologią.
Zaliczenie: każdy efekt z zakresu wiedzy i umiejętności
oceniany jest osobno.
Test składa się z pytań zamkniętych i otwartych. Pytania
sprawdzają opanowanie materiału dotyczącego każdego efektu z
zakresu wiedzy.
Kolokwia zalicza się powyżej 51% pozytywnych odpowiedzi:
51-60% - ocena dostateczna
61-70% -ocena dostateczna plus
2
71-80%- ocena dobra
81-90% - ocena dobra plus
91-100% ocena bardzo dobra
Z zakresu umiejętności - zaliczenie praktyczne: przygotowanie i
prezentacja jednej z metod komunikacji w formie praktycznej (10min przekaz treści do wybranego tematu z wykorzystaniem
jednej z metod komunikacji niewerbalnej)
Wykłady:
Treści modułu kształcenia
Wykaz literatury podstawowej i
uzupełniającej, obowiązującej do
zaliczenia danego modułu
1. Wprowadzenie do komunikacji niewerbalnej.
Identyfikacja deficytów kojarzonych z zaburzoną
komunikacją (całościowe zaburzenia rozwoju, ,
autyzm, adhd, uszkodzenia parcjalne mózgu,
afazja, NI)
2. Konsekwencje społeczne
uszkodzeń zmysłu
słuchu, charakterystyka, etiologia, wybrane
klasyfikacje .
3. Zjawisko tożsamości środowiskowej i kulturowej
głuchych. Różnice pomiędzy językiem migowym
a miganym, oraz ich stosowaniem.
4. Komunikacja
osób
niesłyszących:
środki
porozumiewania się, komunikacja totalna, oraz
alternatywne metody komunikacji.
5. Dotyk a komunikacja: zasady pracy z osobami o
zaburzeniach sensorycznych, stymulacja czucia
powierzchownego
i
głębokiego;
sygnały
dotykowe;
6. Sygnały środowiskowe, symbole jednoznaczne:
przedmiotowe, ruchowe; komunikacja za pomocą
symboli w codzienności; Symbole obrazkowe:
piktogramy;
7. Komunikacja symboliczna „ Bliss”- rodzaje
systemu symboli;- kategorie znaczeniowe;
budowa symboli;- możliwości pracy systemem
symboli;
8. Makaton system komunikacji z osobami z NI,
9. Sygnały gestowe:- rodzaje gestów; język migowy
a migany;
10. Modele komunikacji – integracja metod.
Literatura podstawowa:
1. Szczepankowski Bogdan, Komunikowanie się z osobami z
uszkodzonym słuchem. Poradnik dla pracowników służb
społecznych, Warszawa – Krapkowice 2000
2. Błeszczyński J. (red): Alternatywne i wspomagające
metody komunikacji: Impuls: Kraków 2006
3. Chodkiewicz I., Loebl W.,Zastosowanie systemu Ch.
Blissa w procesie porozumiewania się dziecka z
porażeniem mózgowym, [w:] Opuscula Logopedica in
honorem Leonis Kaczmarek, UMCS, Lublin 1993.
4. Demel G., Elementy logopedii, WSiP, Warszawa, 1982.
5. Knill Ch., Dotyk i komunikacja, CMPP-P, Warszawa
1992.
6. .Lechowicz A., Użytkownicy systemu komunikacji Bliss
twarzą w twarz ze światem [w:] "Przyjaciel Dziecka" 1 3, 1997.
7. Ligęza M., Podstawy rozwoju jęyka i mowy dzieci, [w:]
Gałkowski T., Jastrzębowska G [red.] Logopedia. Pytania
3
i odpowiedzi, Uniwersytet Opolski, Opole 1999.
8. Aniela Korzon: Totalna komunikacja jako podejście
wspomagające rozwój zdolności językowych uczniów
głuchych. Wyd. 1Kraków : Wydaw. Naukowe Akademii
Pedagogicznej, 2001,167, [1] s.
Literatura uzupełniająca:
1. Kaczmarek B.B., Grycman M. (2014), "Podręczny
słownik terminów AAC - komunikacji wspomagającej i
alternatywnej". Kraków, Impuls.
https://sites.google.com/site/jezykmigi/slowa
2. Minczakiewicz E. M., Mowa. Rozwój, zaburzenia, terapia,
WSP, Kraków 1996.
3. Podeszewska M., Wykorzystanie piktogramów w
organizacji zachowania i komunikacji dzieci
autystycznych. [w:] Mierzejewska H., Przybysz-Piwkowa
M. [opr.] Rozwój poznawczy i rozwój językowy dzieci z
trudnościami w komunikacji werbalnej. Diagnozowanie i
postępowanie usprawniające. (materiały konferencji
zorganizowanej przez Pomagisterskie Studium
Logopedyczne, Wydział Polonistyki Uniwersytetu
Warszawskiego i Sekcję Logopedyczną Towarzystwa
Kultury Języka, Warszawa, 1 - 3 czerwca 1996),
Wydawnictwo DIG, Warszawa 1997.
4. Sachajska E., Metoda komunikacji symbolicznej BLISS
[w:] Sołtys-Chmielowicz A., Tkaczyk G. [red.],
Usprawnianie mowy u dzieci specjalnej troski,
Wydawnictwo UMCS, Lublin 1993.
5. Kosiba Olgierd, Grenada Piotr, Leksykon Języka
Migowego, Silentium, Bogatynia 2011
Wymiar, zasady i forma odbywania
praktyk, w przypadku, gdy program
kształcenia przewiduje praktyki
Nie dotyczy
Forma oceny efektów kształcenia
Forma oceny
Efekty kształcenia
W8
U11
K7
Test pisemny
Projekty
Obserwacja
X
X
X
4
5