W poprzednich edycjach Szkoły z Klasą 2.0 swoje zadania

W poprzednich edycjach Szkoły z Klasą 2.0 swoje zadania realizowali w programie także dyrektorzy i dyrektorki. Ich działania miały za zadanie stworzyć w szkole odpowiednie warunki wspomagające pracę całej społeczności szkolnej. Były dobierane i modyfikowane stosownie do potrzeb
konkretnej szkolnej społeczności oraz priorytetów przyjętych przez dyrekcję, radę pedagogiczną
czy radę szkoły. W nowej edycji opisy tych zadań mogą stanowić dla Was cenne wskazówki pokazujące, jak zrealizować w szkole zadania polepszające infrastrukturę lub wykorzystanie sprzętu
i innych zasobów, zwiększające umiejętności kadry nauczycieli.
Poniżej udostępniamy Wam opis dawnego zadania dyrektorskiego „Spacer edukacyjny TIK”: to działanie polega
na wprowadzeniu w szkole zwyczaju systematycznego obserwowania, w jaki sposób nowe metody pracy i technologie są wykorzystywane na lekcjach różnych przedmiotów, a także podczas przerw i zajęć pozalekcyjnych.
Realizuje się to między innymi za pomocą spacerów edukacyjnych w szkole.
To działanie:
»
»
»
pozwala przyjrzeć się, jak można uczyć nowymi metodami czy z TIK – prowadzić miniwykłady,
prezentacje, ćwiczenia, zadania interaktywne, doświadczenia, zadawać prace domowe i je sprawdzać, ewaluować pracę, a przede wszystkim motywować i rozbudzać zainteresowania uczniów.
Podczas spaceru nauczyciele uczą się od siebie i dzielą się wiedzą;
pomaga zorientować się, czy nowe metody pracy i technologie są w szkole obecne, jak korzysta
się ze sprzętu i aplikacji i czy idzie to w parze ze stawianymi celami lekcji/nauczania, co i gdzie
warto zmienić, jakich szkoleń potrzebują nauczyciele;
pozwala wzmocnić pozytywny klimat wokół wymiany wiedzy i doświadczeń pomiędzy nauczycielami. W szkołach, w których nauczyciele wykorzystują nowe metody nauczania, np. odwróconą
lekcję, jako częste formy pracy z uczniami, spacer edukacyjny warto ukierunkować właśnie na zajęcia prowadzone według takiego modelu.
Ważne jest, by spacery edukacyjne nie były formą realizacji obowiązkowego nadzoru pedagogicznego, prowadzonego przez dyrektora szkoły, tylko formą wymiany doświadczeń i rozwoju nauczycieli i odbywały się w atmosferze życzliwości i przychylności.
Wskazówki dla Zespołu:
»
»
»
W spacerach powinien uczestniczyć dyrektor, a także – w miarę możliwości – inni chętni nauczyciele i pracownicy szkoły (np. pedagog szkolny, administrator szkolnej sieci internetowej).
Spacery warto organizować systematycznie (np. raz w miesiącu lub nawet częściej), po wcześniejszej rozmowie przygotowującej zarówno spacerujących, jak i nauczycieli, których zajęcia będą obserwowane.
Grupa nie może być zbyt duża (2-6 osób) – jej uczestnicy nie powinni ingerować w przebieg lekcji
i zabierać głosu (mogą ew. podchodzić do pracujących samodzielnie uczniów lub zespołów, ale
nie powinni ich odrywać od wykonywanych zadań).
»
»
»
»
»
»
Udział w spacerach jest dobrowolny. Być może jako pierwszy/a może zaprosić na swoje zajęcia
dyrektor/dyrektorka – pomoże to przełamać strach przed oceną wśród nauczycieli.
Uczestnicy spaceru powinni znać temat i cele lekcji zanim wejdą do klasy.
Ważne jest przygotowanie wszystkich do udzielania/przyjmowania informacji zwrotnej, a także
przyjęcie zasady, że każdy obserwator podaje co najmniej jedną rzecz, która podobała się mu/jej
na zajęciach i w wyraźny sposób docenia to, że został na nie zaproszony jako gość. Na początku
warto też umówić się z gronem pedagogicznym, że informacja zwrotna będzie bardzo ograniczona:
może w pierwszym etapie składać się tylko z odpowiedzi na jedno pytanie: „co z tego, co dziś
zobaczyłam/em, wykorzystam u siebie na zajęciach?”. Kolejne elementy można dodać w późniejszym terminie, kiedy nauczyciele oswoją się z tą formą wymiany doświadczeń.
Spacer edukacyjny nie powinien być hospitacją. To zwykła lekcja, której przyglądają się inni koledzy i koleżanki – nauczyciele, którzy zainteresowani są podnoszeniem jakości własnego warsztatu
pracy.
Obserwacje na przerwach lub szkolnych imprezach można oczywiście prowadzić w sposób mniej
sformalizowany – zawsze warto jednak pytać uczniów i nauczycieli, z czego korzystają, jak szkolna
infrastruktura odpowiada na ich potrzeby (np. Wi-Fi dla uczniów, dostępność komputerów
na przerwach, szybkość łącza) i czy mają jakieś (realistyczne) pomysły na polepszenie sytuacji.
Dobre praktyki i refleksje zbierane w czasie spacerów warto notować i dzielić się nimi z innymi
nauczycielami, a nawet uczniami i rodzicami.