Pasją Justyny były samoloty

www.radiomaryja.pl/artykuly.php?id=104336
2010-04-15
Pasją Justyny były samoloty
W katastrofie pod Katyniem wraz z sześcioma członkami załogi prezydenckiego Tu-154M zginęła
stewardesa Justyna Moniuszko, białostoczanka. Od dziecka jej największą pasją były samoloty. Choć w
chwili śmierci miała zaledwie 24 lata, wykonała już 250 skoków spadochronowych. Justyna przez wiele lat
była aktywnym członkiem Aeroklubu Białostockiego. Po szkole średniej wyjechała na studia do Radomia.
Zdobyła tam uprawnienia pilota szybowcowego. Po roku przeniosła się na Wydział Mechaniki, Energetyki i
Lotnictwa Politechniki Warszawskiej. W tym roku miała bronić pracę magisterską. - Zawsze była pełna
energii. Latanie sprawiało jej dużo radości - wspomina jej ojciec Zdzisław Moniuszko. Dzięki dużym
umiejętnościom lotniczym Justyna już od trzech lat latała jako stewardesa w pasażerskich liniach LOT.
Jej talent szybko zauważono; zaczęła pracę w prestiżowym 36. Specjalnym Pułku Lotnictwa
Transportowego. - Z prezydentem latała od dwóch lat. Towarzyszyła najważniejszym osobom w państwie
podczas wielu podróży. Była w Afganistanie. Trasę do Smoleńska znała na pamięć. Dzień przed katastrofą
też była w Smoleńsku tym samym samolotem - mówi Zdzisław Moniuszko. Uroda Justyny szła w parze z jej
dobrocią. - Nie żałowała swego czasu dla innych; była panną, więc często zastępowała koleżanki z załogi,
które musiały zostać w domu z dziećmi - wspomina córkę pan Zdzisław.
Osobiście znałem Justynę, ponieważ państwo Moniuszkowie to moi sąsiedzi. Nasze domy dzieli niewielka
odległość. Mam przed oczami, jak w niedzielę wraz z rodzicami i bratem idzie na Mszę Świętą. Zawsze
promienna, o twarzy, z której emanuje dobro. Adam Białous, Białystok
---------------------------- Nasza
Justynka Ze Zdzisławem Moniuszką, ojcem tragicznie zmarłej w katastrofie lotniczej pod Smoleńskiem
stewardesy Justyny Moniuszko, oraz jej ciocią Grażyną Potrykus rozmawia Adam Białous Samoloty i
latanie to była pierwsza miłość Justyny...
Zdzisław Moniuszko: - Justyna od dziecka fascynowała się lotnictwem. To była jej pasja. Wśród zabawek
najwięcej miała właśnie samolotów. Gdy tylko wiek jej pozwolił, zapisała się do białostockiego aeroklubu, do
sekcji spadochronowej. W sumie miała na koncie około 250 skoków spadochronowych. Często bałem się o
jej zdrowie. Jakiś czas temu, kiedy jej koleżanka z aeroklubu lądowała na zapasowym spadochronie, bo ten
właściwy się nie otworzył, miałem z nią rozmowę i ostro powiedziałem, że to się może źle skończyć. Ona mi
odpowiedziała, że można zginąć, wykonując każdy zawód. Wzięła mnie nawet raz do samolotu, z którego
skakali. Ten samolot cały się trząsł, muszę przyznać, że trochę się bałem, a oni z niego skakali. W jaki
sposób Justyna rozwijała swoje talenty?
www.radiomaryja.pl
Strona 1/2
Z.M.: - Harcerstwo, po lotnictwie, było jej drugą miłością. Była zastępową 93. Białostockiej Drużyny
Harcerskiej. Jeździła jako opiekunka z tzw. trudną młodzieżą na obozy letnie. Bardzo kochała dzieci, często
się nimi opiekowała. Ona kochała wszystkich ludzi. Zawsze nas przekonywała, że nie ma ludzi niedobrych,
że wszyscy są dobrzy, tylko trzeba to dobro w nich dostrzec. Została przez nas, rodziców - tak jak jej brat wychowana w duchu katolicyzmu i patriotyzmu. Zawsze była dumna z tych wartości, które jej
przekazaliśmy.
Grażyna Potrykus : - Justyna była bardzo ambitną dziewczyną. Po maturze wybrała szkołę lotniczą w
Rzeszowie, bo uważała ją za najlepszą w kraju. Co postanowiła, to przeprowadziła - dostała się do tej
wymarzonej szkoły. Tam zrobiła licencję pilota szybowców. Potem przeniosła się do szkoły warszawskiej.
Znałam ją jako osobę bardzo otwartą, zawsze chętną do pomocy, szczerą. Wszystkie te cechy osobowości
potwierdzają zresztą jej przełożeni, którzy bardzo ją cenili jako fachowca, ale przede wszystkim jako
człowieka. W pracy mówiono o niej nie inaczej jak "nasza Justynka". Już podczas studiów w Warszawie
przez rok latała jako stewardesa w Locie. Dziewczyna zdolna, zawsze radosna, uśmiechnięta, ładna, stąd też
szybko została zauważona. Zaproponowano jej pracę w 36. Specjalnym Pułku Lotnictwa Transportowego.
Latała w nim przez dwa lata. Była z tej pracy bardzo zadowolona, głównie dlatego, że po prostu kochała
latać. Dziękuję za rozmowę.
www.radiomaryja.pl
Strona 2/2