ALEKSANDRA RYBIŃSKA - DYPLOM` 2016 Temat: PIĘKNO

ALEKSANDRA RYBIŃSKA - DYPLOM' 2016
Temat: PIĘKNO NIEDOSTRZEGANE jako temat w Fotografii Artystycznej
Zdjęcie to wyrażenie wrażeń. Jeżeli piękno nie będzie istnieć w nas samych, to jak w ogóle
będziemy mogli je zauważyć? (Ernest Haas)
Tematem mojej pracy dyplomowej jest PIĘKNO NIEDOSTRZEGANE. Tak sformułowany
w odniesieniu do fotografii artystycznej, można odczytywać na wiele różnych sposobów, ja jednak
chcę skoncentrować się w jego realizacji na dwóch aspektach. Po pierwsze, na tym, co – jako
odbiorcy – pomijamy, gdyż stało się z naszej perspektywy zbyt pospolite, aby spodziewać się, że
może być piękne. Po drugie, na zjawisku projekcji wzrokowej, która poszerza percepcję, gdyż
angażuje wyobraźnię odbiorcy i jest dodatkową przepustką do doświadczenia piękna jako kategorii
estetycznej.
Moim zdaniem, jest coś na rzeczy w stwierdzeniu, że ludzie nie myślą o pięknie, o ile nie patrzą na
powabną kobietę albo drogi samochód, który właśnie przejechał i na który spojrzeli z zazdrością.
O tym, co jest piękne, przeważnie informują nas reklamy produktów. Te estetyzują przede wszystkim
wybrane produkty (samochody) lub ich nabywców (kobiety stosujące kosmetyki), oczywiście w celach
handlowych. Według mnie, ludzie nadal poszukują piękna, ale jednocześnie ignorują „piękno
oswojone”, to jest takie, które mają na wyciągnięcie ręki, a przez to staje się dla nich niedostrzegalne,
jakby przezroczyste, niewidoczne.
Staraj się pokazać to, czego bez Ciebie nikt by nie zobaczył (Robert Bresson)
Dzięki fotografii mogę pokazać ludziom piękno, które ominą, gdyby nie to, że zostanie uwiecznione.
Chcę pokazać, że cuda są wszędzie, że cały świat natury jest pełny magii i wystarczy odrobina
wyobraźni, chwila zatrzymania się, zmiana sposobu patrzenia, przybliżenie się, żeby totalnie zmienić
małą, codzienną rzecz. Dokładnie to fascynuje mnie w fotografii, właśnie dzięki niej zaczęłam mieć
inne podejście do detali. Moją pracą chcę uwrażliwić z powrotem ludzi na piękno, to naturalne. Chcę
odwrócić ich wzrok choć na chwilę od gonitwy za pieniądzem, od wyścigu po najnowocześniejszy
sprzęt, od sztucznego „ideału”. Chcę ich choć na chwilę zatrzymać w tym biegu i jeśli to możliwe –
wzruszyć, skłonić do jakiejkolwiek refleksji, zwrócić ich uwagę na to, czego są częścią, na to, czego
nie zauważają, bo nie nauczono ich, jak ważny jest szacunek dla natury i świata przyrody, jakie
wspaniałe rzeczy stworzyła Matka Natura ani jak ważni są oni sami i ich postrzeganie siebie.
Chcę podzielić się moim zamiłowaniem do tych drobnostek, w nadziei, że może ktoś choć na chwilę
przysiądzie i się nad nimi zastanowi, a może zechce się im zacząć przyglądać, może zachwyci się tak
jak ja.
Aparat fotograficzny jest przedłużeniem nie tylko oka ale także umysłu. Może widzieć ostrzej,
dalej, bliżej, wolniej, szybciej. Dzięki niemu możemy zobaczyć przeszłość, teraźniejszość,
przyszłość. Zamiast używać aparatu tylko do odtwarzania obrazów, chciałbym stosować go
tak, by to, co niewidzialne dla oczu, stało się widzialne. (Wynn Bullock)
Zespół Szkół Ogólnokształcących Nr 1 w Raciborzu LICEUM PLASTYCZNE
Praca dyplomowa wykonana pod kierunkiem: dr Gabrieli Habrom-Rokosz w ramach realizowanej
specjalności: FOTOGRAFIA