„ DOŚWIADCZAJ RADOŚCI I WESELA ” W Psalmie 43, wierszu 4

„ DOŚWIADCZAJ RADOŚCI I WESELA ”
W Psalmie 43, wierszu 4, czytamy takie słowa: „Wtedy przystąpię do ołtarza Bożego, Do
Boga wesela i radości mojej, I będę cię wysławiał na cytrze, Boże, Boże, mój...!”
Bóg zachęca nas, aby przystępować do Niego, czerpać z tego radość i weselić się, radować
się, cieszyć się nim. Doświadczeniu spotkania z Bogiem zawsze towarzyszy wesele i radość.
To silne emocje, których doświadczamy tylko wtedy, gdy coś porusza nas do głębi, gdy
doświadczamy zdarzenia bardzo ważnego dla nas. Poruszony jest nasz duch, dusza i ciało.
Spotkanie z Bogiem powinno być takim głębokim przeżyciem, poruszać nas „do głębi”,
przepełniać serce weselem i radością, która przewyższa wszelkie doznanie zadowolenia
z czegokolwiek innego na tej Ziemi. Spotkanie z Bogiem powinno być zdarzeniem
najdonośniejszym, najważniejszym dla człowieka!
Namiot Zgromadzenia zawsze był stawiany w samym środku obozowiska, gdy izraelici
zatrzymywali się na danym miejscu. Oznaczało to, że wywyższanie Boga, sam Bóg był w centrum
ich życia. Pamiętaj o tym, abyś i Ty miał go w centrum swego życia.
Powinniśmy jak najczęściej przystępować do ołtarza Bożego, Do Boga wesela i radości !
My współcześni chrześcijanie powinniśmy prowadzić walkę z czasem. Dla wielu jest bardzo trudno
znaleźć czas na to, aby spotykać się z Bogiem wesela i radości. A cóż mówić o tym, aby Bóg był w
centrum ich życia. Spotkać się z Bogiem to wejść w miejsce najświętsze, podejść do samego
ołtarza. Dla wielu chrześcijan nawet czas nabożeństwa nie daje możliwości spotkania się z nim, bo
mimo to, że są obecni ciałem w zgomadzeniu, to ich serce jest na zewnątrz. Ich myśli krążą gdzieś
tam wokół „ważnych” dla nich spraw, które muszą przecież jeszcze wykonać, dokończyć.
I tak nawet ten czas, który mógłby być tym szczególnym, radością i weselem dla ich serc,
odświeżeniem i odnowieniem – jest tylko obecnością fizyczną i niczym więcej, jedynie
powierzchownym obcowaniem bez zaangażowania. Bóg jest duchem i obcujemy z nim w duchu,
prawdziwie uwielbiamy w duchu i w autentyczny sposób, całymi sobą.
Wielu jest takich, którzy nie mają odwagi zbliżyć się do Boga, bo wiedzą, że zgrzeszyli.
Biblia wyraźnie mówi, że grzech oddziela nas od Boga. Oddzielenie od niego to smutek, brak
radości w naszym życiu, jednak Bóg daje nam zachętę, aby wyznać mu swój grzech, a on oczyści
serce każdego, kto wyznaje tak jak Dawid swoje grzechy. Był smutny z powodu grzechu, był
smutny, bo ten grzech oddzielił go od Boga, od bliskiej społeczności z Nim, dlatego wołał:
„ Przywróć mi radość z wybawienia twego …” Psalm. 51:14 . On pokutował: „Wybaw mnie od
winy za krwi przelanie, Boże, Boże zbawienia mego, A język mój z radością wysławiać będzie
sprawiedliwość twoją!” Psalm 51:16.
Spotkanie z Bogiem powinno być szczególnym przeżyciem, bo przecież spotykasz się
z kimś bardzo szczególnym – z samym Bogiem! To powinno być bardzo ważnym wydarzeniem dla
Ciebie! Spotkanie z Bogiem nasyca i zaspakaja najgłębsze pragnienia! Nie muszę szukać poza nim,
bo w nim mam wszystko! Dlatego Boże słowo mówi wyraźnie: „Rozkoszuj się Panem, A da ci,
czego życzy sobie serce twoje!” Psalm37:4.
Rozkoszować się Panem, to żyć tak, aby on był w centrum naszego życia, tak aby królował
w każdej dziedzinie naszego życia. Rozkoszować się Panem to zachwycać się nim... Mieć
przyjemność z czasu z nim spędzonego... I chcieć więcej i więcej ...
Obecność Boża sprawia w nas życie. I odrotnie: brak obecności to brak życia (radości,
wesela), a brak życia to znaczy śmierć. To stan zimności, obojętności, brak wrażliwości.
Psalm 40:17: „Ale niech się rozradują i rozweselą w tobie wszyscy, którzy cię szukają,
i miłują zbawienie twoje; niech mówią zawsze: Niechaj będzie Pan uwielbiony”. Psalm 9:2-3:
„Chwalę Cię, Panie, całym sercem, opowiadam wszystkie cudowne Twe dzieła. Cieszyć się będę
i radować Tobą, psalm będę śpiewać na cześć Twego imienia, o Najwyższy...”.
Ważne jest, abyśmy wielbili i radowali się Bogiem całymi sobą, całym sercem i jak
najczęściej, jeżeli nie zawsze - Psalm 5:12-13:
„A wszyscy, którzy się do Ciebie uciekają, niech się cieszą, niech się weselą na zawsze! Osłaniaj
ich, niech cieszą się Tobą, ci, którzy imię Twe miłują. Bo Ty, Panie, będziesz błogosławił
sprawiedliwemu: otoczysz go łaską jak tarczą”.
Zbawiony człowiek, to szczęśliwy człowiek! Rozpoznajemy go po tym, że doświadcza
radości i wesela, bo ma przystęp do ołtarza Boga żywego.
Obcuje z Nim i raduje się nim nawet w trudnych chwilach, bo wie, że jest w nim i nie lęka
się niczego! Ty, który miłujesz Boga – raduj się i wesel się w Nim zawsze.
Ciesz się swoim Bogiem, raduj się ze zbawienia, każdego dnia, bo w ten sposób
obwieszczasz, ogłaszasz zwycięstwo, które dokonało się w twoim życiu.
Niech Bóg przywróci nam radość z wybawienia !!! Abyśmy zawsze potrafili radować się
przed obliczem Jego.
Małgorzata Facciolo
Ustka, sierpień 2010