Elementy techniczne w unihokeju. Przepisy i zasady sędziowania
Transkrypt
Elementy techniczne w unihokeju. Przepisy i zasady sędziowania
Opracowanie konspektu Teresa Sobieszuk Nauczyciel wych. fiz. w Gimnzajum nr 3 w Legionowie TEMAT: 1. ZESTAW ĆWICZEŃ DOSKONALĄCYCH PODSTAWOWE ELEMENTY TECHNICZNE W UNIHOKEJU 2. PRZEPISY I ZASADY SĘDZIOWANIA UCZESTNICY: gimnzjaliści – dziewczęta i chłopcy W ZAKRESIE UMIEJĘTNOŚCI: trzymanie „ciasne” i „szerokie” kija, prowadzenie „otwarte” i „zamknięte” piłeczki, przyjęcia i podania piłki, wykonywanie rzutu sędziowskiego, strzały z uderzenia i pociągnięcia, obrona niska. W ZAKRESIE MOTORYCZNOŚCI: kształtowanie szybkości, zwinności, spostrzegawczości, koordynacji wzrokowo-ruchowej, siły strzału, czucia przestrzeni. W ZAKRESIE WIADOMOŚCI: historia unihokeja, przepisy. W ZAKRESIE WYCHOWANIA: współpraca z partnerem, współdziałanie w zespole, zasady fair-play. WARUNKI: sala gimnastyczna, ławeczki, pachołki, materace, kije i piłeczki dla każdego uczestnika, piłki lekarskie, bramki. Elementy gry Część organizacyjna Zadania Uwagi organizayjnometodyczne Zbiórka, powitanie, podanie tematu zajęć. Zbiórka w dwuszeregu Historia unihokeja. Trzymanie kija Trzymanie kija „ciasne” i „szerokie”. Pobranie kijów Poruszanie się Poruszanie się z kijem po boisku – zmiana trzymania. W „rozsypce” Poruszanie się z kijem w przód, w tył, krokiem dostawnym w prawo i w lewo. Przy ćwiczeniach kij dotyka podłoża. Przy poruszaniu się w tył wykonujemy kijem ruchy 1 obronne Pozycja obronna Przyjmowanie pozycji obronnej na sygnał. Klęk na jednym kolanie z oparciem kija o podłoże (3 pkty podparcia) Prowadzenie piłki Ćwiczenia z prowadzeniem piłki • w rozkroku między nogami • w rozkroku wokół nóg • „ósemka” w rozkroku Pobranie piłek Prowadzenie piłki w trzymaniu „ciasnym” – tzw. prowadzenie otwarte. W „rozsypce” W miejscu Zmiania trzymania – prowadzenie zamknięte. Prowadzenie piłki P i L stroną łopatki. Prowadzenie „otwarte” – miękkie. Prowadzenie P i L stroną łopatki. Jak wyżej, z zatrzymaniem przy liniach. Ćwiczenia w szeregach do wyznaczonej linii Slalom między pachołkami W rzędach Prowadzenie piłeczki P i L stroną łopatki w „wężykach” Startują jeden po drugim Berek unihoc Wszyscy uczestnicy posiadają kij i piłkę za wyjątkiem trzech osób, których zadaniem jest odebrać komuś piłkę. Zwracamy uwagę na prawidłowe odebranie piłki Przyjęcia piłki Podbijanie piłki łopatką. Ustawienie w parach w niedużych odstępach Podrzucanie piłki do partnera. • przyjęcie łopatką (stopowanie) • przyjęcie na blendę • podanie górne do partnera po jednym odbiciu • przyjęcie na ciało • • Podania i przyjęcia Zwrócić uwagę na kontakt przyjmującego piłkę z podłogą Stopa do wysokości kolana przyjęcie nogą przyjęcie stopą Podanie do partnera – przyjęcie „miękkie”. Zwiększyć odległość w parach. Przyjęcie stopą i podanie. Podanie do partnera w rozkroku i szybkie przyjęcie piłki za jego plecami. Ustawienie w „trójkach” naprzeciw siebie Podanie dolne; wycofanie na koniec swego rzędu; przyjęcie miekkie, podanie i wycofanie na koniec swojego rzędu. Jak wyżej – po podaniu na wprost przebiegnięcie na koniec „trójki” po przekątnej 2 Zwrócić uwagę na poprawne wycofanie się (nogi szeroko rozstawione) z obserwacją podań i przyjęć Zwrócić uwagę na tempo i sposób trzymania kija Podania do ławeczki. • P i L stroną łopatki • Zwrócić uwagę na zmianę nogi wykrocznej podanie, wycofanie się na koniec; odbiera drugi zawodnik, potem trzeci. Odbieramy miękko podanie i podajemy piłkę pchniętą Rywalizacja Podrzucanie i przyjmowanie piłeczek Przerzucić jak najwięcej piłeczek na stronę przeciwnika Podrzuty górne w określonym czasie (np. 15 sek.) Drużyny mają np. po 6 piłeczek Podrzuty górne do celu Traf w wyspę Rozłożone materace mają określoną liczbę punktów. Wrzucamy podniesioną piłkę na określony materac W formie ćwiczenia, a potem rywalizacji. Rzut sędziowski Wykonywanie rzutu sędziowskiego w parach. Wyjaśnić, jak poprawnie wykonać rzut sędziowski (ustawienie nóg, łopatki, trzymanie kija) Strzały Wykonanie strzałów uderzeniem w jak najkrótszym czasie. Ustawione piłki, np. 7, w odległości 5 m od bramki. Jak wyżej – strzał ciągnięty. Zwrócić uwagę na „miękkie” nogi Rzut karny Każdy zawodnik podchodzi do linii 7 m, kładzie piłkę i oddaje strzał. Ćwiczenia doskonalące strzały Strzały do bramki Zwrócić uwagę na równoległe ustawienie stóp za linią rzutów. Piłka musi być uderzona. Piłka prowadzona dowolnym sposobem, strzał również. Wygrywa zespół, który pierwszy usiądzie. Kto celnie strzeli może usiąść. Strzel i obroń Przypomnieć prawidłową pozycję ciała w obronie Zawodnik prowadzi piłkę, strzela, a potem sam jest bramkarzem. 3 Celnie i szybko Zawodnik prowadzi piłkę slalomem miedzy pachołkami i oddaje strzał. Za najszybsze oddanie strzału – 3 pkty dla zespołu, za drugie miejsce – 2 pkty i za trzecie miejsce – 1 pkt. Za niecelny strzał nie przyznaje się punktu. Stojący za bramką pomocnik liczy punkty. Gonitwa w slalomie Zawodnicy z grupy B są bez piłki. Potem nastepuje zmiana ról. Slalom miedzy pachołkami. Zawodnik z rzędu A startuje z linii bliżej bramki, a zawodnik z rzędu B goni go i zdobywa punkt, jeśli uda mu się dogonić przeciwnika lub uniemożliwić mu strzał. Przy celnym strzale zawodnika A drużyna zdobywa punkt. Prowadzenie piłki i strzał piłką uderzoną Strzał piłką uderzoną Ćwiczenia doskonalące strzały na bramkę i rozwijające szybkość. Zawodnik B podaje piłkę do wybiegającego zawodnika A, następnie obiega pachołek i strzela uderzeniem wystawioną przez zawodnika A piłkę. Prowadzenie i strzał piłką ciągnietą Bramka broniona przez bramkarza Strzał piłką ciągniętą Potem następuje zmiana strony Zawodnik prowadzi piłkę prowadzeniem otwartym, okrąża pachołek i oddaje strzał pociągnięciem. Gra właściwa Gra właściwa Praktyczny instruktarz sędziowania Oglądanie meczów unihokeja z bramkarzem i bez bramkarza z filmu video Grają drużyny o wysokim poziomie wyszkolenia technicznego na pełnowymiarowym boisku 4 z bandami. Rys historyczny unihokeja Unihokej (uniwersalny hokej) to stosunkowo nowa gra drużynowa. W latach pięćdziesiątych powstała w USA, gdzie młodzież grała w nią przy pomocy kijów i krążka. W latach siedemdziesiątych dotarła do Szwecji, spopularyzowana przez studentów, i tam stała się bardzo powszechna w szkołach i klubach. W tym kraju w unihokeja grają miliony ludzi. W roku 1986 utworzono miedzynarodową federację – International Floorball Federation (IFF). Obecnie skupia ona ponad 20 krajów z całego świata, m.in. Polskę. W Polsce, dzięki Ewie i Rogerowi Żółtowskim z Gdyni, unihokej propagowany jest od 1991 r. Odbyło się wiele turniejów i festiwali unihokeja o zasięgu lokalnym i ogólnopolskim. Zaczęło powiększać się grono zwolenników tej dyscypliny sportu, powstały pierwsze kluby sportowe. W 1995 r. została zarejestrowana Polska Federacja Unihoca skupiająca UKS-y, LKS-y i inne kluby z terenu Polski. W trzy lata później zmieniono nazwę Federacji na Polską Federację Unihokeja – Floorball i od tego czasu Polska jest pełnoprawnym członkiem międzynarodowej federacji IFF, a więc polskie zespoły mogą brać udział w międzynarodowych rozgrywkach. W 1996 r. unihokej został włączony do programu Igrzysk Młodzieży Szkolnej. LITERATURA: 1. Tywoniuk-Małysz A., 2000. Gry i zabawy w nauczaniu elementów techniki i taktyki gry w unihokeja. Lider, 6, 25-30. 2. Starzyńska S., Tywoniuk-Małysz A. Unihokej – Podstawy technik i taktyki w ćwiczeniach, grach i zabawach. Polska Federacja Unihokeja – Floorball, Gdynia,1998. 3. Starzyńska S., 1997. Ćwiczenia i zabawy doskonalące elementy gry w unihoca. Lider, 9, 23-25. 4. Tywoniuk-Małysz A., 1996. Bawimy i uczymy na lekcji unihoca. Lider, 11, 30-33. 5. Tywoniuk-Małysz A., 1996. Forma zabawowa w nauczaniu elementów gry w unihoca. Lider, 3, 26-28. 6. Zajdziński B., Materiały szkoleniowe (video) Polskiej Federacji Unihokeja – Floorball, Warszawa 1998. 5