D - Sąd Apelacyjny w Lublinie

Sygn. akt III AUa 453/16
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 13 października 2016 r.
Sąd Apelacyjny w Lublinie III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w składzie:
Przewodniczący - Sędzia
SA Małgorzata Rokicka-Radoniewicz (spr.)
Sędziowie:
SA Elżbieta Czaja
SA Małgorzata Pasek
Protokolant: sekr. sądowy Krzysztof Wiater
po rozpoznaniu w dniu 13 października 2016 r. w Lublinie
sprawy S. C. (1)
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w S.
o prawo do emerytury
na skutek apelacji wnioskodawcy S. C. (1)
od wyroku Sądu Okręgowego w Siedlcach
z dnia 25 lutego 2016 r. sygn. akt IV U 994/15
oddala apelację.
Małgorzata Pasek Małgorzata Rokicka-Radoniewicz Elżbieta Czaja
III AUa 453/16
UZASADNIENIE
Organ rentowy - Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w S. decyzją z 23 czerwca 2015 r. działając na podstawie
art.184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych oraz przepisów
rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w
szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze odmówił S. C. (1) prawa do emerytury wskazując, że
ubezpieczony nie udowodnił, iż do dnia 1 stycznia 1999r. osiągnął 15-letni staż pracy w warunkach szczególnych,
wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy oraz 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych. Organ
rentowy do pracy w warunkach szczególnych przyjął okresy zatrudnienia od 15.10.1985 r. do 14.04.1986 r., od
15.10.1986 r. do 14.04.1987 r., od 15.10.1987 r. do 14.04.1988 r., od 15.10.1988 r. do 14.04.1989 r., od 15.10.1989 r. do
14.04.1990 r., od 15.10.19990 r. do 14.04.1991 r., od 15.10.1991 r. do 14.04.1992 r., od 15.10.1992 r. do 14.04.1993 r.,
od 15.10.1993 r. do 14.04.1994 r., od 15.10.1994 r. do 14.04.1996 r., od 15.10.1996 r. do 14.04.1997 r., od 15.10.1997
r. do 14.04.1998 r. w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej (...) w S. w łącznym wymiarze 6 lat, 5
miesięcy i 29 dni. Ponadto organ rentowy jako okresu uzupełniającego nie uwzględnił okresu pracy w gospodarstwie
rolnym rodziców do 30.10.1972 r. do 14.12.1979 r. oraz od 24.02.1983 r. do 14.10.1985 r., z uwagi na to, że w okresach
od 04.09.1972 r. do 11.01.1973 r. oraz od 27.05.1974 r. do 28.10.1974 r. ubezpieczony pracował zawodowo i w związku
z tym nie mógł jednocześnie stale w pełnym wymiarze czasu pracy świadczyć pracy na rzecz gospodarstwa rolnego.
Od tej decyzji odwołanie do Sądu Okręgowego w Siedlcach złożył S. C. (1) wnosząc o jej zmianę i ustalenie mu prawa do
emerytury. W uzasadnieniu odwołania wskazał, że do pracy w warunkach szczególnych powinien mu zostać zaliczony
cały okres zatrudnienia w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej (...) również poza okresami
zimowymi, a do stażu ubezpieczeniowego okres zatrudnienia w (...) Spółdzielni (...)w S. od 01.09.1975 r. do 31.03.1977
r. oraz okres pracy w gospodarstwie rolnym rodziców po ukończeniu 16-ego roku życia.
Sąd Okręgowy w Siedlcach wyrokiem z dnia 25 lutego 2016 roku oddalił odwołanie. Sąd Okręgowy ustalił, że S. C.
(1) ur. (...) w dniu(...) ukończył 60-ty rok życia. W dniu 22 maja 2015 r. wystąpił z wnioskiem o ustalenie prawa
do emerytury. Na podstawie przedłożonych do wniosku dokumentów organ rentowy ustalił, że na dzień 1 stycznia
1999r. ubezpieczony udowodnił staż ubezpieczeniowy w wymiarze 20 lat, 11 dni, z czego okresy składkowe wynoszą
19 lat, 11 miesięcy i 15 dni, a okresy nieskładkowe 26 dni. Ponadto organ rentowy ustalił, że do dnia 1 stycznia
1999r. ubezpieczony udowodnił łącznie staż pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 6 lat, 5 miesięcy i 29 dni.
Organ rentowy do pracy w warunkach szczególnych zaliczył ubezpieczonemu okresy zatrudnienia od 15.10.1985 r.
do 14.04.1986 r., od 15.10.1986 r. do 14.04.1987 r., od 15.10.1987 r. do 14.04.1988 r., od 15.10.1988 r. do 14.04.1989
r., od 15.10.1989 r. do 14.04.1990 r., od 15.10.19990 r. do 14.04.1991 r., od 15.10.1991 r. do 14.04.1992 r., od
15.10.1992 r. do 14.04.1993 r., od 15.10.1993 r. do 14.04.1994 r., od 15.10.1994 r. do 14.04.1996 r., od 15.10.1996 r. do
14.04.1997 r., od 15.10.1997 r. do 14.04.1998 r. w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej (...) w S.
zgodnie ze świadectwem wykonywania prac w szczególnych warunkach wystawionym rzez wskazanego pracodawcę.
Z uwagi na brak wymaganego ustawą 15 –letniego stażu pracy w warunkach szczególnych oraz wymaganego okresu
ubezpieczeniowego w wymiarze 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych decyzją z 23 czerwca 2015 r. organ
rentowy odmówił ubezpieczonemu przyznania emerytury.
Wnioskodawca S. C. (1) dnia (...) ukończył 16-ty rok życia i był uczniem Zasadniczej Szkoły Zawodowej (...) w S.. W
okresie od 1.09.1969 r. do 30.06.1972r. S. C. (1) miał zawarta umowę o praktyczną naukę zawodu i jako uczeń w
ramach tej umowy odbywał praktyki w Zakładzie (...) w S.. Za ten okres zostało mu wystawione świadectwo pracy i
powyższy okres jako okres składkowy został uznany przez organ rentowy (świadectwo pracy k. 49, świadectwo szkolne
k.12, zaświadczenie k. 11 za wnioskiem z dn. 10.03.2015 r., karta przebiegu zatrudnienia k. 22 akt emerytalnych).
Organ rentowy jako okresy zatrudnienia uznał S. C. (1) zatrudnienie od 04.09.1972 r. do 11.01.1973 r., od 27.05.1974
r. do 28.10.1974 r. W okresach od: 12.01.1973 r. do 26.05.1974 r. (1 rok, 4 miesiące i 14 dni), od 29.10.1974 r. do
14.12.1979 r. (5 lat, 1 miesiąc i 15 dni) S. C. (1) nie był nigdzie zatrudniony i w tych okresach pracował w gospodarstwie
rolnym swoich rodziców E. i J. małżonków C.. Rodzice S. C. (1) prowadzili gospodarstwo rolne o powierzchni 3,15 ha
w miejscowości T., gdzie ubezpieczony mieszkał do 24.01.1980 r. Rodzice S. C. (1) utrzymywali się tylko z rolnictwa.
W tym czasie z rodzicami został tylko S. C. (1), rodzeństwo wymienionego opuściło już dom rodziny zakładając własne
rodziny. We wskazanych okresach S. C. (1) wykonywał wszystkie prace rolnicze tj. oranie, sprężynowanie, bronowanie,
sianie, wywożenie obornika, praca przy żniwach, sianokosach, wykopkach oraz prace przy inwentarzu żywym. Praca
ubezpieczonego w gospodarstwie rolnym rodziców trwała w wymienionych okresach nie mniej niż 6 godzin dziennie
i miała charakter stały.
Następnie w okresie od 15 grudnia 1979 r. do 23 lutego 1983 r. był zatrudniony w (...) Zakładzie (...) w M..
W okresie od 15 października 1985 r. do 06.03.1999 r. S. C. (1) był zatrudniony w(...) w S. (obecnie Samodzielnym
Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej (...) w S.) na stanowisku palacza – dozorcy. W sezonach grzewczych od 15
października do 14 kwietnia każdego roku ubezpieczony wykonywał stale i w pełnym wymiarze czasu pracę palacza,
natomiast poza sezonem grzewczym ubezpieczony głównie wykonywał pracę dozorcy polegającą na wykonywaniu prac
porządkowych tj. zamiatanie chodników, zgrabianie liści, koszenie trawników, malowanie ogrodzenia, nadzorowanie
parkingu, otwierania i zamykane szlabanu. Miejsce pracy ubezpieczonego to portiernia, do kotłowni ubezpieczony
dochodził jak trzeba było podłożyć do pieca. W kotłowni były dwa piece jeden większy, który wykorzystywany był
w okresie grzewczym, a drugi mniejszy do nagrzewania ciepłej wody w okresie letnim. Jak było napalone do godz.
14.00 w okresie letnim to druga zmiana miała ciepłą wodę. Ubezpieczony pracował w systemie trzymianowym.
W okresie letnim jak ubezpieczony pracował na trzecią zmianę to jego praca polegała na ogólnym nadzorowaniu
parkingu i zamykaniu i otwieraniu szlabanu jak ktoś wyjeżdżał, lub przyjeżdżał na teren zakładu. W okresie letnim
większość czasu pracy w ciągu dnia zajmowało ubezpieczonemu wykonywanie prac porządkowych na terenie zakładu,
iż podkładanie do pieca w kotłowni
Ubezpieczony nie przystąpił do otwartego funduszu emerytalnego.
Sąd Okręgowy orzekł, że zgodnie z art.184 ust.1 i 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu
Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009r. Nr 153, poz.1227 ze zm.) ubezpieczonym urodzonym po dniu 31 grudnia
1948r. przysługuje emerytura po osiągnięciu wieku emerytalnego przewidzianego w art.32, jeżeli w dniu wejścia w
życie ustawy, tj. w dniu 1 stycznia 1999r. osiągnęli okres zatrudnienia w szczególnych warunkach lub w szczególnym
charakterze wymaganym w przepisach dotychczasowych do nabycia prawa do emerytury w wieku niższym niż 60 lat
dla kobiet i 65 lat dla mężczyzn oraz osiągnęli okres składkowy i nieskładkowy, o którym mowa w art.27 ustawy, a
także nie przystąpili do otwartego funduszu emerytalnego albo złożyli wniosek o przekazanie środków zgromadzonych
na rachunku w otwartym funduszu emerytalnym, za pośrednictwem Zakładu, na dochody budżetu państwa. W myśl
przywołanego wyżej art. 32 ust.1 i 4 ustawy pracownikom zatrudnionym w szczególnych warunkach lub w szczególnym
charakterze przysługuje emerytura w wieku 55 lat dla kobiet i 60 lat dla mężczyzn, a w myśl przywołanego wyżej
art.27 ustawy wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynosi co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.
Zgodnie z §4 ust.1 pkt 3 rozporządzenia Rady Ministrów z 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników
zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43 ze zm.) pracownik,
który wykonywał prace w szczególnych warunkach, wymienione w wykazie A załącznika do rozporządzenia, nabywa
prawo do emerytury w w/w wieku, jeżeli ma wymagany okres zatrudnienia (co najmniej 25 lat mężczyzna), w tym
co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych. Ponadto zgodnie z §2 ust.1 przedmiotowego rozporządzenia
okresami pracy uzasadniającymi prawo do świadczeń na zasadach określonych w rozporządzeniu są okresy, w których
praca w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze jest wykonywana stale i w pełnym wymiarze czasu
pracy obowiązującym na danym stanowisku.
Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy wymagało zbadania, czy ubezpieczony spełnia przesłankę wymaganego okresu
pracy w warunkach szczególnych w wymiarze 15 lat oraz czy spełnia przesłankę 25 lat okresów składkowych i
nieskładkowych na datę 1 stycznia 1999 r. Poza sporem pozostawało bowiem, że ubezpieczony osiągnął wymagany
ustawą wiek z dniem (...) i nie jest członkiem otwartego funduszu emerytalnego.
Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń
Społecznych przy ustalaniu prawa do emerytury oraz przy obliczaniu jej wysokości uwzględnia się również następujące
okresy, traktując je, z zastrzeżeniem art. 56, jak okresy składkowe przypadające przed dniem 1 stycznia 1983 r. okresy
pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia, jeżeli okresy składkowe i nieskładkowe, ustalone na
zasadach określonych w art. 5-7, są krótsze od okresu wymaganego do przyznania emerytury, w zakresie niezbędnym
do uzupełnienia tego okresu.
W przedmiotowej sprawie ubezpieczonemu S. C. (1) brakuje do 25 lat okresów składkowych i nieskładkowych 4 lat, 11
miesięcy i 19 dni i co do zasady o taki okres może być uzupełniony okres ubezpieczenia o okres pracy w gospodarstwie
rolnym po ukończeniu 16 roku życia a przed 1 stycznia 1983 r. Zgodnie z wytycznymi doktryny i orzecznictwa,
aby można było zaliczyć okres pracy w gospodarstwie rolnym po ukończeniu 16 roku życia traktując je jako okresy
składkowe ubezpieczony musi wykazać, iż pracował w gospodarstwie rolnym rodziców co najmniej 4 godziny dziennie.
W przedmiotowej sprawie zebrany w sprawie materiał dowodowy w postaci zeznań świadków: M. O., S. C. (2) i zeznań
ubezpieczonego w charakterze strony dał podstawy do zaliczenia ubezpieczonemu jako okresu uzupełniającego okresu
pracy w gospodarstwie rolnym rodziców od 12.01.1973 r. do 26.05.1974 r. (1 rok, 4 miesiące i 14 dni), od 29.10.1974
r. do 14.12.1979 r. (5 lat, 1 miesiąc i 15 dni), w których to okresach ubezpieczony nigdzie nie pracował zawodowo
i stale pomagał rodzicom w prowadzeniu gospodarstwa rolnego w wymiarze przekraczającym 4 godziny dziennie.
Z przeprowadzonych dowodów wynika, że ubezpieczony mieszkał w tych okresach z rodzicami, nie miał innego
źródła utrzymania i stale pomagał rodzicom we wszystkich pracach rolniczych: polowych i przy inwentarzu żywym.
Ubezpieczony w okresach od wiosny do jesieni wykonywał wszystkie prace polowe i prace przy obrządku inwentarza
żywego, natomiast w okresach zimowych wykonywał obrządki. Rodzice ubezpieczonego trzymali: 2-3 krowy, 10
tuczników, konia, drób. Praca przy obrządku porannym i wieczornym razem z przygotowaniem pożywienia dla
zwierząt, uparowaniem ziemniaków przekraczała 4 godziny dziennie. Zaliczenie wskazanych okresów jako okresów
składkowych powoduje, iż ubezpieczony na datę 1 stycznia 1999 r. spełnia przesłankę 25 lat okresów składkowych i
nieskładkowych.
Odnosząc się natomiast do wniosku ubezpieczonego o zaliczenie mu jako okresu zatrudnienia okresu pracy od 1
września 1975 r. do 31 marca 1977 r. w (...) Spółdzielni (...)w S., to w ocenie Sądu brak jest podstaw do zaliczenia
wskazanego okresu jako okres zatrudnienia, gdyż ubezpieczony nie dysponuje żadnym dokumentem potwierdzającym
jego zatrudnienie w tym okresie. Na okoliczność swojego zatrudnienia w wymienionej spółdzielni ubezpieczony złożył
pismo z 24.01.1977 r. kierujące go na badanie przez zespół lekarzy w celu wydania orzeczenia o stopniu trwałego
uszczerbku na zdrowiu w związku z wypadkiem przy pracy w dniu 9.12.1976 r. i kopie książeczki ubezpieczeniowej
z pieczątką niniejszej Spółdzielni i datą 14.12.1976 r. Z pisma z k. 7 akt sprawy wynika, iż ubezpieczony zatrudniony
był jako pracownik sezonowy, ale nie wskazano w jakich okresach świadczył pracę. Natomiast z zeznań świadków T.
C. i Z. S. wynika, iż Spółdzielnia nie zawierała żadnych umów o pracę, ani z nimi, ani z ubezpieczonym. Spółdzielnia
w okresie zimowym potrzebowała ludzi do pracy do kopcowania i przebierania warzyw i każdy kto chciał zarobić to
mógł z tej pracy sezonowej skorzystać. Spółdzielnia wysyłała N. po pracowników do T. i każdy kto chciał pracować to
mógł wsiąść i jechać do pracy. Powyższe prace przy zbieraniu i kopcowaniu warzyw miały charakter sezonowy, a nie
stały, co powoduje, że ubezpieczony nie mógł pracować w tej spółdzielni od 01.09.1975 r. do 31.03.1977 r.
Przeprowadzone przez Sąd postępowanie dowodowe nie dało również podstaw do zaliczenia ubezpieczonemu całego
okresu zatrudnienia w (...)w S. (obecnie SP ZOZ (...) Pogotowia (...) w S.) od 15.10.1985 r. do 31.12.1998 r. jako pracy
w warunkach szczególnych. Ze wskazanego okresu zatrudnienia organ rentowy uznał ubezpieczonemu na podstawie
świadectwa wykonywania pracy w warunkach szczególnych za pracę w warunkach szczególnych pracę na stanowisku
palacza w okresach grzewczych każdego roku tj. od 15 października do 14 kwietnia. Zebrany w sprawie materiał
dowodowy wykazał natomiast bezspornie, że w okresach letnich każdego roku ubezpieczony łączył pracę palacza z
pracą dozorcy, z tym praca dozorcy miała w okresie letnim decydujący charakter. Sąd przeprowadził dowód z zeznań
świadków, którzy razem z ubezpieczonym pracowali w SP ZOZ (...) Pogotowia (...) w S. na takim samym stanowisku
jak on tj. palacza – dozorcy. Wskazani świadkowie potwierdzili, że w okresie letnim każdego roku więcej było w
ciągu każdego dnia (8 godzin pracy) prac porządkowych tj. zamiatanie chodników, placu, grabienie liści, koszenie
trawników, palowanie ogrodzenia, siatki, palowanie portierni, nadzorowania parkingu, niż pracy w kotłowni, do której
dochodzili z portierni po to aby podłożyć do mniejszego pieca. Kotłownia w okresie letnim służyła tylko do nagrzewania
ciepłej wody na potrzeby mechaników, węgiel był na placu w bliskiej odległości od kotłowni, a czyszczenie kominu
w okresie letnim było znacznie rzadsze niż zimą i krótsze tj. co 3-4 dni przez nieco ponad godzinę. Wymienieni
świadkowie zeznali, że w okresie letnim więcej tak oni jak i ubezpieczony czasu pracy w ciągu dnia poświęcali na
wykonywanie prac porządkowych, niż na palenie w kotłowni, a gdy któryś z nich przychodził na trzecią zmianę
to gdy prace porządkowe były zrobione, to głównie czas spędzał na portierni na tzw. dozorowaniu. Sąd obdarzył
wiarygodnością dowód z zeznań tych świadków.
Z uwagi na niewykazanie przez ubezpieczonego na datę 1 stycznia 1999 r. stażu pracy w warunkach szczególnych w
wymiarze 15 lat Sąd Okręgowy orzekł, że nie spełnił on warunków do nabycia emerytury na podstawie powołanych
powyżej przepisów.
Od tego wyroku apelację wniósł wnioskodawca S. C. (1) zaskarżając wyrok w całości. Wyrokowi zarzucał
obrazę przepisów prawa procesowego tj. art.227 kpc i art.233 § 1 kpc poprzez przekroczenie zasady swobodnej
oceny dowodów polegające na błędnej ocenie zeznań ubezpieczonego i świadków skutkujące nieuwzględnieniem
wykonywania pracy w szczególnych warunkach w okresie letnim w latach 1985-1998 w (...)w S. oraz braku
zatrudnienia w (...)Spółdzielni (...)w S. co w konsekwencji doprowadziło do błędnych ustaleń faktycznych
skutkujących naruszeniem prawa materialnego poprzez ustalenie prawa do emerytury.
Wnosił o zmianę wyroku poprzez uwzględnienie odwołania ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.
Sąd Apelacyjny ustalił i zważył, co następuje:
Apelacja nie jest zasadna.
Sąd Apelacyjny nie stwierdza zarzucanej sprzeczności w ustaleniach faktycznych. W pierwszej kolejności należy
odnieść się do zarzutu nieuwzględnienie okresu pracy w gospodarstwie rolnym rodziców jako okresu uzupełniającego
– podniesienie tego zarzutu świadczy o nieznajomości rozstrzygnięcia Sądu Okręgowo, bowiem Sąd Okręgowy w
uzasadnieniu wyroku uznał, że wliczenie do okresów składkowych i nieskładkowych okresu tej pracy powoduje, że
wnioskodawca spełnia warunek wymaganego 25 letniego okresu ubezpieczenia przypadającego przed dniem 1 stycznia
1999 roku. tym samym bezprzedmiotowe jest badanie zasadności podniesionego zarzutu dotyczącego ustalonego
okresu ubezpieczenia wnioskodawcy.
Odnosząc się do zarzutu nieuwzględnienia jako okresu pracy w warunkach szczególnych pracy palacza w kotłowni
(...) w S. poza sezonem grzewczym należy zauważyć, że ustalony stan faktyczny jest bezsporny, co przyznał sam
skarżący i przesłuchani na tę okoliczność świadkowie. Według relacji wnioskodawcy i świadków wnioskodawca
pracował jako palacz centralnego ogrzewania jedynie sezonowo, natomiast poza sezonem grzewczym obsługiwał piec,
służący do grzania cieplej wody użytkowej. Poza sezonem wykonywał różne inne prace związane z powierzonym
mu stanowiskiem dozorcy, co znajduje potwierdzenie nie tylko w zeznaniach świadków, ale w wystawionym przez
pracodawcę świadectwem pracy.
Jednocześnie na marginesie należy zauważyć, że kotłownia, w której był zatrudniony wnioskodawca w spornym
okresie, nie była zaopatrzona w kotły parowe lub wodne typu przemysłowego, tylko w zwykłe kotły centralnego
ogrzewania, a zatem praca w charakterze obsługującego je palacza nie jest traktowana jako praca w warunkach
szczególnych wymieniona w wykazie A stanowiącym załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego
1983 roku w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub szczególnym
charakterze (Dz.U. Nr 8, poz.43) jako prace nie zautomatyzowane palaczy i rusztowych kotłów parowych lub wodnych
typu przemysłowego wymienione w dziale XIV poz.1 wykazu A. Wątpliwości budzi zatem zakwalifikowanie zwykłego
typowego pieca centralnego ogrzewania używanego w małych kotłowniach ogrzewającym niewielkie obiekty jako piec
typu przemysłowego. Organ rentowy w tej części pracę tę zakwalifikował jako wykonywaną w warunkach szczególnych
i Sąd na te okoliczności nie prowadził dodatkowego postępowania.
Wbrew zarzutom apelacji Sąd Okręgowy dokonał prawidłowych ustaleń faktycznych i ocenił materiał dowodowy
zgodnie z zasadami proceduralnymi, nie przekraczając granic zakreślonych w art.233 § 1 KPC. W uzasadnieniu wyroku
Sąd odniósł się do wszystkich kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy i ocenił zasadność odwołania na
podstawie powołanych przepisów z przytoczeniem ich treści.
Sąd Apelacyjny w całej rozciągłości podziela zarówno ustalenia faktyczne, jak i wnioskowania prawnicze zawarte w
motywach zaskarżonego wyroku. W tej sytuacji nie zachodzi potrzeba ich powtarzania (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z 22 kwietnia 1997 roku II UKN 61/97 – OSNAPiUS 1998/3/104, wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5
listopada 1998 roku I PKN 339/98 – OSNAPiUS 1998/24/776). Podnieść należy dodatkowo, że skarżący argumentami
przytoczonymi w apelacji w żaden sposób nie podważył zasadności stanowiska Sądu pierwszej instancji. Apelacja
zawiera bowiem jedynie własną ocenę faktów odmienną od przyjętej przez Sąd Okręgowy i traktowanie pracy palacza
centralnego ogrzewania przy obsłudze pieca służącego do ogrzewania pomieszczeń i grzania cieplej wody oraz dozorcy
obiektu jako pracy w warunkach szczególnych.
W tej sytuacji Sąd Apelacyjny uznał, że zaskarżony wyrok w pełni odpowiada przepisom prawa, dlatego apelacja nie
może być uwzględniona.
Mając powyższe na względzie Sąd Apelacyjny na podstawie art.385 KPC orzekł, jak w sentencji.