139-vat-2014 stu.indd

ART. 86A USTAWY Z DNIA 11 MARCA 2004 R.
O PODATKU OD TOWARÓW I USŁUG – WYBRANE
INTERPRETACJE URZĘDOWE
Opracował: Wojciech Safian
1. Brak adnotacji w dowodzie rejestracyjnym, a prawo do odliczenia.
W przypadku, gdy w dowodzie
rejestracyjnym pojazdu brak adnotacji
o spełnieniu przez ten pojazd wymagań, o których mowa w art. 86a ust. 9
pkt 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca
2004 r. o podatku od towarów i usług1,
wówczas – pomimo, że dla samochodu ciężarowego z jednym rzędem
siedzeń i liczbą miejsc 3, zostało wydane przez okręgową stacje kontroli
pojazdów zaświadczenie, że pojazd
ten odpowiada warunkom technicznym przewidzianym dla wymagań
określonych w art. 86a ust. 9 pkt 1 lit.
a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. –podatnik nie ma prawa do pełnego prawa
do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. 2
Pogląd taki wyraził Dyrektor Izby
Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 30 września 2014 r.
(ITPP2/443-822/14/RS),w której
stwierdził, że „[...] brak stosownej
adnotacji w dowodzie rejestracyjnym
powoduje, że bez złożenia właściwemu
naczelnikowi urzędu skarbowego informacji o tym pojeździe (VAT-26) i
prowadzenia ewidencji przebiegu
pojazdu, o której mowa w ust. 6 tego
artykułu, Spółdzielnia nie jest uprawnia do odliczenia 100% podatku naliczonego przy nabyciu paliwa do jego
napędu.”
2. Prawo do odliczenia w przypadku wydatków związanych z motorem żużlowym.
Analizując prawo do odliczenia w
przypadku wydatków związanych z
1
2
T.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.,
zwana dalej „ustawą z dnia 11 marca 2004 r.”
Zwane dalej „prawem do odliczenia”.
motorem żużlowym należy w pierwszej kolejności odnieść się do ich cech
konstrukcyjnych. Motory te nie posiadają licznika kilometrów, startera,
hamulców, mogą skręcać tylko w lewą
stronę, nie można się nimi poruszać
po drogach publicznych, tylko po torach żużlowych. Tym samym nie
spełniają one kryteriów do uznania za
pojazdy w rozumieniu prawa o ruchu
drogowym, gdyż nie są przeznaczone
do poruszania się po drodze. Pogląd
taki wyraził Dyrektor Izby Skarbowej
w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 2 września 2014 r.
(ITPP2/443-711/14/KT), w której
stwierdził, że motory nie stanowią
„[...] pojazdów samochodowych, o
których mowa w art. 2 pkt 34 ustawy
o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, skoro motory nie stanowią
pojazdów samochodowych kwestię
prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych
należy rozpatrywać na podstawie
przepisów art. 86 ust. 1 ustawy [...]
możliwe jest odliczenie podatku od
towarów i usług w 100% od motoru,
części do tego motoru: opon, silnika,
paliwa, sprzęgła, ramy, itp. bez prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu
i złożenia informacji VAT-26.” Tożsamy pogląd został wyrażony przez
Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej
z dnia 2 września 2014 r. (ITPP2/443711/14/KT).
3. Jak wykluczyć możliwość wykorzystania pojazdu do celów prywatnych?
Określone przez podatnika zasady
używania pojazdów muszą w sposób
obiektywny potwierdzać, że pojazd
ten jest wykorzystywany w działalno-
ści gospodarczej i nie ma możliwości
prywatnego użytku tych pojazdów.
Przy czym użytek prywatny należy
postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.
Pogląd taki wyraził Dyrektor Izby
Skarbowej w Warszawie, który w interpretacji indywidualnej z dnia 6
sierpnia 2014 r. (IPPP1/443-469/144/IGo) stwierdził, że „[...] Okolicznościami potwierdzającymi obiektywnie brak możliwości użytku prywatnego może być przykładowo nadzór nad
używaniem pojazdów w trakcie wykonywania obowiązków służbowych,
przykładowo za pomocą GPS lub w
przypadku używania pojazdu przez
pracownika do celów służbowych
obowiązek zostawiania po godzinach
pracy na parkingach przedsiębiorstwa, bez możliwości ich pobrania
poza tymi godzinami, w tym w weekendy czy wyjazd urlopowy, na cele
inne niż wyłącznie działalność przedsiębiorstwa.”
4. Prawo do odliczenia w przypadku odpłatnego udostępniania
pojazdu pracownikowi na cele
prywatne.
W przypadku gdy pojazd wykorzystywany jest zarówno do celów
związanych z działalnością gospodarczą podatnika, jak również do celów
prywatnych jego pracowników dysponujących tym samochodem, wówczas
podatnik nie ma prawa do pełnego
odliczenia. Bez znaczenia pozostaje
w takim przypadku fakt, czy pracownicy używają tych pojazdów do swoich celów prywatnych za wynagrodzeniem. Pogląd taki wyraził Dyrektor
Izby Skarbowej w Łodzi, który w interpretacji indywidualnej z dnia 23
1
września 2014 r. (IPTPP4/443-447/144/MK) stwierdził, iż „[...] Fakt, że
pracownik użytkujący samochód osobowy dokonuje zapłaty za prywatne
użytkowanie samochodu, nie potwierdza, że pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej i tym samym nie daje prawa
do pełnego odliczenia podatku
VAT.[...] Takie wykorzystywanie samochodu – pomimo odpłatności ze
strony pracownika – uniemożliwia
ustalenie stosownych procedur użytkowania tego pojazdu, które wykluczałyby jego potencjalne użycie do
celów prywatnych. Możliwy bowiem
jest np. dojazd pracownika z miejsca
zamieszkania do miejsca pracy i odwrotnie samochodem służbowym. Nie
sposób też jednoznacznie stwierdzić,
czy określony przejazd pracownika
odbywa się jeszcze w ramach wykonywania obowiązków służbowych, czy
też ma miejsce po godzinach pracy.
Taki sposób wykorzystywania samochodu nie daje prawa do pełnego
odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami na naprawę i
konserwację.”
5. Pełne odliczenie w przypadku
wynajmu pojazdów wyłącznie
do prowadzonej działalności
gospodarczej, polegającej na
ich oddaniu w odpłatne używanie na podstawie umowy
najmu.
Jeżeli podatnik wynajmuje od firmy zewnętrznej samochody, które
następnie faktycznie wykorzystuje
tylko i wyłącznie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej,
polegającej na ich oddaniu w odpłatne
używanie na podstawie umowy najmu,
wówczas przysługuje mu pełne prawo
do odliczenia. Pogląd taki wyraził
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, który w interpretacji indywidualn e j z d n i a 2 w r z e ś n i a 2 0 1 4 r.
(ITPP2/443-712/14/AK) stwierdził, że
odpłatne udostępnianie klientom pojazdów jako samochodów zastępczych
stanowi wykorzystanie na potrzeby
działalności gospodarczej podatnika,
bowiem polega na oddaniu w odpłatne
używanie na podstawie umowy najmu.
Zdaniem Organu, w takim przypadku
podatnikowi przysługuje w takim
przypadku „prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego wynikającego z otrzymywanych faktur
dokumentujących ich wynajem, o ile
nie wystąpią negatywne przesłanki, o
których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie, Spółka nie jest zobowiązana do
prowadzenia ewidencji przebiegu tych
pojazdów, a tym samym [...] nie ma
obowiązku złożenia naczelnikowi
urzędu skarbowego informacji o tych
pojazdach.”
6. Prawo do odliczenia w przypadku wydatków na części zamienne
oraz doposażenie samochodu w
związku ze świadczonymi na tym
samochodzie usługami.
Szczególne zasady dotyczące prawa do odliczenia, o których stanowi
art. 86a ustawy z dnia 11 marca 2004 r.
stosuje się wyłącznie do pojazdów
samochodowych należących do podatnika lub do których podatnik posiada
odpowiedni tytuł prawny. W przypadku samochodów, na których podatnik
świadczy usługi należy stwierdzić, że
pojazdy te nie są przez niego wykorzystywane na potrzeby prowadzonej
działalności. Oznacza to, że prawo do
odliczenia należy w takim przypadku
rozpatrywać zgodnie z art. 86 ust. 1
ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Podobnie stwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, który w interpretacji indywidualnej z dnia 26 sierpnia
2014 r. uznał, że: „[...] od wydatków
na doposażenie ww. samochodów oraz
zakup paliwa do ich napędu, niezbędnego do wykonania usług uszlachetniania czynnego, przysługuje [...]
prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach ogólnych [...].”
7. Prawo do odliczenia podatku
naliczonego z tytułu opłat za
najem biura z powierzchnią garażową, opłat za przejazdy autostradą oraz opłat parkingowych.
Jak wynika z art. 86a ust. 2 pkt 3
ustawy z dnia 11 marca 2004 r. do
wydatków związanych z pojazdami
samochodowymi zalicza się m.in.
wydatki dotyczące towarów i usług
związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów. Przy tym nigdzie
nie zdefiniowano pojęcia „towarów i
usług związanych z eksploatacją lub
używaniem pojazdów samochodowych”, co powoduje istotne trudności
interpretacyjne dla podatników. Powstaje pytanie, czy np. opłaty autostradowe lub opłaty parkingowe należy uznać za związane z eksploatacją
lub używaniem pojazdu samochodowego i objąć 50% prawem do odliczenia.
Na powyższy temat w dniu 25
lipca 2014 r. wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w
interpretacji indywidualnej
(IPPP1/443-442/14-4/ISZ) w następującym stanie faktycznym: podatnik
razem z lokalami biurowymi najmuje
miejsca postojowe w podziemnej hali
garażowej i na parkingu naziemnym.
Z umów najmu wynika, że najem
miejsc parkingowych jest bezpośrednio i nierozerwalnie związany z powierzchnią biurową. Nie zostały one
w umowach przypisane do konkretnych pojazdów, a zatem mogą z nich
korzystać pracowniku oraz klienci.
Czynsz płacony jest co miesiąc za
każde miejsce oddzielnie. Zdaniem
Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, aby móc dokonać pełnego odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach z tytułu najmu
miejsc parkingowych muszą zostać
spełnione trzy warunki. Po pierwsze
najem miejsc parkingowych musi być
ściśle związany z umową najmu lokalu biurowego, w którym podatnik
prowadzi działalność gospodarczą. Po
drugie do miejsc parkingowych nie
mogą być przypisane konkretne pojazdy. Po trzecie natomiast najem tych
powierzchni musi być związany z
ogólną działalnością podatnika, tj.
służyć zarówno pojazdom podatnika,
jak również jego pojazdom jego kontrahentów.
W powołanej interpretacji stwierdza się również, że opłaty za przejazdy autostradami, a także opłaty parkingowe są wydatkami związanymi z
2
pojazdami samochodowymi. Ich rozliczenie jest uzależnione od tego, czy
samochody są wykorzystywane wyłącznie do prowadzenia działalności
gospodarczej, czy również w innych
celach. Jeżeli opłata za autostradę
obejmuje przejazd pojazdem samochodowym podlegającym ograniczonemu prawu do odliczenia, to opłata
ta również podlega ograniczonemu
prawu do odliczenia.
8. Czy w przypadku przekroczenia
– przed dniem 1 kwietnia 2014 r.
– limitu odliczenia w wysokości
6 000 zł dla pojazdu objętego
ograniczonym prawem do odliczenia, od dnia 1 kwietnia 2014 r.
można dokonywać odliczeń z
tytułu wydatków związanych z
tym pojazdem?
W stanie prawnym obowiązującym
do dnia 31 marca 2014 r. ograniczone
prawo do odliczenia pozwalało odliczyć maksymalnie 6 000 zł z tytułu
wydatków związanymi z samochodami objętymi tym ograniczeniem. Je-
żeli Przedsiębiorca wyczerpał ten limit przed dniem 1 kwietnia 2014 r. i
nadal ponosi koszty związane z tymi
pojazdami (np. raty leasingowe),
wówczas od dnia 1 kwietnia 2014 r.
może odliczyć podatek naliczony w
wysokości 50%. Od dnia 1 kwietnia
2014 r. ustawodawca zrezygnował
bowiem z limitowania kwot odliczeń
na rzecz ograniczenia prawa do odliczenia do 50%. Pogląd taki wyraził
Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, który w interpretacji indywidualnej z dnia 3 września 2014 r.
(ITPP2/443-769/14/AK) stwierdził,
że od dnia 1 kwietnia 2014 r. podatnikowi przysługuje prawo o odliczenia w wysokości 50% „[...] niezależnie od faktu, że do dnia 31 marca
2014 r. odliczył od podatku należnego
6.000 zł podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących raty
leasingowe[...].”
9. Prawo do odliczenia w przypadku otrzymania faktury po dniu
31 marca 2014 r., dokumentują-
cej nabycie towaru lub usługi
wykonanej przed dniem 1 kwietnia 2014 r.
W przypadku otrzymania po dniu
31 marca 2014 r. faktury dokumentującej nabycie towaru lub usługi związane z pojazdem samochodowym,
należy stosować przepisy obowiązujące przed dniem 1 kwietnia 2014 r.
Pogląd taki wyraził Dyrektor Izby
Skarbowej w Poznaniu, który w interpretacji indywidualnej z dnia 6 sierpnia 2014 r. (ILPP2/443-546/14-2/AK)
stwierdził, że w przypadku wydatków
m.in. na zakup akcesoriów samochodowych, wymiany opon, „[...] obowiązek podatkowy po stronie dostawców powstał- zgodnie z art. 19a ust. 1
ustawy o VAT – w dacie dokonania
dostawy towarów lub wykonania usługi, a więc przed 1 kwietnia 2014 r. Tym
samym, Spółka otrzymując po 1 kwietnia 2014 r. faktury dokumentujące
dokonane zakupy powinna zastosować
zasady odliczania podatku VAT obowiązujące przed tą datą.”
3