Skuteczna komunikacja

Skuteczna komunikacja
MOTTO
.
„Rzecz nie w słowach, ale w tym, co one naprawdę komunikują
lub co chciałyby komunikować, czyli w zamiarach,
jakie mamy, używając ich oraz w sensach, jakie im nadajemy,
kiedy wypowiadamy je lub wypisujemy.”
Ivo Andrić
„Eskalacja wszelkich napięć rozpoczyna się wraz z porzuceniem dialogu.”
Julius Döpfner
CELE SZKOLENIA
.
• udoskonalenie umiejętności komunikowania się z innymi,
• zwrócenie uwagi na przyczyny zakłóceń komunikacyjnych i ich następstw,
• uświadomienie własnego, indywidualnego stylu komunikowania się i sposobu
funkcjonowania w grupie,
•
zaimplementowanie metod grupowego rozwiązywania konfliktów i polepszenie
umiejętności komunikowania się w obliczu kryzysu,
•
•
zainspirowanie do dalszego rozwoju własnych umiejętności interpersonalnych,
•
wyćwiczenie wzorców poprawnego komunikowania się w relacji z drugą osobą
i w grupie,
•
uzyskanie pełnego zaangażowania w doskonalenie metod oraz sposobów
przekazywania i pozyskiwania informacji od innych,
•
poszerzenie umiejętności diagnozowania i unikania konfliktów, mających swoje
źródło w nie dość dobrej komunikacji.
zwiększenie wrażliwości uczestników na informacje przekazywane przez drugą
osobę,
PROGRAM SZKOLENIA
.
SESJA 1 – Wprowadzenie do komunikacji
1.1. Samopoznanie – jaki(a) jestem.
1.2. Indywidualna, subiektywna mapa postrzegania świata:
1.2.1.Efekt pierwszego wrażenia.
1.2.2.Projekcja i selektywny wybór.
1.2.3.Efekt samospełniającego się proroctwa.
Copyright 2007 itcoms.pl
1
SESJA 2 – Komunikacja interpersonalna
2.1.Zachowania niewerbalne wzmacniające przekaz słowny:
1.1.1. Głos.
2.1.1. Mowa ciała.
2.1.2. Przestrzeń fizyczna wg E.Halla.
2.2.Zachowania werbalne:
2.2.1. PMS - preferowana modalność sensoryczna.
2.2.2. Słowa.
2.2.3. Styl gramatyczny wypowiedzi - rzeczywista treść przekazu słownego.
2.3.Model komunikacji von Thuna – 4 ust i 4 uszu:
2.3.1. Jak mówię i jak słucham.
2.3.2. Diagnoza własnego stylu komunikowania się.
2.3.3. Style komunikacji:
2.3.3.1.Zakłócające style komunikowania się.
2.3.3.2.Styl dojrzały – zrównoważony.
SESJA 3 – Doskonalenie umiejętności komunikacyjnych
3.1.Ćwiczenie umiejętności rozumienia:
3.1.1. Aktywne słuchanie:
3.1.1.1.Parafraza.
3.1.1.2.Odzwierciedlanie.
3.1.2. Pytania otwarte, zamknięte i sugestywne.
3.1.3. Rozmowa facylitująca z indywidualnym uczestnikiem.
3.1.4. Sesja life coaching – prowadzenie rozmowy coachingowej.
3.2.Doskonalenie umiejętności argumentacji:
3.2.1. Fazy budowania argumentacji.
3.2.2. Komunikacja asertywna.
SESJA 4 – Rozwiązywanie konfliktów
4.1.Rodzaje konfliktu.
4.2.Źródła konfliktu.
4.3.Najczęstsze zachowania w sytuacji konfliktu.
4.4.Koło i czapa konfliktu.
4.5.Rozwiązywanie konfliktu.
SESJA 5 – Komunikowanie się w grupie
5.1.Proksemika konferencyjna.
5.2.Autodiagnoza własnego stylu komunikowania się w grupie - metoda dyskusji
punktowanej.
5.3.Doskonalenie umiejętności komunikowania się w grupie:
5.3.1. Diagnozowanie ról grupowych.
Copyright 2007 itcoms.pl
2
5.3.2. Komunikacja w grupie w obliczu kryzysu.
5.3.3. Grupowe metody rozwiązywania problemów.
5.4.System feedbacku – doskonalenie umiejętności udzielania informacji zwrotnej.
METODOLOGIA PROWADZENIA SZKOLENIA
.
KONCEPCJA UCZENIA SKUTECZNEJ KOMUNIKACJI
W każdej grupie można stwierdzić, że uczestnicy widzą i słyszą to, co jest dla nich
korzystne oraz co odpowiada ich koncepcji własnej osoby. Słyszą „pasujące" wypowiedzi,
a te neutralne lub nieodpowiednie po prostu ignorują. Osobiste nastawienie do określonego
tematu decyduje o tym, czy podchwycimy daną informację lub dany temat, czy je
zignorujemy, czy też raczej przemyślimy, czy je zniekształcimy, czy może wzmocnimy.
Kolejnym mechanizmem postrzegania jest powierzchowna ocena zdobytych
informacji. Już w pierwszych chwilach rozmowy z drugim człowiekiem, sortowane są
wskazówki dotyczące tego, czy w możemy czuć się bezpiecznie w kontakcie czy też trzeba
czuć się zagrożonym. Wyciągnięty palec wskazujący, nerwowy śmiech, głośne mówienie,
ściśle skrzyżowane na piersiach ramiona, kultywowana przyjacielskość wszystko to są
drobne wskazówki, które podchwytujemy, aby nadać innym etykiety i zapewnić sobie własną
tożsamość.
Jeśli uczestnicy nie są gotowi do krytycznego przetestowania swoich założeń, co do
drugiej osoby i ewentualnie do ich zrewidowania, wtedy dojdzie do wielu nieporozumień
i załamania się komunikacji.
Zadaniem uczestników będzie zatem samoobserwacja własnego selektywnego
sposobu postrzegania, obserwacja zachowań innych pracowników oraz obserwacja
barier związanych z naszym subiektywnym postrzeganiem.
MODEL PRACY UCZESTNIKA PODCZAS SZKOLENIA
Zgodnie z przedstawioną koncepcją uczenia, model pracy uczestnika przewiduje:
 rozpoznawanie: własnych ograniczeń w komunikowaniu się z innymi, własnego
stylu komunikowania się z innymi, preferowanego sposobu postrzegania świata,
 analizowanie: interakcji zachodzących pomiędzy uczestnikami, zachowań
własnych
i innych członków grupy,
 planowanie: rozwoju własnych umiejętności interpersonalnych; określanie
bieżących celów szkolenia,
 trenowanie własnych umiejętności interpersonalnych.
METODY SZKOLENIOWE





gry symulacyjne;
testy autodiagnostyczne;
mini wykłady;
sesje coachingowe i facylitujące,
dyskusja moderowana.
Copyright 2007 itcoms.pl
3
CZAS TRWANIA I MIEJSCE SZKOLENIA
.
Szkolenie zostało przewidziane na 2 dni - 16 godzin zegarowych.
Dopuszczalna jest realizacja części szkolenia na świeżym powietrzu.
PRZYGOTWANIE UCZESTNIKÓW DO SZKOLENIA
.
Zalecana literatura:
Komunikacja w grupie / Peter Hartley; przekł. Iwona Chlewińska. - Wyd. 1. - Poznań :
Zysk i S-ka, 2000 cop. - 235 s.;
TRENER
Maciej Sobczyk
Copyright 2007 itcoms.pl
4