ILONA BINARSCH

ILONA BINARSCH
projektant kostiumów, scenograf, artysta plastyk
Projektant kostiumów, scenograf w teatrach dramatycznych, lalkowych,
operowych, w teatrze tańca i telewizji. Autorka kolaży i instalacji.
Jedną z pierwszych propozycji zawodowych otrzymała jeszcze na studiach.
Dotyczyła ona przygotowania kostiumów i dekoracji wnętrz do filmu w reżyserii
Tomka Tryzny „Czy można się przysiąść?”(1998).
Jej praca dyplomowa - kostiumy i scenografia do sztuki „Ubu król, czyli
Polacy” A. Jarry'ego - zdobyła Główną Nagrodę w Ogólnopolskim
Konkursie im. Zenobiusza Strzeleckiego na Najlepszy Dyplom ze
Scenografii (Polskie Centrum Scenografii, Katowice 2001).
Rok wcześniej Ilona Binarsch została stypendystką Lwowskiej Akademii
Sztuk Pięknych w Pracowni Szkła i Projektowania Biżuterii.
W teatrze dramatycznym uznanie przyniosły jej m. in. kostiumy do spektaklu
„Iwona, księżniczka Burgunda” W. Gombrowicza w reżyserii Artura
Tyszkiewicza (Teatr im. J. Szaniawskiego, Wałbrzych), za które w roku 2006
otrzymała nagrodę na XXXI Opolskich Konfrontacjach Teatralnych.
W roku 2004 uhonorowana została Nagrodą w X Ogólnopolskim Konkursie
Na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej za scenografię i kostiumy do
przedstawienia „36,6” w reżyserii Adama Ziajskiego.
Współpraca z teatrem lalkowym zaowocowała kolejną Nagrodą za oprawę
plastyczną do spektaklu „Świetliki” (Białostocki Teatr Lalek) w
II Ogólnopolskim Konkursie na Teatralną Inscenizację Dawnych Dzieł
Literatury Europejskiej (2007).
Dla Teatru Telewizji Ilona Binarsch zaprojektowała m.in. kostiumy do
poetyckiego przedstawienia „Umarli ze Spoon River” w reżyserii Jolanty
Ptaszyńskiej (TVP1,2007).
Szerokim echem odbiła się jej współpraca z Michałem Znanieckim dla Opery
Wrocławskiej, gdzie przygotowała kostiumy do „Napoju miłosnego” G.
Donizettiego – superprodukcji w ramach Letniego Festiwalu Operowego na
Wodzie (2007) oraz „Otella” G. Verdiego (2008).
Jako jedna z laureatów konkursu Malta Nowe Sytuacje zrealizowała wraz z Ulą
Kijak spektakl miejski „ Wieczorynka”(2008) na podstawie tekstu Michała
Walczaka „Ostatni Tatuś”.
Pracowała także przy dwóch polskich prapremierach musicalowych.
„Producenci” (2009) w reżyserii Michała Znanieckiego, do którego
przygotowała kostiumy oraz „Wonderful Town” (2011) w reżyserii Zbigniewa
Maciasa, przy produkcji którego zajęła się przygotowaniem scenografii i
kostiumów.
Artystka współpracowała także z Polskim Teatrem Tańca i Ewą Wycichowską,
realizując spektakle „... a ja tańczę” (Teatr Wielki, Poznań, 2003) oraz „I Tu”
(Teatr Logos, Łódź, 2002).
Prace Ilony Binarsch były eksponowane na wielu wystawach, m.in. na wystawie
zbiorowej w Galerii Miejskiej w Zakopanem (w piątą rocznicę śmierci
Władysława Hasiora) oraz w Centrum Sztuki Współczesnej SOLVAY w Krakowie.
Została również zaproszona do udziału w wystawie na I Biennale > Środowisko
Sztuki – w Poznaniu.
W roku 2006 artystka otrzymała Stypendium Artystyczne Miasta Poznania
za osiągnięcia w dziedzinie projektowania scenografii i kostiumów, a w 2012
Nagrodę Artystyczną Miasta Poznania w w/w dziedzinie.
W 2007 roku na zaproszenie Festival Internacional Cervantino w
Guanajuato (Meksyk) przygotowała scenografię i kostiumy do spektaklu
„Historia de un Amor”.
W roku 2010 film „Ewa” w reżyserii Ingmara Villqista i Adama Sikory, do
którego przygotowała kostiumy, został uhonorowany nagrodą na
Międzynarodowym Konkursie Era Nowe Horyzonty we Wrocławiu. Współpraca z
Ingmarem Villqistem miała swoją kontynuację w Teatrze Polskim W BielskuBiałej przy realizacji „Miłość w Königshutte”.
Rok 2012 to współpraca z Jolantą Dylewską i Edwardem Etlerem przy polskoizraelskiej produkcji filmowej „Srebrny lis Felicji T” oraz polsko-irańskiej
produkcji wybitnego reżysera i dokumentalisty Khosrowa Sinaia.