Camino de Santiago

Drodzy uczestnicy Camino 2016!
Wyruszamy za 42 dni.
Camino de Santiago
Droga św. Jakuba (bask. Done Jakue Bidea, gal. O Camiño de Santiago) –
szlak pielgrzymkowy do katedry św. Jakuba w Santiago de Compostela w Galicji w
północno-zachodniej Hiszpanii. W katedrze tej, według przekonań pielgrzymów, znajduje się
ciało św. Jakuba Większego Apostoła. Jest wiele tras pielgrzymki, którymi można dotrzeć
do celu. Drogi oznaczona są muszlą św. Jakuba, która jest także symbolem pielgrzymów,
i żółtymi strzałkami.
Istniejąca od IX w. droga do grobu św. Jakuba, obok szlaków do Rzymu i Jerozolimy jest
jednym z najważniejszych chrześcijańskich szlaków pielgrzymkowych. Według legendy ciało
św. Jakuba przewieziono łodzią do północnej Hiszpanii, a następnie pochowano w miejscu,
w którym dziś znajduje się miasto Santiago de Compostela. Powstała cała sieć dróg, które
wiodły od Morza Bałtyckiego w Estonii przez Polskę, Niemcy, Szwajcarię i Francję aż do
Santiago. Również Via Regia od Kijowa do Paryża była wielką trasą pątniczą.
Po wizycie Jana Pawła II w Santiago de Compostela w 1982 r. Rada Europy uznała Drogę
św. Jakuba za drogę o szczególnym znaczeniu dla kultury kontynentu i zaapelowała
o odtwarzanie i utrzymywanie dawnych szlaków pątniczych. Apel spotkał się z szerokim
odzewem w Europie. Rekonstrukcja Szlaku rozpoczęta w 1986 r. trwa nadal w wielu krajach.
Dziś, oprócz Hiszpanii, swoje szlaki (El Camino) – których w średniowieczu było wiele – mają
już m.in. Portugalia (Camino Portugues), Francja (Chemin Saint-Jacques) oraz Niemcy,
Austria i Szwajcaria (Jakobswege).
Najczęściej uczęszczanym szlakiem jest Camino Frances z Saint-Jean-Pied-da-Port
w Pirenejach we Francji do Santiago de Compostela o długości 750 km. Szlak ten został
ogłoszony pierwszym Europejskim Szlakiem Kulturowym w 1987 r. oraz wpisany na Listę
światowego dziedzictwa UNESCO w 1993 r.
Wielu pielgrzymów kontynuuje wędrówkę na Cabo Finisterre (łac. finis Terre – "koniec
ziemi"), nad Atlantykiem, który w starożytności i średniowieczu był uważany za koniec
świata. Tradycyjnie, po dotarciu tutaj, palono pokutne, pielgrzymie szaty i obmywano się
w wodach oceanu, zostawiając za sobą dotychczasowe grzeszne życie i rozpoczynając
z wiarą nowe. Wędrowcy zabierali stąd muszle (nazwane później muszlami św. Jakuba)
i wodę do pojemnika zrobionego z tykwy, jako dowód przebytej drogi.
Charakter pielgrzymowania
W odróżnieniu od znanych w Polsce masowych pielgrzymek pieszych, Droga św. Jakuba
przeznaczona jest dla pątników indywidualnych lub małych grup, bez względu na wyznanie
i narodowość, chcących doświadczyć w drodze ciszy i duchowej przemiany. Do ich
dyspozycji są nie tylko znajdujące się po drodze kościoły i kaplice, ale także dogodne
miejsca noclegowe w schroniskach dla pielgrzymów (hiszp. albergue lub refugios)
prowadzonych przez lokalne społeczności: parafie, stowarzyszenia, schroniska młodzieżowe
czy też przez osoby prywatne. Pielgrzym powinien zaopatrzyć się w credencial będący jego
pielgrzymim paszportem, na podstawie którego otrzymuje dokument potwierdzający
przebycie drogi, tzw. compostelę. Na wierzchu plecaka bądź ubrania powinien umocować
muszlę św. Jakuba. Charakterystycznymi atrybutami pielgrzyma są także: laska, kapelusz,
peleryna i tykwa jako zbiorniczek na wodę.
Camino de Santiago – atrybuty pielgrzyma
Muszla św. Jakuba
Concha de Vieira – "Concha del Peregrino" jest symbolem Camino de Santiago i jego
pielgrzymów, którzy umieszczają ją na plecaku lub kapeluszu.
Krzyż Santiago
La Cruz de Santiago od XII w. był symbolem Zakonu Santiago powołanego do ochrony
pielgrzymów na Camino de Santiago i walki z muzułmanami. Symbol pielgrzymów do
Santiago de Compostela. Jest jedną z pamiątek kupowanych w wielu sklepach Camino.
Laska pielgrzyma
Bordon e baston, długa laska służąca w długiej wędrówce do odciążenia stawów
kolanowych, a dawniej do obrony przed atakami zwierząt. Wykonywana z twardej trzciny lub
kasztanowca, zawinięta u góry, lub z dodanym zaczepem na tykwę (calabaza) .
Tykwa
(Calabaza) Zewnętrzna powłoka owocu z rodziny dyniowatych, służyła do transportu płynów.
W powrotnej drodze pielgrzymi przynosili w niej wodę morską jako oświadczenie dotarcia do
celu. Pielgrzymi przywiązywali ją do laski (bordon). Obecnie tylko symbol.
Atrybuty były święcone przed wyruszeniem na pielgrzymkę. W Roncesvalles i O Cebreiro na
Mszy św. dla pielgrzymów ksiądz święci muszlę, tykwę, kij i wręcza je pielgrzymom.
Tradycyjny strój pielgrzyma
Kapelusz
Sombrero, nakrycie głowy z szerokim rondem chroniące przed promieniami słonecznymi
i deszczem, używane przez pielgrzymów na Drodze św. Jakuba. Zadarte rondo często zdobi
muszla św. Jakuba, dla określenia statusu pielgrzyma.
Sakwa
Zurron, skórzana torba zawieszana przez ramię. Jej symbolika miała wyrażać właściwą
postawę: była wąska, ponieważ pielgrzym pokłada ufność w Bogu, a nie w swych zapasach;
stale otwarta, ponieważ pielgrzym jest przygotowany na to, by zarówno dawać, jak i brać.
Sandały
Skórzane obuwie składające się z grubej podeszwy i szerokich skórzanych pasków
przytrzymujących stopę. Współcześnie zastępowane obuwiem trekkingowym.
Peleryna
Capa, rodzaj płaszcza z grubej i gęsto tkanej bawełny, zwykle w kolorze brązowym.
Inne symbole – Znaki Camino
Żółta strzałka i muszla św. Jakuba. Jest to orientacyjny znak lub symbol, można znaleźć tę
strzałkę w wielu miejscach na drodze pielgrzymki (skały, mury, elewacje, drzewa itd.)
wskazuje właściwą drogę, aby skutecznie dotrzeć do końca każdego etapu.
Credencial
Karta pielgrzyma obowiązkowa dla wszystkich na Camino de Santiago. Umożliwia nocleg
w albergue i jest potwierdzeniem odbycia pielgrzymki i otrzymania Composteli
(świadectwa).
Buen Camino!