docSCENARIUSZE LEKCJI WYCHOWAWCZEJ: SZKOŁA
download 
Reklamacja Transkrypt
SCENARIUSZE LEKCJI WYCHOWAWCZEJ: SZKOŁA
SCENARIUSZE LEKCJI WYCHOWAWCZEJ: SZKOŁA PODSTAWOWA Lekcja wprowadzająca: Czym jest biegun? Cele lekcji Uczeń: - dowiaduje się, na czym polega metoda Biegun i kto jest jej twórcą - poznaje technikę burzy mózgów - aktywnie uczestniczy w formułowaniu zasad współpracy - integruje się z innymi członkami grupy - rozwija postawę opartą na uważności, empatii i otwartości Metody pracy - ćwiczenie integracyjne - dyskusja - mini wykład - burza mózgów Środki dydaktyczne do samodzielnego przygotowania - ustawienie ławek pod ścianą, tak by na środku sali pozostało wolne miejsce do wykonania ćwiczenia - flipchart i kolorowe mazaki - taśma do przyklejania kartek flipchartu do ściany Tok lekcji Część wprowadzająca Nauczyciel pyta uczniów, czy wiedzą kim jest Marek Kamiński. Uzupełnia wypowiedzi uczniów, opowiadając krótką notkę biograficzną podróżnika i przytaczając kilka przykładów jego słynnych wypraw (np. wyprawa z Jasiem Melą). Następnie pyta uczniów, jakie są cechy podróżnika i zdobywcy biegunów – odpowiedzi uczniów zapisuje na tablicy. Wskazując na zapisane na tablicy słowa, nauczyciel pyta uczniów: - czy odnajdują w sobie te cechy? - dlaczego te cechy są ważne? Czy przydają się tylko w wyprawie? Jakie jest zastosowanie dla nich w codziennym życiu? Po krótkiej dyskusji nauczyciel opowiada o celach metody Biegun, mówiąc że składa się ona z 10 kroków, które uczniowie poznają na kolejnych lekcjach. Jako warunek niezbędny do powodzenia całego przedsięwzięcia podaje konieczność rozwijania własnej motywacji i siły, która płynie z wnętrza. Mówi tez o tym, że bardzo ważne jest lepszego poznanie siebie nawzajem i budowanie zaufania między uczestnikami grupy. Część główna Nauczyciel wyjaśnia, na czym polega burza mózgów. Przedstawia zasady (1), po czym zapisuje na dużej kartce flipchart: „Biegun - nasze zasady” i prosi uczniów o przedstawianie aspektów, które są dla nich ważne dla stworzenia przyjaznej atmosfery w trakcie pracy z metodą. Wspólnie z uczniami opracowuje listę zasad, str. 1 które są spisywane na dużej kartce flipchart, a następnie – powieszone w widocznym miejscu. Zadaniem nauczyciela jest inspirowanie uczniów i zachęcanie do wyrażania potrzeb. Nauczyciel prosi uczniów o wstanie z miejsc i zamknięcie oczu. Następnie przedstawia reguły ćwiczenia: „Teraz, chodząc powoli, znajdźcie kogoś i bardzo delikatnie złapcie go za rękę. Uważajcie na każdy krok, bądźcie uważni i skupieni, nie otwierajcie oczu ani nie wydawajcie dźwięków. Postarajcie się wspólnie stworzyć krąg, tak, by wszystkie osoby były połączone”. Część podsumowująca Uczniowie dzielą się wnioskami i odczuciami płynącymi z ćwiczenia. Nauczyciel podsumowuje informacje przedstawione na lekcji, zwracając uwagę na znaczenie jakie ma kontakt, siła grupy, zaufanie do siebie nawzajem i dbanie o bezpieczeństwo swoje oraz pozostałych uczestników. Zadanie domowe Każdy z uczniów ma zadanie założenie oddzielnego zeszytu do pracy z metodą Biegun. Załącznik 1. Jak zorganizować burzę mózgów? (Załącznik nr 2 z Kursu dla nauczycieli) Krok 1: Odkryj swój biegun Cele lekcji Uczeń: - poznaje różne znaczenia słowa „biegun” - dowiaduje się, co słowo biegun oznacza w kontekście metody - określa, jakie znaczenie w życiu człowieka mają cele, marzenia, wyzwania - definiuje swój cel, Biegun i zapisuje go w dzienniku Metody pracy - ćwiczenie relaksacyjne - burza mózgów - praca w parach - praca indywidualna, poprzedzona relaksacją Środki dydaktyczne do samodzielnego przygotowania - flipchart - kolorowe flamastry - kartki - długopisy lub ołówki dla każdego Tok lekcji Część wprowadzająca Nauczyciel prowadzi krótkie ćwiczenie oddechowe. Mówi: „Usiądź wygodnie, tak by obie stopy znajdowały się na podłodze. Zamknij oczy. Zwróć uwagę na dźwięki, które są wokół. Co słyszysz? Teraz zwróć uwagę na siebie. Jak oddychasz? Szybko czy wolno? Nic nie rób ze swoim oddechem, nie zmieniaj go – po prostu obserwuj. Zwróć uwagę na to, w jaki sposób wdychasz i wydychasz powietrze. Czy powietrze jest takie samo str. 2 przy wdechu jak przy wydechu? Jest ciepłe czy zimne? Teraz weź głęboki wdech i poczuj, jak powietrze cię wypełnia. Dokąd wędruje? Jak się z tym czujesz? Pobądź chwilę ze swoim oddechem a kiedy będziesz gotowy – otwórz oczy.” Część główna Nauczyciel staje przy flipcharcie, zapisuje na nim „biegun” i pyta uczniów, z czym kojarzy im się to słowo. Wszystkie odpowiedzi są zapisywane, tworząc mapę skojarzeń. Nauczyciel wiesza mapę na ścianie i opowiada o tym, czym jest biegun wg metody. Uczniowie dobierają się w pary, w których poszukują odpowiedzi na pytanie: „Co mogłoby być moim biegunem? Co jest dla mnie ważne? Do czego chcę dążyć? O czym marzę?”. Następnie każdy z uczniów w ciszy zapisuje refleksje w swoim dzienniku. Nauczyciel notuje na tablicy pytania pomocnicze: Co jest Twoim Biegunem? Do czego dążysz? Czego pragniesz? Co jest Twoim największym marzeniem? Co chciałbyś osiągnąć? Kim być? Nazwij swój Biegun. Część podsumowująca Nauczyciel pyta uczniów o odczucia związane z pracą w parach. Zadaje im pytania: Co was zaskoczyło w tym ćwiczeniu? Co było dla was nowe? Co jest ciekawe? Czy mieliście z czymś kłopot? Chętne osoby mogą podzielić się refleksją zapisaną w dzienniku. Rolą nauczyciela jest zadbanie o komfort uczniów, tak by uczyli się otwartości, wyrażania potrzeb i dzielenia tym, co jest dla nich ważne. Istotne jest pilnowanie przestrzegania przez grupę zasad, które zostały sformułowane podczas lekcji wprowadzającej do pracy z metodą. Zadanie domowe Na flipcharcie nauczyciel rysuje wzór – „obszary naszych marzeń” (2). Objaśnia obszary. Podaje instrukcję: “Waszym zadaniem jest stworzenie w domu osobistej mapy marzeń, przy wykorzystaniu kolorowych zdjęć z gazet. Wybierzcie te, które będą oznaczały wasze marzenia w tym obszarze, np. nauki, podróży itd. Możecie naklejać wybrane przez Was zdjęcia, możecie rysować sami to, co obrazuje Wasze marzenia”. Nauczyciel tłumaczy, że „Mapa marzeń”, którą tworzymy, uruchamia naszą wyobraźnię i pozwala nam się zbliżyć do ich realizacji. Wyobraźnia i marzenia pozwalają znaleźć biegun, kieruje naszym myśleniem planowaniem, działaniem. Ważne, żeby mapa została stworzona w ciągu jednego popołudnia/ wieczora, umożliwiając uczniom pełne skupienie się na pracy. Załączniki 2. Tworzenie map myśli (załącznik nr 1 z Kursu dla nauczycieli) Krok 2: Mapa drogi Cele lekcji Uczeń: - rozwija umiejętność planowania - rozumie działanie przyczynowo-skutkowe - wie, że ważne jest formułowanie realistycznego celu i planowanie - dowiaduje się, jak określać cel, by miał jak największe szanse na realizację - opracowuje wstępny plan działania i zapisuje go w dzienniku Metody pracy - miniwykład - dyskusja str. 3 - praca indywidualna, poprzedzona wyciszeniem Środki dydaktyczne do samodzielnego przygotowania - flipchart - flamastry - kartki - długopisy dla wszystkich Tok lekcji Część wprowadzająca Nauczyciel omawia z uczniami rodzaje emocji występujących u człowieka, podając ich nazwy, opis objawów, przykłady: Jestem zły. To oznacza, że czuję się... Dlaczego jestem zły? Co powoduje, że jestem zły? Co mi to mówi o mnie samym? Co mogę zrobić z tymi uczuciami? Mówi uczniom o tym, że to, co mamy „w środku” jest bardzo ważne, ponieważ niesie istotne informacje. Podkreśla rolę, jaką w procesie dążenia do bieguna odgrywa bycie w kontakcie ze swoimi przeżyciami i słuchanie ich głosu. Część główna Uczniowie kładą przed sobą mapy marzeń, przygotowane w domu. Nauczyciel prosi, by każdy wybrał ze swojej mapy jeden obszar, w którym chce osiągnąć coś ważnego (np. Nauka/Podróże/Kreatywność). Nauczyciel opowiada historię pomysłu wyprawy z Jaśkiem Melą i o tym, jak ewoluował pomysł (M. Kamiński, „Razem na bieguny”, str.9-18). Nauczyciel wyjaśnia, że marzenie pobudza pozytywne emocje, motywację, budzi siłę wyobraźni. Ale cel musi być bardziej realistyczny, byśmy mogli potem budować plan i podążać w kierunku tego celu. Można na flipcharcie zapisać wskazówki określania celu „WARTO”, które mówią jak określić cel. Cel powinien być: „Wartościowy” - to jest dla nas ważne, wzbogaci nasze życie, czegoś nas nauczy, coś da innym itd. „Ambitny” - jest to dla nas pewne wyzwanie, może będzie trudny, ale damy sobie radę! „Realistyczny” - w pewnym momencie od marzeń musimy przejść do pytania „Jak to zrobić?” „Terminowy” - cel powinien mieć określony czas na jego realizację, np. za rok, za pięć lat, kiedy będę miał 15, 20, 25 lt… itp. „Opisany” - niektórzy twierdzą, że jeśli zapiszemy nasz cel, to ma on większą szansę realizacji Każdy z uczniów definiuje pisemnie swój cel, stosując się do powyższych zasad. Część podsumowująca Chętni uczniowie przedstawiają wyniki pracy na forum. Nauczyciel podsumowuje informacje mówiąc o roli, jaką odgrywa plan w skutecznym dążeniu do celu. Proponuje też, aby od tego dnia każdy z uczniów codziennie wieczorem poświęcił 10 minut na refleksję nad planem. Zadanie domowe Masz już swój Biegun. Znasz cel, który chcesz osiągnąć i wiesz już jakie kroki masz podjąć w tym kierunku. Zastanów się, czy są wystarczające? Czy coś jeszcze przychodzi Ci do głowy? Czy coś mógłbyś poprawić, zmienić, udoskonalić? Refleksje zanotuj w swoim dzienniku. Krok 3: Najlepszą praktyką jest dobra teoria str. 4 Cele lekcji Uczeń: - wie, jakie znaczenie w wyprawie na swój Biegun ma wiedza i zdobywanie informacji - rozwija umiejętność poszukiwania różnorodnych źródeł informacji - uczy się zadawania pytań oraz szukania nowych rozwiązań - rozwija umiejętność tworzenia, konkretyzacji i realizacji planu. Metody pracy - miniwykład - dyskusja - praca w parach - praca indywidualna, poprzedzona wyciszeniem Środki dydaktyczne do samodzielnego przygotowania - opis wyprawy z Jaśkiem Melą na Bieguny 2004 („Razem na bieguny” , str. 108, 112, 121) - karteczki z przygotowanym niedokończonym zdaniem „Najpierw…”, „Potem…”, „Następnie…” Tok lekcji Część wprowadzająca Nauczyciel czyta na głos opis wyprawy z Jaśkiem Melą na Bieguny 2004 („Razem na bieguny” , str. 108, 112, 121) i pyta uczniów o refleksje związane z tym co usłyszeli. Część główna Uczniowie dobierają się w pary i wykonują pisemnie pracę składającą się z 3 etapów: Etap 1: Mój cel (zapisują swój cel/biegun). Etap 2: Co muszę zrobić, aby dojść do swojego bieguna? Aby pomóc w układaniu planu, nauczyciel rozdaje uczniom karteczki z zapisanymi słowami: NAJPIERW… /POTEM… NASTĘPNIE…/ BIEGUN… Etap 3: Czego będę potrzebował? Jakie zasoby będą konieczne? Z czyjej pomocy warto skorzystać? Uczniowie wypisują osoby, które mogłyby im pomóc w dojściu na ich Biegun oraz to, co będzie im konieczne (środki materialne, wiedza, itd.). Część podsumowująca Każdy z uczniów indywidualnie zapisuje przemyślenia w dzienniku: “Masz już plan swojej drogi na Biegun. Na jego podstawie rozpisz w swoim dzienniku listę osób, z którymi możesz porozmawiać, skonsultować się. Pomyśl nad tym, gdzie możesz znaleźć potrzebne informacje. Może coś jeszcze przychodzi Ci do głowy? Zapisz to w swoim dzienniku.” Zadanie domowe W gazetach, książkach i Internecie poszukaj informacji, które mogą pomóc ci w osiągnięciu zamierzonego celu. Przeczytaj historie innych osób, które pokonały podobną drogę i zanotuj swoje przemyślenia. Krok 4: Poza schematem Cele lekcji Uczeń: - ustala listę trudności, które uniemożliwiają realizację celu - definiuje własne mocne i słabe strony str. 5 - szuka różnych rozwiązań jednej sytuacji - wie, czym są przekonania i jak działają - poznaje przykłady przekonań pozytywnych i odbierających siłę - wie, jaki wpływ przekonania mają na działania Metody pracy - ćwiczenie ruchowe - burza mózgów - dyskusja - praca indywidualna, poprzedzona relaksacją Środki dydaktyczne do samodzielnego przygotowania - kartki flipchart - flamastry Tok lekcji Część wprowadzająca Uczniowie stają tak, by móc swobodnie wyprostować i rozłożyć ręce. Każdy staje stara się wychylić ramię jak najdalej za plecami. Zapamiętuje miejsce dokąd udało mu się wychylić ramię. Sięga ponownie i okazuje się, że sięgnął dużo dalej. Za trzecim razem jeszcze dalej. Nauczyciel omawia to proste ćwiczenie w kontekście pokonywania własnych ograniczeń („potrafisz więcej niż Ci się początkowo wydaje”). Część główna Nauczyciel staje przy flipcharcie i zadaje pytanie: „Co nas najbardziej może powstrzymywać i ograniczać w drodze na nasz biegun?”. Uczestnicy podają możliwe ograniczenia, a prowadzący zapisuje je na flipcharcie w postaci mapy skojarzeń. Omawia ograniczenia, zwracając uwagę na nasze własne założenia i przekonania, lęki i obawy, które najbardziej nas ograniczają. Następnie nauczyciel dzieli tablicę na 2 części i zapisuje: a) Przekonania wspierające / dające siłę b) Przekonania blokujące / odbierające siłę Prosi uczniów o podanie kilku przykładów. Następnie ustnie próbuje wraz z uczniami przekonania blokujące zmienić na wspierające. W kolejnym etapie każdy z uczniów indywidualnie wypisuje w dzienniku własne przekonania, które są blokujące i stara się je zastąpić zdaniami wspierającymi. Przykładowe przekonania wspierające: „Jestem wytrwały” „Mam umiejętności, które mogę rozwijać” „Jest wiele rzeczy, których mogę się nauczyć” „Kiedy jest trudno, uczę się czegoś nowego i rozwijam się” „Trudności kiedyś się kończą” „Mogę spróbować jeszcze raz” Przykładowe przekonania blokujące: „To mi nigdy nie wychodzi” str. 6 „Innym nie można ufać” „To się nigdy nie zmieni” „Inni mi nie pomogą” „Mnie się nigdy nie udaje” „To jest za trudne” Część podsumowująca Chętni uczniowie dzielą się własną refleksją i przedstawiają efekty ćwiczeń. Zadanie domowe Spróbuj przez 21 dni codziennie przez 7 minut przed zaśnięciem i po przebudzeniu rozmyślać o swoim marzeniu/Biegunie. Dzięki temu umysł zaczyna tworzyć nowe rozwiązania, pracuje podświadomość, tworzy się pożądany nawyk. Krok 5: Siła wyobraźni Cele lekcji Uczeń: - uczy się, jak w myślach przechodzić swoją drogę na Biegun, wizualizować problemy i sposoby radzenia sobie z nimi - uczy się prognozowania i wyciągania wniosków - ćwiczy umiejętność koncentracji Metody pracy - ćwiczenia relaksacyjne - wizualizacja Środki dydaktyczne do samodzielnego przygotowania - maty lub koce Tok lekcji Część wprowadzająca Nauczyciel prosi uczniów, by wygodnie położyli się na podłodze, a następnie prowadzi krótką sesję relaksacji. Poleca zamknięcie oczu i podążanie za jego głosem. Mówi uczniom, by z całej siły napinali i po 12 sek. rozluźniali kolejne partie ciała: dłonie, ramiona, uda, stopy, twarz. Głos nauczyciela powinien być cichy i spokojny, łagodnie prowadzący przez kolejne etapy ćwiczenia. Kolejnym krokiem jest skupienie się na własnym umyśle – nauczyciel poleca uczniom, by przez chwilę „przyjrzeli się” własnym myślom, obserwowali je jak obłoki płynące po niebie, bez oceniania i komentowania. Zachęca, by spojrzeli na własny umysł jak na serię ruchomych obrazów, tak jakby oglądali telewizję. Część główna Nauczyciel prosi, by każdy z uczniów wyobraził sobie najbardziej zaskakujące i ekstremalne sytuacje, które mogą mu się zdarzyć, a następnie - w wyobraźni - zaplanował i wyobraził sobie co najmniej trzy sposoby poradzenia sobie z nimi. Można zadawać pomocnicze pytania, by stymulować wyobraźnię: „Co robisz?”, „Jak działasz?”, „Co wykorzystujesz”, „Czy ktoś ci pomaga?”, itd. W wizualizacji ważne jest używanie w wypowiedziach czy pytaniach czasu teraźniejszego. str. 7 Część podsumowująca Ćwiczenie wykonywane w ciszy, przez każdego ucznia indywidualnie: „Na bazie tego, co zbudowałeś w ostatnich paru krokach zwizualizuj swój plan. Co się pojawia? Przeprowadź w wyobraźni różne scenariusze i warianty swojego planu. Refleksje zanotuj w dzienniku.” Zadanie domowe 1. Przynajmniej raz dziennie wykonuj ćwiczenie oddechowe, połączone z rozluźnianiem ciała i uważną obserwacją własnych myśli. 2. Przygotuj mini cel, jaki chciałbyś zrealizować w ciągu półgodzinnego spaceru w okolicach szkoły. Krok 6: Start Cele lekcji Uczeń: - uczy się, jak formułować i osiągać cele krótkoterminowe - konfrontuje teorię z praktyką i wyciąga wnioski Metody pracy - wycieczka plenerowa Tok lekcji Część wprowadzająca Uczniowie dobierają się w pary i przez 5 min. opowiadają sobie o tym, jaki wybrali cel i jaki mają plan jego realizacji. W ten sposób upewniamy się, że każdy cel sformułował i będzie miał okazję wypróbować jego realizację w ciągu spaceru. Przykładowe minicele, które mogą wyznaczyć sobie uczniowie: - porozmawiam z osobą, której się wstydzę (przełamanie nieśmiałości) - samodzielnie pójdę do biblioteki i znajdę potrzebne mi informacje (zaradność) Część główna Uczniowie w trakcie wycieczki próbują zrealizować swoje założenie. Część podsumowująca Nauczyciel omawia z uczestnikami przebieg wycieczki (Co się wydarzyło? Co się udało, a co było trudne? Co nasz zaskoczyło? itd.). Nauczyciel powinien też zapytać także uczniów o to, jak udało się zrealizować minicel, czy udało się zrealizować plan. Zadanie domowe Opisz w dzienniku swoje refleksje i wnioski z wycieczki. Krok 7: Droga jest ważniejsza niż cel Cele lekcji Uczeń: - zdobywa wiedzę o tym, jak ważna jest koncentracja, siła powtórzeń i wytworzenie nawyku w drodze na Biegun i w przygotowaniach do niej Metody pracy str. 8 - praca w parach - praca indywidualna Środki dydaktyczne do samodzielnego przygotowania - czyste kartki - długopisy i flamastry Tok lekcji Część wprowadzająca Nauczyciel dzieli uczniów na pary. Uczniowie stają naprzeciwko siebie. Nauczyciel, w parze z jednym z uczniów, pokazuje krótki układ klaśnięć i gestów, który następnie każda para ma odtworzyć. Oczywiście pojawiają się pomyłki, trudności i znużenie. Po kilkunastu (wytrwałych) powtórzeniach, pary robią to już płynnie. Nauczyciel podkreśla rolę, jaką w dążeniu do celu odgrywa koncentracja, skupienie, systematyczne powtarzanie i wytrwałość. Część główna Uczniowie w parach siadają w ławkach. Nauczyciel przedstawia im zadanie: Gdy masz już w głowie plan działania, ustal rytm. Zastanów się, jak może wyglądać dzień z Twojej wyprawy, rozpisz harmonogram działań. Przeanalizuj, czy przyniesie on pozytywne, oczekiwane rezultaty. Uczniowie tworzą indywidualne „plany dnia”, które przybliżą ich do osiągnięcia celu. Efekty prac konsultowane są w parach. Część podsumowująca Uczniowie dzielą się swoimi odczuciami, płynącymi z ćwiczeń. Zadanie domowe Zapisz swoje przemyślenia. Krok 8: Dwa bieguny Cele lekcji Uczeń: - definiuje , czym jest dla niego sukces/ porażka w zdobyciu swojego Bieguna - odpowiada na pytanie, co się na złożyło na sukces/ co spowodowało porażkę - uczy się wyciągania wniosków - wie, jak ważne jest konstruktywne myślenie o porażce, wyciąganie wniosków i dalsze działanie. Metody pracy - burza mózgów - mapa myśli - dyskusja - miniwykład - praca indywidualna, poprzedzona ćwiczeniem oddechowym lub wyciszeniem Środki dydaktyczne do samodzielnego przygotowania - flipchart - markery Tok lekcji Część wprowadzająca str. 9 Nauczyciel zapisuje pośrodku tablicy słowo „porażka” i prosi uczniów o podawanie skojarzeń. Wypowiedzi uczniów są zapisywane na tablicy w postaci mapy myśli. Część główna Gdy mapa myśli jest już gotowa, nauczyciel mówi: „Wypisaliśmy tu dużo negatywnych skojarzeń. A gdybym wam powiedział, że porażka jest czymś dobrym? Jak myślicie, dlaczego porażka może być dobra?”. Poprzez dyskusje prowadzi uczniów do odkrycia pozytywnych stron porażki: nauka, wnioski na przyszłość, możliwość zmiany. Nauczyciel prosi uczniów o przypomnienie sobie, co jest ich Biegunem. Następnie mówi: „Co byście czuli i myśleli, gdyby wam się to nie powiodło? Jak zareagowalibyście na niepowodzenie?”. Notuje kilka wypowiedzi uczniów na tablicy i następnie wspólnie z całą klasą, przeprowadza zamianę negatywnych odczuć na interpretacje pozytywne, np.: - Tym razem się nie udało, zorganizuję to jeszcze raz - Następnym razem zrobię to lepiej - Nauczyłem się, że trzeba dokładnie planować - Wiem, że jestem już bardzo dobry, muszę jedynie popracować nad planowaniem Nauczyciel mówi, że niepowodzenie jest czasem „podarunkiem” – uczy nas co zmienić, byśmy mogli coś zrobić lepiej. Bez porażek czasem nie wiedzielibyśmy, jak coś poprawić. Porażki są ważnym doświadczeniem. Musimy się je nauczyć mądrze wykorzystać. Przykładem są sportowcy - podczas treningów mają więcej niepowodzeń niż sukcesów. Także podczas zawodów czasem przegrywają. Muszą być zahartowani i szybko wyciągać wnioski z porażek i trenować dalej, tylko lepiej, inaczej. Wygrywają Ci, którzy szybko wyciągają wnioski z porażek, próbują dalej, szubko się uczą i nie poddają się. Część podsumowująca Nauczyciel tłumaczy, jak ważny jest sposób myślenia o niepowodzeniu. Optymistyczne, pozytywne myślenie o porażce jest cechą ludzi sukcesu. Negatywne „nie nadaję się”, „nic mi się nigdy nie udaje” zabiera energię i trudno jest się podnieść po porażce. Ważne więc by nie zatrzymywać się na porażkach, nie przekreślać siebie i swoich planów, marzeń i biegunów, tylko wyciągać wnioski na przyszłość i iść dalej. Warto przytoczyć przykłady osób z bliskiego otoczenia uczniów. Zadanie domowe Zastanów się nad porażką, jaką odniosłeś w życiu – jakie są jej dobre strony? Refleksje zanotuj w dzienniku. Krok 9: Nie osiedlaj się na biegunie Cele lekcji Uczeń: - ustala, jakie kolejne kroki podejmie po osiągnięciu swojego Bieguna, jakie są jego dalsze plany - określa wizję „siebie w przyszłości”, określa swoje cele - konkretyzuje plany poprzez twórczość plastyczną Metody pracy - praca indywidualna, poprzedzona relaksacją - praca plastyczna Środki dydaktyczne do samodzielnego przygotowania - kartki A3 - akcesoria malarskie: farby, flamastry, pędzle, kubki z wodą str. 10 Tok lekcji Część wprowadzająca Nauczyciel rozdaje uczniom akcesoria plastyczne i wyjaśnia, że umiejętności artystyczne nie mają tu znaczenia - ważne jest, by wyrazić swoje pomysły, myśli itd. Nauczyciel tłumaczy czym jest herb – osobistym symbolem – oraz że na herbach zazwyczaj pojawiają się różne symbole przedstawiające, co dla kogo jest ważne. Część główna Nauczyciel rysuje na tablicy wzór herbu z 3 polami. Prosi, by każdy z uczniów narysował analogiczny schemat na swojej kartce a następnie: - w pierwszym polu obrazek pt. „Ja dzisiaj, tutaj, w szkole”, - w drugim polu: „Ja za rok”, - w trzecim polu: „Ja za 10 lat”. Nauczyciel zapisuje na flipcharcie, jaki obrazek ma się znaleźć w którym polu. Ważne, by uczniowie nie przeszkadzali sobie, by każdy miał możliwość skupienia się na pracy. Część podsumowująca Nauczyciel zbiera herby ochotników i każdy przedstawia klasie (nie mówiąc, kto jest jego autorem). Pyta uczniów: „Jak myślicie – jak ta osoba czuje się teraz? Gdzie/kim chciałaby być za 10 lat?” itd. Ważne jest, by nauczyciel uważał, aby wszystkie interpretacje były pozytywne, nie raniły, nawet jeśli są żartobliwe. Uczniowie zatrzymują swoje herby jako przypomnienie, że będą iść dalej, nie zatrzymując się na tym Biegunie. Zadanie domowe Dotarłeś na swój Biegun. Przeanalizuj to, co było. Co możesz zrobić lepiej, inaczej, jak możesz poprawić, uelastycznić swój plan? Wyobraź sobie ciąg dalszy swojej drogi. Zanotuj wnioski. Krok 10: Poznaj samego siebie Cele lekcji Uczeń: - wie, jaką rolę odgrywa kontakt z własnymi emocjami - potrafi określić siebie przy użyciu metafory - analizuje własne stany emocjonalne Metody pracy - praca w grupie - praca w parach - praca indywidualna, poprzedzona relaksacją Środki dydaktyczne do samodzielnego przygotowania - krzesła ustawione w kręgu Tok lekcji Część wprowadzająca Nauczyciel prosi uczniów, by usiedli w kręgu. Zadaniem każdego z uczniów jest przedstawić się innym za pomocą wymyślonego „indiańskiego imienia”, będącego podsumowaniem pracy i podkreślające jego silne strony lub osiągnięcia. Imię powinno wskazywać na cechy lub zachowania osoby, np.: - Człowiek chodzący po błotnistych drogach - Drzewo, które dumnie rośnie str. 11 - Orzeł, który leci wysoko - Woda, która płynie wartko - Patrzący w gwiazdy - Przychodzący z pomocą - Rącza Łania - Bystra strzała - Roztańczony sokół Część główna Uczniowie w parach, pisemnie, opracowują odpowiedzi na pytania: - Jak znosiłem porażki? Jakie były moje emocje? Jakie działania podjąłem? - Co pomogło mi pokonywać trudne sytuacje? Z czego korzystałem? - Czego dowiedziałem się o sobie i innych ludziach? - Co mnie zaskoczyło w moim postrzeganiu świata? - Co wiem o przełamywaniu schematów? - Co wiem o własnych przekonaniach? Czy mogę je zmienić? - Jakie mam wnioski na przyszłość? Część podsumowująca Uczniowie ponownie siadają w kręgu wraz z nauczycielem. Spotkanie kończy krótka „rundka”, w trakcie której każdy podaje 2 rzeczy, które są dla niego najważniejsze. Zadanie domowe Zdobyłeś swój Biegun i poznałeś drogę, która Cię tam doprowadziła. Zastanów się, jak może brzmieć Twoja reguła, motto, coś, co będzie Tobą kierować, wskazywać Ci dalsze kroki, coś co będzie Ci bliskie i w trudnych momentach przypomni Ci o Twoim Biegunie. Zapisz motto w dzienniku. Lekcja podsumowująca: Kim jestem teraz? Cele lekcji Uczeń: - wyraża wdzięczność innym uczniom i nauczycielowi za wspólnie spędzony czas - dostrzega możliwość zmian - dzieli się refleksją Metody pracy - praca indywidualna, poprzedzona wyciszeniem - praca w grupie Środki dydaktyczne do samodzielnego przygotowania - kłębek wełny - nożyczki - krzesła ustawione w kręgu Tok lekcji Część wprowadzająca Nauczyciel dzieli się własnymi odczuciami i obserwacjami dotyczącymi pozytywnych zmian, jakie zaszły u uczniów. Zwraca uwagę na zmianę w ich podejściu do komunikacji, współpracy, większą otwartość. Pokrótce podsumowuje przebieg kolejnych kroków. Część główna str. 12 Uczniowie indywidualnie, pisemnie, odpowiadają na pytania: - Co najbardziej mi się podobało? - Co było dla mnie najważniejsze? - Co zrobiłem dla siebie? - Co zrobiłem dla innych? - Co dostałem od grupy? - Za co jestem najbardziej wdzięczny? - Co będę robił inaczej? Każdy z uczniów odczytuje na głos swoje refleksje. Każda wypowiedź jest nagrodzona brawami. Część podsumowująca Uczniowie wraz z nauczycielem siedzą w kręgu. Rzucają do siebie kłębek wełny (może rozpocząć nauczyciel). Każdy kto rzuca mówi do osoby otrzymującej: „Dziękuję Ci za…”. Każda osoba zatrzymuje koniec nitki i odrzuca kłębek dalej, do kolejnej osoby. Kiedy już wszyscy otrzymają i rzucą kłębek, pośrodku kręgu powstanie siatka splątanych nici. Nauczyciel mówi: „Dziękuję Wam za…”, wchodzi w środek i przecina symbolicznie łączące wszystkich nici. Wtedy każdy może jeszcze podziękować innym i pożegnać się indywidualnie. str. 13
![TADEUSZ RADKOWSKI \"HEBRAJSKIE IMIONA BOŻE\" - FACHOWIEC OD HEBRAJSKIEGO BRONI FORMY \"JEHOWA\". UWAŻA, ŻE TAKA JEST PRAWIDŁOWA, A NIE \"JAHWE\". PRACOWAŁ NA KUL I KSIĄŻKA TA MA AKADEMICKI STATUS UNIWERSYTETU KATOLICKIEGO, TAK ZWANE \"IMPRIMATUR\"](http://s2.doczz.pl/store/data/000568830_1-a128d1b186044f147bc0ea2f68b59307-70x70.png "TADEUSZ RADKOWSKI \\"HEBRAJSKIE IMIONA BOŻE\\" - FACHOWIEC OD HEBRAJSKIEGO BRONI FORMY \\"JEHOWA\\". UWAŻA, ŻE TAKA JEST PRAWIDŁOWA, A NIE \\"JAHWE\\". PRACOWAŁ NA KUL I KSIĄŻKA TA MA AKADEMICKI STATUS UNIWERSYTETU KATOLICKIEGO, TAK ZWANE \\"IMPRIMATUR\\"")
