Jelenia Góra – ratusz i herb miasta Klasycystyczny ratusz

Jelenia Góra – ratusz i herb miasta Klasycystyczny ratusz

Jelenia Góra – ratusz i herb miasta
Klasycystyczny ratusz wybudowany został w latach 1744–1749. Nie był to pierwszy ratusz
Jeleniej Góry w tym miejscu. Wzmianki o poprzedniej budowli pochodzą z XVI wieku, jednak
na skutek licznych pożarów nie zachowały się żadne fragmenty tego obiektu. Herb miasta
z jeleniem w kolorze czerwonym na niebiesko-białym tle, podobny do widocznego tutaj,
obejrzeć można dzisiaj między innymi na zrekonstruowanej bramie Wojanowskiej u zbiegu
ulic 1 Maja i Piłsudskiego.
Hirschberg – das Rathaus und Stadtwappen
Das klassizistische Rathaus wurde 1744–1749 errichtet. Es war jedoch nicht das erste
Rathaus der Stadt. Erwähnt wurde hier ein Gebäude schon im 16. Jhd, aber auf Grund
zahlreicher Brände wurden keine Spuren solches Objekts gefunden. Das Wappen der Stadt
mit einem Hirsch in roter Färbung auf einem blau-weißen Hintergrund kann man noch auf dem
rekonstruierten Schildauer Tor (brama Wojnowska) bewundern, in der Bahnhofstraße
(1. Mai Straße) und Promenade (Piłsudski-Straße).
Jelenia Góra – Town Hall and the City Coat of Arms
The Classicist Town Hall was built in 1744–1749. It wasn’t the first Town Hall of Jelenia Góra
located in this place. First mentions of the previous structure date back to the 16th century;
however, no fragments of that building were preserved, due to numerous fires. The city coat of
arms with a red deer against blue and white background, resembling the one presented here,
can be found today also on the reconstructed Wojanowska Gate at the junction of 1 Maja Street
and Piłsudski Street.
Wyd.: Verlag Julius Seifert, Hirschberg, nie datowana, rok obiegu 1901
str ona 15
Jelenia Góra
– kościół św. Erazma i Pankracego
Wybudowany w latach 1304–1346
w formie gotyckiej bazyliki, był kilkakrotnie
przebudowany i remontowany. Częściowo
spłonął w czasie pożaru miasta w 1549 roku.
Wewnętrzny wystrój kościoła utrzymany jest
głównie w stylu barokowym, pochodzi z XVIII
wieku. Po prawej stronie widać ołtarz główny,
autorstwa Norwega – Thomasa Weissfeldta.
Na murach zewnętrznych znajduje się
zespół ponad 20 epitafiów i płyt nagrobnych
z XVI–XVIII wieku, spośród których na
zainteresowanie zasługuje nagrobek córki
szwedzkiego komendanta miasta z czasów
wojny 30-letniej. Obok kościoła stoi kolumna
z figurą Marii Panny z 1712 roku oraz pomnik
Jana Nepomucena.
Hirschberg – Kirche
der Hl. Erasmus und Pankratius
Wyd.: Männich & Höckendorf, Hirschberg, nie datowana, bez obiegu
Jelenia Góra – Church
of Sts. Erasmus and Pancratius
Built in 1304–1346 as a Gothic basilica, the
church was rebuilt and renovated several times.
It was partially destroyed in a great fire, which
raged the town in 1549. Interior decorations are
mostly Baroque in style, dating back to the 18th
century. On the right is the main altar by
a Norwegian artist, Thomas Weissfeldt.
The outer walls contain a collection of over
20 epitaphs and tombstones from the 16th–18th
century. Out of these, the tombstone of the
daughter of the town commander from the
time of the Thirty-Year War deserves special
attention. Next to the church is the column with
the statue of Virgin Mary, built in 1712, and the
memorial statue of John Nepomucen.
Die 1304–1346 als gotische Basilika erbaute
Kirche wurde mehrmals umgebaut und
renoviert. Während des Großbrandes 1549
teilweise abgebrannt. Die Innenausstattung aus
dem 18. Jhd ist überwiegend Barock. Rechts
der Hauptaltar des Norwegischen Autors
– Thomas Weissfeldt. In den Außenmauern
sind über 20 Epitaphen und Grabsteine aus
dem 16.–18. Jhd angebracht, unter denen sich
eine interessante Grabinschrift der Tochter des
Schwedischen Stadtkommandanten aus dem
30-jährigen Krieg befindet. Neben der Kirche
eine Säule mit der Figur der Jungfrau Maria von
1712 und das Johannes Nepomuk Denkmal.
str ona 21
Jelenia Góra – wnętrze kościoła pw. Podwyższenia Świętego Krzyża
Warto zwrócić uwagę na zaginiony portret Karola XII, protestanckiego króla Szwecji. Monarcha
ten wymusił na katolickim, habsburskim cesarzu Józefie I zgodę na zbudowanie „kościołów
łaski” na terenie Śląska, a potwierdzono to w układzie w Altranstadt (1707 r.). Dzięki temu
dyskryminowani w katolickim cesarstwie ewangelicy zyskali nowe świątynie. Oprócz Jeleniej
Góry, „kościoły łaski” powstały między innymi w Żaganiu, Miliczu i Kamiennej Górze.
Hirschberg – Inneres der Gnadenkirche (die Kirche zur Erhöhung
des Heiligen Kreuzes)
Bemerkenswert das verschollene Portrait des protestantischen Königs von Schweden, Karls
XII. Dieser Monarch erzwang von dem habsburgerischen Kaiser Joseph I die Baugenehmigung
für die Gnadenkirchen in Schlesien, was Kraft der Altranstädter Konvention von 1707 bestätigt
wurde. Auf dieser Weise bekamen die in dem katholischen Kaiserreich unterdrückten
Evangelischen neue Gotteshäuser. Diese entstanden u. a. auch in Sagan, Militsch und
Landeshut.
Jelenia Góra – Inside the Church of Elevation of the Holy Cross
Lost portrait of Karl XII, the Protestant king of Sweden, is worth attention. The king forced
the Catholic, Habsburgian Emperor, Joseph I, to agree for erection of “Churches of Grace”
over the territory of Silesia. The agreement was confirmed in the treaty of Altranstadt (1707).
Thanks to this treaty, the Protestants, who were persecuted in the Catholic empire, received
new temples. Besides of Jelenia Góra, “Churches of Grace” were built e.g. in Żagań, Milicz
and Kamienna Góra.
Brak wydawnictwa, nie datowana, bez obiegu
str ona 24
Jelenia Góra – plac Niepodległości
Widokówka przedstawia obecny plac
Niepodległości (Warmbrunnerplatz)
i perspektywę ulicy Bankowej (odcinek dawnej
Promenade). Ozdobna kamienica po lewej
stronie to dawny hotel Preußischer Hof,
od 2005 roku nowoczesna siedziba banku.
Promenada była częściowo zadrzewiona,
jednak pas zieleni z czasem usunięto, aby
zrobić miejsce dla nasilającego się ruchu
drogowego.
Hirschberg – Warmbrunnerplatz
(Niepodległości Platz)
Wyd.: Trenkler Co., Leipzig, nie datowana, bez obiegu
Auf der Ansichtskarte der Warmbrunnerplatz
und Blick auf einen Teil der Promenade
(Bankowa Straße). Das geschmückte
Haus links war früher Hotel Preußischer
Hof, seit 2005 – moderner Sitz einer Bank.
Die Promenade war teilweise mit Bäumen
bewachsen, doch um für den zunehmenden
Verkehr Platz zu schaffen, wurden die Bäume
gefällt.
Jelenia Góra
– Niepodległości Square
The postcard presents todays Niepodległości
Square (Warmbrunnerplatz) and the
perspective view of Bankowa Street (part of the
old-time Promenade). The decorative house on
the left is the old-time Preußischer Hof hotel,
a modern bank since 2005. The Promenade
was partially tree-lined; the green belt was
destroyed over time in order to make more
room for the increasing traffic.
str ona 31
Jelenia Góra – plac Niepodległości
Po lewej stronie widać dawny dom handlowy
Heinricha Thiemanna, a w nim Salon Lnu
(Leinen Haus). Po wojnie przez długie lata
znajdowała się tam restauracja „Stylowa”.
Budynek, po przeróbkach, istnieje do dziś.
Podobnie jak na wielu pocztówkach z początku
XX wieku, tak i tu mamy do czynienia
z manipulacją obrazem: automobil z dwojgiem
osób na pierwszym planie został wklejony
dla zdynamizowania kompozycji lub… w celu
zasłonięcia niepożądanych elementów po
prawej stronie fotografii.
Hirschberg – Warmbrunnerplatz
(Niepodległości Platz)
Wyd.: Verlag Carl Klein, Hirschberg, nie datowana, bez obiegu
Jelenia Góra
– Niepodległości Square
On the left is the old Heinrich Thiemann
Department Store, complete with the linen
salon (Leinen Haus). After the war, the building
housed the restaurant “Stylowa” for many
years. Just as is the case with many other
postcards from the early 20th century, we are
str ona 32
dealing here with a manipulated image:
the automobile in the center with two people
inside was incorporated to make the scene
more dynamic, or… to prevent us from seeing
some undesired sights on the right of the photo.
Links das ehemalige Heinrich-Thiemann-Warenhaus mit dem Leinen Haus. Nach
dem Krieg befand sich doch jahrelang das
Restaurant „Stylowa”. Nach vielen Umbauten
besteht das Gebäude bis heute und
beherbergt unter anderem eine Verkaufsstelle
für Funktelefone. Auch hier, wie oft auf
Ansichtskarten aus dem Anfang des 20.
Jhd, sieht man eine Art Manipulation: das im
Vordergrund sichtbare Automobil mit zwei
Passagieren wurde nachträglich eingefügt,
um die Komposition zu dynamisieren oder...
unerwünschte Elemente auf der rechten Seite
zu verstecken.
Jelenia Góra – hotel Bellevue
Hotel Bellevue znajdował się na rogu ulicy
1 Maja (Bahnhofstraße) i Wojska Polskiego
(Wilhelmstraße). Po 1945 roku był to Hotel
Warszawski. W latach 1948–1951, gdy Polska
udzielała azylu politycznym uchodźcom
z Grecji, wielu z nich osiedliło się w Jeleniej
Górze. Przekazano im budynek hotelu,
w którym zorganizowano ośrodek kultury
greckiej. Gdy w latach 80. i 90. greccy
emigranci zaczęli powracać do ojczyzny,
ośrodek przestał być potrzebny i popadł
w ruinę, co doprowadziło w 2001 roku do jego
rozbiórki.
Hirschberg – Hotel Bellevue
Brak wydawnictwa, nie datowana, rok obiegu 1913
Jelenia Góra – Bellevue Hotel
The Bellevue Hotel was situated at the corner
of 1 Maja Street (Bahnhofstraße) and Wojska
Polskiego Street (Wilhelmstraße). After 1945,
it was renamed to Warszawski Hotel. In the
years 1948–1951 Poland offered political
asylum to refugees from Greece; many of them
settled down in Jelenia Góra. The authorities
donated the hotel building to the refugees, who
organized a Greek Culture Center there. In the
1980s and 1990s, the refugees began to return
to their homeland, leaving the center useless
and going to ruin, which led to its demolition in
2001.
Das Hotel Bellevue stand an der Ecke der
Bahnhofstraße (1. Mai Straße) und der
Wilhelmstraße (Wojska Polskiego Straße).
Nach 1945 umgenannt in Hotel Warszawski.
1948–1951, als nach Polen, und zahlreich
auch nach Hirschberg, politische Flüchtlinge
aus Griechenland kamen, wurde ihnen das
Hotelgebäude, in dem ein Griechisches
Kulturzentrum entstand, übergeben. Nachdem
die Emigranten in den 80-ger und 90-ger
Jahren wieder in die Heimat zurückkehrten,
stand das Gebäude ungenutzt, verfiel und
wurde 2001 abgebrochen.
str ona 39
Jelenia Góra – klub „Iskra”
Restaurację W. Schillera nad Bobrem przy
obecnej ulicy Mostowej (An den Brücken)
reklamowano jako doskonały punkt widokowy
na Góry Kaczawskie (Bober-Katzbach-Gebirge). Chociaż od wydania tej widokówki
minęło około 90 lat, budynek przetrwał
w prawie niezmienionej formie i znany jest
jeleniogórzanom jako klub „Iskra”. Obecnie
działa tu Szkoła Tańca Kurzak i Zamorski.
Hirschberg – Klub „Iskra”
Das Restaurant W. Schillers am Bober in ehem.
An den Brücken (Mostowa Straße) wurde
als bester Aussichtspunkt auf das Bober-Katzbach-Gebirge (Góry Kaczawskie)
gepriesen. Und obwohl seit der Veröffentlichung
der Ansichtskarte etwa 90 Jahre vergangen
sind, steht das Gebäude fast unverändert
da und ist als Klub „Iskra” bekannt. Im Haus
befindet sich die Tanzschule Kurzak und
Zamorski.
Wyd.: Verlag Waldemar Appelt, Hirschberg, nie datowana, rok obiegu 1916
Jelenia Góra – The “Iskra” Club
W. Schiller’s restaurant by the river Bóbr,
at today’s Mostowa Street (An den Brücken)
was advertised as a perfect scenic point for
Kaczawskie Mountains (Bober-Katzbach-Gebirge). Although the postcard was issued
over 90 years ago, the building was preserved
in an almost unchanged shape and is known
to the citizens of Jelenia Góra as the “Iskra”
club. Today, the building houses the Kurzak and
Zamorski Dance School.
str ona 51
Siedlęcin
– zapora na Jeziorze Modrym
Budowę zapory na Bobrze w Siedlęcinie
(Boberröhrsdorf) z małą hydroelektrownią
Bobrowice I rozpoczęto w 1924 roku,
a ukończono rok później. Elektrownia
wyposażona została w trzy turbozespoły
z turbinami Francisa. W tle widoczne jest
schronisko Perła Zachodu (Turmsteinbaude).
Talsperre in Boberröhrsdorf
(Siedlęcin)
Den Bau der Talsperre in Boberröhrsdorf
(Siedlęcin) mit einem kleinen
Wasserelektrizitätswerk begann man 1924,
die Bauarbeiten endeten ein Jahr später.
Das Elektrowerk wurde mit drei Francisturbinen
ausgestattet. Im Hintergrund
– die Turmsteinbaude.
Siedlęcin – Modre Lake Dam
Wyd.: Walter Staudte, Werbe-Kunst-Atelier/Verlag, Hirschberg, nie datowana, bez obiegu
str ona 54
Construction of the dam on the river Bóbr
in Siedlęcin (Boberröhrsdorf), complete with
small hydroelecric power plant Bobrowice I
had started in 1924, and was completed a year
later. The power plant was equipped with three
sets of Francis turbines. In the background is
the Pearl of the West shelter (Turmsteinbaude).
Cieplice – duży basen kąpielowy
Kuracjusze najczęściej przyjeżdżali do Cieplic,
aby w ciepłej, nasyconej związkami krzemowo-fluorkowymi wodzie leczyć reumatyzm lub
schorzenia nerwowe. Już w XVI wieku w tym
miejscu znajdował się basen uzdrowiskowy.
W 1627 roku Jan Ulryk Schaffgotsch kazał
rozebrać stary, drewniany budynek, a na jego
miejscu polecił wybudować pawilon zdrojowy
w kształcie rotundy. Początkowo basen
obudowany był drewnem, które tuż po I wojnie
światowej zastąpiono marmurowymi płytami.
Bad Warmbrunn (Cieplice)
– Große Badeanstalt
Die Kurgäste kamen nach Bad Warmbrunn
um in dem warmen, Siliziumverbindungen
und Fluoride enthaltenden Thermalquellen
ihre Rheuma oder Nervenbeschwerden
zu heilen. Bereits im 16. Jhd. war hier ein
Kurbad vorhanden. 1627 befahl Johann-Ulrich
von Schaffgotsch das alte holzende Haus
abzutragen und einen neuen, kreisförmigen
Pavillon zu errichten. Anfangs mit Holz
bedeckt, wurde er nach dem 1. Weltkrieg mit
Marmorplatten verkleidet.
Wyd.: Kunstverlag Max Leipelt, Warmbrunn, nie datowana, rok obiegu 1919
Cieplice – Grand Swimming Pool
Patients usually came to Cieplice to treat
rheumatism and neurological conditions
in warm water saturated with silicated and
fluoride compounds. A spa pool was built here
as early as in the 16th century. In 1627 Hans
Ulrich Schaffgotsch ordered to dismantle
the old, wooden structure, and to build in its
place a bathing pavilion in a shape of rotunda.
Originally, the pool was lined with timber,
replaced by marble tiles soon after the World
War I.
str ona 61
Sobieszów – zamek Chojnik
Jak każdy szanujący się zamek, tak i Chojnik ma swoją legendę. Opowiada ona o pięknej i złej
księżniczce Kunegundzie, która kazała kandydatom na męża jeździć konno po zamkowych
murach. Niestety, żaden z rycerzy nie przeżył. W końcu jednak znalazł się śmiałek, który
sprostał zadaniu i bez szwanku objechał dookoła mury twierdzy. Jednak zwycięzca wzgardził
ręką księżniczki, a ta – nie mogąc znieść afrontu – rzuciła się w przepaść. Powstało wiele
widokówek ilustrujących tę legendę.
Hermsdorf (Sobieszów) – die Burg Kynast (zamek Chojnik)
Wie jede Burg hat auch die Kynast ihre Legende. Sie erzählt von der schönen aber boshaften
Prinzessin Kunigunde, die den Anwärtern befohlen hat, zu Pferde die Burgwehrmauer zu
umkreisen. Keiner von ihnen überlebte den Versuch. Bis eines Tages ein Held es geschafft
hat unversehrt die Mauer zu umreiten. Jedoch lehnte er die Hand der Prinzessin ab, und diese
– die Beleidigung nicht verkraftend – warf sich in die Tiefe. Viele Ansichtskarten knüpfen an
diese Legende an.
Sobieszów – Chojnik Castle
As every respectable castle, the Chojnik castle has its own legend. It is about a beautiful and
evil princess Kunegund, who ordered the pretenders to her hand to ride their horses on top
of the castle walls. Nobody could survive this; however, one daredevil knight managed to
complete the task and rode his horse along the walls. The winner spurned the marriage offer,
and Kunegund, unable to stand the affront, threw herself down into precipice. Many picture
postcards were published to illustrate this legend.
Wyd.: Männich & Höckendorf, Hirschberg, nie datowana, bez obiegu
str ona 67
Jagniątków – willa Gerharta Hauptmanna
Willa Gerharta Hauptmanna (1862–1946) została wzniesiona w latach 1900–1901 według
projektu berlińskiego architekta Hansa Grisebacha. W Haus Wiesenstein (Dom pod Łąkowym
Kamieniem), dwukondygnacyjnym secesyjnym budynku z dwiema basztami, autor „Tkaczy”
mieszkał od 1901 roku aż do śmierci. Później, przez 40 lat znajdował się tu Dom Wczasów
Dziecięcych „Warszawianka”. W latach 90. budynek został gruntownie wyremontowany, a od
2001 roku w willi znajduje się Muzeum Miejskie „Dom Gerharta Hauptmanna”.
Agnetendorf (Jagniątków) – Gerhart-Hauptmann-Haus
Das Haus von Gerhart Hauptmann (1862–1946) wurde 1900–1901 nach einem Entwurf von
dem Berliner Architekten Hans Grisebach erbaut. Im Haus Wiesenstein, einem zweistöckigen
Jugendstil-Gebäude mit zwei Türmen lebte der Dichter seit 1901 bis zu seinem Tode. Später,
40 Jahre lang, befand sich hier das Kinderferienheim „Warszawianka”. In den 90-ger Jahren
wurde das Gebäude von Grund auf renoviert und seit 2001 beherbergt er das Städtische
Museum „Gerhart-Hauptmann-Haus“.
Jagniątków – Gerhart Hauptmann’s Villa
Gerhart Hauptmann’s (1862–1946) villa was built in 1900–1901, according to the architectural
design by Hans Grisebach from Berlin. The author of “The Weavers” lived in Haus Wiesenstein
(Meadowstone House) – a two storey, Secessionist house with two towers, from 1901 to his
death. Later on, the villa housed the Children Rest-House “Warszawianka” for 40 years.
In the 1990s the building was thoroughly restored, and since 2001 it houses the Nobel
laureate’s museum.
Wyd.: Verlag A. Gärtner, Agnetendorf, nie datowana, bez obiegu
str ona 71
Marczyce – zamek
Marczyce (Märzdorf) to mała wieś położona między Podgórzynem a Staniszowem, poniżej
zalewu „Sosnówka”, u stóp Grodnej (506 m n.p.m.) – najwyższego wzniesienia Wzgórz
Łomnickich. Po wojnie utraciła funkcję miejscowości letniskowej. Zamek Księcia Henryka
(Heinrichsburg) został wzniesiony w XIX wieku. Było to popularne miejsce wycieczek
turystycznych. Dzisiaj pozostały jedynie ruiny. Inną atrakcją Marczyc są – ustawione w środku
wioski – dwa średniowieczne krzyże pokutne.
Märzdorf (Marczyce) – das Schloss
Märzdorf (Marczyce) liegt zwischen Giersdorf (Podgórzyn) und Stonsdorf (Staniszów),
unterhalb des Seidorfers Stausees, am Fuße des Stangenbergs (Grodna, 506 M ü. M.),
des höchsten Berg der Lomnitzer Erhebung. Bis zum Ende des Krieges ein viel besuchter
Urlaubsort. Die Heinrichsburg wurde im 19. Jhd. erbaut, es war ein beliebtes Ausflugsziel.
Heute sind nur noch Ruinen zu sehen. Eine andere Attraktion bildeten zwei mittelalterliche
Sühnekreuze in der Mitte des Dorfes.
Marczyce – The Castle
Marczyce (Märzdorf) is a small village located between Podgórzyn and Staniszów, beneath
the “Sosnówka” backwater, at the feet of Grodna Mount (506 m asl), the highest summit of
Wzgórza Łomnickie. After the World War II, Marczyce lost its summer resort function. Prince
Heinrich Castle (Heinrichsburg) was erected in the 19th century. It was a popular excursion
spot, but only ruins remain of it today. Another tourist attraction of Marczyce are two penance
crosses, built in the village’s center in the Middle Ages.
Wyd.: Verlag Schröter, Breslau, nie datowana, rok obiegu 1932
str ona 77
Kowary
W historii Kowar (Schmiedeberg) dużą rolę
odegrało górnictwo, którego początki sięgają
XII wieku. Kres prospericie związanej
z wydobyciem między innymi rud żelaza
położyła wojna 30-letnia. Po jej zakończeniu
mieszkańcy zajęli się tkactwem. Po II wojnie
światowej wydobywano tu uran na potrzeby
radzieckiego przemysłu nuklearnego.
W zachowanych sztolniach uranowych, które
obecnie stanowią dużą atrakcję turystyczną,
działa podziemne inhalatorium radonowe.
Kowary znane są z lecznictwa sanatoryjnego,
szczególnie przeciwgruźliczego. Powojenny
okres świetności miasta związany był również
z fabryką dywanów, która do dzisiaj jest tu
jednym z większych pracodawców.
Schmiedeberg (Kowary)
Wyd.: Photo-Verlag Wilh. Müller, Herischdorf , nie datowana, bez obiegu
Kowary
Mining played an important role in the history
of Kowary (Schmiedeberg). The beginnings
of Kowary reach back to the 12th century.
The Thirty-Years War brought an end the
prosperity of iron ore mining, and the residents
took on to weavery. After the World War II,
uranium was mined here for the Soviet nuclear
industry. The preserved uranium mineshafts are
str ona 92
a huge tourist attraction today and feature an
underground radon inhalation room. Kowary
is a renowned sanatorium, specializing in
tuberculosis treatment. The post-war prosperity
was related to the operation of the carpet
factory, which has remained one of major
employers in the area.
In der Geschichte Schmiedebergs (Kowary)
spielte der schon im 12. Jhd. erwähnte
Bergbau eine große Rolle. Der 30-jährige
Krieg beendete die mit der Eisenerzgewinnung
verbundene Blütezeit der Stadt. Es entwickelte
sich die Weberei. Nach dem Zweiten
Weltkrieg wurde hier Uranerz für den Bedarf
der sowjetischen Atomindustrie gefördert.
In den erhaltenen Stollen, die heute eine
touristische Attraktion bilden, befindet sich
auch ein unterirdisches Radon-Inhalatorium.
Schmiedeberg ist auch wegen der Tuberkulose
– Heilanstalt berühmt. In der Nachkriegszeit
gab es hier eine große und berühmte
Teppichfabrik, die auch heute einer der größten
Arbeitgeber ist.
Schronisko Lučni Bouda
Czeskie schronisko Lučni Bouda
(Wiesenbaude) zbudowano w 1833 roku.
Wcześniej w tym miejscu, około roku 1625,
znajdowała się buda pasterska. Początkowo
wypasem bydła na tych trudnych terenach
zajmowali się głównie uciekinierzy z dolin,
którzy wybrali góry jako miejsce schronienia
podczas wojny 30-letniej. W XIX wieku
większość pasterskich obiektów przebudowano
na schroniska. Warto zwrócić uwagę na postać
kataryniarza stojącego przy szlaku.
Widok tragarzy i kataryniarzy pracujących
w górach był w tych czasach czymś
najzupełniej normalnym, zaś stroje turystów
mocno odbiegały od dzisiejszych standardów.
Wiesenbaude (Lučni Bouda)
Wyd.: Max Leipelt, Warmbrunn, nie datowana, rok obiegu 1909
“Lučni Bouda” Shelter
The Czech Lučni Bouda (“Meadow Hut”) shelter
(Wiesenbaude) was built in 1833. Earlier,
around 1625, a shepherd’s hut was situated
there. In the beginning, cattle pasturage was
the occupation of refugees from lower regions,
who sought for shelter in the mountains during
the Thirty Years War. Most of the shepherds’
str ona 102
huts were transformed to mountain shelters in
the 19th century. The organ grinder, standing at
the trail, deserves special attention. Porters and
organ grinders used to work in the mountains
at that time; the tourists’ outfits also differed
from today’s standards.
Die böhmische Herberge Wiesenbaude (Lučni
Bouda) wurde 1833 erbaut. An dieser Stelle
stand früher, um 1625, eine Hirtenhütte.
Die ersten Hirten in diesem schwierigen Gebiet
waren Flüchtlinge aus den Tälern, in den der
30-jährige Krieg tobte. Im 19. Jhd. wurden
die meisten Hirtenunterkünfte zu Herbergen
umgebaut. Bemerkenswert ist die Gestalt
des Laienkastenspielers am Wanderweg.
Im Gebirge arbeitende Gepäckträger
und Laienkastenspieler waren damals
selbstverständlich, und auch die Bekleidung
der Wanderer ist weit von unseren heutigen
Standards entfernt.